พันธสัญญาลวงรัก - ตอนที่ 179 ปฏิเสธหลังจากนอนด้วยกัน
ตอนที่ 179
ปฏิเสธหลังจากนอนด้วยกัน
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินคำถามจากเขา
เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงโชคร้ายขนาดนี้
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “พนักงานบอกว่าระบบในห้องพัง”
“พังเหรอ? แล้วพวกเขาไม่ได้ซ่อมให้หรือไง?” มู่อวี้เฉิงสับสน
“พนักงานซ่อมบำรุงเฉพาะทางเลิกงานไปแล้ว เพราะฉะนั้นต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าหรือเปลี่ยนห้อง แต่ว่าถ้าเปลี่ยนห้องตอนนี้ก็จะเสียงดังมาก เสี่ยวเป่ากำลังหลับอยู่ ฉันไม่อยากปลุกเขา ก็เลยปล่อยตามเลยไปก่อน”
มู่อวี้เฉิงพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นจึงหันหลังกลับเข้ามาในห้อง
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินตามเขาเข้าไปในห้องและปิดประตู
“ห้องน้ำอยู่ทางนั้น” มู่อวี้เฉิงชี้นิ้วและบอก ถงเหมี่ยวเหมี่ยวให้เดินไปทางนั้น
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากนั้นไม่นาน ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็ล้างฟองสบู่ออกจากศีรษะ หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ดผมและเดินออกจากห้องน้ำ
เธอเดินออกมาและเห็นว่ามู่อวี้เฉิงเปลี่ยนไปใส่ชุดนอนแล้ว เขากำลังนั่งอย่างเกียจคร้านอยู่บนเก้าอี้โดยที่ในมือมีแก้วไวน์แดงแกว่งไปมา
มู่อวี้เฉิงสังเกตเห็นว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวเดินออกมาแล้ว ดวงตาสีเข้มที่ดูมีชีวิตชีวาจึงจับจ้องไปทางเธอ
เขายกแก้วไวน์ขึ้นมาและถามด้วยท่าทีสบาย ๆ “ดื่มมั้ย? ดื่มไวน์หน่อยจะได้หลับสบาย”
“อืม” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยักหน้าเป็นการตอบตกลง
มู่อวี้เฉิงหยิบแก้วไวน์แดงอีกใบออกมาจากตู้ด้านข้าง ริมไวน์ลงไปในแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะและส่งให้เธอ
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวรับแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ จากนั้นจึงได้ยินมู่อวี้เฉิงถามเธอว่า “พรุ่งนี้จะทำอะไรบ้าง?”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบว่า “พรุ่งนี้รุ่นพี่จะมารับฉันกับเสี่ยวเป่าไปเยี่ยมท่านประธานสตีเฟนตั้งแต่เช้า หลังจากนั้นฉันจะแวะเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ เพราะยังมีเรื่องที่ต้องหารือกัน”
“แล้วคุณล่ะ? จัดการเรื่องที่บริษัทเรียบร้อยหรือยังคะ?” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวถามกลับ
มู่อวี้เฉิงส่ายหัว “เรื่องที่สาขายังไม่เรียบร้อยดี พรุ่งนี้จะต้องแวะไปที่นั่นอีกรอบ”
ทั้งสองคนพูดคุยกันและเผลอดื่มไวน์เข้าไปอีกหลายแก้วโดยที่ไม่รู้ตัว
เมื่อความง่วงเข้ามาปกคลุม ถงเหมี่ยวเหมี่ยวก็ล้มตัวนอนบนโต๊ะและเคลิ้มหลับไป
มู่อวี้เฉิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อมองดูใบหน้าสีแดงระเรื่อที่กำลังหลับใหลอย่างสงบ
เขาอุ้มถงเหมี่ยวเหมี่ยวขึ้นมาจากเก้าอี้และพาเธอกลับไปยังห้องพัก แต่กลับพบว่าประตูห้องพักถูกล็อก
ขณะที่เขากำลังจะหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋า เขาก็นึกขึ้นได้ว่าถงเหมี่ยวเหมี่ยวกำลังใส่ชุดคลุมอาบน้ำอยู่
เมื่อกี้เขาไม่เห็นเธอถือคีย์การ์ดมาด้วย เธอคงจะลืมหยิบมันออกมา
มู่อวี้เฉิงที่กำลังคาดเดาเหตุการณ์อยู่ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย และเสี่ยวเป่าที่อยู่ในห้องเพียงลำพังคงจะกำลังหลับอยู่
มู่อวี้เฉิงไม่ต้องการปลุกเสี่ยวเป่า เขาจึงพา ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกลับไปที่ห้องพักของตนเองและวางเธอลงบนเตียง
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดสาดส่องผ้าม่านเข้ามา ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจึงค่อย ๆ ลืมตาที่พร่ามัว
เธอรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังกดทับเธออยู่ เธอจึงตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวมองดูใกล้ ๆ และเห็นว่าแขนแกร่งกำลังกอดรัดลำตัวเธออยู่
เธอมองไปที่เจ้าของลำแขนและพบว่ามันคือมู่อวี้เฉิง
เธอตัวแข็งทื่อและคิดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เธอมานอนเตียงเดียวกันกับมู่อวี้เฉิงได้ยังไง?
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวพยายามคิดอย่างรอบคอบ เธอจำได้ว่าเธอมาขอเขาใช้ห้องน้ำและทั้งสองคนก็ดื่มไวน์กัน แต่เธอจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น
เธอปวดหัวมากเมื่อพยายามคิดถึงเรื่องนี้จึงส่ายหัวไปมา
ในขณะเดียวกัน เสียงทุ้มอันร้อนแรงดังขึ้นเหนือศีรษะ น้ำเสียงดังกล่าวฟังดูแหบแห้งเล็กน้อย “อรุณสวัสดิ์”
“อรุณสวัสดิ์” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวตอบกลับโดยไม่รู้ตัว
จากนั้นเธอก็ผละตัวออกจากอ้อมแขนเขาและลุกขึ้นมานั่งด้วยท่าทางสับสน “ฉัน… ฉันมาได้ที่นี่ได้ยังไงคะ?”
มู่อวี้เฉิงคิดว่าเธอคงจะหลงลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปแล้ว
เขามองท่าทางตกตะลึงของถงเหมี่ยวเหมี่ยว และทันใดนั้นก็คิดจะหยอกล้อเธอเล่น
มู่อวี้เฉิงลุกขึ้นนั่ง ทำให้ผ้าห่มที่ปกคลุมร่างกายของเขาเลื่อนหล่นลงมา ชุดนอนเผยอออกเล็กน้อยเผยให้เห็นหน้าอกแกร่ง ดวงตาที่แอบแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์จ้องมองไปทาง ถงเหมี่ยวเหมี่ยว
เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ถงเหมี่ยวเหมี่ยว เลิกคิ้วและพูดด้วยรอยยิ้มแกลมขี้เล่นว่า “เมื่อวานคุณเมามา มากอดผมไม่ยอมปล่อยเลย ไม่ยอมกลับไปที่ห้องด้วย ผมเลยต้องยอมให้คุณมานอนบนเตียงด้วยกัน”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ได้ยินเช่นนั้นรู้สึกราวกับฟ้าผ่ากลางใจ สมองของเธอเบลอไปชั่วขณะ
อะไรนะ?
เธอดื่มจนเสียสติไปแล้วเหรอ?
กอดเขาไม่ยอมปล่อย?
เป็นไปได้ยังไง!
ทักษะการดื่มไวน์ของเธอห่วยแตกขนาดนั้นเชียวเหรอ?
หรือว่ามู่อวี้เฉิงกำลังโกหกเธออยู่?
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวจ้องมองเขาด้วยสายตาสงสัย
มู่อวี้เฉิงเห็นท่าทางสงสัยของเธอจึงหรี่ตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงอันตรายว่า “คุณคงไม่ได้คิดจะปฏิเสธหลังจากเรานอนด้วยกันใช่มั้ย?”
ใบหน้าของถงเหมี่ยวเหมี่ยวร้อนผ่าวเมื่อเขาถามเช่นนั้น จนเธออยากจะขุดรูในห้องลงไปซุกตัว
เธอก้มหน้าลงและหลับตา ไม่กล้ามองดูมู่อวี้เฉิงอีก
มู่อวี้เฉิงมีความสุขมาเมื่อเห็นเธอเขินอาย
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวกระแอมไอเบา ๆ เพื่อปกปิดความลำบากใจของเธอ และพูดเบา ๆ ว่า “ฉันกลับก่อนนะ”
หลังจากพูดจบ เธอก็วิ่งออกจากห้องไป
เธอวิ่งออกมาจากห้องพักและมองย้อนกลับไปด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นจึงหายใจโล่งอกเมื่อพบว่ามู่อวี้เฉิงไม่ได้ตามเธอมา และกำลังจะเดินเข้าไปในห้อง
แต่เธอกลับหันกลับมาเจอลู่ซีจวี๋ที่บังเอิญมาหาเธอ
ลู่ซีจวี๋มองดูแผ่นหลังของถงเหมี่ยวเหมี่ยวด้วยใบหน้าที่แข็งทื่อ
หากจำไม่ได้ผิด นั่นคือห้องพักของมู่อวี้เฉิง
แล้วทำไมถงเหมี่ยวเหมี่ยวถึงสวมชุมคลุมอาบน้ำตั้งแต่เช้าตรู่?
ทำไมเธอถึงวิ่งออกมาจากห้องของมู่อวี้เฉิง?
ทำไมสีหน้าของเธอถึงได้ดูตื่นตระหนกขนาดนั้น?
หรือว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา?
คำถามมากมายปรากฏขึ้นในใจของลู่ซีจวี๋ จนเขาไม่กล้าคิดไปไกลกว่านี้
ในที่สุดเขาก็ระงับอาการที่อยากจะตั้งคำถามกับเธอได้สำเร็จ ขมวดคิ้วและถามเธอเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้น?”
ถงเหมี่ยวเหมี่ยวที่ได้ยินคำถามนั้นก้มหน้าลงจนแทบจะฝังมันลงกับพื้น
มันบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง เธอบังเอิญเจอลู่ซีจวี๋ทันทีที่ออกมา และมันบังเอิญเกินไป
นอกจากนี้เธอยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ซึ่งน่าอายมาก!
หากตอนนี้มีรอยแยก เธออยากจะมุดลงไปซะให้รู้แล้วรู้รอด เธอไม่อยากเผชิญกับความเป็นจริงอะไรทั้งนั้น
“ไม่มีอะไรค่ะ” ถงเหมี่ยวเหมี่ยวแสร้งทำเป็นหัวเราะฮ่าฮ่า
หลังจากนั้นเธอก็พยายามเปลี่ยนหัวข้อ “รุ่นพี่ ทำไมมาที่นี่แต่เช้าเลยคะ”
“ไม่เช้าหรอ ฉันโทรศัพท์หาเธอแล้วแต่เธอไม่รับสาย ฉันก็เลยแวะมาดู” ลู่ซีจวี๋ตอบกลับอย่างใจเย็น
เขาปริปากพูดและต้องการถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่บานประตูที่ถงเหมี่ยวเหมี่ยวเพิ่งปิดลงไปกลับเปิดขึ้นอีกครั้ง
มู่อวี้เฉิงเดินออกมามองดูคนสองคนที่กำลังยืนพิงกำแพง
เขาเลิกคิ้วและพูดทักทายลู่ซีจวี๋ “วันนี้คุณลู่มาเร็วจังนะครับ”
ลู่ซีจวี๋จ้องมองเขาด้วยสีหน้ามืดมน
YOU MAY ALSO LIKE
