ข้างหน้าของสวนฤดูร้อน

แม่ของซูหว่านเอ้อร์เซี่ยซื่อกำลังพูดคุยกับคุณหญิงหลายๆท่านอย่างสนุกสนาน

"คุณหญิงโชคดีจริงๆเลย ลูกสาวสามารถเข้าจวนอ๋อง นี่เป็นเรื่องที่หลายๆคนล้วนอิจฉาเลยนะ"

"ใช่ไง แม้ว่าท่านอ๋องจะโง่ไปแล้ว แต่ยังไงก็เป็นพระบรมวงศานุวงศ์ ถ้าลูกสาวตระกูลซูแต่งเข้าไป อนาคตไม่แน่ก็จะเจริญรุ่งเรือนเหมือนตระกูลซูหมอปราชญ์ตระกูลนั้น"

"อิจฉาจริงๆเลย คนอื่นเมื่อพูดถึงตระกูลซู กล่าวแต่ว่าเป็นตระกูลหมอปราชญ์ แต่ตอนนี้ตระกูลหมอปราชญ์ก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูล ได้ข่าวว่า ถูกไฟเผาทั้งบ้านไปด้วย"

"ต่อจากนี้ไป ตระกูลซูในนครหลวงนี้ ก็มีแค่บ้านนี้บ้านเดียวแล้ว"

สายตาของเซี่ยซื่อปรากฏความภูมิใจขึ้นมา จากนั้นหญิงรับใช้ของตัวเองก็วิ่งมา

"คุณหญิงเจ้าคะ คุณหญิงเซียงสั่งคนมาบอกว่า ให้เราไปที่เรือนหลังกัน เห็นสีหน้าไม่ค่อยดี น่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเจ้าค่ะ"

ดวงตาของเซี่ยซื่สว่างขึ้นมา นึกว่าแผนของลูกสาวตัวเองสำเร็จแล้ว"เรือนหลัง?รีบไปกัน พาข้าไป เจ้ากลับเรือนไปเรียกนายท่านให้มาทันที"

หญิงรับใช้พยักหน้า"บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ"

คุณหญิงสองคนที่ซุบซิบในเมื่อกี้นี้ คนหนึ่งเป็นภรรยาของรองเจ้ากรม อีกคนหนึ่งเป็นภรรยาของเจ้ากรม ซึ่งสองคนนี้ล้วนขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ชอบซุบซิบนินทาที่สุดในเมืองซินเยว่

"นี่ เกิดเรื่องดีอะไรหรือ?เจ้าดูเซี่ยซื่อสิ สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ"

"ใครจะไปรู้ล่ะ ไม่งั้นเราตามไปดูกัน?"

"อย่า นี่เป็นสวนของคุณหญิงเซียง นางไม่ได้สั่ง ใครจะกล้าไปเรือนหลังเล่า?"

เวลานี้ หญิงรับใช้ของคุณหญิงเซียงหลิ่วเอ้อร์เดินมา ตะโกนว่า"คุณหญิงทุกท่าน ในสวนเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นเจ้าค่ะ ดังนั้นงานชมดอกเหมยของวันนี้จบสิ้นลงเท่านี้เจ้าค่ะ บ่าวขอประทานโทษคุณหญิงทุกท่านแทนคุณหญิงเซียงเจ้าค่ะ"

ทุกคนตกใจ มีคนถามด้วยความแปลกใจ"หลิ่วเอ้อร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?วันนี้คุณหญิงจะปิดสวนหรือ?"

หลิ่วเอ้อร์มองคนนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา"บ่าวมีฐานะต่ำด้อย จะกล้าไปสอดส่องเรื่องของเจ้านายได้ยังไงล่ะเจ้าคะ?แต่ว่า วันนี้คือจะปิดสวนแล้วเจ้าค่ะ หวังว่าคุณหญิงทุกท่านรีบกลับนะเจ้าค่ะ"

พอพูดเสร็จ หลิ่วเอ้อร์ก็สะบัดหน้าเดินไปทางเรืองหลังแล้ว

หญิงคนที่อ้าปากถามนั้นสีหน้าแย่มาก

รอบข้างก็มีหลายคนที่มาดูเรื่องตลก แต่คนส่วนใหญ่มักแปลกใจว่าในสวนนี้ตกลงเกิดอะไรขึ้น

ส่วนเซี่ยซื่อ เดินอย่างเร่งรีบ สักพักหนึ่งก็เดินมาถึงเรือนหลัง

เรือนชิงเหมย เป็นเรือนที่ดีที่สุดในเรือนหลัง นับบัดนี้ ในเรือนมีคุณหญิงสองท่านนั่งอยู่ ข้างล่างมีผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ เต็มไปด้วยความลุกลี้ลุกลาน

พอเซี่ยซื่เห็นร่างที่เป็นสีชมพู ร่างกายก็เกือบสะดุดล้มลงไปในหน้าประตู

บนที่นั่งหลัก คุณหญิงสวิ้นพูดอย่างเยาะเย้ย"อุ้ย?คุณหญิงซูกว่าจะมาถึง"

สีหน้าของเซี่ยซื่อแข็งตัวขึ้นทันที ยิ่งเดินใกล้ นางก็ยิ่งเห็นสองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นได้อย่างชัดเจนขึ้น

ไม่ใช่ไอ้หญิงเลวคนนั้นกับอีโง่เลย!

นี่มัน เป็นลูกสาวที่รักของตัวเองกับคนใช้ในจวนนี่เอง!

เหมือนเป็นการพิสูจน์การคาดเดาของตัวเอง ซูหว่านเอ้อร์ที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นก็รีบลุกขึ้น และวิ่งไปข้างๆเซี่ยซื่อ ร้องไห้อย่างหนัก"แม่ ไม่ใช่ข้า ข้าบริสุทธิ์จริงๆ!"

ร่างกายของเซี่ยซื่ออ่อนลง เกือบจะล้มลงไป มองไปที่คุณหญิงเซียงในข้างๆอย่างระมัดระวัง"คุณหญิง นี่ ตกลงเกิดอะไรขึ้น?ลูกสาวของข้า ทำไมถึงอยู่ที่นี่?"

เมื่อได้ยินเสียงของเซี่ยซื่อ ซูหว่านเอ้อร์ก็ตกใจ จากนั้นมองไปที่คนใช้คนนั้นตาหนึ่ง แล้วก็ร้องไห้ขึ้นมา

คุณหญิงเซียงถอนหายใจออกมา รู้สึกว่ายากที่จะพูด"คุณหญิงซู วันนี้ข้ากับคุณหญิงสวิ้นไปที่เรือนหลังด้วยกัน แต่ใครจะรู้ล่ะว่าลูกสาวของเจ้า……นอนอยู่บนเตียงกับผู้ชายข้างๆนาง"

ครั้งนี้เซี่ยซื่อไม่ไหวแล้วจริงๆ ร่างกายหมดแรงแล้วล้มลงไป โชคดีที่หญิงรับใช้ข้างๆประคองนางเอาไว้"คุณหญิงเจ้าคะ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าค่ะ?"

ซูหว่านเอ้อร์เดินขึ้นหนเาด้วยขอบตาที่บวมแดง"แม่ เจ้าต้องเชื่อข้า ข้าไม่ได้ทำ คือไอ้หญิงเลวคนนั้นใส่ร้ายข้า ไม่ใช่ข้า ไม่ใช่……"

"บัง"

"อ๊ะ!"

คำพูดของซูหว่านเอ้อร์ยังพูดไม่จบ เซี่ยซื่อก็ยกมือขึ้น แล้วตบหน้าของนาง

เสียงตบหน้าที่แหลมคมทำให้ห้องเงียบสงบสักพักหนึ่ง

ซูหว่านเอ้อร์ใช้มือปิดแก้มของตัวเองเอาไว้ มองไปที่แม่ของตัวเองด้วยความผิดหวัง"แม่ เจ้าไม่เชื่อข้าจริงๆหรือ?พวกเขามาใส่ร้ายข้า?พี่สาวเป็นคนมาทำจนข้าสลบไปเจ้าค่ะ!"

เซี่ยซื่อรู้สึกเจ็บใจ แต่ก็ต้องตวาดด้วยเสียงที่เย็นชา"คุกเข่าลง"

ซูหว่านเอ้อร์ถอยหลังไปสองก้าว"ข้าไม่คุกเข่า ข้าไม่ได้ทำผิดอะไร ทำไมต้องคุกเข่าล่ะ!"

เซี่ยซื่อใช้มือปิดหน้าอกของตัวเอง"คุกเข่าลงสิ ข้าสั่งให้เจ้าคุกเข่าลง!"

คุณหญิงสวิ้นที่อยู่บนที่นั่งหลักเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา"พอเถอะ"

"ฟังจากคำพูดของคุณหนูซู คือถูกใส่ร้ายหรือ?"

ซูหว่านเอ้อร์รีบพยักหน้า"ใช่เจ้าค่ะ เขาเป็นแค่ทาสเท่านั้น ไม่มีหน้ามีตา ข้าจะอยู่กับเขาได้ยังไงเจ้าคะ"

สายตาของคุณหญิงสวิ้นเริ่มเย็นชาขึ้น"เจ้าว่าเจ้าถูกใส่ร้าย แล้วใครเป็นคนที่ใส่ร้ายเจ้าล่ะ?"

"คือพี่สาวของข้า ซูหนานอี!คือนางหลอกข้าไป แล้วทุบจนข้าสลบ จริงๆ ตอนนี้ข้ายังรู้สึกปวดคออยู่เลยเจ้าค่ะ!"

เซี่ยซื่อรีบเดินขึ้นหน้า ดึงปกเสื้อของลูกสาวตัวเองออก หลังคอบวมแดงจริงด้วย"มีจริงๆ หว่านเอ้อร์บอกแม่มา ตกลงเกิดอะไรขึ้น?แม่จะตัดสินให้ลูก ใครๆล้วนไม่สามารถใส่ร้ายลูกได้"

คุณหญิงสวิ้นฟังคำพูดนี้แล้วไม่พอใจทันที หัวเราะเยาะขึ้นมา"คุณหญิงซูหมายความว่าไง ข้าจะใส่ร้ายนางได้ยังไง?วันนี้ข้ากับคุณหญิงเซียงเห็นกับตาเลย จะไม่จริงได้ยังไงล่ะ?และอีกอย่างหนึ่ง ทุกที่ของสวนนี้ล้วนมีคนใช้เฝ้าอยู่ มีคนใส่ร้ายหรือเปล่า ตรวจสอบดูก็ได้แล้ว"

ซูหว่านเอ้อร์หลบสายตา เห็นได้ว่านางเกิดความกังวลแล้ว

ผู้คุ้มกันในเรือนหลังของสวนฤดูร้อน นางล้วนได้เอาเงินให้พวกเขาเพื่อซื้อความสะดวก เพื่อที่จะวางแผนทำลายซูหนานอี แต่นางคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้กลับยกหินขึ้นมาทุบขาของตัวเอง!

ถ้าหากตรวจสอบขึ้นมา จะต้องตรวจเจอนางแน่นอน!

เมื่อนึกถึงที่นี่ นางก็วิ่งขึ้นไปกอดเซี่ยซื่อ น้ำตาไหลลง"ฮือๆ แม่ คือพี่สาว พี่สาวอิจฉาข้าสามารถแต่งเข้าไปในจวนอ๋อง ดังนั้นจึงวางแผนใส่ร้ายข้า พี่สาวเป็นคนพูดเองว่า นางไม่อยากเห็นข้าในฐานะที่เป็นลูกของอนุภรรยาจะแต่งได้ดี ดังนั้นเลยหาคนใช้มาเพื่อทำลายความบริสุทธิ์ของข้า อย่างนี้ก็สามารถทำลายการแต่งงานครั้งนี้ได้แล้วเจ้าค่ะ!"

ทุกคนตะลึง เป็นเพราะว่าคำพูดของซูหว่านเอ้อร์มันมีเหตุมีผล

ตระกูลซูเป็นแค่ตระกูลทำธุรกิจค้าขายเท่านั้น สาเหตุที่สามารถมาสวนฤดูร้อนของนางได้ ล้วนเป็นเพราะคุณหนูรองของตระกูลซูคนนี้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ คุณหญิงสวิ้นก็มองไปที่คนใช้ที่ไม่ได้พูดมานาน"งั้นเจ้าว่ามาสิ เข้ากับคุณหนูรองตระกูลซูมีอะไรกันหรือเปล่า?เรื่องของวันนี้ตกลงเป็นอย่างไร?"

คนใช้คนนั้นตกใจจนตัวสั่น รีบกราบใส่คุณหญิงสวิ้น"คุณหญิงขอรับ บ่าวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นขอรับ บ่าวพบว่าคุณหนูหายไป ก็เลยไปหาคุณหนูที่เรือนหลัง แต่ถูกคนใช้อาวุธสักอย่างทำจนบ่าวสงบไปขอรับ ใช่แล้วขอรับ คือเข็มเงินขอรับ หากหาหมอมาจะมองออกแน่นอนขอรับ บ่าวไม่กล้าไปคิดอะไรต่อคุณหนูรองหรอกขอรับ!คุณหญิงโปรดตัดสินความเป็นธรรมให้บ่าวหน่อยขอรับ!"

"แม่ พี่สาวเป็นคนใส่ร้ายข้าจริงๆ แม่ช่วยข้าหน่อย!"

เสียงร้องไห้ดังขึ้นทั่วห้อง ฟังจนคนรู้สึกปวดหัว

พอดีในเวลานี้ มีเสียงที่เย็นชาดังขึ้น จากนั้นก็มีร่างสีขาวเดินใกล้มาเรื่อยๆ

"น้องสาวบอกว่าข้าใส่ร้ายเจ้า มีหลักฐานหรือเปล่า?"