พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - ตอนที่ 310 ก็แค่นี้

ในเวลานี้หัวหน้าคนงานมือไม้อ่อนไปหมดแล้ว เย่หรูเสว่สังเกตเห็นหัวหน้าคนงานไม่ค่อยดี ทันใดนั้นก็ถามอย่างเข้มงวดมากอีกว่า “พูด! ตกลงนี่เป็นเรื่องอะไรกันแน่?”

ล้วนมาถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้แล้ว ถึงแม้ว่าหัวหน้าคนงานอยากจะแก้ตัวอย่างน้ำขุ่นๆก็ทำไม่ได้แล้ว ได้เพียงแต่เศร้าหมองเล่าเรื่องที่ตนเองรับเงินของคนอื่นใส่ร้ายป้ายสีชิวมู่เฉิงออกมา

“คุณรู้หรือไม่ การกระทำเหล่านี้ของพวกคุณเรียกว่าฉ้อโกง!” เย่หรูเสว่ได้ยินแบบนี้ ทันใดนั้นโมโหเหลือเกิน โกรธตัวสั่นถามหัวหน้าคนงาน

“ผมก็นึกไม่ถึงว่าจะร้ายแรงขนาดนั้นเช่นกัน ผม ผมไม่ได้ตั้งใจ……”

หัวหน้าคนงานและคนอื่นๆสารภาพถึงมือดำที่อยู่เบื้องหลังออกมา ทางตำรวจสืบตามเบาะแสสืบได้บัญชีที่โอนเงินแล้ว แป๊บเดียวก็พบเห็นคนที่สั่งการคนอื่นคนนั้น ถึงขนาดก็คือฝานหลิน

ฝานหลินก็ฉลาดเฉียบแหลมไม่พอเช่นกัน ยังคิดว่าทางตำรวจเป็นคนกินเจจริงๆ ดังนั้นบัญชีในการโอนเงินของฝานหลินไม่ได้ใช้ของคนอื่นเลย สิ่งที่ใช้ก็เป็นบัญชีของตนเอง แป๊บเดียวก็ถูกจับได้แล้ว

ฝานหลินถูกจับ คุณนายใหญ่ใจร้อนดั่งไฟ แต่ทำให้คุณนายใหญ่ยิ่งโมโหคือ——หุ้นของตระกูลชิวตกหนัก ตระกูลของพวกเขาเดิมทีก็อันตรายมากแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ต้องพูดอีกเลย

ตัวคุณนายใหญ่เองยังเอาตัวไม่รอด ทำให้อาการป่วยหนักไม่น้อย เดิมทีพวกญาติๆเหล่านั้นที่มาประจบตระกูลเธอพบเห็นตระกูลชิวเป็นแค่สิ่งว่างเปล่าอย่างหนึ่งมานานแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาอยู่ต่อก็ไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆเช่นกัน

ดังนั้นพวกเขาต่างคนต่างออกจากตระกูลชิว ก็คือเพื่อที่จะป้องกันตนเอง ก็ไม่ยอมมีความสัมพันธ์ใดๆกับตระกูลชิวอีก ถึงยังไงนี่เป็นตระกูลชิวที่ติดหนี้สินมากมายนะ นี่ถ้ายังอยู่ต่อถึงเวลานั้นหนี้สินจะไม่ได้ตกอยู่บนหัวของพวกเขาหรือ?

เพราะว่าเป็นอย่างนี้นั่นเอง ดังนั้นพวกเขาจึงหลีกห่างจากตระกูลชิว

คุณนายใหญ่ได้เพียงแต่คืนหนี้ด้วยตัวเธอคนเดียว ก็แม้แต่ชิวซือมี่ลูกสาวบุญธรรมเหล่านี้ก็ไม่สนใจคุณนายใหญ่อีกเลย

ทั้งหมดนี้เพียงแค่เกิดขึ้นในระหว่างทันทีนั้นเท่านั้น ทำให้คนตื่นเต้น ก็ทำให้คนยากที่จะเชื่อเช่นกัน

บนอินเทอร์เน็ตเดิมทีมีคำวิพากษ์วิจารณ์มากมาย แต่หลังจากบัญชีของตำรวจออกมาล้างมลทินแล้ว คำสรรเสริญของเทียนหลงอินเตอร์เนชั่นแนลไม่เพียงแค่ไม่ได้เกิดปัญหา กลับดียิ่งขึ้นไปขั้นหนึ่ง

ก่อนหน้านั้นหุ้นส่วนที่ยุติสัญญาเหล่านั้นตอนนี้ล้วนเสียใจภายหลังจนแทบตายแล้ว บางคนที่หน้าด้านๆถึงขนาดยังมาสอบถามว่าร่วมงานอีกได้หรือไม่

เพียงแต่ชิวมู่เฉิงก็ไม่ได้จัดการง่ายขนาดนั้น

ตระกูลชิวพังทลายโดยสิ้นเชิง คุณนายใหญ่ติดหนี้สินมากมาย แม้แต่โรงพยาบาลก็ไปไม่ได้ ในเวลานี้ย้ายออกจากทะเบียนบ้านหรือไม่ล้วนไม่มีความหมายมากเท่าไหร่แล้ว เพราะว่าลักษณะท่าทีของคุณนายใหญ่ในตอนนี้จับทะเบียนบ้านนี้ไว้ไม่ได้แล้ว

เดิมทีวิสาหกิจถูกโจมตีทันทีทันใดชิวมู่เฉิงยังมีความร้อนรนเล็กน้อยจริงๆ ยังนึกไม่ถึงว่าจะจัดการได้รวดเร็วขนาดนี้ ชิวมู่เฉิงส่งธงชนะเลิศให้กับเย่หรูเสว่โดยเฉพาะ

เย่หรูเสว่มองเห็นธงชนะเลิศนี้ เพียงแค่รู้สึกว่าหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ แต่ว่าตกลงเป็นใครส่งวิดีโอเหล่านี้มาโดยไม่ระบุชื่อล่ะ? ก่อนหน้านั้นตอนที่ปฏิบัติหน้าที่ก็มีคนรายงานความผิดกับหน่วยราชการที่ไม่ระบุชื่อมาก่อนเช่นกัน เย่หรูเสว่มักจะรู้สึกทั้งหมดนี้เหมาะเจาะเกินไปแล้วแต่ว่าจะสืบก็สืบไม่เจอ

เบอร์ที่ฝั่งตรงข้ามใช้ล้วนเป็นหมายเลขที่ยังไม่ได้ลงทะเบียน สืบได้เพียงว่าคนคนนี้อยู่เมืองจินไห่ แต่ตกลงว่าเขาเป็นใครอยู่ที่ไหนก็ไม่สามารถรับรู้ได้

เย่หรูเสว่ยังคงเอาธงชนะเลิศนี้ไว้ในกองตำรวจ

หลังจากเทียนหลงอินเตอร์เนชั่นแนลได้ประสบกับความวุ่นวายครั้งนี้ ชิวมู่เฉิงกลายเป็นยิ่งงานยุ่งมากขึ้น และเวลานี้เนี่ยเฟิงคิดอยู่นับอยู่ ในใจคิดว่าใกล้จะถึงวันเกิดของชิวมู่เฉิงแล้วเขาต้องเตรียมของขวัญไว้ล่วงหน้าสักหน่อย

พอดีในเวลานี้พี่สามมาหาเขา “เสี่ยวเฟิง อีกไม่นานก็เป็นวันเกิดของพี่ใหญ่เราแล้ว แกเคยคิดที่ว่าจะให้อะไรหรือยัง?”

ก่อนหน้านั้นเนี่ยเฟิงอยากจะส่งรถให้คันหนึ่ง เพราะว่าชิวมู่เฉิงดูเหมือนไม่มีรถที่ดูดี

เดิมทีเนี่ยเฟิงคิดอยากจะสืบข่าวชิวมู่เฉิง ไม่เคยคิดว่าชิวมู่เฉิงไร้ความอยากไร้ความต้องการ ความปรารถนาเพียงอย่างเดียวก็คือ: รอเทียนหลงอินเตอร์เนชั่นแนลของพี่ใหญ่เริ่มแล้ว แกก็ไม่ต้องคิดว่าจะออกไปทำงานยังไงแล้ว รับช่วงเทียนหลงอินเตอร์เนชั่นแนลโดยตรง

ความคิดของชิวมู่เฉิงง่ายมากก็คือมีอะไรดีล้วนให้เนี่ยเฟิงหมด นี่ทำให้เนี่ยเฟิงกดดันมาก

“ผมยังคิดไม่ออกล่ะ พี่สามล่ะ? พี่สามจะให้อะไรหรือ?”

บนใบหน้าหลินซูอินเบ่งบานรอยยิ้มออกมาหนึ่งที “ฉันก็คิดไม่ออกเช่นกัน ดังนั้นมาถามแกสักหน่อย ในเมื่อแกก็ไม่รู้จะให้อะไรดี งั้นฉันก็ไปถามพี่น้องคนอื่นสักหน่อยเถอะ”

จ้องมองเงากายที่จากไปของหลินซูอิน เนี่ยเฟิงก็ตกเข้าไปในความครุ่นคิด

พี่สาวคนอื่นๆยังจัดเตรียมเรื่องนี้อยู่ ส่วนเนี่ยเฟิงกังวลว่าตนเองจะส่งของแพงเกินไปให้กับชิวมู่เฉิง จะทำให้ชิวมู่เฉิงและพี่คนอื่นๆเกิดความสงสัย

เนี่ยเฟิงคงยังไม่เคยคิดว่าของขวัญที่ให้ผู้หญิงจะส่งอะไรบ้างจึงจะดีจริงๆ

ถ้าหากว่าเป็นแต่ก่อนปฏิบัติหน้าที่ เนี่ยเฟิงยังจะรู้ว่าไปมองทะลุปรุโปร่งนิสัยของมนุษย์ และไปทำความเข้าใจว่าจะส่งอะไรให้ผู้หญิงจึงทำให้ผู้หญิงดีใจ เพียงแค่ในตอนนี้ก็คิดยากเกินไปแล้ว

ผู้หญิงอื่นๆล้วนมีสิ่งที่เรียกร้อง เพียงแค่พี่ใหญ่เขาไม่มี

ไม่ว่าเนี่ยเฟิงสืบข่าวยังไงก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่ารูปร่างลักษณะของชิวมู่เฉิงยังคงเป็นแบบไร้ความอยากไร้ความต้องการ ทำให้คนร้อนใจจริงๆ

“พี่ใหญ่ ใกล้จะถึงวันเกิดคุณแล้วคุณอยากจะได้อะไรหรือ? ฉันหาเงินได้แล้วสามารถซื้อของให้คุณ คุณบอกมาตามใจชอบก็ได้แล้ว!”

ในวันนี้ ทุกคนกินข้าวเสร็จนั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก อยู่ดีๆคางเมิ่งก็ถามชิวมู่เฉิง

ในเวลานี้ชิวมู่เฉิงยังอ่านเอกสารอยู่ ได้ยินคางเมิ่งพูดอย่างนี้ เธออึ้งชะงักหนึ่งที “แกจะส่งให้ฉันหรือ? ไม่ต้องล่ะ ฉันไม่คิดที่จะฉลองวันเกิด”

“ทำไมจะไม่ฉลองวันเกิดล่ะ! ย่อมต้องฉลองอยู่แล้วนะ!” คางเมิ่งซุกเข้าไปแสยะปากยิ้มหนึ่งที “พูดสักหน่อยล่ะ! คุณอยากได้อะไรหรือ?”

เดิมทีคางเมิ่งก็เป็นคนที่ร่าเริงออดอ้อนคนหนึ่ง ในเวลานี้จับมือของชิวมู่เฉิงโยกไปโยกมาอยู่ ชิวมู่เฉิงไม่มีทางออกได้แต่ถอนหายใจพูดว่า “งั้นก็เอาVictoria's Tearsเถอะ”

ทันทีทันใดนั้น คนทั้งหลายที่อยู่ในนั้นล้วนเงียบสงบเลย……

มุมปากของคางเมิ่งกระตุกแล้วกระตุกอีก เย่หรูเสว่แอบแลบลิ้นแล้วแลบลิ้นอีก ส่วนชิวมู่เฉิงมุมปากงอขึ้นเล็กน้อย เนี่ยเฟิงมีความสงสัยงงงวยเล็กน้อย “อะไรคือVictoria's Tearsหรือ?”

“แกไม่ต้องสนใจ! ผู้ชายไม่จำเป็นต้องรู้สิ่งเหล่านี้!”

ในช่วงเวลาสั้นๆคางเมิ่งก็เหมือนดั่งหดหู่ใจหงอยเหงาซึมเซา

จ้องมองลักษณะท่าทีของคางเมิ่งที่หดหู่เต็มใบหน้า ชิวมู่เฉิงเก็บเอกสารไว้ “เอาล่ะ ฟ้าก็มืดแล้ว ยังคงไปพักผ่อนเร็วๆหน่อยเถอะ แกไม่ใช่พูดแล้วเหรอว่าพรุ่งนี้ต้องไปร่วมวาไรตี้โชว์หรือ?”

คางเมิ่งได้เพียงแต่เงียบไม่ค่อยพูดพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก ครั้งที่แล้วเข้าร่วมHappy Campแป๊บเดียวระดับชื่อเสียงของคางเมิ่งก็ยกขึ้นไปเลย แฟนคลับในตอนนี้ก็เพิ่มขึ้นอีก ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง

ดังนั้นผู้จัดการก็จัดหาให้คางเมิ่งไปเข้าร่วมรายการวาไรตี้โชว์ เข้าร่วมรายการวาไรตี้โชว์มากหน่อย ก็สามารถยกระดับชื่อเสียงขึ้นไปได้

หลังจากชิวมู่เฉิงออกไปแล้ว เย่หรูเสว่จึงซุกเข้าไป พูดเสียงเบาๆว่า “พี่ใหญ่ พูดอย่างนี้ ก็คือตั้งใจทำอย่างแน่นอน เธอไม่อยากทำให้พวกเราเสียเงิน”

“แม้คำพูดอย่างนี้ก็จริง แต่ว่าVictoria's Tearsใครจะซื้อไหวล่ะ…..”

คางเมิ่งถอนหายใจหนึ่งที มองเห็นเนี่ยเฟิงตาปริบๆจ้องมองตนเองอยู่ ทันใดนั้นคางเมิ่งโมโหอย่างมาก ถึงขนาดยกกำปั้นอ่อนนิ่มขึ้นมา ชกไปยังเนี่ยเฟิง

“ตีผมทำไมล่ะ? ผมล้วนไม่ได้ทำอะไร!”

แม้ว่าคางเมิ่งยกกำปั้นชกคนดูเหมือนมีพลังมาก ตามความจริงหมัดนั้นชกอยู่บนกายไม่เจ็บไม่คัน ล้วนไม่มีความรู้สึกอะไร

“ฮึ! น้องชายก็คือจะเอามาให้ตีล่ะ!”