ฟาดฟันสงครามด้วยดาบแห่งนักรบเวทมนตร์ - ตอนที่ 1 ซามูไรหลงยุคกับต่างโลก!
นานมาแล้ว โลกเคยถูกปกครองโดยเผ่าพันธุ์มังกร มังกรดินปกครองผืนแผ่นดิน และมังกรบินครองท้องฟ้า พวกมันเจริญรุ่งเรืองและยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด ความหยิ่งยโสของพวกมันแผ่ขยายไปทั่วโลก แต่ตำนานกล่าวไว้ว่าการกระทำของพวกมันได้ยั่วโทสะของสวรรค์ นำไปสู่การล่มสลายของพวกมัน ตัวเลขของพวกมันลดลงจนหมดสิ้น และพวกมันก็ถูกปลดออกจากการเป็นผู้ครองโลก
หลังจากที่มังกรสูญสิ้น เหล่ายักษ์ได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้ปกครองโลก พวกมันแผ่ขยายอำนาจไปทั่วแผ่นดิน สร้างเมืองใหญ่โตมากมาย
และสร้างอารยธรรมอันก้าวหน้า อย่างไรก็ตาม พวกมันเองก็ท้าทายเจตจำนงของสวรรค์และต้องพบกับการสูญพันธุ์ในที่สุด
ตำราโบราณได้บันทึกไว้แบบนั้น
หลังจากสิ้นยุคของเหล่ายักษ์ จึงเข้าสู่ยุคแห่งเสรีภาพและความโกลาหลที่เหล่าสัตว์วิเศษก่อขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยการขึ้นมามีบทบาทของเผ่าพันธุ์กึ่งมนุษย์หลากหลายเผ่า จนกระทั่งในที่สุด มนุษย์ซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านการปรับตัวก็ได้ก้าวขึ้นมาครองอำนาจและเจริญรุ่งเรืองในยุคปัจจุบัน
อย่างไรก็ตาม แม้แต่มนุษย์เอง ไม่ว่าจะด้วยการตัดสินใจผิดพลาดหรือพลังบางอย่างที่คอยรักษาสมดุลของโลก ก็ต้องเผชิญหน้ากับการรุกรานอย่างไม่หยุดยั้งของอสุรกายที่ไม่อาจเข้าใจได้…
“ดีโน อย่าฝืนตัวเองเกินไป!”
“…ถ้าเราไม่หยุดพวกมันที่นี่ พรรคพวกของเราจะต้องสูญเสียมากกว่านี้อีก!”
ในห้องควบคุมของอัศวินยักษ์ “คลอซอรัส” ที่สูงกว่า 10 เมตร ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินผู้จมอยู่ในกล้ามเนื้อเทียมกำลังบังคับให้นักรบเหล็กของเขายกดาบเหล็กที่หยาบกระด้างขึ้น
แต่ผลกระทบจากการต่อสู้ก็เห็นได้ชัดเจน หลังจากที่จัดการไดโนเสาร์ขนาดใหญ่ที่เรียกว่า “ไดซอรัส” ได้ก่อนหน้านี้ เครื่องจักรก็ได้รับความเสียหายอย่างหนัก ของเหลวเวทมนตร์สีแดงที่ทำหน้าที่เป็นเลือดของมันไหลออกจากกรอบตัวของ คลอซอรัส ส่งสัญญาณว่ามันถึงขีดจำกัดแล้ว
คำเตือนของเพื่อนสมัยเด็กของเขาไม่ได้เข้าหูของเขาเลย
ในพื้นที่ที่อัศวินยักษ์และอสุรกายขนาดใหญ่กำลังปะทะกัน ทหารติดอาวุธของประเทศก็กำลังต่อสู้กับไดซอรัสตัวเล็กและสัตว์วิเศษอย่างดุเดือดเช่นนี้ การถอยจึงไม่ใช่ทางเลือก
“เลเวีย เริ่งเตาปฏิกรณ์มานาเต็มกำลัง!”
“อึก! ทำไมนายถึงไม่ยอมฟังฉันเลย!”
อัศวินยักษ์ซึ่งเป็นผลึกแห่งปัญญาที่ปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหันในสงครามที่ยืดเยื้อกับอสุรกายที่เรียกว่า “ยุคแห่งการล่มสลาย” ต้องการผู้ใช้งานสองคน คนหนึ่งคือจอมเวทย์ที่จัดการพลังงานและการทำงานของเวทมนตร์ และอีกคนคือนักรบที่บังคับร่างกาย
ในฐานะที่ชะตาชีวิตของพวกเขาเกี่ยวพันกัน เลเวียถอนหายใจ แต่ก็ปฏิบัติตาม เธอส่งพลังมานาผ่านกล้ามเนื้อเทียมที่พันรอบตัวเธอ จุดเตาปฏิกรณ์มานาของอัศวินให้ลุกโชนขึ้น
“เอานี่ไป!”
“กร๊าซซซ!!”
ด้วยเสียงคำรามแห่งความมุ่งมั่น ดีโนพุ่งไปข้างหน้า พร้อมฟาดดาบเหล็กอย่างแรงในแนวทแยงขึ้นจากด้านข้าง แต่การโจมตีถูกกรงเล็บอันแหลมคมของไดซอรัสปัดออกอย่างหวุดหวิด การตอบโต้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว—การเหวี่ยงหางที่ทรงพลังฟาดเข้าที่ศีรษะของอัศวินจนล้มลงอย่างหนัก
“อ๊าก!!”
“ดีโน! ตั้งสติหน่อย!”
“อึก… อ๊าก…”
เลเวียร้องเรียกด้วยความกังวล แต่ดีโนกลับตอบด้วยเสียงครางที่อ่อนแรง ไม่มีวี่แววของการฟื้นตัว เธอเผชิญหน้ากับทางเลือกอันเลวร้าย ภาพจากหน้าจอในดวงตาเทียมของอัศวินเผยให้เห็น “ไดซอรัส” ตัวใหญ่ที่ชนะการต่อสู้ กำลังคำรามอย่างกราดเกรี้ยวและเดินเข้ามาใกล้
[จะตายทั้งๆแบบนี้หรอ?!]
เลเวียสั่นสะท้าน เธอเริ่มดำเนินการบังคับถ่ายโอนนักรบผู้บาดเจ็บออกจากห้องควบคุม อัศวินยักษ์ที่เพิ่งได้รับการใช้งานจากประเทศนั้น ต้องการผู้ควบคุมที่มีคุณสมบัติหายากอย่างยิ่ง ในกรณีวิกฤติ จอมเวทย์จะต้องใช้หินเทเลพอร์ตฉุกเฉินเพื่อช่วยชีวิตนักรบเป็นอันดับแรก
“อะไรกัน?! การรั่วไหลของมานา? หินเทเลพอร์ตเสียหายงั้นเหรอ?!”
เลเวียภาวนาอย่างสิ้นหวัง ขณะที่เพื่อนในวัยเด็กของเธอหายวับไปในแสงแห่งเวทมนตร์ เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะใช้หินหนีของตัวเอง ก่อนที่ขากรรไกรยักษ์ของไดซอรัสจะกระโจนเข้ามาใส่ห้องควบคุม
“ดีโน… อย่างน้อยๆก็นายรอดไปได้…”
ทันใดนั้น เสียงแปลกประหลาดก็ดังขึ้นในจิตใจของเลเวีย ก่อนที่ขากรรไกรของไดซอรัสจะบดขยี้อัศวินที่หมดสภาพ “คลอซอรัส” พลันพลิกตัวหลบอย่างปาฏิหาริย์
“เมื่อกี้นี้มันอะไรน่ะ?!”
แม้เธอจะมองไม่เห็นรอบตัวเนื่องจากถูกห่อหุ้มด้วยกล้ามเนื้อเทียม เลเวียก็สัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวบางอย่างผ่านวงจรพลังงานมานา การปรากฏตัวที่ต่างไปจากดีโนโดยสิ้นเชิง
ที่น่าสนใจคือ การปรากฏตัวนี้ดูเหมือนจะเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์กับระบบของอัศวิน แม้ตัวเครื่องจะเสียหาย สิ่งนั้นก็ยังสามารถบังคับอัศวินได้อย่างคล่องแคล่วและถอยหนีจากไดซอรัสไปในระยะปลอดภัย
“ร่างกายนี้มันอะไรกัน?!… ไหงถึงกลายเป็นยักษ์ไปได้เนี่ย?!”
“กร๊าซซซ!!”
เมื่อไดซอรัสตัวถัดไปพุ่งเข้ามา ผู้ควบคุมลึกลับตอบสนองด้วยสัญชาตญาณ ฟาดดาบเหล็กขึ้นอย่างรุนแรงจนตัดขาหน้าของมันขาด ความรู้สึกชวนคลื่นไส้จากการตัดชีวิตปรากฏขึ้นในใจเขาเพียงชั่วครู่ แต่ความทรงจำจากการฝึกฝนเคนโด้ในโรงฝึกของครอบครัวทำให้เขาตั้งสติกลับมาได้ทัน เขาฟาดดาบตัดผ่านหน้าอกและหัวใจของไดซอรัสในจังหวะเดียว
“อะไรนะ?! นี้ผม… ฆ่าสิ่งนั้นไปแล้วเหรอ?”
แม้กำลังเผชิญกับภาระทางจิตใจจากการฆ่าสิ่งมีชีวิต แต่ไม่มีเวลาให้ไตร่ตรอง ไดซอรัสตัวถัดมาโจมตีเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง น้ำลายหยดจากปากอย่างดุร้าย
“ไม่ให้เวลาสำนึกผิดหน่อยรึไง?!”
ด้วยเสียงสบถ เขาหลบการโจมตีอย่างว่องไว พร้อมตอบโต้ด้วยการโจมตีอันรวดเร็วเฉียบขาด ตัดคอของมันในทันที หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ร่างขนาดมหึมาของมันก็ล้มลงกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น
“สองตัวระดับใหญ่… ในพริบตาเดียว?”
“ได้โอกาศแล้ว! ระดมโจมตีเลย! หน่วยจอมเวทย์ ยิง!”
“ย๊ากกก!!”
ทหารที่อยู่ใกล้เคียงโห่ร้องด้วยกำลังใจที่กลับมา พวกเขาปล่อยลูกบอลเพลิงและใบมีดลมใส่ฝูงไดซอรัสขนาดเล็กและสัตว์วิเศษที่แตกกระเจิงจากความสับสน
“เวทมนตร์…?”
“เฮ้ นาย… นายเป็นใครกันแน่?”
“มาดาราเมะ คุโรโดะ”
แม้ภาษาของผู้ควบคุมลึกลับจะดูแปลกไปจากเดิม แต่เลเวียก็รู้สึกว่ามันสื่อความหมายเข้าใจได้ราวกับฝังอยู่ในจิตใจเธอ เธอจึงแนะนำตัวเองกลับไปโดยไม่ลังเล
ต่างโลก เวทย์มนต์ และหุ่นยนต์ไง!
YOU MAY ALSO LIKE
