พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - ตอนที่ 593 ไปตามนัด

แต่นึกไม่ถึงพานฉางอันกลับถือเงินก้อนนี้เป็นการทดสอบที่ตนเองให้กับเขา

“พี่เฟิง คืนนี้พวกเราจะเชื่อฟังไอ้หนุ่มนั่นไปรอพวกเขาที่ถนนคดเคี้ยวโน่นเชียวเหรอ? ไอ้คนนั้นเป็นผู้บ้าคลั่งที่ชอบแข่งรถคนหนึ่ง ให้พวกเราไปที่ถนนคดเคี้ยวโน่นเห็นได้ชัดก็คืออยากจะแข่งรถกับพวกเราล่ะ ถ้าหากพวกเราไปล่ะก็ เป็นไปได้จะเกิดเรื่อง ไม่แน่ว่าอาจจะมีอันตรายด้วย”

ช่องว่างในระหว่างกินข้าว พานฉางอันพูดเจื้อยแจ้ววิเคราะห์ ความประสงค์ที่คอนสแตนตินให้พวกเขาไปถนนคดเคี้ยวขึ้นมาเลย

เนี่ยเฟิงกินข้าวไปคำหนึ่ง จากนั้นพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก “งั้นพวกเราก็ไปสักรอบเถอะ ไอ้คนนี้ไม่เห็นพวกเราคาดว่าจะไม่ยอมปล่อยแน่ล่ะ”

พานฉางอันรู้ว่าหลักการเป็นเช่นนี้ แต่ในใจพานฉางอันยังคงกังวลมาก

“พี่เฟิงผมไม่ได้คิดจะสงสัยความคิดของคุณเลย ผมเพียงพูดว่าไอ้คนนั้นบ้าคลั่งมากเกินไปแล้ว อยู่ในมือของเขามีนักแข่งรถที่ยอดเยี่ยมไม่กลัวตายหลายคน นักแข่งรถเหล่านี้ต่อถนนคดเคี้ยวนั้นล้วนรู้อย่างแจ่มแจ้งดุจนิ้วบนฝ่ามือ ถ้าพวกเราแข่งรถกับเขาล่ะก็ได้แต่เสียเปรียบ”

พานฉางอันมีความวิตกกังวลกับเป็นห่วงเช่นนี้ก็เป็นเรื่องปกติมาก เนี่ยเฟิงเข้าใจมากๆ แต่เพราะว่าเป็นเช่นนี้นั่นเองเนี่ยเฟิงจึงยิ่งต้องไป

“เขารู้สึกว่าตนเองจะชนะอย่างแน่นอน ถ้าหากพวกเราไปทำลายความคิดเช่นนี้ของเขา จะไม่ใช่ยิ่งสนุกกว่าเหรอ?”

แม้คำพูดอย่างนี้ไม่ผิด แต่ความกังวลที่อยู่ในใจพานฉางอันยังคงแค่เพิ่มแต่ไม่ลด

พานฉางอันจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิงที่มั่นใจในตนเองเต็มเปี่ยมหนึ่งที ได้แต่กลืนคำพูดถัดมานี้ลงท้องไปเลย

และอีกฝั่งหนึ่งคอนสแตนตินโกรธตัวสั่นกลับถึงบ้านตนเอง เห็นเพียงเขาฟาดของที่ฟาดได้ล้วนฟาดไปหมด กระทั่งแม้แต่รถของตนเองล้วนทุบจนแหลกเลย

คอนสแตนตินยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกโมโห เมื่อกี้อยู่ในแหล่งขายรถนั้นถึงขนาดถูกไอ้คนอย่างนี้คนหนึ่งทำให้อับอายขายหน้า พอคอนสแตนตินนึกถึงจุดนี้ก็โมโหเหลือเกิน เขากำกำปั้นอย่างแน่น ความโมโหพุ่งสูงขึ้นสู่ฟ้า

ก็มีชายหญิงที่ไม่น้อยจะมาดูพระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตกอยู่ที่นี่ แต่นี่ก็เป็นส่วนน้อย เพราะว่าถนนคดเคี้ยวเส้นนี้ถูกแก๊งแข่งรถยึดครองไปนานแล้ว ถึงตอนกลางคืนแก๊งแข่งรถก็จะเป็นกลุ่มปีศาจร้ายร่ายรำอย่างบ้าคลั่งอยู่ที่นี่ แต่อยู่ในแก๊งแข่งรถเหล่านี้มีแก๊งแข่งรถแก๊งหนึ่งที่บ้าระห่ำกำเริบเสิบสานเป็นพิเศษ แก๊งแข่งรถแก๊งนี้ก็คือคอนสแตนตินก่อตั้งขึ้นมา

Lamborghiniสีฟ้าคันนั้นของพวกเขาเนี่ยเฟิงจอดอยู่ใต้ถนนคดเคี้ยวและในเวลานี้ถนนที่มืดตึ๊ดตื๋อสว่างขึ้นอย่างดุเดือด นี่ไม่ใช่ไฟถนนเลย แต่เป็นไฟสูงของรถ

“ไอ้ควย ไอ้คนเหล่านี้เป็นประสาทแดกมั้ง เปิดไฟสูงจะส่องให้ตาของคนบอดเลยเหรอ!”

พานฉางอันรีบใช้มือปิดตาตนเองไว้ แต่เนี่ยเฟิงเพียงแค่ทำตายี๋แล้วทำตายี๋อีกเล็กน้อย จากนั้นลงจากรถปิดประตูรถไว้อย่างไหลลื่นเป็นธรรมชาติ พานฉางอันยังต้องหมุนตัวหนึ่งทีจึงลงจากรถได้

เป็นอย่างที่คิดไว้คนขายาวลงจากรถล้วนง่ายกว่าหน่อยจริงๆ

และในเวลานี้รถสปอร์ตสีแดงคันหนึ่งชั่วพริบตาเดียวมาถึงต่อหน้าพวกเขาเกือบจะชน Lamborghini สีฟ้าคันนั้นไปเลย เนี่ยเฟิงกลับล้วนไม่ใส่ใจสักนิด ถ้าหากมีคนกล้าชนรถของเขา งั้นเขาก็จะให้ฝ่ายตรงข้ามจ่ายคืนสิบเท่า

“ไอ้หนุ่มนึกไม่ถึงคุณยังกล้ามาจริงๆ!”

ในเวลานี้คอนสแตนตินเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดว่าบาดแผลหายแล้วก็ลืมว่าเคยเจ็บ เขากระโดดออกมาร้องตะโกนอยู่ทันที

สิ่งที่สวมใส่อยู่บนกายคอนสแตนตินเป็นชุดแข่งรถมืออาชีพ ดูจากลักษณะท่าทีไอ้คนนี้ชอบแข่งรถมากๆจริงๆ คอนสแตนตินในเวลานี้เท้าสะเอวอยู่

ส่วนข้างหลังของเขาคือสุนัขรับใช้คนนั้น สุนัขรับใช้คนนี้วันนี้ถูกตีจนเหลือทน ตอนนี้ถึงขนาดเลือดเต็มเปี่ยมฟื้นคืนชีพใหม่แล้ว ดูจากลักษณะท่าทีพลังชีวิตของสุนัขรับใช้ล้วนไม่ควรประมาทนะ!

เนี่ยเฟิงจ้องมองโดยคร่าวๆหนึ่งที คนที่มานี่ในวันนี้มีประมาณยี่สิบสามสิบคน มีรถมากมายล้วนยึดเต็มพื้นที่ที่นี่ไปหมด หลังจากตอนที่รถของเนี่ยเฟิงมาถึงที่นี่ ทีมรถทีมหนึ่งขับรถหรูหราลงจากเขาทันที พวกเขาเพื่อที่จะไปสกัดกั้นคนที่จะขึ้นภูเขา ก็เพื่อที่จะไม่ให้พวกเขาขึ้นมาขัดขวางการแข่งขันฉากนี้

ยี่สิบสามสิบคนนี้ชั่วพริบตาเดียวหายไปครึ่งหนึ่ง เมื่อกี้รถหรูหราที่จอดไว้อยู่นี่อย่างถี่ยิบก็หายไปเป็นส่วนใหญ่

“มีคนอยากจะอัปยศอดสู ผมไม่มาได้ยังไงล่ะ?”

เนี่ยเฟิงยิ้มอยู่ยักไหล่แล้วยักไหล่อีก