พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - ตอนที่ 348 ออกท่าอย่างเหี้ยมโหด

เธอรู้ว่าเนี่ยเฟิงเก่งจริง แต่เธอไม่รู้ว่าเนี่ยเฟิงจะต้านทานท่าต่างๆ ของวิชาหมัดมวยได้ไหม

เดิมทีพวกผู้ชมที่อยู่บนที่นั่งผู้ชมหมดความสนใจต่อการแข่งนี้ไปแล้ว พวกเขาไม่เชื่อว่ามือสมัครเล่นคนหนึ่งจะสามารถสู้กับราชาอะไหลได้

แต่เนี่ยเฟิงหลบหมัดของราชาอะไหลได้ ทุกคนต่างตกตะลึงกันหมด

พวกเขาเริ่มตั้งสติขึ้นมา มีบางคนสงสัยว่านี่ใช่ความบังเอิญหรือเปล่า

เดิมราชาอะไหลคิดว่าเนี่ยเฟิงไม่มีความสามารถอะไร ใครจะรู้ว่าเขาถึงกับหลบหมัดของตัวเองได้

ราชาอะไหลไม่ยินยอม เขาโจมตีรัวๆ อีกครั้ง!

เนี่ยเฟิงหลบหมัดเหล่านั้นของราชาอะไหลได้ แชมป์กีฬาชกมวยที่สามารถนั่งแท่นได้อย่างมั่นคง มีความสามารถอยู่บ้างจริงๆ

เพียงแต่ความสามารถนี้สำหรับเนี่ยเฟิงแล้วไม่นับเป็นอะไร

หลังเนี่ยเฟิงหลบหมัดเหล่านั้นของราชาอะไหลแล้ว ก็อาศัยช่องว่างนี้ จู่โจมทันที!

หมัดนี้ของเนี่ยเฟิงเฉียดผ่านแก้มของราชาอะไหลไป ราชาอะไรแทบจะอาศัยปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณถึงจะฝืนหลบหมัดนี้ได้!

เนี่ยเฟิงแย้มยิ้ม “ค่อยน่าสนใจหน่อย!”

ราชาอะไหลในเวลานี้ใจเต้นดั่งรัวกลองแล้ว คนคนนี้ใช่มือสมัครเล่นจริงหรือ? จะมีท่วงท่าอันปราดเปรียวขนาดนั้นได้ยังไง?

ตอนนี้เขาเริ่มตั้งสติขึ้นมา ไม่กล้าชะล่าใจ เนี่ยเฟิงเห็นแววตาของราชาอะไหลเปลี่ยนไป ก็รู้ว่าเขาสังเกตเห็นฝีมือของตนเองแล้ว

แต่ต่อให้สังเกตเห็นไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะสำหรับเนี่ยเฟิงแล้ว นี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น!

ราชาอะไรมองการออกหมัดของเนี่ยเฟิง เขาคิดจะมองท่วงท่าของเนี่ยเฟิงให้ชัดๆ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะมองเห็นชัด เนี่ยเฟิงก็ใส่มาเป็นชุด!

ราชาอะไหลตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง! วิธีออกหมัดของเนี่ยเฟิงตรงไปตรงมาเป็นพิเศษ ไม่มีท่วงท่าใดๆ ขอเพียงหลบพ้นก็ได้แล้ว

แต่ราชาอะไหลไร้หนทางจะหลบพ้นโดยสิ้นเชิง! เพราะความเร็วของเนี่ยเฟิงรวดเร็วมากเกินไป!

หมัดของเนี่ยเฟิงกระแทกเข้าหน้าของราชาอะไหลทันที!

ราชาอะไหลพลันยกมือมากันไว้!

“ผัวะ!”

พริบตานั้นราชาอะไหลรู้สึกว่าแขนของตัวเองกำลังสั่นเทิ้ม เจ็บจนต้องแยกเขี้ยวยิงฟัน!

“เจ็บแค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ? ฉันเพิ่งจะใช้แรงไปแค่ห้าขั้นเองนะ”

หากสิ่งที่เนี่ยเฟิงพูดมาเป็นเรื่องจริง อย่างนั้นถ้าเขาใช้แรงทั้งหมด สองแขนของอะไหลอาจจะหักไปแล้วก็เป็นได้!

แผ่นหลังของราชาอะไรหลั่งเหงื่อเย็น! เขาพบคู่ต่อสู้แล้ว!

เขาผ่านการแข่งชกมวยมามากมายขนาดนั้น ไม่เคยพบใครที่สามารถทำให้ตนเองต้องทุ่มสุดแรงมาก่อน!

แต่เนี่ยเฟิงที่อยู่ตรงหน้า ตั้งแต่ขึ้นเวทีมาพอเขาเริ่มชกหมัดแรก อะไหลก็สังเกตเห็นความห่างชั้นระหว่างตนเองกับเนี่ยเฟิงแล้ว!

ความห่างชั้นของพวกเขาสองคนมีมากเกินไป! เขาไม่ใช่คู่มือของเนี่ยเฟิง!

เพราะไม่ว่าจะเป็นพละกำลังหรือความเร็ว เขาไม่ใช่คู่มือของเนี่ยเฟิงทั้งนั้น!

วิชามวยเป็นศิลปะ ไม่ใช่อาศัยแค่กำลังอย่างเดียวก็จะทำได้

เนี่ยเฟิงรู้อย่างแน่นอน แต่เนี่ยเฟิงคนนี้กลับมาจากที่ใด?

สนามรบไง่ล่ะ!

ในสนามรบให้ความสำคัญกับอะไร?

ความเร็ว!

ใช่ ถูกต้อง! ก็คือความเร็ว! มีเพียงฆ่าคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว ตนเองถึงจะมีทางรอด หากลากยาวเกินไป ไม่มีประโยชน์ใดๆ สำหรับพวกเขา!

และเพราะแบบนี้ เวลาเนี่ยเฟิงทำอะไรก็จะบ่มเพาะจนกลายเป็นความเคยชินอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการแก้ปัญหาอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้เนี่ยเฟิงไม่คิดจะรับมือกับราชาอะไหล และเขาก็ไม่คิดจะเป็นตัวแสดงให้คนที่มาชมการแข่งเหล่านั้นดู เป้าหมายเขามีเพียงอย่างเดียวคือรีบจัดการราชาอะไหลแล้วไปหาพวกเฉากวงหมิงเพื่อคิดบัญชี

ราชาอะไหลรับรู้ได้ถึงไอสังหารที่ปรากฏบนกายของเนี่ยเฟิง นี่เป็นความรู้สึกได้ที่รับรู้อย่างแท้จริง ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!

เนี่ยเฟิงไม่รอให้ราชาอะไหลได้สติ ก็รีบจู่โจมอย่างรวดเร็ว หมัดเท้าเขาประสานกัน ราชาอะไหลถูกโจมตีไม่ยั้ง ไร้หนทางตอบโต้โดยสิ้นเชิง!

เหล่าผู้ชมบนที่นั่งมองเห็นฉากนี้ ต่างก็ตะลึงงันกันไปหมด!

นี่เป็นการต่อสู้ศัตรูที่ราชาอะไหลรับมือไม่ไหวโดยสิ้นเชิง! เขาทำได้ยังไง? นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว!

เมื่อสักครู่พวกเขายังหมดความสนใจกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับตื่นเต้นอย่างที่สุด! พวกเขาดูการต่อสู้ของราชาอะไหลกับเนี่ยเฟิง

“นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมราชาอะไหลไม่ตอบโต้บ้าง?”

“นายไม่เห็นหรือไง? เขาทำไม่ได้! มือสมัครเล่นคนนั้นร้ายกาจมากจริงๆ รวดเร็วมาก! ภายใต้สถานการณ์ที่รวดเร็วอย่างนี้ คิดจะตอบโต้ ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก!”

“นี่ยังเป็นความเร็วของมนุษย์อยู่เหรอ?

และแน่นอนว่าใช่ ความเร็วที่เนี่ยเฟิงหลบกระสุนปืนในสนามรบยังมากกว่าตอนนี้เสียอีก หากไม่หลบ ก็ต้องถูกฆ่าตาย ง่ายดายเช่นนี้แหละ

ราชาอะไหลต้านไม่อยู่แล้ว สองมือของเขาเจ็บจนชาไปหมด กระดูกก็กำลังร้องประท้วง หากเป็นอย่างนี้ต่อไป คงมีแต่ถูกชกจนตายแน่!

ทำไมเนี่ยเฟิงผู้นี้ถึงรวดเร็วและดุดันได้ถึงขนาดนั้น!

เฉากวงหมิงมองราชาอะไหลถูกอัดจนน่วมอยู่ในที่ห้องวีไอพี ก็ร้อนใจขึ้นมาทันที “เกิดอะไรขึ้นกับคนของคุณกัน? ทำไมถึงถูกชกจนมีสภาพแบบนี้?”

ท่านเทพเองก็เพิ่งเคยเห็นอาวุธสังหารปิดฉากของตัวเองถูกชกจนหัวหมุนเป็นครั้งแรกเช่นกัน!

เขาเองก็ร้อนใจเหมือนกัน “คำนี้ผมควรถามคุณต่างหากถึงจะถูก! คนคนนี้ที่คุณพามาเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงเก่งกาจขนาดนั้น!”

ตอนนี้ท่านเทพเคร่งเครียดมาก เขามองราชาอะไหลได้แต่ถูกกดดันอยู่ฝ่ายเดียว หากราชาอะไหลแพ้ นั่นก็เท่ากับเขาต้องสูญเงินก้อนใหญ่ไปทั้งหมด! ไม่ใช่แค่นั้น! เขายังต้องบ่มเพาะนักรบคนใหม่อีกด้วย! สิ่งนี้สำหรับท่านเทพแล้ว เป็นเรื่องที่ไม่คุ้มค่าอย่างยิ่ง!

และเวลานี้ เหลยเทียนก็เสียใจภายหลังอย่างมาก รู้แต่แรกคงจะเดิมพันข้างเนี่ยเฟิงไปแล้ว แบบนี้ตนเองคงได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ!

ราชาอะไหลรู้ว่าตนเองไม่อาจแพ้ได้! หากแพ้แล้ว บทเทพนิยายที่ตนเองครอบครองก็จะไม่เหลืออะไรเลย!

ราชาอะไหลคิดเสร็จ ก็คิดจะงัดไม้ตายของตัวเองออกมา!

เนี่ยเฟิงรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายที่เปลี่ยนไปของราชาอะไหล กล้ามเนื้อบนร่างกายเขาบิดเบี้ยวจนกลายเป็นก้อนกลม นี่แสดงว่าอะไรนำพละกำลังในร่างกายมาหลอมรวมกันไว้ทั้งหมด!

กล้ามเนื้อเขาขยายใหญ่ขึ้น! ความเร็วก็เพิ่มขึ้นด้วย!

เนี่ยเฟิงเลิกคิ้ว คนคนนี้คิดจะทุ่มสุดตัวแล้ว?

เห็นเพียงราชาอะไหลส่งเสียงคำรามออกมา ความเร็วที่พุ่งเข้ามา รวดเร็วอย่างมาก!

ในเวลานี้เอง เนี่ยเฟิงรู้สึกถึงลมเหม็นคาวหอบหนึ่งปะทะเข้าใส่หน้า!

เนี่ยเฟิงหรี่ตา “หมัดพิษเจ็ดฟุต?”

สิ่งที่ฝ่ายตรงข้ามใช้แท้จริงคือหมัดพิษเจ็ดฟุตที่แม้แต่คนมีสายตาเฉียบแหลมก็ยังมองไม่ออก วิชาหมัดนี้ชั่วร้ายอย่างยิ่ง หากโจมตีถูกตัวคน จะทิ้งรอยแดงอันน่ากลัวไว้!

รอยนี้แสดงถึงพริบตาที่เส้นชีพจรถูกทำลาย

หมัดพิษเจ็ดฟุตไม่มีพิษ แต่เทียบเท่าได้กับพิษ เพราะจุดกลศาสตร์และการโจมตี จะทำให้คนเป็นอัมพาต! ยืนขึ้นมาไม่ได้อีก!

เหลยเป้าในตอนนั้นก็ถูกท่านี้เช่นกัน

คิดไม่ถึงว่าหมอนี่ก็คิดจะใช้ท่านี้เหมือนกัน เนี่ยเฟิงสงสัยว่าหมัดพิษเจ็ดฟุตนี้แพร่หลายไปทั่วแล้วใช่หรือเปล่า ไม่อย่างนั้นทำไมคนผู้นี้ถึงใช้เป็นเหมือนกัน

“อะไรนะ?!”

พอเหลยเทียนดูถึงตรงนี้ ก็นั่งไม่ติดที่แล้ว เขายืนขึ้นส่งเสียง “หา” ออกมา

“พ่อ! พ่อทำอะไรน่ะ? พ่อกำลังบังคนข้างหลังที่เขาดูการแข่งอยู่นะ!”

เหลยจ้านรีบดึงพ่อตัวเองไว้ เหลยเทียนถึงได้นั่งลง “ไม่มีทางผิดแน่! ตอนนี้วิชาหมัดที่ราชาอะไหลใช้ก็คือวิชาที่คนลึกลับคนนั้นใช้สู้กับอาจารย์อาของแก!”

ฝูยานหรงประหลาดใจ “คุณลุง ที่พูดมาคือเรื่องจริงเหรอคะ?”

“จริงแท้แน่นอน! ฉันไม่มีทางจำผิดแน่! วิชาหมัดนั่นชั่วร้ายเป็นที่สุด! หากกระแทกโดนจุดสำคัญของคน จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามพิการ! ไม่มีพลาด!”