ไอรินบอกว่าอยากไปโรงเรียนกับฉันด้วยล่ะ !

ฮืม ~  ♪ 

เป็นคำตอบที่คาดไม่ถึงเลย ไม่คิดว่าจะพูดขอถึงขนาดนี้

ทั้งๆที่ตอนแรกฉันแค่อยากจะส่งไอรินไปโรงเรียนเฉยๆเองแท้ๆ

แต่จะว่าไป ให้กลับไปใช้ชีวิตเป็นเด็กมัธยมอย่างงั้นหรอ ? ฮุๆ เป็นความคิดที่ทำให้รู้สึกจักกะจี้แปลกๆจังแฮะ

จินตนาการตัวเองใส่ชุดนักเรียนแล้วนั่งฟังอาจารย์สอนไม่ออกเลย

แต่ถ้าเป็นภาพที่จูงมือไอรินไปส่งที่โรงเรียนประถมโดยที่เราทั้งคู่ต่างใส่สุดกะลาสี…อ่า ให้ตายเถอะ มีความสุขจนตัวจะระเบิดอยู่แล้ว ไอรินน่ารักจริงๆ น่ารักโฮกๆ แฮ่กๆๆๆ

จะกลายเป็นหมีไปแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆ

แต่ก็เอาเถอะ ถ้าข้ามชายแดนไปได้แล้ว เอาตามที่ไอรินว่าก็คงไม่เลวเหมือนกัน ตอนนี้มีเงินเต็มกะเป๋าเลย สามารถทำอะไรได้หลายๆอย่างเลยล่ะ

จ้อก ~  

“อุ๊ก !”

ระหว่างที่กำลังคิดเรื่อยเปื่อย ท้องใครก็ไม่รู้ก็ส่งเสียงร้องซ่ะน่ารักเชียว

“จะว่าไปก็กลางวันแล้วนี่เนอะ”

“…………..”

ไอรินไม่พูดอะไรนอกจากหลบหน้า แต่ใบหูที่กลายเป็นสีแดงก็ไม่ได้ปกปิดใจจริงของเธอเลยซักนิด

ว่าแล้ว ฉันและไอรินก็หยุดพักและเตรียมก่อกองไฟ

ไอรินวิ่งไปหากิ่งไม้และพวกสมุนไพร พร้อมกับเอาหม้อไปตักน้ำในลำธาร ส่วนฉันก็หยิบเครื่องครัวออกมาจากไอเท็มบอกซ์จากนั้นก็ตระเวนไปทั่วเพื่อหาวัตถุดิบ

“อ๊ะ !”

ดึ๋งๆๆ

เจอสไลม์ประมาณสองตัว มันกำลังกระโดดดึ๋งๆและใกล้เข้ามา

ฉันก็เลยสะบัดมือไปทีหนึ่ง ชั่วพริบตาสไลม์ทั้งสองตัวก็ถูกแช่แข็ง

ฉันจับสไลม์ทั้งสองตัวนั้นขึ้นเขียง จากนั้นก็ลงมีดสับและซอยเป็นชิ้นๆ 

สไลม์กลมๆกลายเป็นเส้นยาวๆคล้ายลูกชิ้นปลาแบบเส้นเต็มชามพอดี

พอเตรียมสไลม์เสร็จ ฉันก็หยิบหัวมันที่เคยเก็บได้เมื่อวันก่อนออกมาจากไอเท็มบอกซ์ เนื่องจากภายในไอเท็มบอกซ์ถูกร่ายเวทย์ห้วงมิติเอาไว้ การเน่าเปื่อยของอาหารเลยช้ากว่าปกติ เรียกได้ว่าเหมือนมีตู้เย็นพกพาเลยทีเดียว เวทมนต์นี้สุดยอดดีจริงๆ

หัวมันที่หยิบออกมาก็เริ่มปรุงโดยการใช้มีดปลอกเปลือกสีแดงออกมา

ฉันปลอกอย่างคล่องแคล่วจนเผลอแป๊ปเดียวก็เสร็จไปสองลูก

แต่ในระหว่างที่กำลังเหลือปลอกอีกลูกหนึ่ง ไอรินก็กลับมาพอดีพร้อมกับเห็ดและสมุนไพรอีกประมาณสามสี่ชนิด

“ไหนดูซิ ?”

เมื่อดูโดยละเอียด ไม่พบว่าเป็นเห็ดพิษ หรือ สมุนไพรที่อันตรายต่อสุขภาพ ฉันก็เอามันใส่ในชามที่เตรียมเอาไว้

“วันนี้เป็นสไลม์หรอ ?”

“คิดว่าจะทำสไลม์ผัดมันฝรั่งน่ะ”

สไลม์ตัดเป็นเส้นๆคล้ายปลาเส้นที่ให้โปรตีน

ส่วนมันฝรั่งก็ให้คาร์โบไฮเดรต

ในขณะที่วิตามินและเกลือแร่ก็ได้มาจากพวกสมุนไพรที่ไอรินไปเก็บมาให้

น้ำมันที่ใช้ก็รีดมาจากหมูป่าที่ฆ่าได้เมื่อสัปดาห์ก่อน น่าจะใกล้หมดอายุแล้วก็เลยเอามาใช้เลย

“ลองดูหน่อยไหม ?”

เพราะเห็นไอรินยืนจ้องฉันที่กำลังปลอกมันฝรั่งด้วยท่าทางสนอกสนใจ ฉันก็นึกได้ว่ายังไม่เคยให้เธอได้ลองปลอกเปลือกมันฝรั่งมาก่อน 

ตอนที่ไอรินและฉันถูกจับตัวมา เธอมีอายุแค่ 6 ขวบ ด้วยอายุแค่นั้นก็เลยไม่อยากให้แตะมีดซักเท่าไหร่ งานส่วนมากที่เคยทำก็เลยเป็นพวกหาของป่าซ่ะมากกว่า

นี่จึงเป็นโอกาสดีที่จะให้ไอรินได้ลองฝึกปลอกมันฝรั่งดูซ่ะหน่อย

“ค่ะ !”

ไอรินพยักหน้าแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ

“ทำไมหรอคะ ?”

ทว่า ฉันกลับส่ายหน้าจนไอรินทำหน้างง

แปะๆ

แต่พอตบลงบนตักของตัวเอง ไอรินก็ร้อง อ๊ะ ! ออกมาเหมือนเข้าใจ

ตุบ

ตัวเบาจัง…

ไอรินที่นั่งบนตักของฉันช่างตัวเล็กนุ่มนิ่มน่ากอดซ่ะเหลือเกิน

แต่ฉันที่ถือมีดอยู่คงกอดตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวทำผิวสวยๆของเธอเป็นรอยพอดี

“ไม่เห็นจะต้องโอเว่อขนาดนั้นก็ได้…”

“ครั้งแรกเดี๋ยวจะบาดนิ้วเอา ให้พี่จับมือสอนดีกว่านะ”

“เว่อไปแล้วค่ะ….”

“พี่ดันใช้เวทย์รักษาไม่ได้ ถ้าไอรินบาดเจ็บขึ้นมา พี่คงใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแน่ๆ”

“แค่บาดนิดหน่อยเอง”

“ถ้าติดเชื้อน่ะถึงตายได้เลยนะ แถมถ้าเหลือแผลเป็นจะทำยังไง ! แผลเป็น ! แผลเป็นเลยนะ !!! นั่นน่ะคือศัตรูตัวฉกาจของสาวน้อยอย่างเราๆเลยนะ !”

“คะ คะ เข้าใจแล้วค่ะ !”

“ไอริน..ไม่ชอบแบบนี้หรอ ?”

“มะ มะ ไม่ได้ไม่ชอบซักกะหน่อย”

พอเห็นฉันพูดเสียงหงอย ไอรินก็รีบปฏิเสธแล้วสอดมือของเธอมาอยู่ใต้ฝ่ามือของฉัน

เธอหันหน้ากลับมาแล้วช้อนตามองขึ้นบนเพราะส่วนสูงที่ต่างกันของพวกเรา

“ช่วยสอนหนูด้วยนะคะพี่ค่ะ”

“อื้ม !”

น่ารักจัง…

ถึงจะแค่เงยหน้ามองขึ้นมาเฉยๆ แต่ดวงตาสีฟ้าที่สวยงามของไอรินก็สะท้อนใบหน้าของฉันและใบหน้าของเธอในระยะประชิด

ถ้าฉวยโอกาสหอบแก้มตอนนี้ต้องเขินอายแน่ๆเลย แต่ถือมีดอยู่ เพราะงั้นตอนนี้ไม่แกล้งดีกว่า

ว่าแล้วก็วางฝ่ามือลงบนหลังมือของไอรินที่กำลังถือมีดอยู่

นิ้วชี้ของฉันแทรกกลางระหว่างนิ้วชี้และนิ้วกลางของไอริน ส่วนนิ้วโป้งก็กดลงบนนิ้วโป้งอีกที

มือสองข้างของเราทั้งคู่ช่วยกันประคองมีดและมันฝรั่ง

ระหว่างนั้นก็ค่อยๆกดมีดลงไปเบาๆจนเกิดรอยเฉือน

เสร็จแล้วก็หมุนๆ แล้วขยับมีดตามอย่างช้าๆ

“ได้แล้ว !”

“ยังเร็วไปที่จะดีใจ”

มีบางช่วงที่มีดหลุดออกจากมันฝรั่ง ก็เลยต้องเริ่มกดมีดลงไปใหม่ ไอรินทำหน้าเจ็บใจเล็กน้อย แต่มันก็เป็นความผิดพลาดเล็กน้อยที่ยอมรับได้ของมือใหม่

การที่ได้เห็นไอรินทำแก้มป่องเป็นบางครั้งเวลามันฝรั่งกระเด็นหลุดจากมือ มันช่างเป็นภาพที่น่าเอ็นดูซ่ะจนอยากเข้าไปลูบหัว

ทุกครั้งที่ฉันประคองมือไอรินขึ้นมาแล้วเริ่มปลอกใหม่ ไอรินที่ตั้งใจปลอกมันฝรั่ง ไม่รู้ว่า ตัวเองกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ 

ความมุมานะนั่น ทำเอาอยากจะถ่ายภาพเก็บไว้ซ่ะเหลือเกิน

“สำเร็จแล้ว !”

ยิ่งตอนที่เธอยิ้มแย้มและชูมันฝรั่งขึ้นมาอย่าร่าเริง มันก็ทำให้หัวใจของฉันพองโตและอิ่มเอมไปด้วยความสุขซ่ะจนคิดว่าต่อให้ไม่ได้กินข้าวก็คงอิ่มไปทั้งวัน

คิดถูกจริงๆที่จับมือสอน

ได้ทั้งความปลอดภัยและก็ได้สานสัมพันธ์กับไอรินมากขึ้น

จุ๊ๆ แต่ว่า ช่วงเวลารสอนทำอาหารของท่านอาจารย์ไอริซยังไม่จบลงแค่นี้หรอกนะจ้ะ

“มาต่อกันเถอะ !”

“อื้ม !”

มันฝรั่งที่ปลอกแล้วมีทั้งหมดสามลูก

ลูกแรกฉันจับมือสอนไอรินหั่นก่อน

โดยเริ่มแรกก็กดมีดลงไปลึกๆแล้วหั่นครึ่งตรงกลาง จากนั้นก็เอาครึ่งหนึ่งมาตัดแบ่งออกเป็นแปดชิ้น และอีกครึ่งก็ทำคล้ายๆกัน เสร็จแล้วก็หันแบ่งแท่งมันฝรั่งทั้งสิบหกชิ้นให้กลายเป็นลูกเต๋าเล็กๆจำนวนมาก

พอเสร็จแล้วก็โยนลงไปในชาม ตอนนี้เหลือมันฝรั่งอีกสองลูก ฉันและไอรินก็เเบ่งกันหั่นคนล่ะลูก

แม้จะมีมีดอยู่สองเล่ม แต่ฉันก็จับตามองไอรินที่ค่อยๆหั่นมันฝรั่งอยากขะมักเขม้น

น้องสาวตัวน้อยของฉันใช้มือเล็กๆข้างหนึ่งกดมันฝรั่งเอาไว้บนเขียง ส่วนมืออีกข้างก็กดมีดลงไปบนมันฝรั่งอีกที

กึกๆๆๆ

มือของเธอสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น แต่พอฉันบอกว่า ‘ใจเย็นก่อน ไอรินทำได้อยู่แล้ว’ ไอรินก็เม้มปากเล็กน้อยแล้วจ้องมันฝรั่งด้วยสายตาคมกริบราวกับศัตรู มือหยุดสั่น ข้อมือขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว

ฉับ !

มันฝรั่งถูกไอรินหั่นออกเป็นสองซีกเรียบร้อย

“—- !!!”

“อื้มๆ เก่งมากจ้ะ”

ไอรินหันคอมาที่ฉันแล้วชูมันฝรั่งให้ด้วยตาเป็นประกาย ฉันพูดชมแล้วลูบหัวของเธอ ไอรินที่พวงแพ้มย้อมไปด้วยสีชมพูระเรื่อก็หรี่ตาลงแล้วหัวเราะแหะๆ จากนั้นก็หันหน้ากลับไปแล้วเอามันฝรั่งกลับมาวางบนเขียงต่อ 

เธอเริ่มสับมันฝรั่งต่อด้วยความชำนาญที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น

ฉับๆๆๆๆๆ

เธอเพิ่มความเร็วอย่างช้าๆ จนบางครั้งฉันต้องเตือนเธอให้ลดความเร็วลงด้วยความเป็นห่วง

เหงื่อสองสามสายไหลผ่านใบหน้าของไอรินที่หั่นมันฝรั่งอย่างจริงจัง

ผมสีเงินที่ยาวบางครั้งก็เลื่อนมาบังตา ฉันเลยต้องเอานิ้วเกี่ยวออกเพื่อช่วยเธอ ทว่า แม้จะมีเส้นผมของตัวเองไปรบกวน ไอรินก็ไม่ล่ะสมาธิออกจากงานตรงหน้าแม้แต่น้อย

“หืม ?”

มีพรสวรรค์ด้านการปลอกหั่นสับซอยมากกว่าที่คิดนะเรา

แค่สอนเพียงครั้งเดียวก็ทำได้คล่องซ่ะขนาดนี้

ดูท่าจะมีอนาคตไกลในด้านการทำอาหารเหมือนกันนะเนี่ย

ไม่รู้ที่คิดแบบนี้เป็นเพราะฉันอวยน้องสาวตัวเองเกินไปรึเปล่า

แต่ยังไงก็ขอยืนยันอีกครั้งว่าไอรินหั่นมันฝรั่งได้เก่งจริงๆ

“เสร็จแล้วค่ะ !”

ไอรินชูมันฝรั่งที่กลายเป็นลูกเต๋าชิ้นเล็กๆให้ฉันดู พร้อมกับยืดออกแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

“เป็นไงล่ะ ถึงจะเป็นครั้งแรก แต่ที่หนูทำออกมาก็ไม่ต่างจากที่พี่สอนเลยนะ หนูเก่งใช่ไหมละ ?”

ใช่ ไอรินหั่นได้เนียนเหมือนที่ฉันเคยสอนไม่มีผิด เก่งจังเลยน้องสาวตัวน้อยของฉันคนนี้เนี่ย

“อื้ม เก่งมากเลยจ้ะ ”

พอฉันพูดชม ไอรินก็ยิ้มกระหย่องแล้วทุบอกของตัวเองด้วยความมั่นใจ

“ส่วนของพี่เดี๋ยวหนูทำให้ก็ได้นะ !”

“ได้สิ ”

ว่าแล้วฉันก็หั่นอีกลูกออกเป็นครึ่ง ครึ่งหนึ่งของฉัน ครึ่งหนึ่งของไอริน

คราวนี้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าเธอชำนาญขึ้นก็เลยไม่ต้องจับตามองตลอดเวลา แต่ก็ยังคอยเตือนว่าอย่ารีบหั่นเกินไปจนสับโดนนิ้วของตัวเอง

“จะว่าไปไอริน ชอบดวงดาว หัวใจ หรือ พระจันทร์ มากกว่าหรอ ?”

“คะ ? ”

“อื้ม….งั้นเอาทั้งสามแบบเลยล่ะกัน”

หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็แยกกันไปหั่นมันฝรั่งของตัวเอง

ใช้เวลาไม่นานมากราวๆ 5 นาที ไอรินก็เสร็จเรียบร้อย

“ฮึ ! ของกล้วยๆ เรียบร้อยแล้วค่ะ !!!”

อ๊ะ ! 

ตอนแรกไอรินกำลังจะยื่นผลงานของตัวเองออกมาให้ฉันแล้วโอ้อวดเหมือนทุกครั้ง

แต่ทันใดนั้นเอง เธอก็หลุดเสียงประหลาดใจออกมาเมื่อเห็นมันฝรั่งที่อยู่บนเขียงของฉัน

“นั่นมัน รูปดาวนี่นา ? ทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ ?”

บนเขียงของฉันมีมันฝรั่งที่หั่นออกเป็นรูปต่างๆนานา มีทั้ง รูปพระจันทร์เสี้ยว  รูปดาวห้าแฉก รูปหัวใจ และก็รูปสามเหลี่ยม สี่เหลี่ยม

“ฮุๆ ไว้คราวหน้าจะสอนให้ล่ะกันนะ”

“สัญญานะคะ !”

ดูเหมือนไอรินจะติดใจการหั่นมันฝรั่งเข้าซ่ะแล้ว เธอยื่นนิ้วก้อยมาทางฉันด้วยท่าทางกระตือรือร้น ใบหน้าและลำตัวยื่นเข้ามาใกล้ฉันด้วยความตื่นเต้นโดยที่แม้แต่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัว ใกล้กันมากจนแทบจะนั่งตักฉันอยู่แล้ว ดูท่าจะชอบมากกว่าที่คิด

“ได้สิจ้ะ”

ฉันเกี่ยวนิ้วก้อยของตัวเองเข้ากับนิ้วก้อยเรียวเล็กของไอรินที่ทั้งนิ่มและเปราะบางจากนั้นก็ขยับขึ้นลง ไอรินที่ขยับนิ้วตามก็ยิ้มกว้างด้วยความยินดี

เสร็จแล้วการสอนก็ดำเนินต่อ

ระหว่างที่ฉันก่อกองไฟ ก็ให้ไอรินไปเตรียมจานชามวางลงบนผ้ารองพื้นที่เตรียมเอาไว้

จานชามลวดลายดอกไม้สีทองซึ่งเคลือบด้วยกระเบื้องสีขาวเนียนดูราคาแพง มันน่าจะเข้ากับอาหารที่วันนี้พวกเราทำน่าดู

พอก่อกองไฟติด ก็เอากิ่งไม้รูปตัว Y มาเสียบพื้นโดยเอาด้านที่เป็นแง่ง V หงายขึ้น 

ฉันวางกิ่งไม้ขนาบกองไฟอยู่สองแท่ง จากนั้นก็เอากิ่งไม้ยาวๆแท่งหนึ่งมาวางพาดระหว่างแง่งรูปตัว V ของทั้งสองกิ่ง

คราวนี้ฉันก็ทำคล้ายๆแบบนี้อีกสองชุด โดยตั้งขนานกับชุดเดิม ทำให้มีกิ่งไม้พาดอยู่เหนือกองไฟอยู่สามกิ่ง และมีกิ่งไม้เสียบพื้นอยู่หกกิ่ง

ฉันเอากิ่งไม้ทั้งสามแท่งเป็นฐานแล้ววางกระทะลงไปข้างบน

เนื่องจากไม้อาจจะเสี่ยงต่อการติดไฟ ฉันเลยเสกน้ำแข็งขึ้นมาปกคลุมกิ่งไม้พวกนั้นอีกที ทำให้ฐานตั้งกระทะที่ฉันทำทนต่อความร้อน

เนื่องจากมีที่วางอยู่พอสมควร ฉันก็เอาหม้อที่ฝากไอรินไปตักน้ำในลำธารมาวางข้างๆกระทะแล้วเทมันฝรั่งลงไปต้ม

หลังจากนั้นฉันก็เทน้ำมันลงไปในกระทะ

ซ่าๆๆๆๆๆ

เกิดควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นมาหลังจากที่น้ำมันสัมผัสกระทะ

ฉันกวักมือเรียกให้ไอรินมายืนข้างๆ

“ลองทำดูสิ”

“ค่ะ !”

ฉันคอยออกคำสั่งไอรินที่ยืนมองน้ำในกระทะเดือดปุดๆด้วยความกระตือรือร้น ท่าทางสนอกสนใจและกระดี๊กระด๊าราวกับมีหางที่มองไม่เห็นสะบัดไปมาทำเอาฉันเกือบจะกอดเธออีกจนได้

แต่ถ้ามัวแต่เล่น เดี๋ยวกระทะก็ไหม้พอดี ว่าแล้วฉันก็ให้เธอเทปลาเส้น เอ๊ย ! สไลม์เส้นที่ฉันเตรียมเอาไว้ลงไปในกระทะ

จากนั้นฉันก็ลองให้ไอรินเอาตะหริวผัดๆดู แต่เธอชอบลืมพลิกด้านของสไลม์ให้โดนน้ำมัน ฉันก็เลยต้องจับมือเธอแล้วช่วยกันผัดในช่วงแรกพลางบอกว่ามีตรงจุดไหนที่อาจจะยังไม่สุก

“ค่ะ !”

ไอรินขานรับอย่างมุ่งมั่นพลางปาดเหงื่อ เด็กคนนี้ตั้งใจทำอาหารกว่าที่คิด

พอเห็นแบบนี้ ฉันก็ต้องตั้งใจสอนบ้างเหมือนกัน

ซ่าๆๆๆๆ

คอยระวังน้ำมันที่กระเด็นออกมา พร้อมกันนั้นก็จับมือนิ่มๆให้พลิกตะหริวตามเป็นระยะๆ 

พอมั่นใจว่าทำเองได้ก็แอบปล่อยมือ

แม้จะขาดฉันไป แต่ไอรินที่มีแววตามุ่งมั่นก็ไม่ล่ะสายตาจากสไลม์ทอด เธอค่อยๆพลิกไปพลิกมาตามที่ฉันสอน พอฉันชมว่า ‘เก่งมากๆ’ เธอก็ยิ้มอย่างดีใจโดยที่ยังคงขยับมือเป็นระยะๆ

“เอาล่ะ ทีนี้มันฝรั่ง”

สไลม์ใช้เวลาสุกนานพอสมควร ในตอนที่มันสุกสีฟ้าของมันจะเปลี่ยนไปกลายเป็นสีเหลืองจากการซึมซับน้ำมันเข้าไปแทน

กว่ามันจะได้ที่ มันฝรั่งที่ต้มไว้ก็เสร็จพอดี

“เอาล่ะ…..”

ฉันเอาช้อนขนาดใหญ่มาตักแล้วไล่น้ำออกโดยเอาแค่เนื้อมันฝรั่งมาวางลงบนจาน จากนั้นพอตักออกมาได้หมดก็บอกให้ไอรินหลบออกไป พร้อมกับเทมันฝรั่งจากในจานลงไปในกระทะทั้งหมด

“อุหวา”

“ฮุๆ”

ไอรินกระโดดหลบน้ำมันที่กระเด็นออกมาด้วยท่าทางตกกะใจเล็กน้อยจนฉันต้องกลั้นขำ

พอเห็นฉันหัวเราะท่าทางตลกๆของเธอ ไอรินก็ทำแก้มป่องก่อนจะกลับมายึดกระทะคืนไปจากฉัน

ซ่าๆๆๆๆ

ไอรินผัดมันฝรั่งเข้ากับสไลม์ทอดอย่างคล่องแคล่ว มีบางครั้งที่เธอยิ้มแฉ่งแล้วส่งสายตายียวนมาให้ทำนองว่า ‘เห็นไหมหนูก็ทำได้เหมือนกันนะ ?’ ราวกับจะท้าทาย

ฉันก็เลยเอาคืนด้วยการแย่งตะหริวมาจากมือของเธอ

จากนั้นก็เทสมุนไพรที่ไอรินเตรียมมาลงไป

เสร็จแล้วก็ผัดๆๆคลุกให้เข้ากัน จนมีกลิ่นหอมโชยออกมา

จ้อก ~  ♪

“อุ๊ !”

“ฮุๆ หิวแล้วล่ะสิ”

“อึก ! รีบๆผัดต่อเถอะ เดี๋ยวมันก็ไหม้หยอก !”

ไอรินร้อนรนจนลิ้นพันกันตลอด เด็กคนนี้เวลาร้อนตัวทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที

ว่าแล้วฉันก็โชว์เหนือกว่าด้วยการกระดกกระทะโชว์

ฟู่ววววว

เนื้อสไลม์ มันฝรั่ง รวมไปถึงสมุนไพรก็ลอยขึ้นฟ้า โดยมีไฟที่พวยพุ่งรอบกระทะเป็นดั่งพื้นหลังของภาพการทำอาหารที่ดูโปรเฟสชั่นแนลราวกับเซฟยอดฝีมือที่ปรากฎตัวอยู่ตามรายการทำอาหาร

“อ๊ะ !”

ดวงตาของไอรินสะท้อนภาพของอาหารกลางวันที่ลอยขึ้นฟ้า เธออ้าปากค้างเล็กน้อย สีหน้าของเธอตกกะใจพอสมควร

“ฮึบ !”

ซ่าๆๆๆ

แต่ทว่า ฉันก็เอากระทะรับได้อย่างสวยงาม 

พอหันไปด้านข้าง ไอรินก็เอามือปิดปากแล้วกระแอมไอแก้เขิน ราวกับจะกลบเกลื่อนว่าท่าทางตลกๆเมื่อกี้ไม่มีอยู่จริง

“อ่ะแฮ่มๆ คราวหน้าสอนหนูทำแบบนี้บ้างนะ”

“ไม่ต้องครั้งหน้าหรอก ครั้งนี้เลยนั่นแหล่ะ”

“เอ๋ !?”

ฉันดึงตัวไอรินเข้ามา ยื่นด้ามจับให้กับเธอโดยที่มือสองข้างของฉันก็ประคองมือของเธออีกที

“เอ้า ! หนี่ง สอง !”

“อ๊ะ ! ดะ ดะ เดี๋ยวก่อน !“

ฟู่ววววว

มันฝรั่งและผองเพื่อนลอยขึ้นฟ้าจนไอรินต้องหรี่ตาลงด้วยความหวาดกลัว

ทว่า ในวินาทีถัดมา ฉันก็จับมือของเธอไปรับเอาไว้ได้อย่างพอดี

ซ่าๆๆๆๆ

ไอรินค่อยๆลืมตาขึ้น พอเห็นมันฝรั่งกลับมาส่งกลิ่นหอมอยู่ในกระทะ เธอก็มองมาที่ฉันแล้วพูดว่า สุดยอดไปเลย

“ลองดูอีกรอบไหม ?”

“ค่ะ !”

ไอรินยิ้ม จากนั้นฉันก็จับมือของเธอกระดกกระทะอีกรอบ

ว้าววว

ไอรินมองภาพไฟที่ลุกโชติช่วงตรงหน้าพร้อมๆกับมันฝรั่งที่ลอยขึ้นฟ้าด้วยความประทับใจ

เราทั้งสองกระดกกระทะขึ้นฟ้าอีกประมาณสองรอบแล้วผัดอีกสามสี่ครั้งแล้วก็กระดกอีก พอสุกได้ที่ฉันก็เอามือขวาหยิบจานมารองแล้วใช้มือซ้ายจับมือของไอรินเทเมนูสุดพิเศษอย่างสไลม์ผัดมันฝรั่งลงไปบนจานหรูที่เตรียมเอาไว้

ฉันให้ไอรินเอาจานไปวาง ส่วนฉันก็ร่ายเวทย์น้ำแข็งเพื่อดับไฟ จากนั้นก็เอาน้ำในหม้อและกระทะไปเทใต้ต้นไม้

พอกลับไปที่ผ้าปูสีแดงซึ่งปูไว้ที่พื้นก็พบว่าไอรินที่กำลังนั่งรออยู่ได้ตักสไลม์ผัดมันฝรั่งแบ่งใส่ชามของฉันให้เรียบร้อย

ไอรินที่กำลังถือช้อนส้อมเต็มสองมือมองฉันค่อยๆนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทางกระตือรือร้น สายตาของเธอมองมาที่ฉันราวกับจะบอกว่าเร็วๆหน่อยสิ เหมือนฉันจะเห็นหูสุนัขปลอมๆบนหัวของเธอกระดิกขึ้นลงรางๆเลย หลอนไปเองแน่ๆ ฮ่าๆๆ นี่มันจะน่ารักเกินไปแล้ว ขนาดหิวจนท้องกิ่วก็ยังอุตส่าห์รอพี่สาวคนนี้อีกนะ โถ่…ไอรินของพี่น่ารักจริงๆเลยน้า…ให้ตายเถอะ อิ่มแล้วค่า กินข้าวไม่ลงแล้วเนี่ย

หลังจากที่ฉันนั่งพับเพียบลงที่ฝั่งตรงข้ามแล้วมองดูรอบๆก็นึกขึ้นมาได้ว่า มันดูคล้ายกับว่าเราทั้งคู่มาปิกนิกเลยนะเนี่ย

“พี่ค่ะ !”

“อะ อื้ม ! คงหิวแล้วสิ มาทานกันเถอะจ้ะ !”

พูดจบเราทั้งคู่ก็ประกบมือแล้วพูดว่าทานล่ะนะคะ

“อ้ามมม”

ไอรินอ้าปากกว้างแล้วตักมันฝรั่งและสไลม์ที่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆเข้าปาก

ง่ำๆๆๆๆๆ

น้องสาวของฉันเคี้ยวแก้มตุ่ย ก่อนจะอ้าปากกว้างแล้วพ่นควันออกมาจากปาก

“ใจเย็นๆ อ๊ะ เอานี่ไปสิ”

ฉันยืนน้ำเย็นให้เธอ ไอรินที่รับไปก็กระดกน้ำเข้าไปเฮือกใหญ่ก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ฮ่า ! นึกว่าจะตายซ่ะแล้วค่ะ”

“กำลังร้อนอยู่เลย ค่อยๆกินดีกว่านะ”

“อื้ม !”

ฟู่ว…ฟู่ว….

ระหว่างนั้นฉันก็มองดูไอรินค่อยๆใช้ริมฝีปากเล็กๆเป่ามันฝรั่งในช้อนให้หายร้อน ก่อนจะค่อยๆใส่เข้าปาก

น้องสาวตัวน้อยของฉันเคี้ยวหนุบๆ พลางลูบแก้มของตัวเองแล้วพึมพำว่าอร่อยจัง

“……………..”

ฉันเหม่อมองไอรินพลางคิดว่า อ่า นี่มันช่างเป็นการปิกนิกที่วิเศษไปเลย

ไอรินใช้มือน้อยๆจับช้อนหั่นสไลม์เป็นชิ้นเล็กๆ จากนั้นก็ยกขึ้นมาแล้วเป่าฟู่วๆให้หายร้อน

“—???”

แต่แล้ว ทันใดนั้นเอง เธอก็ยื่นช้อนมาให้ฉันแทนที่จะตักเข้าปากของตัวเอง

“อย่าเอาแต่ดูหนูกินสิคะ พี่ก็ทานบ้างสิ”

น้องสาวตัวน้อยของฉันหลบตาพลางบ่นอุบอิบ

“แล้วก็…เห็นแบบนี้หนูก็อายเหมือนกันนะ…..”

“ฮุๆ งั้นหรอๆ เข้าใจแล้วจ้ะ”

ว่าแล้วฉันก็เอาผมที่เลื่อนลงมาที่หน้าไปทัดไว้ที่หู ต้องใช้มือข้างหนึ่งจับเอาไว้ไม่ให้มันหล่นลงมา เสร็จแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วงับสไลม์ทอดที่ไอรินป้อนให้

“อร่อยจัง !”

“เพราะมีหนูช่วยยังไงล่ะ !”

“อื้ม ! แถมพอได้ไอรินป้อน มันก็ยิ่งอร่อยเข้าไปใหญ่”

“—-!!!”

ไอรินที่หน้าแดงระเรื่อเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว เธอม้วนผมของตัวเองเล่นเหมือนกับคิดอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะหันกลับมาแล้วชี้ช้อนมาทางฉันพร้อมกับประกาศออกมาโดยมองตาฉันตรงๆ

“คะ คะ คราวหน้า ! หนูไม่แพ้พี่ริซแน่ค่ะ !”

ชอบเอาชนะจริงนะเด็กคนนี้..ไม่ไหวเลยจริงๆ

ถึงจะไม่เข้าใจว่าเอาชนะเรื่องอะไร ? แต่ก็ตามน้ำไปล่ะกัน แม้ว่าจริงๆแล้วไอรินจะชนะใจฉันอยู่แล้วก็ตามเถอะ

“ง่ำ ! อรื้อออ หวานจัง”

“ไม่อยากกินหัวใจเลยอ่ะ”

“อ๊ะ ! หัวใจของพี่จะโดนไอรินกินไปซ่ะแล้ว”

“อะ อะ เอาหัวใจชิ้นนี้คืนไปเลย มะ มะ ไม่เอาก็ได้ค่ะ !”

“ฮุๆ ล้อเล่นๆ อะ พี่แบ่งดาวของพี่ให้”

“งั้นหนูแบ่งพระจันทร์ให้ !”

ว่าแล้วเราทั้งคู่ก็ทานอาหารกลางวันต่ออย่างสนุกสนาน การหั่นมันฝรั่งเป็นรูปร่างต่างๆทำให้ได้ลุ้นว่าจะตักได้มันฝรั่งหน้าตาแปลกๆแบบไหนขึ้นมา นับได้ว่าช่วยสร้างสีสันต์ให้มือกลางวันของเราทั้งคู่ไม่ใช่น้อยๆ

กินจนอิ่มแปล้ หนังตาก็เริ่มตก

หลังจากนั้น พวกเราทั้งคู่เลยไปนั่งพิงต้นไม้ข้างๆกันเพื่อพักท้องซักหน่อย

“หลับหลังทานเสร็จเป็นเรื่องไม่ดีนะ”

ฉันพูดดักคอไอรินไว้ก่อน

“ฟรี้~ ”

แต่ไอรินดันพิงไหล่ของฉันแล้วหลับไปก่อนซ่ะแล้ว ให้มันได้อย่างงี้สิ

“จริงๆเลยน๊า”

ฉันมองน้องสาวของฉันที่หายใจเบาๆอยู่ข้างๆ

มีเส้นผมที่ยาวปรกหน้าอยู่ ฉันก็เลยปัดออกไปด้านข้าง 

วินาทีที่สัมผัสเส้นผมสีเงินของเธอ ฉันก็คิดว่ามันช่างนุ่มลื่นราวกับผ้าไหมซ่ะเหลือเกิน

“ยังไงก็เถอะ ที่นี่ไม่ได้ปลอดภัย รอเด็กคนนี้ตื่นก่อนล่ะกัน ห้ามหลับเด็ดขาดเลยนะ…ตัวฉัน..ฮ้าววว”

ฉันเอาแขนข้างหนึ่งโอบไหล่ฝั่งตรงข้ามของไอริน จากนั้นก็เอียงหัวแนบชิดกับหัวของเธอ

สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมราวกับน้ำผึ้ง แถมตัวยังนุ่มนิ่มน่ากอดสุดๆ

ฮ้าว~

เริ่มจะเห็นไอรินแยกร่างเป็นสองคน…ไม่สิ เริ่มจะง่วงแล้วนี่นา

ไม่ได้นะ…จะหลับตอนนี้ไม่ได้

ทว่า แม้จะเตือนตัวเองเช่นนั้น แต่พอมีหมอนข้างชั้นเลิศขนาดนี้อยู่ข้างๆ มีหรือที่ฉันจะทนไหว

สุดท้ายเราทั้งคู่ก็นอนกลางวันแล้วตื่นมาอีกทีตอนเย็นจนได้ อ่า หลับสบายจังเลยค่ะ