พี่เขยคลั่งสวาท - ตอนที่ 27
เอกรัตน์ปากหวาน หยิบช้อนคนกาแฟอยู่ครู่สั้นแล้วๆ ยกขึ้นดื่ม หันมามองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาหวานเยิ้มจนสิงหาต้องรีบขัด
“กาแฟที่บ้านมึงไม่มีแดกหรือไงวะ…มาถึงก็หิวกาแฟเชียว” สิงหาแซว
“ไอ้บ้า…เมื่อเช้ากูดื่มมาแล้ว แต่อยากดื่มอีกแก้ว เพราะว่าแก้วที่น้องผึ้งชงให้ต้องอร่อยกว่าอย่างแน่นอน”
เอกรัตน์ตอบ สิงหาเบะปาก ทำท่าจะอ๊วก
“ขนาดนั้นเลยหรือวะ” สิงหามองหน้าเพื่อน
“เออสิวะ…ผึ้งชงกาแฟอร่อยที่สุด…แบบนี้ชักอยากยึดตัวน้องผึ้งไว้ชงกาแฟให้พี่เอกคนเดียวซะแล้วสิ”
น้ำผึ้งยิ้มเขินๆ แต่สิงหาแอบบะปากเป็นครั้งที่สอง ทำหน้าคล้ายจะอาเจียนอีกรอบ
“ถ้าถึงขนาดนั้นแกคงต้องให้พ่อมาขอยัยผึ้ง”
สิงหาพูดประชด หารู้ไม่ว่าเป็นการเปิดโอกาสให้เอกรัตน์ที่แอบคิดถึงเรื่องนี้มาตลอดทั้งคืน รีบฉวยโอกาสเอาไว้
“เออ…เรื่องนี้กูอยากคุยกับมึงพอดี…เรื่องขอหมั้นผึ้งเอาไว้ก่อน”
เอกรัตน์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เอ่อ…” น้ำผึ้งตกใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มเพื่อนพี่เขยจะรวบรัดขนาดนี้
“ผึ้งจะว่ายังไง…เรื่องที่เราคุยกันไว้”
อันที่จริงเอกรัตน์เคยเกริ่นเรื่องหมั้นเอาไว้ล่วงหน้า แต่น้ำผึ้งเป็นฝ่ายขอผัดผ่อนเรื่อยมา เพราะหล่อนรู้ดี…ว่าตัวเองรักใคร
“เอ่อ…นี่มึงกับผึ้งคุยกันถึงขั้นหมั้นแล้วหรอ” สิงหาหรี่ตามองหน้าน้องเมีย พยายามสะกดกลั้นความโกรธ
“ใช่…” เอกรัตน์ตอบ
“งั้นก็คงไม่ต้องขออนุญาตกูแล้วมั้ง…ตอนนี้ผึ้งก็บรรลุนิติภาวะแล้วนี่”
สิงหากัดฟันตอบ น้ำผึ้งนั่งนิ่ง หน้าเจื่อนลงไปอย่างเห็นได้ชัด
“งั้นพรุ่งนี้พี่จะให้พ่อพี่มาขอหมั้นผึ้งนะครับ” เอกรัตน์ดีใจที่สิงหาไม่ขัด
“เอ่อ…อย่าเพิ่งเลยค่ะพี่เอก…มันเร็วไป…ผึ้งไม่สะดวก”
ไม่รู้อะไรดลใจให้หญิงสาวปฏิเสธ เอกรัตน์หน้าเสีย หากสิงหากลับดีใจ
“ทำไมล่ะผึ้ง”
“เร็วไปค่ะพี่เอก…แล้วผึ้งก็กำลังเรียนค่ะ อยากเรียนให้จบก่อน” หญิงสาวบอกเหตุผล
“ก็ได้” เอกรัตน์พยักหน้า
นั่งคุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ หญิงชายก็พากันเดินไปที่รถบีเอ็มดับเบิลยูคันหรู โดยมีสายตาอิจฉาของสิงหามองตามด้วยความรู้สึกปวดแปลบในอก ที่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างเอกรัตน์กับน้ำผึ้ง นับวันยิ่งจะพัฒนาไปไกล ถ้าหากปล่อยไว้อย่างนี้ มีหวังว่าน้องเมียคนนี้ต้องหลุดมือไปเป็นของชายอื่นอย่างแน่นอน
ตอนค่ำของวันเดียวกันนั้น
เอกรัตน์พาน้ำผึ้งกลับมาส่งถึงบ้านตอนสามทุ่มกว่าๆ พี่เขยที่นั่งรอหน้าเครียดอยู่ที่เทอเรซหน้าบ้านรีบตะโกนถามเมื่อหล่อนมาถึง
“พากันไปถึงไหนมา” เสียงเข้มดุ ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง สิงหานั่งดื่มเหล้าอยู่เพียงลำพัง
“กินข้าวแล้วก็ดูหนังค่ะ”
“กลับดึกขนาดนี้เนี่ยนะ…ดูหนัง ถ้าไปนานแบบนี้สงสัยคงไปดูเนื้อดูหนังกันมากกว่า” สิงหาเก็บความหึงหวงไม่ไหว
“บ้า…ก็ดูหนังรอบค่ำไงคะ กว่าจะเลิกก็สองทุ่มแล้วนะคะ” น้ำผึ้งไม่ได้โกหก
“แน่ใจนะว่าไม่ได้พากันเข้าม่านรูด” เขาหึงหวงหล่อนจนหยุดความคิดอกุศลไม่ได้
“ถ้าพี่สิงห์พาลแบบนี้…ผึ้งไม่คุยด้วยละ ขอตัวเข้าห้องนะคะ”
“จะรีบไปไหนล่ะ”
“ผึ้งจะอาบน้ำ”
“กลับมาถึงก็จะอาบน้ำ…คงอยากล้วง…อยากล้างล่ะสิ ถามจริงไอ้เอกเพื่อนพี่มันแตกในป่ะตอนเอากัน”
สิงหาเริ่มหยาบคาย หญิงสาวตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาลว่าหล่อนเสียๆ หายๆ ขนาดนี้
“อุบาทว์…คิดได้เนาะ”
“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ” สิงหาเถียง
“ทุเรศ…ไม่จริง…พี่สิงห์อย่ามาพาลนะ ผึ้งไม่เคยทำอะไรแบบนั้น”
ผึ้งสะบัดหน้าหนี ทว่าไม่ทันที่ปลายเท้าเล็กๆ จะก้าวออกมาจากตรงนั้น ข้อมือน้อยๆ ของหล่อนก็ถูกกระชากเอาไว้ เขาล็อกแขนหล่อนขัดกันไว้ข้างหลัง
“โอ๊ย…พี่สิงห์ผึ้งเจ็บ” หญิงสาวร้อง
“บอกความจริงมา…แอบไปเอากับไอ้เอกมาใช่มั้ย”
“บ้า…ก็บอกแล้วไงว่าแค่ไปดูหนัง”
“งั้นผึ้งต้องให้พี่พิสูจน์”
YOU MAY ALSO LIKE
![[WN] ยมทูตแห่งความมืด ผู้รับใช้สตรีศักดิ์สิทธิ์แสนขี้เกียจจอมโลภมาก](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2024/04/WN-ยมทูตแห่งความมืด-ผู้รับใช้สตรีศักดิ์สิทธิ์แสนขี้เกียจจอมโลภมาก-75x106.jpg)
