พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - ตอนที่ 284 โดนปืนจ่อ

เมื่อเย่หลังวางสาย ถังต้าสงรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ดีแน่ๆ

“ลูกพี่ หรือเราจะหาเงินให้เด็กคนนี้ได้สักหนึ่งพันล้านจริงๆ อีกอย่างเวลาเร่งรีบแบบนี้ เราจะหาเงินได้มากขนาดนี้ได้อย่างไร?”

เย่หลังยิ้มอย่างเย็นชา “หนึ่งพันล้าน? แกล้อเล่นอะไร ฉันจะให้เงินกับคนแบบนี้ได้ยังไง?”

“แต่ถ้าเขาไม่ให้เงินเขา เขาก็ไม่ให้ของแก่เรา ถ้าเราไม่มีของก็หมายความว่าเราเสียฮูหยินเสียซ้ำขุนศึกเหรอ? คุณอิงเกอร์และบางคนในกลุ่มเราโดนจับ ถ้าปากไม่แข็งพอ เราคงต้องสารภาพไม่ช้าก็เร็ว”

ถังต้าสงมองดูเย่หลังอย่างกังวล ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกแล้ว กาสิโนของพวกเขาก็ไม่มีเงินมากพอ

“นายสั่งใครสักคนทำเงินสองกล่องใหญ่ แค่ติดด้านหน้าและด้านหลัง แล้วตรงกลางแทนด้วยกระดาษขาว เขาน่าจะตื่นตระหนกตอนนี้ เราเตรียมถ่ายวิดีโอให้เขาดู แล้วไปหาคนก่อนที่ต่อรองกับฉัน ตอนนี้ได้เข้ามาในธารเหลืองแล้ว"

เย่หลังมองไปยังชุดสินค้าของถังต้าสงอย่างเย็นชา เขาต้องรับมันกลับมาเอง เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น!

“ราชามังกร เป้าหมายปรากฏขึ้นแล้ว”

เนี่ยเฟิงและคนอื่นๆยังคงพักผ่อนอยู่ในรถ ในเวลานี้โทรศัพท์มือถือของเนี่ยเฟิงก็ดังขึ้น เขามองลงไปที่ข้อมูลที่ได้รับจากกลุ่ม

"เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข้อความจากเย่หลังปะ?"

นี่ก็ดึกแล้ว เย่หรูเสว่ได้ยินเสียงก็รีบกระตือรือร้นขึ้นมา เธอขยี้ตา พวกเขาตามมาหลายคืนแล้ว ดังนั้นจึงเหนื่อยเล็กน้อย

“เปล่า แค่ข้อความอื่นเท่านั้นเอง”

เนี่ยเฟิงส่ายหัว เย่หรูเสว่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดกับตัวเองว่า "ก็จริง พวกเขาคงไม่ลงมือเร็วขนาดนั้น เพราะต้องใช้เวลาในการหาเงิน"

หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง โทรศัพท์ก็เข้ามา เนี่ยเฟิงเห็นว่าหมายเลขโทรศัพท์นั้น เป็นของถังต้าสง ดังนั้นเขาจึงส่งสัญญาณให้คนอื่นในรถด้วยสายตาของเขา

"นายเพิ่งโทรหาฉันตอนนี้ นายรู้หรือไม่ว่าบัญชีของฉันถูกระงับแล้ว พวกเขาพบฉันแล้ว รีบนำเงินมาให้ฉันเดี๋ยวนี้! รอให้นายไปหาสินค้าล็อตนี้ที่แม่น้ำเถอะ!ฉันจะไม่ให้ใครจับจุดอ่อนฉันได้เด็ดขาด!”

“ไอ้น้อง ไม่ต้องกังวล เราจะให้เงินนายแน่นอน ดูMMSที่นายได้รับในโทรศัพท์ดิ!”

เนี่ยเฟิงสลับออกไปและตรวจสอบ และแน่นอนว่ามีเงินสองกล่องใหญ่

“เอามาให้ฉันเร็วเข้า!”

“งั้นก็ต้องรู้ที่อยู่ตอนนี้ของนาย”

“ตอนนี้ฉันอยู่ริมแม่น้ำ! เดิมทีฉันกำลังวางแผนที่จะกลับไปเอารถตู้ของฉัน แต่มีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ที่นั่นด้วย ฉันไปที่นั่นไม่ได้ ฉันจึงซ่อนตัวอยู่บนเรือประมงลำเล็ก ที่ท้ายเรือที่ตำรวจได้ค้นไปแล้ว ดังนั้นจะไม่กลับมาอีก พวกนายรีบมาเจอฉัน!”

เนี่ยเฟิง ดูเหมือนกังวลมาก

“ก็ได้ นายมากับใคร?”

“เมียฉันโดนจับไปแล้ว นายถามว่าฉันกับใครเหรอ?! ไอ้เวร! มีแค่ฉันคนเดียวและของในกล่องของนาย ถ้าไม่มาฉันจะเทของกล่องนี้ลงแม่น้ำให้หมด!ฉันยังยืนยันคำเดิม ทุกคนอย่าคิดว่าจะสบาย!"

หลังจากที่เนี่ยเฟิงพูดจบ เขาก็วางสายแล้วมองดูพวกเขา “ปลาติดเบ็ดแล้ว ฉันจะไปที่ริมแม่น้ำแล้ว พวกเขาอาจมีเครื่องสแกนอยู่บนร่างกาย ดังนั้นพวกคุณจึงไม่สามารถตามมาได้ เพียงแค่พวกคุณอยู่ละแวกใกล้ๆก็อาจจะแหวกหญ้าให้งูตื่น”

เย่หรูเสว่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เย่หรูเสว่ไม่ไว้ใจ ปล่อยให้เนี่ยเฟิงจัดการกับมันคนเดียว กองทหารจำนวนมากเช่นนี้ช่างฉลาดแกมโกงเกินไปจริงๆ

“ไม่ได้ ฉันจะปล่อยให้คุณจัดการคนเดียวได้อย่างไร”

“พี่หก ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ หรือเราจะพลาดโอกาสที่ดีที่สุดที่จะจับมัน?”

“หัวหน้าเย่ น้องเนี่ยพูดถูก มันเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะจับพวกเขา เมื่อคนของเขามาถึง เราจะฟังพี่เนี่ยสั่งการแล้วจับพวกมัน!”

คนในทีมพยักหน้า

“เอางี้ นายใส่เสื้อเกราะกันกระสุนแบบนี้อาจจะกันได้!”

เย่หรูเสว่ออกคำสั่ง และมีคนนำเสื้อเกราะกันกระสุนขึ้นมาทันที เนี่ยเฟิงสวมเสื้อเกราะกันกระสุนหลังจากใส่เสื้อผ้า เขาลากกระเป๋าเดินทาง แล้วเดินออกไป ของในกระเป๋าเดินทางถูกเปลี่ยนเป็นแป้งสีขาว

พวกเขาได้เก็บสินค้าจำนวนมากเหล่านั้นไว้แล้ว และนี่จะเป็นหลักฐานที่ทรงพลังที่สุดของพวกเขา

เนี่ยเฟิงเข้ามาใกล้สุดแม่น้ำและพบเรือประมงที่จะจอดอยู่ ขณะนี้เป็นเวลาดึกดื่น ปลายฤดูใบไม้ร่วงมีหมอกหนาและเย็นทำให้ผู้คนสั่นเทา

เนี่ยเฟิงสงบมากเพราะคนของเขาปกคลุมละแวกนี้ไว้ แม้ว่าเย่หลังจะมาพร้อมกับอุปกรณ์ขั้นสูง แต่ก็ไม่สามารถหาร่องรอยของคนของเนี่ยเฟิงได้

กลางดึก ถังต้าสงโทรมาอีกครั้ง "ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนไอ้น้องชาย? พี่เอาเงินไปหานายแล้ว"

“ฉันอยู่ริมแม่น้ำใต้ต้นหลิวคอหัก นายพาใครมาด้วยหรือเปล่า? ตำรวจตามหรือเปล่า?”

การแสดงของเนี่ยเฟิงนั้นระมัดระวังเป็นพิเศษ

“ไอ้น้อง เราจะกล้าหาตำรวจได้ที่ไหน ถ้าตำรวจรู้ เขาจะไม่กักขังเราเหรอ?”

“ฉันไม่เชื่อ นายวิดีโอคอลล์แล้วให้ฉันดูว่านายอยู่ที่ไหน!”

หลังจากที่เนี่ยเฟิงพูดจบเขาก็กดโทรผ่านวิดีโอทันที ถังต้าสงเหลือบมองเย่หลังที่ ยืนอยู่ถัดจากเขา เย่หลังยกมือไปทางชายข้างหลังเขา พวกเขาซ่อนตัวอยู่ด้านข้างทันที คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นหัวกะทิ ในหมู่หัวกะทิขนาดเล็ก แต่พวกเขายังรับรองความปลอดภัยของเย่หลัง

ถังต้าสงเชื่อมต่อวิดีโอคอลล์และเห็นเนี่ยเฟิงที่ดูกังวล ตอนนี้เนี่ยเฟิงทำหน้าเสีย และดวงตาของเขาเป็นสีแดง เขาดูน่ากลัวจริงๆ

เขาเหล่มองถังต้าสง “นายไม่ต้องตกใจขยับกล้องเร็วๆ แล้วให้ฉันมองรอบๆตัวคุณ!”

ถังต้าสงทำตาม เนี่ยเฟิงเห็นว่าไม่มีปัญหาแล้วเขาก็โล่งใจ "มาเลย! พวกนายเดินมาทิศทางฉันหนึ่งกิโลเมตรก็ถุงละ"

เนี่ยเฟิงวางสาย แม้ว่าจะไม่มีใครอยู่รอบตัวเขา แต่เขาก็ยังสงบ

ไม่นานหลังจากนั้น ถังต้าสงและเย่หลังก็มาถึง

เมื่อเนี่ยเฟิงออกไปสำรวจไม่มีใครอื่น เขาก็โล่งใจ "สินค้าของนายอยู่ที่นี่ แต่ฉันต้องเห็นเงิน!"

“ไอ้น้อง พี่โกหกนายได้อย่างไร? มาๆๆเดี๋ยวให้นายดู”

ถังต้าสงพูด เมื่อเปิดกล่องเนี่ยเฟิงก็รีบวิ่งไปข้างหน้าทันที หยิบเงินจำนวนหนึ่งขึ้นมา และตื่นเต้นขึ้นมา แต่ในขณะนี้ปืนได้จ่อกับหัวของเนี่ยเฟิง

เนี่ยเฟิงตกใจ "นาย นายทำอะไร!"

“ไม่รู้ว่านี่คืออะไรเหรอ?”

เย่หลังเปิดประกัน แน่นอนว่าเนี่ยเฟิงรู้ว่ามันคืออะไร นี่คือปืนพก92

เนี่ยเฟิงดูตกใจ เขายกมือขึ้นทันที "นายอย่าหุนหันพลันแล่น! ถ้านายหุนหันพลันแล่นนายก็จะไม่ได้สินค้าอีกล็อต!"

“เจ้าหนู แกมีลูกเล่นกับฉันเหรอ”

เย่หลังไม่พอใจอย่างมากและเตะเนี่ยเฟิง "ยังมีสินค้าอีกล็อตเหรอ? !"