พี่เขยคลั่งสวาท - ตอนที่ 11
“เจนนี่…เธอมันแพศยา…” ชายหนุ่มชี้หน้า กราดน้ำเสียงใส่หน้าภรรยาด้วยความโกรธจัด
“……” หลักฐานคาตาขนาดนี้ เจนนี่ทำท่าคล้ายจะร้องไห้ พูดอะไรไม่ออก รีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่
“ฉันไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าจะกลับมาเจอเธอในสภาพเลวทรามต่ำช้าเช่นนี้ นี่หรือผู้หญิงที่ฉันตั้งตารอคอยมาตลอดสามเดือน นี่หรือคือสิ่งที่เธอบอกว่ารอคอยฉันทุกลมหายใจเข้าออก…เจนนี่…เธอไม่น่าทรยศฉัน”
ชายผู้ถูกความไว้วางใจทรยศขบกรามกรอด มือกำแน่น
“เจนนี่ขอโทษจ้ะพี่สิงห์…ฮือๆ เจนนี่ผิดไปแล้ว”
คนทำผิดเสียงสั่นเครือ หยาดน้ำตาเอ่อท้นออกมาท่วมดวงตา เห็นขนาดนี้หล่อนคงไม่มีคำแก้ตัวใดๆ พูดไปก็คงฟังไม่ขึ้น และสิงหาก็ไม่ต้องการคำอธิบายใดๆ อีกแล้ว สิ่งที่เห็นฟ้องชัด…ว่าเจนนี่กำลังนอกใจเขาอย่างเลือดเย็น
“ชั่วช้าอย่างพวกมึง…อย่ามีชีวิตอยู่เลย”
ความอดทนสุดท้ายของชายหนุ่มขาดสะบั้นลงแล้ว เสียงสบถด่าเล็ดลอดออกมาจากไรฟันที่กัดกรอด
สิงหาหันไปคว้าปืนที่ซ่อนเอาไว้ในลิ้นชักตู้เสื้อผ้า ชี้ปลายกระบอกปืนมาหาหญิงสาวที่สวมเขาให้เขาอย่างเลือดเย็น
“ตายเถอะมึง…กูจะส่งพวกมึงไปลงนรกทั้งสองคน ไปเสวยกรรมกันในปรโลกเถอะมึง” เสียงเหี้ยมตวาดลั่น คาดโทษหญิงร้ายชายเลวที่ยืนตัวสั่นพรั่นพรึงอยู่ตรงหน้าอย่างมิรู้ชะตากรรม
“พี่สิงห์อย่า…”
น้ำผึ้งวิ่งเข้ามาห้าม กล้าหาญถึงขั้นเอาตัวขวางทางปืน สิงหาชะงักไปครู่สั้นๆ คราวนี้เปลี่ยนเป้าหมาย เขาชี้ปืนไปที่ชายชู้
“ถ้าฆ่าคนตายพี่สิงห์ก็ติดคุก” น้ำผึ้งให้สติพี่เขย พยายามรวบรวมความกล้า เค้นคำพูดออกมาทั้งที่ก็กลัวกับสถานการณ์ที่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนคาดเดาอะไรไม่ได้
“จริงสิ…ฉันลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปได้ยังไงนะ” สิงหานึกถึงความจริง เขากัดฟัน…ข่มอารมณ์ สูดลมหายใจยาวลึก บอกตัวเองให้ใจเย็น นิ่งอยู่ในสติรับรู้ เขาไม่ควรเอาชีวิตของตัวเองมาแลกกับหญิงชั่วชายโฉดคู่นี้
สิงหานิ่งอยู่ในอาการชั่งใจ และสุดท้ายก็ตัดสินใจลดปลายกระบอกปืน…ไม่ลั่นไก แต่เจนนี่ก็ตาย…ตายไปจากความรักและความทรงจำของเขาที่เคยมีต่อหล่อน
“มึงสองคนพากันออกไปจากบ้านกู…พากันไปสมสู่ที่อื่น…เจนนี่ กูให้เวลามึงเก็บข้าวของสิบนาที ถ้าเลยสิบนาทีแล้วยังไม่ออกไปจากบ้าน รับรองว่ากูยิงหัวกระจุยแน่”
สิงหาไม่ได้พูดเล่น หัวใจของเขาแหลกสลายลงแล้ว เขาเจ็บปวดเกินกว่าจะแบกรับความรู้สึกใดๆ เอาไว้ได้อีก…สำหรับผู้หญิงที่ชื่อเจนนี่คนนี้
อีกสัปดาห์ต่อมา
“ผึ้ง…นั่นจะไปไหน”
ตอนเช้าตรู่ สิงหาตะโกนถามสีหน้าเครียด เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากประตูด้านในที่เชื่อมติดกับเทอเรซหน้าบ้าน
“ขอโทษที่ผึ้งไม่ได้บอกคุณสิงห์ล่วงหน้า วันนี้ผึ้งจะย้ายไปอยู่ข้างนอกค่ะ”
หลังจากเจนนี่พี่สาวของหล่อนย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ น้ำผึ้งก็คิดถึงเรื่องนี้ทุกวัน ว่าหล่อนควรจะย้ายไปอยู่ที่อื่น เพราะว่าตอนนี้เจนนี่กับสิงหาเลิกกันแล้ว หล่อนจะอยู่บ้านหลังนี้ต่อไปในฐานะอะไร เมื่อก่อนที่อยู่ได้ก็เพราะฐานะ ‘น้องเมีย’ ของสิงหา แต่ตอนนี้…ทุกอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
“อะไร…นึกจะไปก็ไปยังงั้นหรือ แล้วใครจะดูแลบ้านดูแลฉัน”
แววตาเขียวปัดบอกความไม่พอใจ สิงหายกแก้วกาแฟขึ้นดื่มแล้ววางลงอย่างแรง กาแฟบางส่วนกระเด็นออกมาจากถ้วย หกลงบนโต๊ะ ไหลช้าๆ มาใกล้พิมพ์เขียวและแผ่นกระดาษตรงหน้าสิงหา
เขานิ่งเฉยเหมือนไม่คิดจะทำอะไร น้ำผึ้งต้องรีบเข้าไปคว้าทิชชู ช่วยเช็ดกาแฟบนโต๊ะ ก่อนที่จะเปรอะเปื้อนเอกสาร
“หาคนทำงานบ้านแทนผึ้ง…คงไม่ยากหรอกค่ะคุณสิงห์”
หญิงสาวรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ในใจ เมื่อรู้ว่าผู้ชายที่ตัวเองแอบรัก มองเห็นว่าหล่อนมีค่าแค่ ‘คนรับใช้’ ของเขาเท่านั้นเองหรอกหรือ
“เนรคุณ…”
สิงหารับรู้ได้ในน้ำเสียงของหญิงสาวที่แสดงความห่างเหิน เมื่อก่อนเคยเรียกเขา ‘พี่สิงห์’ อย่างนั้นอย่างนี้ ตอนนี้กลับเรียก ‘คุณสิงห์’ ซึ่งมีนัยถึงความห่างเหิน เขาไม่ชอบคำว่า ‘คุณ’
“คุณสิงห์ว่าใครเนรคุณคะ” หญิงสาวตวัดสายตามองหน้าเขา ท่าทางเอาเรื่องเหมือนกัน จมูกโด่งเชิดรั้นบอกความดื้อ
“ก็ลองมองดูรอบๆ สิ…นอกจากเธอแล้วมีใครอีกล่ะยัยบ๊อง”
คนปากร้ายได้ทีก็รีบว่า คำก็ยัยบ๊อง สองคำก็เด็กกะโปโล
“เนรคุณเหมือนพี่สาวเธอ” สิงหาหมายถึงเจนนี่