[นิยายแปล]พันธนาการจ้าวมังกร เชื่อม"หัวใจ"สู่ หัวใจ - ตอนที่ 97

บทที่６ตอนที่１４

 

 

เสียงผู้คนต่างก้องกังวาลไปทั่วลานประลอง

 

 

ดวงตาหลายคู่ต่างจับจ้องทั้งสองที่เผชิญหน้ากัน ณ ใจกลางลานประลอง

 

 

ทั้งสองคนนั้นความสามารถต่างกันโดยสิ้นเชิง ทั้งร่างกายและชื่อเสียง

 

 

จิฮัด・รันเดล VS โนโซมุ・เบลาตี้

 

 

ทั้งสองยืนตรงหน้ากันและจับจ้องกันอยู่

 

 

นักเรียนปี 3 ที่ดูจากนอกสนามเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเกิดแมตซ์นี้ขึ้น

 

「อะไรกันเนี่ย？」

 

เป็นเควินที่บ่นออกมา

 

 

เขาพูดออกมาด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

 

「เฮ้ย เสียเวลาวะ ยังไงจิฮัดก็ชนะในดาบเดียวเห็นๆ」

 

「นั่นสิ ทำไปทำไม เพื่ออะไร? เสียเวลาหมดคิดว่าจิฮัดจะมาช่วยฝึกพวกเราแท้ๆ……」

 

「ไม่เป็นไรหรอก อย่างที่เควินบอกไม่กี่วิก็จบแล้วล่ะ」

 

 

นักเรียนปี 3 ต่างพยักหน้ารับคำพูดของเควินกันทั้งหมด

 

 

จากมุมมองของพวกเขา การได้ต่อสู้กับเควินคือโอกาสที่จะได้พัฒนาตัวเอง

 

 

พวกเขาที่โดนไอ้ขยะที่ไหนก็ไม่รู้มาขวางเส้นทางความสำเร็จของเขา แถมยังเป็นไอ้ไก่อ่อนที่นอกใจแฟนสาวสุดสวยของตัวเองอีกด้วย

 

 

ในขณะเดียวกัน มาร์ที่อยู่ห้อง 10 ก็พูดออกมา

 

 

 

「จะเป็นงั้นแน่เหรอ จิฮัดดูจะไม่ใช้ดาบของเขาด้วยนะ……」

 

มาร์เองก็อารมณ์เสียที่เห็นเพื่อนตัวเองโดนเยาะเย้ยและพร้อมจะระเบิดอารมณ์ได้ตลอดเวลา

 

 

อันที่จริง เขากำหมัดไว้แน่นพร้อมที่จะปล่อยออกไปได้ทุกเมื่อ

 

「นี่ไม่รู้อะไรเลยงั้นเหรอไอ้กากเอ๋ย ? จิฮัดน่ะใช้อาวุธรองนั่นสู้กับพวกเราตลอดเวลาเลยนะรู้ไหม」

 

เควินตอบกลับออกมา

 

 

มาร์เองก็ขมวดคิ้วกับคำพูดนั้น

 

 

 

「……จริงงั้นเหรอ ไอริสดิน่า」

 

「……อ่า ก็จริงนะ ไม่เคยเห็นเขาใช้ “เขี้ยวใหญ่” ต่อสู้กับพวกเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว」

 

มาร์ถามไอริสเพื่อยืนยัน แต่เห็นได้ชัดว่าจิฮัดไม่เคยใช้ดาบยักษ์กับเหล่านักเรียน

 

 

แน่นอนว่าเป็นดาบยักษ์ที่ขนาดสูงกว่าเจ้าตัวอย่างมาก และการจะใช้ดาบดั่งกล่าวใส่นักเรียนมันก็เกินไปหน่อย

 

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดจนถึงตอนนี้มาร์ได้แต่ส่ายหัว

 

 

 

「ไม่สิ เขาเป็นคนที่เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ เช่นเดียวกับไอ้แวมไพร์นั่น……」

 

ตอนที่เจอแวมไพร์แรงค์ S  

 

 

คนเดียวที่สามารถร่ายเวทย์ 10 อย่างได้พร้อมกัน และนอกจากนี้ยังทำสิ่งอะไรที่หลุดสามัญสำนึกอีก แถมยังมีความสามารถของแวมไพร์อีกด้วย

 

 

เนื่องจากไอริส ทิม่า และตัวเขาเอง ต้องปะทะกันอยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่เคยเห็นหยิบดาบเล่มโปรดมาใช้

 

 

เมื่อคิดเช่นนั้น มาร์จึงคิดว่ามันค่อนข้างน่าจะเป็นปัญหาหน่อยๆ

 

 

 

「แม้แต่ข้าและไอริสเองก็ยังสู้จิฮัดที่ไม่ได้เอาจริงเลยแม้แต่น้อย ได้เลย ยิ่งพวกขยะอย่างแกเนี่ยนะฝันไปเหอะ」

 

ขณะมองไปที่เควินที่พูดแบบนั้น มาร์ก็เห็นได้ชัดว่ากำลังเดือดอยู่

 

 

แต่ว่าเขาก็ใจเย็นลงกว่าแต่ก่อน

 

 

ขณะคิดเรื่องดังกล่าวมาร์ก็จ้องมองไปที่ไอริส ซีน่า และทิม่า

 

 

ไอริสและซีน่าไม่สนใจคำพูดของเควินมากนัก สายตาของพวกเธอจับจ้องไปตรงกลางอยู่ตลอดเวลา

 

 

ทิม่าเองก็กังวลว่ามาร์จะระเบิดอารมณ์ออกมา แม้ว่าเธอจะกลัวก็ตามที

 

 

มาร์สงบสติอารมณ์และค่อยๆพูด

 

 

 

「……แล้วไงต่อล่ะ」

 

มาร์ยักไหล่

แน่นอนว่าคู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่งอย่างมาก และไม่มีโอกาสสำหรับโนโซมุที่โดน “พันธนาการ” อยู่จะเอาชนะได้เลย

 

 

อย่างไรก็ตาม มันมีลางสังหรณ์ที่ว่าโนโซมุจะต้องทำอะไรบางอย่างได้อย่างแน่นอน

 

 

โนโซมุนั้นไม่รู้เลยว่าวิชาดาบของเขาหลุดโลกมากแค่ไหน อย่างน้อยพวกนี้ที่ไม่รู้อะไรเลยก็ไม่เคยเห็นความสามารถของโนโซมุเลยคิดว่าเขาเป็นแค่ตัวตนระดับล่างๆ

 

 

เควินมองดูท่าทีของมาร์

 

 

เมื่อเควินพยายามจะพูดอะไรบางอย่างก็มีเสียงสง่างามที่ดังก้องไปรอบๆ

 

「ไม่ว่าจะด้วยวิธีแบบไหน เดี๋ยวก็ได้รู้ อย่างไรก็ตามนึกสภาพไม่ออกเลยจริงๆว่าโนโซมุจะแพ้ได้ง่ายๆ ถ้าเป็นในแง่ของการดวลกัน」

 

「การต่อสู้ที่ไม่เคยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น น่าจะสังเกตได้จากตอนฝึกพิเศษแล้วนี่」

 

เสียงหลักคือไอริสและอีกคนก็ซีน่า พูดพร้อมกับกันแบบนั้น

 

 

เควินยังคงงงกับคำพูดของไอริสและซีน่า

 

 

แน่นอนว่าการดำรงอยู่ของมังกรแห่งความตายที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้นกลางสนามฝึกพิเศษนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เคยพบ

 

 

พลังกายที่ท่วมท้นและไม่รับรู้ความเจ็บปวดเพราะตายไปแล้วและขับเคลื่อนไปด้วยความรู้สึกหิวโหย

 

 

การดำรงอยู่ของความตายที่ดูยาวนานสำหรับนักเรียนปี 3

 

 

ถ้าจิฮัดไม่รีบเข้ามาช่วย มันก็คงไม่แปลกถ้ามีคนตาย

 

 

เนื่องจากรู้ข้อเท็จจริงนั่นเลยไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะคำพูดของไอริสและความเงียบก็เข้าปกคลุม

 

 

ไอริสและซีน่าเหลือบมองสภาพแวดล้อมที่กลับมาเงียบและจ้องมองไปทางหญิงสาวผมแดง

 

 

ตอนนี้พวกเธอกำลังยืนดูอยู่อย่างเงียบๆ

 

 

ใบหน้าที่ดูไร้อารมณ์ในแวบแรก อย่างไรก็ตาม ตอนที่โนโซมุโดนเรียกออก แววตาของเธอสั่นไหว

 

 

เพราะเห็นตัวโนโซมุหรือเป็นเพราะเหตุอื่น?

 

 

ดูเหมือนว่าคามิลล่าที่อยู่ข้างๆกำลังพูดอะไรบางอย่าง แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ยิน

 

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อจ้องมองดีๆเห็นไหล่เธอสั่นเล็กน้อย

 

 

◆◇◆

 

 

โดยไม่รู้ว่ามีบทสนทนาอันแสนหนักหน่วงรอบๆสนาม โนโซมุพยายามหาโอกาสเข้าโจมตีจิฮัดอย่างสิ้นหวัง

 

 

ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น สภาพร่างกายพร้อมสมบูรณ์เต็มที่

 

 

อย่างไรก็ตาม จะสู้ได้รึเปล่าก็ไม่รู้

 

 

ขณะที่โนโซมุกำลังคิดอยู่ จิฮัดยังคงยืนนิ่งๆ

 

 

ดาบขนาดใหญ่ในมือขวานั้นถูกชี้ปลายลงพื้นและโล่ขนาดใหญ่ในมือซ้ายก็ไม่ได้หันมาทางโนโซมุแต่ถูกเปิดออก

 

 

สายตาของอีกฝ่าย การแสดงสีหน้า ท่ายืน และตำแหน่งจุดศูนย์ถ่วง

 

 

เมื่อมองแวบแรกก็เห็นว่าเต็มไปด้วยช่องว่าง แต่โนโซมุก็รู้สึกว่ามีความคึงเครียดปานกลางและเริ่มเคลื่อนไหว

 

 

 

“ถ้ากะพลาดก็ตาย！”

 

ลางสังหรณ์อันไม่พึงประสงค์ดังกล่าวไม่เคยหลุดออกจากหัวโนโซมุเลย

 

 

ความรู้สึกน่ากลัวเช่นเดียวกับตอนเผชิญหน้ากับรูกาโต้

 

 

ก่อนหน้านั้น โนโซมุไม่คิดจะเข้าไปหาอีกฝ่ายได้ง่ายๆ

 

 

 

「หืมมม มันยากมากเลยเหรอที่จะเข้ามาหาข้า ถ้างั้น……」

 

「อึก！」

 

ในเวลาต่อมาพื้นดินก็ถูกเหยียบและจิฮัดก็พุ่งเข้ามาพร้อมเสียงคำราม

 

 

ร่างกายใหญ่ยักษ์สูงเกือบสองเมตรเร่งความเร็วเข้ามาและพุ่งเข้าหาโนโซมุด้วยความเร็วที่ไม่สามารถจินตนาการได้

 

 

 

「ระเร็วมาก……！」

 

「หืม！」

 

ดาบใหญ่ของจิฮัดฟาดลงไปที่โนโซมุ ดาบขนาดใหญ่ที่ถูกฟาดลงมาด้วยความเร็วสูง ดวงตาของโนโซมุนั้นเห็นวิถีดาบได้อย่างชัดเจน

 

「ฟู่ว！」

 

โนโซมุเบนดาบของจิฮัดออกด้วยการเคาน์เตอร์และถอยหลังไปครึ่งก้าว

 

 

ดาบใหญ่และคาตานะเข้าปะทะกันเกิดเสียงแหลมสูง อย่างไรก็ตามดาบนั่นผ่านจมูกโนโซมุไปนิดเดียวเท่านั้น และเมื่อเทียบกับดาบคาตานะของโนโซมุมันยากที่จะจัดการ

 

 

ตอนนี้ก็ขยับตัวได้แล้วพยายามตัดฝักปากของดาบจิฮัด

 

 

ตอนที่ดาบใหญ่ผ่านไป โนโซมุพยายามเข้าหาจิฮัดทันที แต่ว่ากล้ามเนื้อแขนของจิฮัดที่ลอยเข้ามาในดวงตาของโนโซมุนั้น

 

「อึก ! ตั้งแต่แรก……！」

 

「ฮึ่ม！」

 

โนโซมุบิดร่างกายและหันหลังกลับทันที

 

 

วินาทีถัดมาดาบใหญ่ก็ถูกเหวี่ยงเข้าหาโนโซมุและเปลี่ยนวิถี

 

 

 

「หนอย……！」

 

ดาบใหญ่ของจิฮัดทะลุแผ่นอกของโนโซมุและกระดุมเสื้อผ้าก็หลุดออกมาและมีรอยแยกที่เสื้อ

 

 

เหงื่อเย็นๆไหลอาบแก้มโนโซมุ พูดตามตรง ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนวิถีดาบขนาดใหญ่นั้นด้วยการใช้มือข้างเดียว

 

 

 

「แต่ว่านะ……！」

 

โนโซมุกระแทกฝักด้วยดาบที่ถืออยู่ใส่ดาบใหญ่ของจิฮัด

 

 

แขนของจิฮัดที่ยิดออกไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกที่โนโซมุปล่อยออกมาได้

 

 

เสริมพลังกายด้วยคิขั้นสุด เขาหมุนร่างกายตาฝักดาบขณะที่ฟาดดาบของคู่ต่อสู้ขึ้นด้านบน

 

 

 

「ยังหรอก！」

 

โนโซมุก้าวไปข้างหน้าและชักดาบออกมา พยายามฟันดาบไปที่สีข้างของจิฮัดที่ว่างเปล่า

 

 

อย่างไรก็ตาม การฟันของโนโซมุนั้นเร็วดุจเสียง

 

 

จากนั้นก็มีโล่ยักษ์เข้ามากันดาบของโนโซมุ

 

 

จิฮัดที่หักเหดาบของโนโซมุได้ เขาพลักดันโดยใช้แรงของดาบที่ถูกยกขึ้นและกำลังกดดาบของโนโซมุลงจากด้านล่างด้วยโล่

 

 

 

「อึก……」

 

ร่างกายท่อนบนของโนโซมุลอยเพราะฟาดแรงเกินไป

 

 

โนโซมุที่ถูกผลักออกจากตรงนั้น ก็เห็นจิฮัดจับดาบที่เขาแทงลงไปที่พื้นถือไว้ที่เอว คราวนี้เป็นตาของจิฮัด

 

 

 

「เตรียมใจไว้ไอ้หนุ่ม！」

 

จิฮัดถือดาบใหญ่และเหวี่ยงไปทางด้านข้างเหมือนเดิม เมื่อโนโซมุตั้งท่าขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของจิฮัดได้

 

「อึก……！」

 

โนโซมุพยายามเบี่ยงวิถีดาบด้วยการยกดาบขึ้นมา

 

 

ใช้เท้าทั้งสองข้างยันพื้นอย่างแน่นหนาและพยายามไล่ตามวิถีดาบของศัตรู

 

 

ในขณะที่ดาบใหญ่ใกล้เข้ามาจะฟาดกับดาบของโนโซมุ โนโซมุก็ถอยห่างเพื่อรับแรงกระแทก

 

 

 

「อั่ก!！」

 

อย่างไรก็ตามแรงที่ฟาดใส่แขนของโนโซมุมันรุนแรงมาก

 

 

แรงมันเทียบเท่ากับการโจมตีของไซคลอปส์เลย

 

 

ร่างของโนโซมุลอยขึ้นไปในอากาศและก็โดนแรงกระแทกรุนแรง แต่ว่าการโจมตีของจิฮัดไม่จบเพียงแค่นั้น

 

 

เงาขนาดใหญ่กำลังใกล้เข้ามา

 

 

วินาทีต่อมาโนโซมุโดนโจมตีด้วยโล่ขนาดใหญ่

 

「อั่กกกกกกกกกก……！」

 

ร่างของโนโซมุปลิวและกลิ้งไปตามพื้น

 

 

ในขณะที่ขอบเขตการมองเห็นค่อยๆถูกบิดเบือนเพราะแรงกระแทกอันรุนแรง โนโซมุขยับร่างกายและออกจากจุดนั้น

 

 

ดาบขนาดใหญ่ของจิฮัดแทงทะลุที่ๆเขาเคยอยู่จากนั้นเอง

 

 

จิฮัดก็ไล่ตามโนโซมุที่หลบไป แต่โนโซมุที่ได้เวลาเพียงเล็กน้อยก็ประสบความสำเร็จในการหลบเพราะเร็วกว่าจิฮัด

 

 

โนโซมุยืนอยู่ห่างๆจิฮัด และจิฮัดไม่ได้ไล่ตามเขา และยืนเผชิญหน้ากันอีกครั้ง

 

 

 

「หลบได้ไงกันเจ้าหนุ่ม」

 

「ฮะฮะ ก็เห็นมาหลายรอบแล้วนี่ครับ…」

 

โนโซมุยังหอบหายใจอย่างรุนแรงเมื่อเทียบกับน้ำเสียงของจิฮัด

 

 

หัวใจเต้นแรงราวกับกระดิ่งที่สั่น เพราะความตึงเครียด แต่น้ำเสียงของโนโซมุก็ทำให้นึกถึงอดีต

 

 

โนโซมุจำภาพที่เคยฝึกกับอาจารย์ของเขาได้

 

 

แม้ว่าจะมีบาดแผลมากมาย โดนทุบ โดนเตะ โดนฟัน แต่วันเวลาเหล่านั้นบาดแผลและทุกๆอย่างมันไหลเวียนอยู่ในสายเลือดของโนโซมุ

 

 

เมื่อโนโซมุโดนพัดปลิวไปก่อนหน้านี้ โนโซมุก็หันไปทิศทางอื่นทันที เพราะเขาจะสลบทันทีหากไม่ทำตามที่อาจารย์เคยบอก

ต่างฝ่ายต่างสบตากัน

 

 

โนโซมุจ้องมองไปยังจิฮัด ในขณะร่างเปื้อนไปด้วยดิน

 

 

ในเวลานั้นจิฮัดก็ยิ้มออกมา

 

「แววตาดีนี่หว่าไอ้หนุ่ม การอ่านกระแสการต่อสู้เองก็เช่นกันไม่เลวเลย ที่จริงแล้วดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ ที่อาจารย์อันริคอยมองดูเจ้าและเจ้าก็หนีจากสัตว์อสูรสีดำนั่นได้」

 

「ขอบคุณครับ……」

 

โนโซมุรู้สึกอายเล็กน้อยเพราะโดนชม

 

 

เนื่องจากความตึงเครียดก็เลยตอบกลับไปด้วยท่าทีห้วนๆ

 

 

 

「แต่ก็ยังไม่เพียงพอ มีของอะไรงัดมันออกมาสิ」

 

จู่ๆโนโซมุก็งงกับคำพูดแปลกๆนั่น แต่ในวินาทีต่อมาก็ต้องกลับมาตึงเครียดอีกครั้ง เพราะคิที่ออกมาจากร่างของจิฮัด

 

 

 

「เข้ามาเลยพ่อหนุ่มมมมม」

 

「อึก！！」

 

คิของจิฮัดเพิ่มขึ้นอย่างมากราวกับเป็นสัญญาณกระตุ้นการต่อสู้ และพลังงานจำนวนมหาศาลก็กระจุกตัวอยู่ที่เท้าของจิฮัด

 

 

เสียงก้องกังวาลดังไปทั่ว จิฮัดที่เสริมพลังก็เข้าหาโนโซมุด้วยความรวดเร็ว

 

 

 

「ย๊ากกกกกกห์！」

 

ดาบเล่มใหญ่ถูกเหวี่ยงเหนือหัว โนโซมุบิดตัวเพื่อเบี่ยงเบนจากวิถีดาบ

 

 

อย่างไรก็ตามจิฮัดเปลี่ยนวิถีดาบและฟันไปด้านข้าง

 

 

โนโซมุหมอบลงและหลบดาบจิฮัดได้ แต่ว่าดาบของจิฮัดไม่ได้หยุดแค่นั้น

 

 

หลังจากฟันมาทางขวาและปัดขึ้นไปแล้วจากนั้นก็มีการผลักดันลงมา

 

 

ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นประสบการณ์การต่อสู้ที่สั่งสมมาทั้งนั้น

 

 

ความกลมกลืนของความแข็งแกร่งทางกายภาพที่เสริมพลังมาแล้วและวิชาดาบที่รุนแรงนั้นผลักดันโนโซมุติดขอบในครั้งเดียว

 

「บ้าเอ้ย！」

 

โนโซมุนั้นเพ่งสมาธิขั้นสุดและจ้องมองไปยังดาบของจิฮัด

 

 

พยายามเดาการเคลื่อนไหวของศัตรูและการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อทั่วร่าง และเบี่ยงเบนแกนของร่างกายจากการโจมตีของคู่ต่อสู้และหลีกเลี่ยงการโจมตี

 

 

อย่างไรก็ตามมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบทั้งหมดการโจมตีที่ดุเดือดราวกับพายุ

 

 

โนโซมุถูกบังคับให้ถอยหลังและออกจากพื้นที่ของศัตรู

 

 

แต่ว่านั่นก็เป็นกับดักของจิฮัด

 

 

มีบางอย่างกระแทกเข้ากับหลังของโนโซมุ

 

 

 

「อึก！？」

 

เมื่อโนโซมุหันไปมองก็เจอบาเรียเวทย์ เห็นได้ชัดว่าโดดซัดมาจนถึงขอบสนามแล้ว

 

「แย่แล้ว……！」

 

โนโซมุพยายามหนีออกจากที่นี่

 

 

อย่างไรก็ตามเวลาต่อมาก็มีโล่ยักษ์พุ่งเข้ามาบังทัศนวิสัยจนหมด

 

 

 

「หนอย……！」

 

จิฮัดรีบยกโล่กระแทกร่างของโนโซมุเข้ากับบาเรีย

 

 

ระหว่างที่โดนผนึกเข้ากับโล่และบาเรียด้านหลัง เสียงความเจ็บปวดก็เล็ดรอดมาจากปากของโนโซมุ

 

 

แรงกระแทกและแรงกดดันวิ่งไปทั่วร่างจากนั้นจิฮัดก็คว้าท้ายทอยของโนโซมุที่ขยับไม่ได้และเหวี่ยงร่างนั้นลงอย่างแรง

 

 

ร่างของโนโซมุปลิวไปเหมือนกับใบไม้

 

 

โนโซมุที่โดนกระแทกกับพื้นและกลิ้งไปมา ในที่สุดก็หยุดเคลื่อนไหวจากใจกลางสนาม

 

 

 

「บ้าเอ้ย……！」

 

ขณะที่หายใจออกอย่างรุนแรง โนโซมุพยายามยกร่างกายขึ้นมา โดนใช้แขนทั้งสองข้าง

 

 

ไม่รู้ว่าเพราะหัวกระแทกหรือเปล่าเลยเห็นหมอกควันอยู่ตรงหน้า

 

 

 

「ให้ตายสิ……」

 

โนโซมุส่ายหัวและมองไปข้างหน้าเรียกสติกลับมา

 

 

จากส่วนลึกของภาพที่เบลอ ก็มีนักดาบวัยกลางคนกำลังเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ

 

 

จิฮัดเดินเข้ามาหาพร้อมกับสายตาของผู้ชมที่จับจ้องมา

 

 

ทันทีที่เห็นร่างนั้น โนโซมุก็รู้สึกได้ถึงอย่างหนึ่ง

 

 

 

「มันอะไรกัน……？」

 

สิ่งที่ดูเหมือนกับแสงสีขาวที่เปล่งประกายท่ามกลางลานประลอง เป็นผู้หญิงที่ถือดาบเหมือนตัวเขาเองอยู่ในพื้นที่ป่าทึบ

 

 

คนที่ไม่มีวันจะได้พบกันอีก แต่ก็ยังคอยสอนเรื่องสำคัญต่างๆให้กับเขา

 

 

เป็นผู้หญิงคนสำคัญที่โนโซมุรู้จักมากกว่าใครๆ

 

 

 

「อาจารย์……？」

 

ในขณะที่การปรากฏตัวของอาจารย์และจิฮัดนั้นซ้อนทับกัน แสงนั่นก็เปรียบเสมือนดวงดาวที่ส่องไสว

 

 

โนโซมุเผลอพูดแบบนั้นออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

 

 

「เอ๋？」

 

จิฮัดงงกับคำพูดของโนโซมุเล็กน้อย แต่สิ่งที่ทำให้ประหลาดใจก็คือตัวโนโซมุเองที่พูดออกไป

 

 

ทำไมเขาถึงได้พูดคำนี้ออกไป?

 

 

เมื่อโนโซมุสับสน ก็ได้ยินเสียงของเพื่อนสนิทดังก้องไปทั่วเวที

 

 

 

「นี่ ! โนโซมุ ทำไมไม่เอาจริงสักทีล่ะ！」

 

「มาร์！？」

 

โนโซมุตกใจกับเสียงของมาร์ที่เรียกเขากะทันหันและรีบหันไปหามาร์ที่เข้ามาใกล้ขอบสนาม

 

「มีอะไรก็รีบงัดออกมาเร็วๆเข้า !! รำคาญไอ้หมาสีขาวนี่เต็มทนแล้ว ทำอะไรสักอย่างเพื่อหุบปากมันหน่อย！！」

 

หมาขาว….เควินเหรอ? หากสังเกตดูดีๆก็โดนปฏิบัติเหมือนกับหมานั่นแหละ

ไอริสและซีน่าเองก็เอากับเขาด้วย

 

「โนโซมุไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ นายกำลังสู้กับจิฮัด! แค่นึกถึงคู่ต่อสู้ตรงหน้าก็พอค่ะ！」

 

「คู่ต่อสู้ตรงหน้า？」

 

เมื่อได้ยินคำพูดของไอริสโนโซมุก็หันไปมองอีกฝ่าย

 

 

เขาหยุดเดินและอยู่ห่างจากโนโซมุประมาณ 10 เมตร

 

 

　จิฮัด・รันเดล

 

 

หนึ่งในนักดาบที่เป็นเสาหลักในการฉีกกระชากสัตว์อสูรด้วยดาบยักษ์ในมือจากการบุกรุกครั้งใหญ่เมื่อ 10 ปีก่อน

 

 

และเป็นคนที่มีความสามารถเช่นเดียวกับอาจารย์ของเขา ชิโนะ

 

 

 

「เหมือนกับอาจารย์ แข็งแกร่งเหมือนกัน……」

 

ทันทีที่เขาพูดแบบนั้น ก็นึกภาพการฝึกโหดของอาจารย์ขึ้นมาได้ดี

 

 

สกิลและเทคนิคการใช้ คิ ที่ได้เรียนรู้มาจากอาจารย์ เรียนรู้มันจนซึมซับเข้าไปในสายเลือด

 

 

 

「อืม คงไม่เป็นไรหรอก ที่จะงัดมันออกมา……」

 

หากนักดาบตรงหน้ามีความแข็งแกร่งพอๆกับอาจารย์ ก็ไม่ต้องกังวลหรอกว่าวิชาดาบที่เขาจะสามารถฆ่าฝ่ายตรงข้ามได้

 

 

เขาจำภาพของอาจารย์ที่สามารถยกเลิก คมดาบมายา ได้อย่างง่ายดาย และถูกอาจารย์เล่นงานกลับด้วย คมดาบมายา-หวนคืน-

ผมไม่แน่ใจว่าจะสามารถทำแบบนั้นเช่นเดียวกับอาจารย์ได้ไหม เพราะแบบนั้นมันทำให้ผมคิดไม่ตกแต่ว่า……。

 

 

 

「เอ่อ…ถ้าไม่ใช้มันชีวิตของผมก็จะตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม？」

 

อันที่จริงมันก็ไม่ได้อันตรายมากขนาดนั้นหรอกในตอนนี้

 

 

ความคิดที่ไม่อยากจะนึกมันผุดขึ้นมาในหัวโนโซมุ

 

 

แน่นอนว่าเขาคิดมากจนเกินไป แต่เมื่อพูดถึงการฝึกกับอาจารย์ โนโซมุไม่เคยคิดเลยว่าตรรกะของเขานั้นแปลก

 

 

โนโซมุที่คิดอะไรแปลกๆก็เหงื่อไหลออกมา แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงโซเมียเรียกหาผม

 

 

 

「คุณโนโซมุ~! สู้ๆนะคะ～～！」

 

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นโซเมียที่โน้มตัวออกมาจากตรงส่วนผู้ชมและโบกมือ

 

「โซเมียจัง？」

 

นางฟ้าตัวน้อยผู้แสนสดใสร่าเริงอยู่เสมอและคอยให้กำลังใจโนโซมุอยู่ตลอด

 

 

ถ้าสังเกตแบบเดียวกันก็จะเห็นพวกเอลเดอร์ด้วย

 

 

 

「โนโซมุ ! เอาจริงสักที ! อย่าโดนเล่นงานง่ายๆสิ！」

 

「โนโซมุฟังนะ! อย่าไปกลัวดาบของอาจารย์จิฮัด ! ถ้ากลัวได้โดนบดขยี้แน่！」

 

「วิชาดาบของนายไม่ได้ด้อยไปกว่าอาจารย์จิฮัดเลย ! เพราะงั้นมั่นใจหน่อย！」

 

「โนโซมุคุงงงงง ! ลุยเต็มที่เลย！」

 

มาร์ ไอริส ซีน่า และเพื่อนร่วมชั้นห้อง 10 ต่างส่งเสียงเชียร์โนโซมุ

 

 

กองเชียร์ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหน ทำให้จิตใจของเขาร้อนผ่าว

 

 

 

「ทุกคน……」

 

ร่างกายของเขาค่อยๆร้อนขึ้น ราวกับว่าทุกคนแบ่งปันพลังและความกล้าให้กับเขา

 

「ฟู่วววววววว……」

 

โนโซมุหลับตาลงและผ่อนคลายร่างกาย

 

 

การต่อสู้จำลองยังคงดำเนินต่อไป มันไม่มีอะไรมากกว่าความประมาท แต่ตอนนี้โนโซมุคิดว่าจะหลับตาหรือลืมตามันก็ไม่ได้ต่างกันเลยแม้แต่น้อย

 

 

ลองกวัดแกว่งดาบไปตามความรู้สึกของตัวเอง

 

 

ฟู่บบบ! เสียงอันแสนน่าขนลุกดังก้องอยู่ในหูของโนโซมุ

 

 

แม้การฟันจะไม่ได้รวดเร็วมากนัก อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าแม้แต่เหล็กกล้าที่ว่าแข็งและหนาก็สามารถตัดมันได้ง่ายๆ

เขาพยายามจับดาบด้วยความผ่อนคลายและตรวจสอบสภาพร่างกาย

 

 

 

「อ่าาา แบบนี้แหละใช่เลย」

 

ไม่มีอาการชาทั่วร่างอีกต่อไปแล้ว กล้ามเนื้อไม่มีอาการเกร็งหรือหวาดกลัวอีกต่อไป และดูเหมือนร่างกายจะพร้อมต่อสู้อย่างเต็มที่

และพลังมันก็มากกว่าแต่ก่อน

 

「พร้อมแล้วงั้นเหรอพ่อหนุ่ม？」

 

「อ่าครับ พร้อมแล้วครับ」

 

จิฮัดที่อยู่ตรงหน้าเรียกเขา

 

 

โนโซมุพยักหน้ารับคำพูดของจิฮัด เสียงของเขานั้นไม่ได้ดังแต่มันก็ก้องไปทั่วทั้งสนาม

 

「เอาล่ะ ถ้างั้นก็มาลุยกันต่อเลย」

 

จิฮัดยกโล่ขึ้นและโนโซมุก็ย่อตัวลง

 

 

ตัวตนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งไม่เป็นรองใครเท่าที่โนโซมุเคยเจอมา

 

 

ถึงอย่างนั้นจิตใจของโนโซมุก็ไม่ได้หวาดหวั่นอะไรอีกต่อไปแล้ว

 

 

 

「ฟู่วววววว！」

 

ยกระดับพลัง คิ ขึ้นและออกวิ่ง

 

 

โนโซมุใช้คิเสริมพลังไปที่เท้าและใช้ “ก้าวพริบตา” เข้าหาจิฮัดตรงๆ

 

 

ในขณะที่โนโซมุเคลื่อนตัวด้วยความเร็วสูง จิฮัดก็ยกดาบขึ้นมา

 

 

จากนั้นก็ฟาดไปตรงไหล่ของโนโซมุ

 

 

เนื่องจากโนโซมุที่เร่งความเร็วเต็มที่เขามองเห็นภาพนั้นได้อย่างชัดเจน

 

 

ถ้าคิดตามปกติโนโซมุคงจะหยุดมันไว้ไม่ได้และโดนจิฮัดซัดใส่ลูกเดียว

 

 

 

「หึ！」

 

อย่างไรก็ตาม กรณีนี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง

 

 

โนโซมุเปิดใช้งาน “ก้าวพริบตา -ดาบเริงระบำ-”ทันที ขณะเบนตัวออกจากวงโคจรของดาบใหญ่ด้วยความเร็วสูงและฟันดาบออกไปทันทีที่วิ่งผ่าน

 

 

วินาทีถัดมา เคร้ง!! เสียงนั้นดังก้องอยู่ในหูของโนโซมุ

 

 

เสียงโลหะเข้าปะทะกันแล้วส่งเสียงแหลมสูง ดาบของโนโซมุโดนเข้าไปยังเกราะของจิฮัดที่เสริมพลังคิเอาไว้

 

 

ดาบของโนโซมุทำได้เพียงแค่เกิดประกายไฟแต่ไม่ได้ตัดผ่าน

 

 

อย่างไรก็ตามโนโซมุไม่ได้หยุดเคลื่อนไหวอยู่แค่นั้น เขาซึ่งรู้อยู่แล้วว่าการโจมตีดังกล่าวจะไม่เป็นผล

 

 

อย่างน้อยการโจมตีธรรมดาแบบนี้ก็ทำอะไรระดับปรมาจารย์ไม่ได้หรอก และหากเขาพลาดเพียงเล็กน้อยก็จะเป็นฝ่ายที่โดนบดขยี้เสียเอง

 

 

โนโซมุวิ่งไปทางด้านหลังของจิฮัดด้วย “ก้าวพริบตา -ดาบเริงระบำ-”และพยายามฟาดดาบใส่

 

 

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมาจิฮัดก็ทำเช่นเดียวกับโนโซมุ หันกลับมาและตวัดดาบใหญ่ออกไป

 

 

 

「ชิ！」

 

โนโซมุเปลี่ยนวิถีดาบทันทีและพยายามสกัดกั้นดาบใหญ่นั่น

 

 

เมื่อดูผลจากครั้งที่แล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่โนโซมุจะรับการโจมตีของจิฮัดไหว

 

 

ซึ่งความเป็นจริงความแข็งแกร่งของทั้งสองต่างกันมาก

 

 

ความแตกต่างทางด้านร่างกาย ขนาดร่างกาย ตัวโนโซมุที่โดน “พันธนาการ” ลดสถานะตัวเองลงไปอีก ดูยังไงก็มีแต่ความเสียเปรียบ

 

 

นักเรียนทุกคนก็ต่างจะคิดว่าโนโซมุคงจะโดนซัดปลิวเหมือนเดิม

 

 

 

「ฮึบบบบบ！？」

 

อย่างไรก็ตามมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น

 

 

ดาบใหญ่ของจิฮัดฟันฝ่าขึ้นไปบนฟ้าโดยไม่โดนตัวโนโซมุเลยแม้แต่น้อย

 

 

เป็นครั้งแรกที่ท่าทางของจิฮัดเปลี่ยนไป

 

 

ในสายตาของเขา เขาเห็นโนโซมุฟันดาบออกมาสามครั้ง

 

 

 

「หืมมมมม！」

 

อย่างไรก็ตาม จิฮัดนั้นยังคงบุกกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง

 

 

หันดาบใหญ่กลับมาและปล่อยไปยังทิศตรงกันข้าม

 

 

 

「ย๊ากกกกกกกกกกห์！！」

 

อย่างไรก็ตาม โนโซมุก็หันเหความสนใจ

 

 

ทุกครั้งที่จิฮัดเหวี่ยงดาบใหญ่ 3 หรือ 4 ครั้ง โนโซมุก็จะสกัดการโจมตีของจิฮัดด้วยการฟันที่มากกว่าจิฮัดถึงสองเท่าและดาบของจิฮัดก็ไม่สามารถเข้าถึงโนโซมุได้

 

 

เมื่อเห็นดาบของเขาที่ถูกเบนออกเรื่อยๆ จิฮัดก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

 

 

ดวงตาของโนโซมุยังจับจ้องไปที่ดาบใหญ่ของเขาและดาบที่ถูกเหวี่ยงออกมาเขาจับสมดุลของมันได้อย่างแม่นยำ

 

 

ในพายุแห่งการฟาดฟันของดาบที่เข้าปะทะกันหลายครั้ง ดวงตาของนักรบวัยกลางคนนี่ก็เห็นได้ว่า โนโซมุที่มีความสามารถด้อยกว่าเขาสามารถรับดาบเขาได้อย่างง่ายดาย

 

 

 

（เข้าใจล่ะ หลักการคงเหมือนกับตอนที่เขาทำตัวแปลกๆก่อนหน้านี้……）

 

สิ่งที่ตาของเขาจับได้คือพื้นดินที่ถูกควักออกมาด้วยการเหวี่ยงดาบของโนโซมุแต่ละครั้ง เป็นข้อพิสูจน์ว่าตัวเขาใช้ร่างกายทั้งร่างในการเคลื่อนไหว

 

（นอกจากนี้ ทุกครั้งที่แลกดาบกัน ร่างกายของเขาก็หลบดาบของข้าได้อย่างง่ายดาย เข้าใจแล้ว พยายามใช้แรงของฝ่ายตรงข้ามเพื่อสลัดการโจมตีออกไปงั้นเหรอ……）

 

ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ-เป็นวิชาที่จะช่วยทำให้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างซับซ้อนโดยใช้ทุกส่วนของร่างกาย เช่น เอว ไหล่ ข้อเท้า ที่ตามจริงสามารถเคลื่อนไหวได้เพียงแค่เส้นตรงเท่านั้น

 

 

ในจังหวะเดียวกันโนโซมุก็ฟาดดาบของเขาด้วยการเคลื่อนไหวจากทุกส่วนของร่างตอนที่ฟันมันออกมา

 

 

เขายังรู้ตัวดีอีกว่าเขายังไม่สามารถใช้พลังของตัวเองในการเบนการโจมตีของศัตรูเลยยืมพลังของอีกฝ่ายในการหักเห

 

 

หากไม่สามารถรับได้จนถึงที่สุดก็แค่ปัดมันออกไปไม่ให้ถึงตัว

 

 

นั่นคือวิธีที่โนโซมุใช้มัน

 

「เจ๋งดีนี่！！」

 

ในขณะที่แลกดาบกันก็จะขยับร่างกายตามคู่ต่อสู้และในขณะเดียวกันก็จะใช้พลังของคู่ต่อสู้ที่พลักดันเข้ามาจากวิกฤตให้เป็นโอกาสเคลื่อนไหวตัวด้วยการใช้ทุกส่วนของร่างกายเพื่อเบนวิถีดาบ

 

 

โนโซมุเองก็เข้าเผชิญหน้ากับจิฮัดตรงๆ ในขณะที่ปัดป้องการโจมตีและหลีกเลี่ยงในเวลาเดียวกัน

 

 

เขาทำมันได้ราวกับว่าเป็นเรื่องปกติ ซึ่งปกติแล้วไม่มีใครทำมันได้หรอก การจะทำได้สัดส่วนกล้ามเนื้อของร่างกายและการทรงตัว นอกจากนี้ต้องใช้สมาธิขั้นสูงสุดในการกะจังหวะรับแรงปะทะและส่งแรงปะทะออกไปทางตัวดาบของเขาขณะที่เบนการโจมตีไปด้วย

 

 

ซึ่งมันเป็นสิ่งที่โนโซมุเชี่ยวชาญอย่างมากจนถึงขั้นสุด

 

 

ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีที่รุนแรงและดุเดือดแค่ไหน มันก็จะหลีกเลี่ยงได้ตลอดหากไม่ใช่การโจมตีปิดฉาก

 

 

อย่างไรก็ตาม ดาบของโนโซมุนั้นได้รับสืบทอดมาจากอาจารย์ของเขา ดาบที่ทำจากช่างปรมาจารย์มันเป็นดาบที่สร้างขึ้นมาอย่างดีเพื่อตอบสนองการเคลื่อนไหวอันไร้เหตุผลของโนโซมุ

 

 

ทั้งอาวุธและทักษะที่ยอดเยี่ยมถูกดึงพลังออกมาจนถึงขีดสุด เพราะแบบนั้นเขาก็เลยสามารถสู้จิฮัดแบบตัวต่อตัวได้

 

「ย๊ากกกกกก！」

 

「ฮ่าหหหหหหห์！」

 

ทั้งสองยังคงแลกดาบกันอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะรู้ตัว ก็เกิดการปะทะกันมากกว่า 20 ครั้งระหว่างทั้งสองคน

 

◆◇◆

 

 

ทุกคนต่างหมดคำพูดเมื่อเห็นทั้งสองเข้าเผชิญหน้ากันกลางสนาม

 

「บ้าน่า…..อะไรกันวะเนี่ย……」

 

เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากใครบางคนบ่นออกมาแบบนั้น

 

 

อย่างไรก็ตามมันก็เป็นสิ่งที่ทุกคนคิดเฉกเช่นเดียวกัน หากพิจารณาให้ดี แม้แต่อาจารย์อินด้าเองก็ทึ่ง

 

「…………」

 

「เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้…..นี่มันบ้าอะไรกันแน่เนี่ย！」

 

คามิลล่าเองก็พูดอะไรไม่ออก และเคนก็จ้องมองการต่อสู้ที่ดูเป็นไปไม่ได้นั่น

 

 

ในขณะเดียวกันลิซ่ายังคงที่งกับตัวตนของโนโซมุตรงหน้าเธอ

 

「โนโซมุ……」

 

ชื่อของเขาออกมาจากปากลิซ่า ในเวลาเดียวกัน ก็มีสิ่งที่อธิบายไม่ได้มาจากส่วนลึกในใจของเธอ

 

「อึก……！」

 

ลิซ่าเอามือแตะอก

 

 

หัวใจราวกับกำลังสั่นไหว คำสัญญาที่ได้รับจากโนโซมุมันดังก้องอยู่ในหัวของเธอ และความรู้สึกที่พังทลายตอนที่สูญเสียทุกสิ่ง

 

 

เธอยังจำภาพของโนโซมุที่ช่วยเธอตอนยังเด็กได้ดี และฉากแห่งความมืดมืดซ้ำซากราวกับย้อนอดีตพยายามปกคลุมโนโซมุและจิฮัดที่กำลังเผชิญหน้ากัน ราวกับว่ามันซ้อนทับกับเหตุการณ์ในตอนนั้น

 

 

 

「แต่ว่าโนโซมุ…..！？」

 

ลิซ่าส่ายหน้าขณะที่เธอปวดหัวอย่างรุนแรง

 

 

ทำไมถึงรู้สึกปวดหัวขนาดนี้และรู้สึกทรมานใจขนาดนี้ เขาน่าจะเป็นคนที่ทรยศฉันสิแต่แล้วทำไม….

 

 

ความรู้สึกดังกล่าวเกิดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ในขณะเดียวกันเธอก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ผุดขึ้นมาภายในอกของเธอ

 

 

มันเหมือนกับตอนที่เขาให้คำมั่นสัญญาในครั้งนั้น สิ่งที่ครั้งหนึ่งทำให้เธอมีความสุขมากที่สุดในชีวิต

 

 

ลิซ่ายังคงสับสนกับความรู้สึกที่มันขัดแย้งกัน

 

 

ไม่ว่าเขาจะรับรู้หรือไม่ถึงความรู้สึกของลิซ่า แต่ตอนนี้เขาก็แค่ต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองตรงหน้า

 

 

การจ้องมองเขาเช่นนี้ทำให้ภาพเก่าๆมันย้อนกลับมาและทำให้เธอสับสน

 

 

ความร้อนที่ผุดขึ้นมาในใจและลูกศรน้ำแข็งที่ยังคงตรึงอยู่ในใจ การทะเลาะกันของพวกเขา มันทำให้เธอสับสนจนควบคุมอะไรไม่ได้

 

 

ไอริสและคนอื่นๆก็ต่างเชียร์โนโซมุ

 

 

ลิซ่าพยายามเพิกเฉยต่อเสียงเหล่านั้น ทั้งหมดที่เธอทำได้ก็คือเงียบและดูการต่อสู้ตรงหน้า

 

 

◆◇◆

 

 

โนโซมุและจิฮัดยังคงแลกดาบกันอย่างต่อเนื่องขณะที่สภาพโดยรอบยังคงตื่นเต้นกับการต่อสู้ของทั้งสอง

 

「แน่นอนว่าเป็นทักษะที่ไม่ธรรมดาเลยพ่อหนุ่ม….แต่มันก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้น」

 

「อึก！」

 

คำพูดของจิฮัดทำให้โนโซมุถึงกับยิ้มแห้งๆ

 

 

เป็นความจริงที่ว่าตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากันแบบตัวต่อตัว อย่างไรก็ตาม เขาเองก็ไม่สามารถฝ่าพายุการโจมตีของจิฮัดได้

 

 

ไม่สิ ต้องบอกว่าโนโซมุนั้นยุ่งกับการเบนการโจมตีและยากที่จะหาโอกาสในการโจมตี

 

 

สมดุลนี้อยู่ได้ไม่นานนัก ในกรณีนั้น โนโซมุที่พลังต่ำกว่าก็จะต้องเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบก่อน ตัวเขาเองเข้าใจดีกว่าใคร

 

 

 

「อย่างไรก็ตาม พ่อหนุ่ม นายได้แสดงความสามารถให้ข้าเห็นได้อย่างเพียงพอแล้ว ไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความสามารถของนายเลย สถาบันนี้มีไม่กี่คนหรอกนะที่เผชิญหน้ากับข้าได้ตรงๆเช่นนี้」

 

 

 

เสียงทุ้มต่ำและสงบ อย่างไรก็ตาม เสียงนั่นแสดงความเคารพต่อโนโซมุจากใจจริง

 

 

เมื่อได้ยินคำชมนั่น โนโซมุก็รู้สึกได้ว่ามีความสุขเอ่อล้นออกมาจากใจ

 

 

ไม่ใช่ว่าอยากได้รับคำชมทั้งที่ยังอยู่ในสถาบันจนถึงตอนนี้ ไม่ได้อยากถูกใครชื่นชม

 

 

เขาก็แค่อยากจะรักษาสัญญาของเขา และเขาก็ทำได้แต่วิ่งหนีความจริงมาตลอด

 

 

เพราะหนีความจริงไปเลยได้ฝึกหนักมาจนถึงแก่นแท้ของพลังและเพลงดาบของชิโนะ

 

 

มันไม่ใช่เหตุผลที่ควรจะได้รับคำชมเชย

 

 

อย่างไรก็ตามคำชมที่มาจากบุคคลผู้มีชื่อเสียงและน่านับถือที่สุดในสถาบันกลับทำให้เขาดีใจ

 

 

ความรู้สึกพึ่งพอใจเข้ามาเติมเต็มในหัวใจ อย่างไรก็ตาม โนโซมุส่ายหัวและบอกว่ามันยังไม่จบ

 

 

 

「……ไม่ได้หรอกครับ มันยังไม่จบ」

 

ใช่มันยังไม่จบ เหนือสิ่งอื่นใดเขายังไม่ได้ทำทุกสิ่งที่ทำได้ ตราบใดที่เป็นแบบนี้เขาเองก็ไม่ยอมให้มันจบลง

 

 

โนโซมุเหวี่ยงดาบไปอย่างสุดกำลังและสกัดกั้นการโจมตีของดาบใหญ่ที่ใกล้เข้ามา

 

 

เมื่อจิฮัดเหวี่ยงดาบใหญ่และพยายามดึงดาบคืน เงาสีดำก็เขามาใกล้ดวงตาของเขา

 

 

 

「หะ！？」

 

จิฮัดยกโล่ขึ้นเพื่อจับเงาที่เข้ามาใกล้ มันคือฝักที่โนโซมุคาดเอวเอาไว้

 

 

ก้นฝักที่ถูกดันเข้าไปทำให้เกิดเสียงแหลมและถูกป้องกันได้โดยง่ายด้วยโล่

 

 

อย่างไรก็ตาม ก็ได้คาดเดาไว้แล้วว่าจะต้องเน้นไปที่การป้องกัน

 

 

เมื่อโนโซมุสะบัดดาบและอัดพลังคิลงในดาบ จากนั้นเขาก็จะฟันดาบออกไปอย่างสุดกำลัง เป้าหมายในตอนนี้คือฝักดาบที่ฟาดลงไป

 

　คิ“ขาดสะบั้น”

 

ผลกระทบของดาบที่สอดเข้าไปในและการระเบิดของคิทับซ้อนกันและแพร่กระจายไปทั่วเกราะของจิฮัด

 

「หะ！？」

 

จิฮัดเบิกตากว้างเมื่อเห็นแรงกระแทกที่ถูกส่งมาจากโล่ ไม่เพียงแต่โล่เท่านั้น แต่ยังมีอาการชาสะท้อนมาจากแกนกลางของแขนเขาด้วย

 

 

เดิมทีจัดเป็นการทะลวงทำให้อีกฝ่ายแตกเป็นเสี่ยงๆ แม้ว่าจะป้องกันได้ แต่ก็จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามได้รับผลกระทบอย่างร้ายแรง อย่างไรก็ตาม จิฮัดได้อัดคิเข้าไปที่โล่เพื่อชดเชยแรงกระแทกที่ได้รับมา

 

 

ถึงกระนั้นอาการชาที่ถูกส่งมาที่แขนก็ทำให้เคลื่อนไหวช้าลงเป็นเวลาสองสามวิ นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับโนโซมุ

 

 

 

「ย๊ากกกกกกกกกกห์！」

 

โนโซมุใช้แรงของ “ขาดสะบั้น” เพื่อหมุนร่างกาย จากนั้นก็เก็บดาบเข้าไปในฝัก

 

 

โนโซมุส่งพลังคิเข้าไปที่ดาบอีกครั้งเพื่อให้มันคมจนถึงขีดสุด จากนั้นก็ใช้ฝักดาบฟาดลงไปข้างหน้าด้วยการหมุนตัว

 

 

จิฮัดอัดคิมากขึ้นลงไปที่โล่

 

 

จิฮัดที่ยกโล่ขึ้นมาราวกับจะบอกว่า “เข้ามาเลยพ่อหนุ่ม”!

 

 

ดาบของโนโซมุถูกดึงออกมาและมันพุ่งเข้าหาจิฮัดเป็นเส้นตรงพร้อมกับแสง

 

 

 

คิ“คมดาบมายา”

 

สกิลโจมตีที่ดีที่สุดของโนโซมุถูกปลดปล่อยออกไป

 

 

คมดาบที่ถูกย้อมไปด้วยคิที่ถูกอัดแน่นจนเปล่งแสงเพียงการฟันครั้งเดียวก็เกิดรอยแยกขนาดใหญ่บนโล่ยักษ์

 

 

 

「หืมมมมมมมมม！？」

 

จิฮัดขมวดคิ้ว

 

 

แน่นอนว่าเพราะแรงกระแทกก่อนหน้านี้ทำให้จิฮัดส่งพลังคิลงไปที่พอจะทานทนการโจมตีของพวกแรงค์ A ได้

 

 

แต่ว่าโล่ก็แตก

 

 

ความจริงนั้นทำให้จิฮัดตกใจอย่างมาก

 

 

 

「ฮ่าหหหหหหหหหหห์！」

 

นอกจากนี้โนโซมุยังปล่อยคมดาบซ้ำมาอีกครั้งซ้ำจุดเดิมของโล่ได้อย่างแม่นยำ

 

 

จิฮัดยกดาบใหญ่ขึ้นมาในมือขวาขณะโล่ในมือซ้ายนั้นกำลังส่งเสียงพร้อมกับประกายไฟที่พุ่งออกมา

 

 

หากเป็นแบบนี้ต่อไปคลื่นดาบไปตัดโล่ของเขาออกไปแน่ๆ อย่างไรก็ตาม ยังคงมีคลื่นลูกถัดไปอีกสองสามดอกถึงจะล้มเขาได้ สำหรับจิฮัดแล้วแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

 

 

ข้อดีของโล่คือเปลี่ยนเป็นรุกและรับได้โดยง่าย

 

 

จากนั้นก็เอาชนะด้วยดาบใหญ่ในจังหวะที่คู่ต่อสู้กำลังฟาดดาบลงมา ไม่ว่าดาบนั้นจะรุนแรงมากขนาดไหน มันก็ป้องกันตัวเองไม่ได้ในทันทีหลังจากที่ฟันออกไป ดังนั้นหลบไม่พ้นแน่นอน

 

 

จิฮัดเตรียมตัวโจมตีขณะยกโล่ขึ้น อย่างไรก็ตาม จิฮัดก็ต้องส่งเสียงประหลาดใจกับคลื่นดาบที่นั้นพองตัวขึ้นที่โล่

 

「นี่มันอะไร！？」

 

สิ่งที่เห็นได้จากด้านหลังโล่คือโนโซมุที่ชี้ปลายดาบมาทางเขา ราวกับกำลังถือคันธนู

 

 

ดวงตาอันแสนเฉียบคมของเขาจ้องมองไปยังจิฮัดที่หลบอยู่ด้านหลังโล่ และเขาก็อัดพลังคิจำนวนมากเข้าไปที่คมดาบของเขา

 

 

ความหนาวเย็นวิ่งผ่านสันหลังของจิฮัด เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลยตั้งแต่ที่อยู่ที่สถาบัน ตั้งแต่เมื่อ 10 ปีก่อน

 

 

มันเป็นสัญชาตญาณในการเอาตัวรอดของสิ่งมีชีวิตที่คิดว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย

 

「บ้าเอ้ย！」

 

ใบมีดที่ถูกบีบอัดจนเหมือนศรธนูได้ถูกปลดปล่อยออกมา

 

 

คมดาบที่ถูกปล่อยออกมานั้นวาดออกมาเป็นแนวเส้นตรง

 

 

จิฮัดขว้างโล่ใส่โนโซมุและยกดาบใหญ่เพื่อขัดจังหวะนั่น

 

 

ใบมีดของโนโซมุที่เสียบเข้าใจกลางรอยบากที่กลายเป็นรูปไม้กางเขนและในขณะเดียวกันคมดาบที่ถูกบีดอัดจนถึงขีดสุดก็ถูกปดลปล่อยออกมา

 

 

 

　คิ“ทะลวงแกนกลาง”

 

คลื่นพลังดาบที่ถูกปล่อยทะลุผ่านโล่ในทันทีและในขณะเดียวกันมันก็กลายเป็นคมดาบที่แตกกระจายและเกิดแรงระเบิดนับไม่ถ้วน

 

 

โล่นั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และในขณะที่ชิ้นส่วนโลหะนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายไป คมดาบของโนโซมุที่รุนแรงและคมจนถึงขีดสุดก็พุ่งเข้าโจมตีใส่ตรงๆหน้าจิฮัดและเกิดการระเบิดขึ้น