พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - ตอนที่ 156 ผู้หญิงที่ทำให้คนอึดอัด

บทที่ 156 ผู้หญิงที่ทำให้คนอึดอัด

ครูฝึกหัดคนนั้นเป็นผู้ติดตามของหลินซูอิน

ครูฝึกหัดเหล่านี้เดินเคียงข้างหลินซูอินไปและในขณะเดียวกันก็กระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ในบางสิ่งไปด้วย

เมื่อหลินซูอินมาถึง ครูฝึกหัดก็รีบเข้ามาต้อนรับทันที

ครูฝึกหัดคนนี้ยังดูเป็นวัยรุ่นมาก และสดใสกระฉับกระเฉงเป็นอย่างมาก

หล่อนพูดอย่างโกรธว่า "คุณครูหลินมาช้ามากเลยค่ะ!"

แต่เมื่อหล่อนเห็นรถเฟอร์รารีคันนั้น หล่อนก็ไม่สามารถละสายตาไปจากได้

หลินซูอินเป็นคนสุภาพอ่อนโยนมาโดยตลอด ซึ่งเหมือนตัวละครที่ออกมาจากม้วนภาพเลย

ชวนให้คนดูสบายตาเป็นอย่างมาก และมีความสวยงามแบบคลาสสิก

โดยเฉพาะตอนที่หล่อนสวมชุดกี่เพ้า ทําให้หล่อนโดดเด่นและสวยเตะตาผู้คน และหล่อนก็ชอบเก็บตัวสงบนิ่ง ราวกับหยกชิ้นหนึ่ง

ง่ายง่ายคือ ความสวยของหลินซูอินชวนให้คนดูสบายตานั่นเอง

ตอนเด็กเนี่ยเฟิงซุกซนเป็นอย่างมาก แต่พออยู่ต่อหน้าหลินซุอินเมื่อไหร่เขาก็จะเงียบสงบลงในทันที

ดวงตาราวกับดอกท้อคู่นั้นของหลินซูอินดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความรักที่มากมาย และมองดูผู้คนด้วยความอ่อนโยน

เนี่ยเฟิงที่โตขึ้นมักจะคิดอยู่เสมอ ว่าเพราะอะไรทำไมการไปมาหาสู่กันกับหลินซูอินถึงได้เหมือนกับหยดน้ำที่ไหลอย่างช้าช้า ชวนให้ผู้คนรู้สึกสบาย

ต่อมาเนี่ยเฟิงถึงได้รู้ ว่าหากตอนที่เราคบค้าสมาคมกับคนคนหนึ่งและรู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามมีอารมณ์ขัน และเข้ากับคุณได้ หรือบางทีอาจเป็นเพราะสติปัญญาของคนผู้นี้อยู่เหนือคุณก็เป็นได้

"เสี่ยวหลี่ ขอโทษที เมื่อครู่ฉันไปรับน้องชายมา เพราะที่นี่เกิดการจลาจลขึ้น และฉันก็กังวลมาก”

คนที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวหลี่ก็คือครูฝึกหัดหลี่ซวนนั่นเอง

ดวงตาของหลี่ซวนตอนนี้ยังคงยึดติดอยู่กับรถเฟอร์รารีคันนั้น

หล่อนไม่เคยได้ยินว่าครอบครัวของหลินซูอินรวยขนาดนั้น จนสามารถขับรถเฟอร์รารีได้

หลี่ซวนกลืนน้ำลายลงอย่างยากลําบาก ทันใดนั้นก็มองเนี่ยเฟิงด้วยสายตาชื่นชมและคาดเดา

เจ้าเด็กนี่ก็ไม่เลวนะบางทีก็อาจจะพัฒนาต่อไปได้!

"ไม่เป็นไรไม่เป็นไร ตอนนี้พวกเรากำลังจะไปที่สนามโหวเหนี่ยวในเมืองเยี่ยนตู?"

สนามโหวเหนี่ยวได้เป็นเจ้าภาพของกิจกรรมประเภทนี้

การแข่งขันครั้งนี้เป็นการแข่งขันของทั้งเมืองหลวง โดยคนที่มาร่วมงานจะมีเยอะมาก

เป็นเพราะมีคนจํานวนมากเกินไปทุกคนจึงรู้สึกจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย

เหตุจลาจลครั้งนี้ทําให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

"ตอนนี้ยังไม่ต้องไป เพราะฉันยังไม่ได้รับข่าวเลย แล้วทําไมเราไม่หาที่พักกันก่อนล่ะ"

เดิมทีหลินซูอินคิดไว้แล้วว่าจะเข้าพักที่โรงแรมฉางอาน แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าโรงแรมฉางอานจะเกิดเรื่องขึ้น

ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหาโรงแรมอื่น

"แล้วพวกเราจะไปที่ไหนกันดีล่ะ?"

เนี่ยเฟิงถามหลินซูอิน

"งั้นพวกเราไปที่โรมแรมตี้เหากันดีไหม? ที่นั่นก็ดีเหมือนกันนะ! ”

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่ซวนมากับหลินซูอิน และหล่อนก็ไม่ได้รู้สึกเลยว่าตัวเองเป็นเพียงผู้ติดตามคนหนึ่ง

หลี่ซวนยังรู้สึกว่าเสียงเพลงของหล่อนไม่แพ้หลินซูอินเลย

หลินซูอินเป็นคนที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนของพวกเขา แม้แต่ผู้อำนวยการโรงเรียนยังต้องเคารพเขาอยู่หลายครั้ง

หากพูดตามหลักเหตุและผลแล้ว หลี่ซวนไม่มีคุณสิทธิ์ตามหลินซูอินมาเลยด้วยซ้ำ

แม้ว่าหล่อนจะเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานตัวเล็กเล็กคนหนึ่ง

ถึงแม้ว่าจะตามหลินซูอินมายังไงก็ยังต้องมีความสามารถด้วยเช่นกัน

แต่หลี่ซวนก็ได้ตีสนิทกับลูกชายของผู้อํานวยการได้สำเร็จ ไม่งั้นแล้วหล่อนคงไม่สามารถมีวันนี้ได้

หลินซูอินขมวดคิ้วเล็กน้อย โรงแรมตี้เหาและโรงแรมฉางอานต่างก็เป็นโรงแรมระดับ 5 ดาวเหมือนกัน

แต่ในเรื่องของราคานั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะตี้เหาแพงกว่ามาก

หลินซูอินมองฉางอานไม่ผิดจริงๆ ทั้งสวยและราคาถูก ดังนั้นทุกครั้งที่มาที่นี่หล่อนจึงมักจะเช่าห้องที่ฉางอัน

หลินซูอินรู้สึกไม่ค่อยดีใจเล็กน้อย

"งั้นพวกเราไปที่ตี้เหากันเถอะ ผมจะเช่าห้องให้พี่เอง"

หลินซูอินส่ายหัว "ครั้งนี้เป็นตัวแทนในการแข่งขันของโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นทั้งเสื้อผ้าอาหารและที่พักล้วนเป็นเงินที่โรงเรียนออกให้ ถ้าใช้จ่ายไปมากกว่านี้ พี่ก็ไม่ดีที่จะไปพูดกับแผนกการเงิน…"

"โธ่เอ๋ย! คุณครูหลิน! น้องชายคุณครูพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ? ว่าจะเช่าห้องให้คุณครูพัก!พวกคุณถึงขั้นขับรถเฟอร์รารีแล้ว จะไปคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นทำไมกันคะ”

หลี่ซวนพูดอยู่อย่างนั้น ก็เปิดประตูรถด้วยตัวเองและขึ้นรถไป

"ไปกันเถอะ!" ฉันหิวแล้ว! ”

หลี่ซวนยังคงยึดตําแหน่งผู้ช่วยนักบิน หล่อนตั้งใจดึงกระโปรงยาวของหล่อนขึ้นมา และเปิดให้เห็นขาอ่อนทั้งสองข้าง

เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทําให้เขานั้นเขากลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลย

"ขึ้นรถเถอะ พี่สาม แพงไปหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความปลอดภัย”

เนี่ยเฟิงพูดอยู่อย่างนั้น พร้อมกับขึ้นรถไป หลินซูอินจึงได้เพียงถอนหายใจ แล้วก็ขึ้นรถไปพร้อมกับพวกเขา

พวกเขามาถึงที่ตี้เหาอย่างรวดเร็ว หลี่ซวนก็มองไปยังโรงแรมที่หรูหรา และกลืนน้ำลาย

โรงแรมนี้คงได้รับการปรับปรุงใหม่แล้วสินะ? เลือกไม่ผิดจริงๆ!

"เปิดห้องเพรสซิเดนสูท!”

ดวงตาของหลี่ซวนเป็นประกายและพูดด้วยเสียงที่สั่งการ

ทั้งหลินซูอินและเนี่ยเฟิงต่างก็ขมวดคิ้ว

"เกิดอะไรขึ้น?"

หลินซูอินรู้สึกอึดอัดใจ หล่อนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดลง

และในตอนนั้นเอง เนี่ยเฟิงก็ยกมือขึ้นและยิ้ม "ห้องเพรสซิเดนสูท 3 ห้อง”

"เสี่ยวเฟิง…"

นี่ไม่ใช่ราคาถูกถูกนะ ห้องเพรสซิเดนสูทห้องหนึ่ง แค่วันเดียวก็ปาไป 5,888 หยวนแล้วนะ

แต่เงินที่ทางโรงเรียนออกให้ได้แค่คนละ 500 หยวนเท่านั้น

แม้ว่าหลินซูอินจะได้รับรางวัลมากมาย แต่เป็นเพราะพวกเขายากจนตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเงินที่หามาได้จึงมักจะใช้เพื่อการกุศล

หล่อนแค่กังวลว่าเนี่ยเฟิงจะเร่ร่อนอยู่ข้างนอก หากสามารถมีเงินช่วยเหลือได้ก็คงไม่ลำบากขนาดนั้น

แต่ก็ยังดีที่เนี่ยเฟิงกลับมาอย่างปลอดภัย

ซึ่งในตอนนี้รายได้ของหลินซูอินก็บริจาคให้กับทางองค์กรการกุศลไปแล้ว

"เกิดอะไรขึ้น?" ไม่มีอะไร! ช่วงนี้ผมเก็บเงินได้บางส่วน ไว้ค่อยว่ากันใหม่ดีกว่า ไม่ว่ายังไงพี่สามของผมจะต้องได้พักในห้องที่ดีที่สุด! ”

"ใช่แล้ว! แน่นอนว่าเราจะต้องพักในห้องที่ดีที่สุด!”

หลี่ซวนยืนอยู่ด้านข้างและพูดเห็นด้วยอย่างไม่ขาดปาก

"ได้ค่ะ รวมเป็นเงินทั้งหมด 17,660 หยวนค่ะ ไม่ทราบว่าสะดวกชำระแบบไหนคะ?"

มันแพงขนาดนั้นเลยเหรอ?

หลี่ซวนตกใจ แต่เงินเหล่านี้พวกเขาควักมาเอง ไม่สนหรอก! หล่อนจะไม่ช่วยคนอื่นด้วยความรักหรอก

"จ่ายแยก ของคุณหลินและของฉันเดี๋ยวฉันจ่ายเอง" คุณครูหลี่ คุณครูจะจ่ายแบบไหน? ”

เนี่ยเฟิงพูดไปด้วยและหยิบบัตรออกมาด้วย เขายิ้มเล็กน้อย และมองไปที่หลี่ซวน

หลี่ซวนยืนนิ่งอยู่กับที่ "คะ?”

"เกิดอะไรขึ้น?"

เนี่ยเฟิงแสดงสีหน้าสงสัยออกมา

ใบหน้าของหลี่ซวนกระตุก และหล่อนก็เริ่มสาปแช่งเนี่ยเฟิงในใจ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าหมอนี่จะจ่ายเงินให้พวกเขา!

ทั้งทั้งที่รวยขนาดนั้น ทำไมถึงกับขี้เหนียวขนาดนั้นด้วย!

หลี่ซวนกัดฟัน และดูออกว่าเนี่ยเฟิงพวกเขาจะไม่ช่วยจ่ายให้หล่อน

หล่อนไม่สามารถหาทางออกได้

"การเข้าพักในห้องเพรสซิเดนสูทแพงมาก เงินส่วนที่เหลือน้องเก็บไว้ใช้เถอะ พี่รู้ว่าน้องหาเงินได้อย่างลำบาก"

หลินซูอินรู้สึกสงสารเนี่ยเฟิง "เช่าแค่ห้องธรรมดาก็พอแล้ว”

โรงแรมตี้เหาแม้จะเช่าแค่ห้องธรรมดาก็ยังถือว่าแพงอยู่

แต่ก็ยังไม่ได้แพงไปกว่าห้องเพรสซิเดนสูท

พอหลี่ซวนได้ยินดังนั้น ก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที เพราะเมื่อครู่หล่อนกำลังคิดอยู่ว่าจะทําอย่างไรดี คิดไม่ถึงเลยว่าหลินซูอินจะหาทางออกได้!

"ไม่ได้นะ"

ยังไม่ทันที่หลี่ซวนจะเห็นด้วย เนี่ยเฟิงก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา "คุณครูหลี่เห็นได้ชัดว่าคุณครูไม่ชินกับการเข้าพักที่นี่เลย!ดูเหมือนว่าหล่อนจะเป็นลูกค้าประจําที่นี่ ใช่ไหมครับคุณครูหลี่? ”

อยู่อยู่หลี่ซวนก็ถูกเรียกชื่อ และดวงตาหลายคู่กําลังจ้องมองไปที่หล่อน หล่อนก็รู้สึกเก้อเขินไปครู่หนึ่ง

เดิมทีแล้วหล่อนอยากจะตอบโต้ แต่หล่อนไม่สามารถเสียหน้าได้ และในที่สุดหล่อนก็ทำได้เพียงพูดว่า "งั้นก็เช่าห้องเพรสซิเดนสูท"

หลังจากที่เนี่ยเฟิงจ่ายเงินไปแล้ว หลี่ซวนจึงหยิบบัตรออกมารูดบัตรด้วยความเจ็บปวด และกลับไปที่ห้องด้วยความหนักใจ