หญิงสาวรู้สึกหวามไหว เพราะท่อนเอ็นที่แข็งขึงเป็นลำนูน พาดแนวยาวอยู่ที่กึ่งกลางกายของเขา กดเน้นเสียดสีลำตัวหล่อนอย่างจงใจจะบอกให้หญิงสาวรู้ว่าเขามีอารมณ์มาก

“อย่าค่ะพี่สิงห์…เก็บไว้ทำที่บ้านเถอะนะคะ…ที่นี่เป็นที่ทำงานค่ะ…แล้วผึ้งก็มาฝึกงาน” หญิงสาวกล่าวให้ชายหนุ่มได้คิด หากคำตอบที่คืนกลับมา ก็ทำให้หล่อนถึงกับอึ้ง

“ที่ทำงานนี่แหละได้อารมณ์ดีนัก แล้วพี่ก็รู้ว่าวันนี้ผึ้งมาในฐานะนักศึกษาฝึกงาน…เพราะฉะนั้นอย่าดื้อกับคนที่จะต้องประเมินให้ผึ้งผ่านหรือไม่ผ่าน” สิงหาทำเสียงเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที แววตากระหายแทบไม่ละจากทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อน

“พี่สิงห์เจ้าเล่ห์อะ…”

“ถ้าอยากให้พี่ประเมินผ่านงานด้วยผลคะแนนดีเยี่ยม ผึ้งต้องยอมให้พี่กินซะดีๆ”

สายตากระหายยังคงจ้องมองทรวงอกของน้ำผึ้ง ทำให้หล่อนรู้สึกร้อนวูบวาบกับสายตาของเขาที่มองมาอย่างรุกเร้าโลมเลียเรือนร่างของหล่อน

“ผึ้งเป็นผู้หญิงที่สวยมาก บอกตรงๆ ว่ายิ่งอยู่ใกล้ผึ้งพี่ยิ่งมีอารมณ์”

สิงหาจ้องมองใบหน้าของหล่อนตาไม่กะพริบ จนน้ำผึ้งอาย แก้มสาวแดงเรื่อ

“ขอพี่กินนะครับผึ้งจ๋า พี่หิว…”

สิงหากวาดพิมพ์เขียวและของที่วางอยู่บนโต๊ะลงไปกองเกลื่อนกระจายอยู่บนพื้นราวกับว่ามันเป็นสิ่งเกะกะไร้ค่าเสียเต็มประดา ในนาทีที่จิตใจของเขา จดจ่ออยู่กับเรือนร่างเอิบอิ่มของน้ำผึ้ง หล่อนมีค่ามากที่สุดในนาทีนี้

“นับวันผึ้งยิ่งสวยยิ่งเซ็กซี่เหลือเกิน บอกตรงๆ ว่าพี่อดใจไม่ไหว ไม่เคยรู้สึกกับใครรุนแรงเหมือนอย่างที่รู้สึกกับผึ้ง…พี่อยากเอาผึ้งที่สุด”

ทันทีที่พูดจบ กระโปรงและกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีขาวตัวบางของหล่อนก็ถูกกระชากปลิวออกไปจากปลายเท้าน้อยๆ

“อุ๊ย…พี่สิงห์”

หญิงสาวตกใจ หากก็ไม่อาจทัดทาน เหมือนรู้ว่าถ้าสิงหาออกอาการหื่นขนาดนี้หล่อนไม่รอดแน่ๆ

“พี่อยากกินน้ำผึ้ง…อยากชิมความหวานของผึ้งที่สุด อย่าดื้อนะครับคนดี…ขอพี่กินนะครับ”

พูดพลางตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก เขาหมายถึงรวงรังอวบใหญ่ที่ซ่อนซุกอยู่ในพุ่มหญ้าสีดำระยับ รวงผึ้งที่เก็บซ่อนน้ำหวานสวาทของวัยสาวเอาไว้มากมายจนสองกลีบอวบอูม เบียดกันแน่นอยู่ในแพนตี้ตัวน้อยที่เขาเพิ่งกระชากออกมา

“อูย…พี่สิงห์”