นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 113 ยูจีนร่วมประชุมแผน

หลังวันกินด้วยกันกับเพื่อนร่วมห้องผู้กล้าในตำนาน

เราร่วมในการประชุมปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

มันเพื่อเจอคนของปาร์ตี้ที่ 2 และเอาแผนให้ทุกคนรู้

“ทุกคนนักเรียนโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนที่กล้าหาญอาสาร่วมปาร์ตี้ที่ 2!”

รองผู้บัญชาการที่ผมเจอเมื่อวันก่อนแนะนำเรา

เราถูกต้อนรับโดยเสียงปรบมือดัง

เราถูกบอกว่าปาร์ตี้ที่ 2 มีคนน้อยกว่าดังนั้นสมาชิกใหม่น่าจะถูกอ้าแขนรับ

มันดูเหมือนเพื่อนร่วมห้องของผมจากสหพันธรัฐบลูวอเตอร์เป็นคนโด่งดังมากๆ

“ทายาทเทพหมัดซามะ… ทำให้มั่นใจขึ้นมาก”

“ผู้สมัครผู้กล้าเลนฮาร์ดท์ซามะ… ฉันดีใจ”

“เฟลิเซีย ไบรต์สปาร์คจัง… เธอสวยเหมือนนางฟ้าเลย…”

ผมได้ยินเสียงกระซิบเหล่านั้น

นี่แน่นอน แต่ไม่มีใครที่รู้เกี่ยวกับซูมิเระและผม…คือที่ผมคิด

“ยูจีนโดโนะ!”

มีบางคนวิ่งมาหาผมหลังเห็นหน้าผม หรือเหมือนเป็นกลุ่มคนมากกว่า

ผมบอกไม่ได้ว่าพวกเขาเป็นใครเมื่อมองหน้า

“เฮ้ ยูจี้คุง คนพวกนั้น…” (ซูมิเระ)

แต่มันดูเหมือนซูมิเระเห็นพวกเขามาก่อน

ไม่ดีแล้ว ผมจำไม่ได้… อออุ…

“มันเป็นสักพักแล้วนะยูจีนโดโนะ!”

“ฉันดูความสำเร็จในระบบดาวเทียมอยู่ตลอดเลย!”

“ขอบคุณมากสำหรับอะไรที่ทำในหอคอยยอดสูงสุดชั้นที่ 10!”

“นายจะสู้ด้วยกันอีกแล้วสินะ นายมีค่าเท่าร้อยคนเลยล่ะ!”

ผมเชื่อมความทรงจำหลังได้ยินว่าหอคอยยอดสูงสุดชั้นที่ 10”

“ถ้าผมจำไม่ผิด เราเจอกันเมื่อเราเอาชนะหัวหน้าชั้น” (ยูจีน)

“ใช่ ฉันเป็นคนจากอาณาจักรโทโมที่นายช่วยเอาชนะโทรลไง!”

“มันนานแล้วนะครับ มันดูเหมือนพวกพี่สบายดี… ถ้าอย่างนั้นพวกพี่ก็ร่วมบุกโจมตีสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ด้วย” (ยูจีน)

นักสำรวจที่ผมเจอเมื่อผมเอาชนะหัวหน้าครั้งแรก

พวกเขามาจากสหพันธรัฐบลูวอเตอร์ และจะมีรางวัลใหญ่สำหรับการปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

มันจะไม่เป็นเรื่องลึกลับที่พวกเขาร่วม

(แต่…มันไม่เป็นไรที่มาปราบสัตว์ปีศาจที่ยิ่งใหญ่เหรอ?) (ยูจีน)

อย่างน้อยที่สุด สุดท้ายพวกเขาจะเป็นอาหารของเวปาลเมื่อพวกเขามีปัญหากับหัวหน้าชั้น 10

ความเป็นห่วงต้องขึ้นอยู่บนหน้าผมแน่

“ยูจีนโดโนะ เอิ่ม ภารกิจเราคือ…”

คนจากอาณาจักรโทโมกำลังจะพูดบางอย่าง แต่…

“นายต้องมีความสุขที่ได้กลับมาเจอกันกับพวก แต่เอาไว้ทีหลังก่อนดีมั้ย?”

รองผู้บัญชาการติคนจากอาณาจักรโทโมนิดหน่อยที่คุยกับผม

“ข-ขออภัยที่รบกวน!”

“เราจะกลับไปนั่งที่เรา!”

คนจากอาณาจักรโทโมรีบกลับไปนั่งที่

การประชุมมาถึงประเด็นหลัก

“งั้น เราแนะนำตัวสมาชิกใหม่เสร็จแล้ว ฉันเลยจะอธิบายแผนอีกครั้ง ได้โปรดดูนี่”

มีอุปกรณ์เวทมนตร์สำหรับฉายวีดีโอใหญ่ในห้องประชุม มีจุดเขียวที่ขนาดต่างกันบนฉากหลังสีน้ำเงิน

ดูเหมือนนั่นคือจำนวนประเทศในสหพันธรัฐบลูวอเตอร์

“ตอนนี้เราอยู่ในประเทศสีทอง นี่คือถิ่นของสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ทะเลดำ ที่ที่เราจะมุ่งหน้าไป”

มีจุดเลอะสีดำที่ด้านล่างขวาของชาร์ตทะเล

พื้นที่ที่ปนเปื้อนด้วยพิษที่เวปาลส่งออกมา มันก็ถูกรู้จักอีกชื่อว่าชวาร์ซ มีอาห์

มีเกาะจำนวนหนึ่งในทะเลดำ แต่ผมได้ยินว่ามันอยู่ในสภาพที่คนอยู่อาศัยไม่ได้

“เราพิจารณาถึงทะเลดำว่าเป็นพื้นที่แห่งความตายและห้ามเข้า แต่ทะเลดำขยายตัวเล็กน้อยไปทุกปี เราให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้”

รองผู้บัญชาการมองหน้าผู้เข้าร่วมด้วยสายตาเข้มๆ

“เราค้นผมว่ามี ‘ตัวหัวหน้า’ ในหมู่เงือกดำที่เราคิดว่าทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียว ปรกติแล้วเธอซ่อนอยู่ในฝูง ถ้าฉันจำไม่ผิด มีตัวที่เงือกดำปกป้องและออกคำสั่ง เราเรียกตัวนี้ว่า ราชินี”

“ผมได้ยินทุกอย่างที่พูดมาแล้วถึงจุดนี้จากคลอดด์”

“มากกว่านั้น เราคิดว่ามีราชินีสองตัว”

ความไม่สงบเกิดขึ้นในห้องประชุม

“บอกได้ยังไงเหรอ?” (อลิส)

อลิส ซิลเวอร์มูลยกมือและถาม

“ฉันจะตอบ เราวิเคราะห์วีดีโอที่บันทึกการต่อสู้กับเวปาลที่ปาร์ตี้ที่ 1 แลกมาด้วยชีวิต และเราบอกได้ว่าเงือกมันสู้กันเอง มีความขัดแย้งและแยกเป็นฝักฝ่าย พูดอีกอย่าง มีสองกลุ่มอยู่ในเหล่าเงือกดำ”

“มี 2 กลุ่ม แล้วก็มีราชินี 2 ตัวเหรอ?” (อลิส)

“นั่นคือที่นักกลยุทธ์คิดไว้”

“งั้นมันไม่เหมือนว่าจริงๆแล้วพวกเขายืนยันว่าเป็นอย่างนั้นจริงน่ะสินะ) (ยูจีน)

“กะลาสีแพร่ข่าวลือว่าเงือกดำจะดุร้ายในทะเลดำทุกๆทศวรรษ เราไม่รู้เหตุผล แต่มันจะอธิบายอะไรได้ถ้านี่หมายถึงการเปลี่ยนตัวหัวหน้า”

“เปลี่ยนตัวหัวหน้า… พูดอีกอย่าง ตัวที่ตอนนี้ขัดแย้งกันเป็นราชินีเก่ากับราชินีใหม่เหรอ?”

“เราคิดอย่างนั้น เราเดาอายุเงือกดำด้วยหน้าตาไม่ได้ แต่…ดูนี่”

ภาพเปลี่ยน

“ว้า! สวยอ่ะ…” (ซูมิเระ)

“จริง” (ยูจีน)

ซูมิเระกระซิบมาและผมเห็นด้วย

อะไรที่ถูกฉายอยู่เป็นเงือกสวยผมดำยาวและเกล็ดม่วงๆดำๆ

สีผิวเป็นฟ้าอ่อน

เงือกดำในวีดีโอยิ้มอย่างมีเสน่ห์

เมื่อเห็นหน้าผมรู้สึกถึงปัญญาจากหน้าตาพวกมันด้วยซ้ำ

“มีใครที่นี่ที่เห็นเงือกดำเป็นครั้งแรกมั้ย?”

มีแค่ไม่กี่คนที่ยกมือ รวมถึงผมกับซูมิเระ

ดูเหมือนคนจากสหพันธรัฐบลูวอเตอร์คุ้นกับภาพพวกมันแล้ว

“มันดูเหมือนมีคนที่เห็นเป็นครั้งแรก ดังนั้นฉันจะอธิบาย อย่าถูกหลอกด้วยหน้าตาภายนอกของเงือกดำ คุณสื่อสารกับพวกมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย มันดูเหมือนพวกมันพูดได้ แต่ส่วนใหญ่พวกมันไม่เข้าใจว่ามันพูดอะไรอยู่ พวกมันน่าจะแค่เลียนแบบคำพูดของคนที่พวกมันโจมตี พวกมันกินได้ทั้งเนื้อและผัก แต่พวกมันชอบ ‘คนที่มีมานาเยอะ’ มากที่สุด ผู้คนคืออาหารสำหรับเงือกดำ พวกมันแค่สวยที่หน้าตาภายนอกเท่านั้นเพื่อให้คุณลดการป้องกัน ทำให้แน่ใจว่าคุณระวังตัว”

“ฮฮฮฮิ๊…”

“ซูมิเระ, ยูจีน, เธอต้องไม่ถูกหลอกนะ” (ซาร่า)

“ฉันรู้ ซาร่าจัง” (ซูมิเระ)

“แต่ฉันจะรู้สึกผิดที่ฟันหน้ามอนสเตอร์ที่หน้าตาแบบนั้นน่ะสิ” (ยูจีน)

พวกมันอาจเป็นมอนสเตอร์แต่พวกมันค่อนข้างเป็นมนุษย์ในครึ่งบน

นั่นต้องเป็นส่วนหนึ่งที่สัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นี่มีปัญหา

“งั้นตอนนี้ นั่นคือความรู้พื้นฐานจนถึงตอนนี้ แต่ตอนนี้เราต้องคิดว่าจะล่อเงือกดำอย่างไร พวกมันชอบคนที่มีมานาเยอะ ปาร์ตี้ที่ 1 มีนักรบและนักเวทย์ที่มีทักษะ แต่เหมือนที่คุณรู้…… พวกเขาถูกกวาดล้าง”

รองผู้บัญชาการหยุดพูดครู่หนึ่ง

“มันไม่ใช่ว่าปาร์ตี้ที่ 1 อ่อนแอ และตรงกันข้าม พลังการต่อสู้และอุปกรณ์คุณภาพสูงทั้งสองอย่าง”

“จริงๆเหรอ? แต่ฉันได้ยินว่าปาร์ตี้ที่ 1 เป็นปาร์ตี้เหยื่อล่อที่เอาไว้รวบรวมข้อมูล” (ซาร่า)

คนที่พูดคือซาร่า

“มันจริงแต่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่มันไม่เหมือนว่าเราอยากใหพวกเขาสละชีวิต เราก็ตั้งกองเรือที่มี 10 ลำและเรือเหยื่อล่อด้วยอาชญากรโทษประหารอยู่ในเรือ เรามีแผนเอาเหยือวางทิ้งไว้หลังสู้ไปสักพักและให้พวกที่สู้ถอย แต่…เงือกดำที่ดุร้ายจากความขัดแย้งขึ้นเป็นตัวหัวหน้าไม่ได้จมแค่เรือล่อเป้า แต่ก็กองเรือทั้ง 10 ลำด้วย”

“เงือกดำชอบคนที่มานาเยอะ งั้นมันหมายถึงอาชญากรโทษประหารไม่ได้เป็นเหยื่อดีขนาดนั้นแม้ว่ามีเยอะเท่าไหร่เหรอ” (เลนฮาร์ดท์)

ผู้กล้าธนูพูดเบาๆ

“ถ้าอย่างนั้น เราควรทำยังไง? เราจะแค่ตามชะตาของพวกเขาถ้าเราทำอย่างเดียวกันถูกมั้ย?” (โซรัน)

โซรัน สตอร์มเบรคเกอร์ถามด้วยท่าทางเย่อหยิ่งเล็กน้อย

เขาภักดีกับประเทศใหญ่ในสหพันธรัฐถ้าผมจำไม่ผิด

ท่าทางทำใหญ่โตน่าจะจงใจ

รองผู้บัญชาการไม่ได้ดูเหมือนถือ

เขาพยักหน้าเบาๆกับคำถาม

“เอานั่นมาที่นี่”

รองผู้บัญชาการสั่งลูกน้อง

หลายคนเอานั่นมา

นัั่นไม่ใช่บางอย่าง มันคือ…

“ยูจี้ นั่นตุ๊กตาเหรอ?!” (ซูมิเระ)

“มันไม่ได้ประณีตไปสำหรับตุ๊กตาเหรอ? มันดูเหมือนมนุษย์สุดๆเลย” (ซาร่า)

มันเหมือนที่ซูมิเระกับซาร่าพูด อะไรที่ถูกพามาเป็นตุ๊กตาที่เห็นแล้วเข้าใจผิดว่าเป็นมนุษย์ได้

ตุ๊กตาถูกวางหน้าห้องประชุม

“ตุ๊กตาจริง 100 ตัวที่เราซื้อมาจากจักรวรรดิ เราจะใช้พวกมันเป็นเหยื่อเพื่อล่อเงือกดำโดยส่งมานาให้พวกมันด้วยเชื่อมต่อมานา และไม่ใช่แค่นั้น ตุ๊กตาจริงมีเวทมนตร์ระเบิดร่ายไว้และซ่อนอยู่ เงือกดำชอบเอาอาหารกลับไปรัง เพื่อพูดให้แม่นยำ พวกมันเอาไปให้ฝูง และคนแรกที่กัดน่าจะเป็นราชินี”

“เข้าใจแล้ว… งั้นคุณวางแผนกวาดล้างพวกมันด้วยนั่น ไม่ใช่ความคิดที่แย่” (อลิส)

อลิส ซิลเวอร์มูนจากโรงเรียนทหารทำหน้าเหมือนพูดสนใจ

“ตุ๊กตามีระเบิดที่ดูเหมือนมนุษย์” (ซูมิเระ)

“นั่นแผนค่อนข้างร้ายกาจ…” (ซาร่า)

ซูมิเระกับซาร่าทำหน้าเข้าใจอารมณ์ยาก

“พวกมันมาจากจักรวรรดิอีก…” (ยูจีน)

มันจริงที่นั่นหลอกได้แม้แต่สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ด้วยความประณีตของมัน

ผมกลัวเหตุผลเดิมของพวกมันนิดหน่อย

“นักเวทย์เทมานาใส่ตุ๊กตาจริงทั้งวันตอนเราคุยกัน แต่พวกเขาต้องการมานาจำนวนมหาศาล มันเลยจะใช้อีก 6 วันเพื่อเติมมานาทั้ง 100 ตัว”

“ไม่ใช่นั่นผ่อนปรนไปเหรอ? แผลที่ปาร์ตี้ที่ 1 สร้างไว้ด้วยชีวิตจะรักษาแล้วตอนนั้น แล้วก็มันไม่เหมือนว่าฝูงจะอยู่ที่เดิม เราจะต้องกลับมาที่กระดานวางแผนใหม่ถ้าตำแหน่งมันเปลี่ยนไป” (คลอดด์)

รองผู้บัญชาการทำสีหน้าบึ้งกับที่คลอดด์ชี้ออกมา

“มันเหมือนที่คุณพูด แต่… เราต้องการเวลาเทมานาเข้าตุ๊กตาจริง เราต้องการนักเวทระดับสูง 10 คนเพื่อใส่มานาให้เต็ม 1 ตัว สหพันธรรัฐบลูวอเตอร์ไม่มีนักเวทย์มากขนาดนั้น”

“นี่! ฉันจะช่วย~”

“โออ้ นั่นจะช่วยได้เยอะมาก”

คนที่ยกมือเธอคือปราชญ์ฝึกหัด เฟลิเซีย

ถ้าผมจำไม่ผิด เธอคือนักเวทย์ระดับกษัตริย์

เฟลิเซียยืนหน้าตุ๊กตาจริง

“[เชื่อมต่อมานา]!” (เฟลิเซีย)

เธอจับมือตุ๊กตาและเทมานา

ตุ๊กตาจริงส่องแสงอ่อนๆและทำให้ห้องประชุมสว่าง

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น

“ฮ่าาา… ฮ่าาา… มันเป็นยังไง?” (เฟลิเซีญ)

เฟลิเซียหายใจไม่ทัน เธอถามรองผู้บัญชาการ

“น่าทึ่งจากตัวเปล่าๆมันเพิ่มมาเกือบ 30%!”

“อุว้า~ แต่นั้นด้วยมานาฉันทั้งหมดเหรอ? มันยากอ่ะ” (เฟลิเซีย)

บางคนเหมือนผมที่มีมานาจำนวนปรกติจะช่วยไม่ได้

นั่นเมื่อผมรู้สึกถึงสายตา

“เฮ้ ยูจี้คุง” (ซูมิเระ)

ซูมิเระดูเหมือนอยากพูดบางอย่าง

ผมรู้เจตนาเธอทันที

“ฉันขอโทษ แต่ได้โปรดให้ซูมิเระลองเชื่อมต่อมานาทีครับ!” (ยูจีน)

ผมยกมือและเสนอรองผู้บัญชาการ

“แน่นอน เชิญ”

“เดี๋ยวมา ยูจี้คุง, ซาร่าจัง!” (ซูมิเระ)

ซูมิเระเดินไปข้างหน้าห้องประชุม

“ซูมิเระจัง อ่ะนี่จ้านี่จ้า~” (เฟลิเซีย)

เฟลิเซียกวักมือเรียกซูมิเระ

“เฮ้ยูจีน เชื่อมต่อมานาซูมิเระจังจะไม่เป็นไรเหรอ? ไม่ใช่ตุ๊กตาจริงจะไหม้เหรอ? ของพวกนั้นมันเป็นสินค้าหายากที่ซื้อมาจากจักรวรรดิถูกมั้ย?” (ซาร่า)

ซาร่าบอกผมอย่างนี้และมันทำให้ผมกังวล

พูดถึงแล้ว ซูมิเระคุมมานาแบบละเอียดได้ไม่เก่ง

“ไม่นานนี้มันเกือบไม่มีไฟใหญ่… มานาของมั่นคงแม้ว่าเมื่อเทมานาใส่ฉัน” (ยูจีน)

ห-หวังพึ่งเธอนะ… ซูมิเระ

ผมจะจ่ายพวกมันถ้าแย่ที่สุด

แต่ผมอยากให้เธอไม่เผามันถ้าเป็นไปได้

“[เชื่อมต่อมานา]!” (ซูมิเระ)

*ก่ะ!!!*

ตุ๊กตาจริงเริ่มปล่อยแสงสว่างจ้าตา

แล้วก็มีประกายไฟนิดหน่อยขึ้นมา แต่ตุ๊กตาไม่ได้ไหม้

ฟฟฟฟู่ โล่งอก

“เป็นยังไง?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระถามรองผู้บัญชาการ

“แม้ว่าเธอถามฉัน ‘เป็นยังไง?’ แค่แป๊ปเดียว………เอ๋? เออออ๋?!”

รองผู้บัญชาการพูดอย่างใจเย็นจนถึงตอนนี้ แต่เขาส่งเสียงดังและเปิดตากว้าง

“อุว้า… ซูมิเระจัง นั่นบ้าไปแล้วอ้ะ มานาตุ๊กตาตอนนี้เต็มแล้ว” (เฟลิเซีย)

เฟลิเซียหัวเราะหน้าสับสน

“อ-อืม…มันไม่เป็นไรที่เทมานามากขนาดนั้นในทีเดียวเหรอ? ไม่มีผลอะไรกับร่างกายเธอเหรอ…?”

รองผู้บัญชาการกังวลเกี่ยวกับสภาพซูมิเระ

“หนูยังทำได้อีก ดังนั้นมาทำที่เหลือนะ~☆” (ซูมิเระ)

มันดูเหมือนซูมิเระไม่รู้ว่าอะไรที่เธอทำน่าทึ่งแค่ไหน เธอกอดอก

“ด-ได้สิ…… ถ-ถ้าอย่างนั้น เอาตุ๊กตามาอีก!”

รองผู้บัญชาการออกคำสั่ง

ลูกน้องรีบเคลื่อนไหว

“เฮ้ ยูจีน” (ซาร่า)

“มีอะไรเหรอ ซาร่า?” (ยูจีน)

ซาร่าจิ้มไหล่ผมจากด้านข้าง

“เธอต้องรู้เพราะซูมิเระจังให้มานาเธอบ่อย แต่ไม่ใช่จำนวนมานาเธออยู่ระดับราชาอูเธอร์แล้วเหรอ?” (ซาร่า)

ซาร่าถามผม

เธอถามอะไรกันแน่เล่า?

“ไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้น” (ยูจีน)

ผมส่ายหัว

“ช-ใช่… ไม่มีทางที่มันเยอะขนาดนั้น” (ซาร่า)

“ไม่ใช่แค่อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ เธอแม้แต่มีมานามากกว่าเจ้าปีศาจเอริ” (ยูจีน)

“………หือ?” (ซาร่า)

ตาซาร่าเปิดกว้างถึงระดับเทียบได้กับรองผู้บัญชาการเมื่อกี้

“เพราะเจ้าปีศาจผู้เองบอกล่ะนะ ไม่ต้องพูดถึงยุคแดนสวรรค์ มานาซูมิเระสูงกว่าเมื่อเทียบกับเอริในสภาพถูกผนึก” (ยูจีน)

ซาร่าแข็งไปและไม่ขยับอีกแล้ว

ดูเหมือนบางอย่างที่คนไม่สั่งเกตแม้ว่าคนอยู่ใกล้

มันอาจเพราะผ้าคลุมเวทมนตร์ที่อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ให้เธอยืม

“เอาล่ะนะ~☆” (ซูมิเระ)

ตุ๊กตาจริงถูกพามาทีละตัว

ซูมิเระทำเชื่อมต่อมานากับพวกมันทุกตัว

“อุว้า… ซูมิเระจังน่ากลัวอ่ะ!” (เฟลิเซีย)

เฟลิเซียตะลึงเต็มที่

—นี่เป็นที่ปฏบัติการเร่งความเร็วไป 6 วันได้อย่างไรด้วยการช่วยเหลือของซูมิเระ

■ตอบความคิดเห็น:

>คนจากอาณาจักรโทโมที่มาจากสหพันธรัฐและโผล่มาในปาร์ตี้แรกด้วยนี่

-ผมให้พวกเขามาอีกครั้ง

>ยูจีนถูกสาวๆบุกใส่ลอดเวลามีจังหวะที่เขาเป็นคนเปิดมั้ย?

-จริง… ทำอย่างนั้นไม่ได้เนาะ

แปลโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

patreon (Ebook): patreon.com/wayuwayu

ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ด้วยการช่วยเหลือของท่านจะทำให้แปลต่อไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: ​http://linktr.ee/wayuwayu