พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - ตอนที่ 565 วางเพลิง

เนี่ยเฟิงทั้งพูดอยู่ ทั้งถอดหน้ากากที่อยู่บนใบหน้าออก เขาปรากฏโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา อะเดค่าเห็นคนที่มา เธอยากที่จะเชื่อเบิกตาโพลงทั้งคู่ เธอบ่นพึมพำอยู่พูดว่า “คุณผู้ชาย? เป็นคุณได้ยังไงล่ะ? คุณอยู่นี่ได้ยังไงล่ะ?”

“ผมไปเรียนนานขนาดนั้น ก็ไม่ได้รับข่าวสารใดๆจากคุณ ผมรู้สึกมีความแปลกประหลาดเล็กน้อย ดังนั้นไปหาคุณที่เมืองกู่ปา นึกไม่ถึงพวกคุณถึงขนาดหายตัวไปแล้ว ผมถามเพื่อนบ้านสักหน่อย พวกเขาบอกว่าคุณถูกเจ้าเมืองเมืองกู่ปารับไปทำงานที่โรงงานในบริเวณใกล้เคียง ดังนั้นผมก็เลยไล่ตามไปถึงนั่น”

พออะเดค่าเห็นเนี่ยเฟิงตื่นเต้นจนล้วนใกล้จะร้องไห้ออกมาแล้ว เธอสะอึกสะอื้นอยู่พูดว่า “คุณผู้ชาย! ฉันไม่รู้ว่าจะแสดงอารมณ์ของฉันยังไง ตอนนี้ฉัน ตอนนี้ฉัน…….”

สุดท้ายอะเดค่ายังคงร้องไห้ออกมาเลย

เนี่ยเฟิงแก้เชือกที่หมัดอะเดค่าไว้ออก อะเดค่าน่าจะเคยทุ่มแรงดิ้นรนมาก่อน ดังนั้นตรงแขนกับขาล้วนมีแผลถลอกที่ระดับต่างกัน แขนแดงระเรื่อจนทำให้คนเจ็บใจเหลือเกิน

หลังจากแก้เชือกออก อะเดค่าพุ่งไปยังเนี่ยเฟิง กอดเขาไว้ทันที

เนี่ยเฟิงไม่ชำนาญในการปลอบโยนคนเลย แต่เขาก็รู้ว่าอยู่ภายใต้สภาพการณ์แบบนี้ตบๆหลังของอะเดค่าอาจจะทำให้เธอรู้สึกดีหน่อย

หลังจากผ่านไปสักพัก อะเดค่าจึงปล่อยมือที่กอดเนี่ยเฟิงไว้ออก เช็ดน้ำตาเช็ดแล้วเช็ดอีก “คุณผู้ชายแย่แล้ว พวกเขาเวสลี่ถูกจับไปแล้ว พวกเขาขึ้นรถอีกคันหนึ่ง ปัจจุบันนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาไปที่ไหนแล้ว แต่อยู่ในช่วงเวลาที่ฉันถูกกักขังไว้ ได้ยินหญิงสาวกับพวกไอ้หนุ่มคนอื่นๆที่จะถูกประมูลบอกว่าเป็นไปได้มากที่คนเหล่านี้จะถูกพวกเขาส่งไปยังโรงพยาบาลผิดกฎหมายแล้ว!”

อะเดค่าพูดถึงที่นี่น้ำตาไหลพรากๆลงมา เธอทั้งร้องไห้ทั้งพูดต่ออีกว่า “ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี แต่พวกเขาเรื่องอะไรล้วนน่าจะทำออกมาได้!”

“ผมรู้ ผมไปซักถามมาแล้ว ช่วงระยะสั้นๆนี้พวกขเขาน่าจะยังไม่มีอันตรายแก่ชีวิต แต่นี่ก็ไม่ได้แน่นอนมาก เพื่อที่จะรับรองถึงความปลอดภัยของพวกเขา ผมคงยังรีบหาพวกเขาออกมาให้เร็ว ลงมือกับเจ้าเมืองเมืองกู่ปาที่นั่นก่อนเถอะ”

ภายใต้ห่วงโซ่กิจการที่สลับซับซ้อนเส้นหนึ่งนี้ รถคันนี้ตกลงจะไปยังที่ไหน ไปถามบุคคลที่เกี่ยวข้องจะดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

อะเดค่าพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก “แต่คุณผู้ชายตกลงคุณเอาเงินมากมายขนาดนั้นจากไหนมาประมูลฉันล่ะ นั่นจะเป็นหมื่นล้านนะ ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะใช้คืนยังไงแล้ว…….”

อะเดค่ารู้สึกว่าตนเองไม่เอาไหนเลย ตลอดเวลามาล้วนเพิ่มความยุ่งยากให้กับเนี่ยเฟิง ไม่ว่าเรื่องอะไรล้วนทำไม่สำเร็จ

“นั่นสำหรับผมมากล่าวไม่ได้เป็นเงินอะไรเลย ดังนั้นคุณไม่ต้องไปใส่ใจ”

เนี่ยเฟิงโบกมือแล้วโบกมืออีก แต่อะเดค่ากลับไม่ได้คิดเช่นนี้

“ไม่ว่ายังไง เพียงแค่ฉันยังอยู่ นั่นฉันก็เป็นคนของคุณผู้ชายแล้ว กายใจของฉันล้วนเป็นของคุณผู้ชาย คุณผู้ชายจะให้ฉันทำอะไรฉันล้วนไม่มีคำตัดพ้อ!”

สิ่งที่สวมใส่อยู่บนกายอะเดค่าเป็นเสื้อเปิดโล่งที่ผู้จัดงานจัดวางให้กับพวกเขาโดยเฉพาะ เห็นอะเดค่าที่สวยสดงดงามมากทั้งรูปร่างลักษณะถูกตกแต่งกลายเป็นทูตสวรรค์อีก ด้านหนึ่งเป็นทูตสวรรค์อีกด้านหนึ่งเซ๊กซี่ ไม่ว่าใครเห็นแล้วล้วนจะรู้สึกเต็มไปด้วยการกระทบกระเทือนทางจักษุสัมผัส

เนี่ยเฟิงยอมรับว่าอะเดค่าหน้าตาสวยมากๆจริงๆ การแต่งตัวในวันนี้ทั้งตัวก็ทำให้คนควบคุมไม่ไหวอย่างมากเช่นกัน

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะคิดสิ่งเหล่านี้นะ เนี่ยเฟิงรู้ว่าตนเองไม่สามารถปฏิเสธได้แล้ว ถ้าหากเขาปฏิเสธอีก อะเดค่าย่อมยังคงไม่ยอมปล่อยแน่

“เรื่องเหล่านี้วันหลังค่อยพูดอีกเถอะ ผมพาคุณออกจากที่นี่ก่อน”

“คุณผู้ชาย……ฉันมีการร้องขอที่ไร้เหตุผลอย่างหนึ่ง ก่อนที่ฉันจะออกไป…….สามารถพาพวกเขาเมโดว์ไปด้วยกันหรือไม่?”

อะเดค่าจ้องมองเนี่ยเฟิงอยู่ตาปริบๆ เมโดว์ที่เธอพูดอยู่ในปากเป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ยังไม่ได้บรรลุนิติภาวะ และเป็นหญิงสาวสวยสะอาดบริสุทธิ์ที่ถูกประมูลเป็นคนแรกคนนั้น อะเดค่าเห็นเมโดว์เป็นน้องสาวของตนเอง ทั้งสองคนช่วงที่ถูกกักขังอะเดค่าดูแลเมโดว์อยู่โดยตลอด

ตอนนี้เมโดว์น่าจะหวาดกลัวและหวาดหวั่นมากๆแล้ว เพียงแค่อะเดค่านึกถึงจุดนี้ ก็รู้สึกสั่นระริกทั้งตัว หวาดกลัวเหลือเกิน

“พวกเขาไม่ได้สมัครใจมาที่นี่ ล้วนถูกขายมาที่นี่ ฉันรู้ว่าการขอร้องนี้โง่เขลามากๆ แต่ฉันยังคงหวังว่าเธอจะสามารถออกจากที่นี่ได้”

ที่นี่ดูแล้วโอ่อ่าตระการตา แต่ตามความจริงก็แค่กรงขังทองคำแห่งหนึ่ง พวกเขาล้วนเป็นนกคีรีบูนที่ถูกตกแต่งสวยงามกักขังอยู่ข้างใน การคงอยู่ของพวกเขาก็เพื่อจะเอาใจคนที่เรียกว่าตระกูลผู้ดีเหล่านั้น

เนี่ยเฟิงแสยะปากยิ้มหนึ่งที “นี่จะยากอะไร? พูดได้อีกว่า ผมมองไอ้คนที่วางมาดภูมิฐานมีศีลธรรมกลุ่มนี้ขัดตามานานแล้ว ควรที่จะสั่งสอนพวกเขาสักหน่อย คุณรออยู่ที่นี่ก่อน ผมไปเดี๋ยวกลับ”

เนี่ยเฟิงตบไหล่ของอะเดค่าตบแล้วตบอีก อะเดค่ามีความหวาดกลัวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเวลานี้เนี่ยเฟิงจะไปทำอะไร

หลังจากเนี่ยเฟิงออกไป มาถึงลานจอดรถ เขาเอาน้ำมันทั้งหมดออกจากถังน้ำมันอย่างรวดเร็วมากๆ นี่สำหรับเนี่ยเฟิงมากล่าว ไม่ใช่เรื่องยากเรื่องหนึ่งเลย หลังจากเอาน้ำมันออกจากถังน้ำมันไป เนี่ยเฟิงเริ่มราดน้ำมันล้อมรอบวิลล่า

ความเร็วที่เขาทำเรื่องเหล่านี้เร็วมาก คนเหล่านี้ยังสนุกสนานอยู่อย่างสุดเหวี่ยง ไม่ได้สังเกตถึงการกระทำของเนี่ยเฟิงเลยสักนิด บวกกับพวกเขาใช้ชีวิตอยู่ดีกินดีจนชินแล้ว ไม่รู้สึกว่าจะมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นเลย

ยิ่งกว่านั้นเนี่ยเฟิงทำอย่างอำพรางมากๆ

หลังจากทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ เนี่ยเฟิงจุดไฟที่ถังน้ำมันโดยตรง

ชั่วพริบตาเดียวไฟปะทุขึ้นอย่างรุนแรง ไม่สามารถควบคุมสถานภาพไฟไว้ได้ ก็เหมือนเช่นดั่งไข้หวัดใหญ่ลุกลามอย่างรวดเร็ว!

แป๊บเดียววิลล่ากลายเป็นทะเลไฟไปหมด พวกตระกูลผู้ดีที่จะมาหาความสุขในนี้เห็นฉากนี้หนีหัวซุกหัวซุน ก็เหมือนเช่นดั่งแมลงวันไร้หัว เนี่ยเฟิงเตะห้องนอนทุกห้องออกอย่างรวดเร็วแม่นยำโหดเหี้ยม “รีบไป!”

เขาก็เหมือนคนที่จะมาช่วยชีวิตคนที่แค่กินดื่มเป็นไม่ทำอะไรเลยเหล่านี้ ตามความจริงเขาสร้างความตื่นกลัวฉากนี้ขึ้นมา ก็เพื่อที่จะพาทาสเหล่านั้นออกไปอย่างราบรื่น

การประมูลในครั้งนี้มีทาสสิบคน บนใบหน้าของพวกเขาทุกคนล้วนหวาดกลัวไม่เป็นสุข เพราะว่าพวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองจะกลายเป็นสินค้าชิ้นหนึ่ง คนส่วนมากล้วนถูกหลอกลวงลักพาตัวมาถึงที่นี่

ไฟลุกไหม้ใหญ่ฉากนี้ก็เหมือนเช่นดั่งผู้ช่วยโลกช่วยให้พวกเขารอดพ้นจากอันตราย แต่พวกเขาหลบได้ชั่วคราวก็หลบไม่ได้ทั้งชีวิต พวกเขากระทั่งคิดอยากจะตายอยู่ในไฟลุกไหม้ใหญ่นี้เลย

เนี่ยเฟิงจ้องมองทาสที่รู้สึกเฉยๆนั่งอยู่ในห้องนอนเหล่านั้น ตาทั้งคู่ของเขาขึงลับลง ตาที่เหมือนดั่งหมดอาลัยตายอยากแบบนี้แต่ก่อนเขาก็เคยเห็นมาก่อน คือตนเองที่อยู่ในกระจก

“คุณ…..”

ทาสคนนั้นเป็นชายที่หล่อมากคนหนึ่ง ดูแล้วเยาว์วัยมากๆ เขามีความสงสัยงงงวยเล็กน้อย เนี่ยเฟิงทำไมต้องช่วยเขาล่ะ?

“ไปรอผมที่ลานจอดรถนั่น”

หลังจากเนี่ยเฟิงออกคำสั่งเสร็จเตะประตูห้องอีกห้องหนึ่งออกทันที ในเวลานี้เขาเห็นเมโดว์ที่ถูกทับไว้อยู่บนเตียง เมโดว์ ดิ้นรนอยู่อย่างสุดชีวิต เธอตะโกนร้องไห้เหลือเกิน

แต่ตระกูลผู้ดีคนนั้นกลับไม่สนเมโดว์เลย ร่างกายที่อ้วนใหญ่ของเขาทับอยู่บนกายเมโดว์ เสื้อผ้าเมโดว์ระเกะระกะหวาดกลัวจนแย่

เนี่ยเฟิงยกเท้าเตะคนตระกูลผู้ดีออก จากนั้นอุ้มเมโดว์ขึ้นมาพุ่งออกไปโดยตรง

ไฟลุกไหม้ใหญ่ฉากนี้ลุกไหม้จนดั่งไฟที่โหมไหม้เป็นไปอย่างคึกคัก สถานภาพไฟควบคุมไม่อยู่เลยสักนิด คนทั้งหลายล้วนวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต หลังจากเนี่ยเฟิงหาทาสเหล่านั้นเจอ รีบไล่พวกเขาไปขึ้นรถทันที

“ไป!”

โชคดีรถที่เนี่ยเฟิงจี้ปล้นมาเป็นรถหรูหรารุ่นยาวคันหนึ่ง แต่ถึงแม้ว่าเป็นเช่นนี้ รถหรูหราคนนี้รองรับสิบคนก็ยากลำบากเหลือเกินเช่นกัน