[นิยายแปล]พันธนาการจ้าวมังกร เชื่อม"หัวใจ"สู่ หัวใจ - ตอนที่ 58

บทที่５ตอนที่５

 

 

「เท เฮฮฮฮ้！！」

 

 

「เหวอ！！」

 

 

เขตชานเมืองของเมืองอาร์คาซัม ในสถานที่ๆอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองเพียงเล็กน้อย มีผู้หญิงสองคนกำลังต่อสู้กันและเกิดประกายไฟกระจัดกระจายไปทั่ว

 

 

หนึ่งคือมิมุรุ เด็กสาวเผ่าครึ่งสัตว์ที่มีหูและหางเป็นแมวป่า

 

 

อีกคนคือไอริสดิน่า ฟรานซิส หญิงสาวที่มีผมสีดำยาวสนิทปลิวไสวามสายลม

 

 

ห่างจากจุดที่กำลังต่อสู้เล็กน้อย มี โนโซมุ มาร์ และซีน่าเพื่อนของมิมุรุกำลังดูการต่อสู้

 

 

「อย่างไรก็ตาม ไอริสนี่เก่งจังเลยนะ รับมือกับมิมุรุได้แบบสบายๆเลย……」

 

 

「แต่ว่ามิมุรุเองก็แข็งแกร่งเหมือนผู้ชายเลย แรงในการโจมตีแต่ละทีดุดันมาก ไอริสเองยังต้องหลบ」

 

 

ทอมประทับใจกับความสามารถของไอริส แต่มาร์ก็ประทับใจกับความสามารถของมิมุรุ

 

 

โนโซมุและซีน่ามองทั้งสองที่ต่อสู้ด้วยการถอนหายใจ

 

 

ย้อนเวลากลับไปทำไมพวกเขาถึงได้มาอยู่ที่นี่

 

 

◇◆◇

 

 

หลังเลิกเรียนเหล่านักเรียนก็เริ่มทยอยกลับบ้านหลังระฆังเลิกเรียนดังขึ้น

 

 

โนโซมุและมาร์เองก็เหมือนกับคนอื่นๆออกจากห้องเรียนและกำลังไปที่ประตูหลัก

 

「แล้ววันนี้จะไปฝึกที่นั่นไหม？」

 

「อืม พวกไอริสและคนอื่นๆเองก็มาด้วยไปรอที่ประตูหลักกันเถอะ」

 

โนโซมุไปรอที่ประตูหลักเพื่อรอพวกไอริสเพื่อไปฝึกด้านนอกเมือง นั่นเป็นกิจวัตรประจำวันตามปกติ

เมื่อโนโซมุมาถึงหน้าประตูหลักพวกไอริสยังไม่มาและกำลังคุยกันเรื่อยเปื่อยเพื่อฆ่าเวลา แต่หลักจากคุยได้สักพักก็พบกับโซเมียที่ออกมาจากทางสถาบันอีคอร์สมาหาพวกเรา

 

「คุณโนโซมุ～～！！」

 

「โซเมียจังมาคนแรกงั้นเหรอเนี่ย」

 

「ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ！　พี่สาวหนูคือว่า……」

 

「ยังไม่เห็นเลยล่ะ รออีกสักพักเถอะ ถ้ายังไม่มาล่ะก็ค่อยเข้าไปหาที่ห้องเรียนก็ได้？」

 

「อืม ผมเองก็คิดแบบนั้นนะ」

 

โนโซมุเห็นด้วยกับความคิดของมาร์ว่าไอริสมาช้าก็ไม่เป็นไร

ขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงของทั้งสามคน

 

 

「อาร่า? พวกนาย……」

 

เสียงที่ราวกับสายลมพัดผ่านและมองไปทางนั้นก็พบกับคนคุ้นเคย

 

「ซีน่า……？」

 

โนโซมุหันไปตามเสียงก็พบกับ ซีน่า จูเรียล เอลฟ์สาวผมสีน้ำเงินปลิวไสวตามสายลม

 

「สวัสดีตอนเย็นค่ะ คุณซีน่า！！」

 

「ฟุฟุ สวัสดีจ้ะโซเมียจัง」

 

「แล้วทำไมซีน่าถึงอยู่คนเดียวล่ะ？ ทอมกับมิมุรุไปไหนเหรอ　？」

 

ซีน่ากล่าวทักทายด้วยท่าทีผ่อนคลายโซเมียเองก็ตอบรับด้วยรอยยิ้ม

โนโซมุสังเกตเว่าเธอจะอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอเสมอๆ เลยพยายามมองหาเพื่อนๆ

 

「อ่า นั่นสินะ……」

 

ซีน่ามองไปอีกทางพร้อมกับกุมขมับไว้ ดูเหมือนเธอมีเรื่องให้คิดเยอะท่าทางดูเหนื่อยๆด้วย

 

「แล้ว ไม่ไปไหนกันงั้นเหรอ มาทำอะไรกันที่ประตูหลักละเนี่ย？」

 

「อ่าาา คือว่ากำลังรอไอริสเพราะสัญญากันว่าจะไปแถบชานเมืองน่ะ」

 

「งั้นเหรอเนี่ย……」

 

โนโซมุตอบซีน่า

 

「……นี่มักจะฝึกกับไอริสหลังเลิกเรียนอยู่เสมอเลยเหรอ？」

 

「ก็ไม่ใช่ทุกวันหรอกนะ ปกติก็สองสามวันต่อสัปดาห์เท่านั้นเอง」

 

「เหหหหห……」

 

หลังจากได้ยินคำพูดของมาร์ ซีน่าก็ทำท่าครุ่นคิดสักครู่

เธอเงยหน้าขึ้นมาราวกับตัดสินใจได้แล้วและก็พูดกับโนโซมุ

 

「นี่ถ้าไม่ว่าอะไรให้พวกเราไปฝึกด้วยได้ไหม？」

 

「เอ๊ะ？」

 

คำขอของพวกเธอคืออยากไปฝึกด้วย

 

「เราเองก็กำลังฝึกอยู่เหมือนกัน แต่จริงๆแล้วมันมีข้อจำกัดมากมายเพราะทางเรามีแค่ 3 คนละนะ และเนื่องจากทั้งสามเองก็ต่างรูปแบบกันทำให้การฝึกก็ดูสมดุลอยู่หรอก แต่บางครั้งก็อยากจะฝึกกับคนอื่นๆบ้าง ฉันคิดว่าน่าจะเป็นการดีเลยล่ะที่จะได้ประสบการณ์หากไปฝึกกับพวกนายด้วยแล้ว แต่ว่าพวกนายจะยอมรับพวกเรารึเปล่าล่ะ？」

 

แน่นอนว่าปาร์ตี้ของซีน่าค่อนข้างสมดุล

 

 

มิมุรุอยู่แนวหน้า

 

 

เบื้องหลังเองก็มีซีน่าให้การสนับสนุนด้วยการใช้ธนูที่เธอถนัด

 

 

นอกจากนี้ทอมเองเป็นคนคอยวางแผนและสนับสนุนด้วยการใช้เวทย์

 

 

เนื่องจากบทบาทค่อนข้างชัดเจนจึงมีความสมดุลและง่ายต่อการคิดกลยุทธ์ขึ้นมา แต่ในขณะเดียวกันมันขาดความยืดหยุ่น

 

 

แต่ละบทบาทนั้นยึดติดเกินไปและไม่มีอะไรมาทดแทนได้เลย

 

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือถ้าเสียใครไปละก็ปาร์ตี้แตกได้เลย

 

 

อันที่จริงตอนที่สู้กับสัตว์อสูรสีดำเป็นครั้งแรกทอมที่เป็นคนวางแผนโดนจัดการก็เกือบจะตายกันหมดแล้ว ถ้าไม่มีโนโซมุอยู่ด้วยละก็

 

 

เมื่อเห็นการตัดสินใจอันแสนเยือกเย็นและเด็ดเดี่ยวของโนโซมุ ซีน่าไม่ได้ต้องการพลังที่ยิ่งใหญ่อีกต่อไปแต่ต้องการความสามารถในการวิเคราะห์สถานการณ์ต่างๆอย่างเขา นั่นเป็นเหตุผลที่เธอพยายามเข้าหาโนโซมุ

 

「เข้าใจแล้ว ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่? ไว้เดี๋ยวจะถามไอริสให้ด้วย แล้วมาร์ละมีความเห็นยังไง？」

 

「หืมก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ดูเหมือนว่าซีน่าและมิมุรุเองก็ขยันและแข็งแกร่งด้วย ไม่มีปัญหา」

 

「ค่อยยังชั่ว………ขอบคุณนะ」

 

ซีน่าประหม่าเล็กน้อยเพราะกลัวเขาปฏิเสธแต่ดูเหมือนว่าเขาบอกว่าไม่มีปัญหา ฉันเองก็ยังไม่ได้พูดกับไอริสให้ชัดเจนเลย แต่อย่างน้อยก็โล่งใจที่พวกโนโซมุยอมรับ

 

 

เดิมทีเธอเองก็สวยพอๆกับไอริสเลยล่ะ โนโซมุเองก็รู้สึกใจเต้นเหมือนกันตอนที่ได้เห็นรอยยิ้มอันเป็นธรรมชาติของเธอ

 

 

เมื่อโนโซมุประหม่าเช่นนั้น เขาก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญและทั้งสามก็หันไปมองเสียงนั่น

 

「อาาาา…ยังปวดหัวอยู่เลย เผลอหลับไปเพราะการโจมตีนั่นแย่จริงๆเลย……」

 

「แต่ว่าเอาจริงๆ ผมคิดว่าเป็นความผิดของมิมุรุนะที่หลับในคาบของอาจารย์อินด้า……」

 

มิมุรุที่เข้ามาด้วยท่าทีเหนื่อยหน่ายขณะจับศีรษะตัวเองและทอมที่เดินอยู่ข้างๆเธอ

 

「แต่ว่าใครจะไปคิดละว่าจะเอาหนังสือหนาขนาดนั้นมาฟาดใส่หัวเต็มแรงแบบนั้นน่ะ！？　แล้วก็ยังให้ทอมเขียนข้อความสำนึกผิด 20 หน้า เพราะเป็นคนสมรู้ร่วมคิดด้วยนั่นแล้วน่ะ！」

 

มิมุรุขึ้นเสียงเพราะเหตุผลบางอย่าง เห็นได้ชัดว่าเธอหลับระหว่างเรียนและโดนอาจารย์อินด้าทำโทษ

เมื่อโนโซมุจ้องไปทางซีน่าราวกับบอกว่า “นี่คือเหตุผลงั้นเหรอ” เธอยักไหล่พร้อมกับยิ้มแห้งออกมา

 

「แต่สำหรับผมแล้วเพราะเธอเป็นอาจารย์อินด้ายังไงล่ะ ดังนั้นหลังเลิกเรียนก็โดนเทศนาสวดยับในห้องพักครูเลยใช่ไหมละ? โดนแค่นั้นก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว？」

 

「งือออออ…………」

 

เห็นได้ชัดว่าทอมเองก็ยอมรับบทลงโทษแต่โดยดี แต่เท่าที่ดูมิมุรุกลับไม่ยอม ทำให้สถานการณ์มันแย่ลงไปอีก

　อาจารย์อินด้าเป็นคนมากความสามารถ แต่ก็เป็นที่รู้จักกันว่า “โครตจริงจัง” และคอยสอนแทนผอ.จิฮัดที่ไม่ค่อยว่างอยู่บ่อยครั้ง มิมุรุที่หลับในห้องเรียนเช่นนี้ก็คงจะโดนแบบนี้นั่นละ……。

 

「แต่ว่าก็จบแล้วนี่มิมุรุ ถึงงั้นก็เถอะนะใช้เวลานานมากเลย」

 

ซีน่ากล่าวราวกับว่า “มาแล้วงั้นเหรอ”

 

「ช่วยไม่ได้นี่！　เขียนข้อความสำนึกผิดตั้ง 20 หน้าเชียวนะ！！」

 

「ถ้าไม่อยากโดนแบบนั้นก็ตั้งใจเรียนสิ……」

 

「เอ้อ ฉันเองก็จริงจังนะ！「แต่ว่า ฉันหลับไปประมาณ 10 นาทีเอง……」เดี๋ยวเถอะทอม！」

 

มิมุรุพยายามแก้ตัว แต่ทอมเองก็พูดขัด

 

「……ก็ดูจากสภาพแล้วคงไม่หลากจำ สงสัยคงต้องโดนบ่อยๆแล้วละมั้ง？　แล้วที่เรื่องจะออกสอบวันนี้ได้จดแล้วงั้นเหรอ」

 

「เอ่อ………คือว่า！ฉันให้ทอมจดบันทึกให้แล้วไง！！」

 

มิมุรุจ้องมองไปทางทอมที่โดนหักหลังและตะโกนใส่เขา

บางทีทอมเองก็คิดว่าทำเกินไปหน่อย เขาเกาแก้มและยิ้มแห้งๆออกมา และยอมรับคำขอของเธอ

 

「หะหะ…ก็ดีนะมิมุรุ」

 

「ทอมเธอน่ะเอาใจมิมุรุมากเกินไปแล้วนะ」

 

「แปลกรึไง！เพราะว่าทอมรักฉันสุดหัวใจยังไงล่าาาา！！」

 

ทอมที่กลับมาเข้าข้างเธอ ยิ่งทำให้เธอได้ใจใหญ่และหันไปหาซีน่า

เดิมทีเธอเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ดูเหมือนว่าเธอเห็นทอมที่อยู่ข้างๆเธอเป็นคนสำคัญมากๆก็เลยไม่รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองสักนิด

ขณะที่ซีน่ากุมขมับ ไอริสและเพื่อนๆก็มาถึงแล้ว

 

「โนโซมุ ขอโทษที่ให้รอนะคะ」

 

「ขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้รอ……」

 

「ไม่ ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ได้รอนานอะไรแบบนั้นเลย」

 

「นั่นสินะ ข้าเองก็ไม่ได้เบื่อหรอกนะ」

 

ไอริสและทิม่าต่างขอโทษที่พวกเธอมาช้า แตโนโซมุและมาร์ที่กำลังคุยกับพวกซีน่าก็เลยรู้สึกว่าไม่ได้รอนานเลยสักนิด

 

「อันที่แล้วนะครับไอริส ซีน่าและพวกเพื่อนๆของเธอจะเข้าร่วมฝึกกับพวกเราด้วย」

 

「เอ๊ะ？เป็นงั้นเหรอคะ？」

 

โนโซมุพูดเช่นนั้นให้ไอริสฟัง

 

「อืม ฉันก็เลยสงสัยว่าเธอจะให้ฉันเข้าร่วมได้รึเปล่าน่ะ？」

 

「……สำหรับฉันเองก็ว่าดีนะ ไอ？」

 

「ฉันเองก็คิดว่าน่าจะดีเหมือนกันค่ะ โนโซมุเองก็ตกลงสินะคะ？」

 

ทั้งทิม่าและไอริสไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ ดังนั้นเลยยอมรับข้อเสนอ

ซีน่าเองก็โล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้น

 

「ค่อยยังชั่ว ถ้างั้นก็ฝากตัวด้วยนะ」

 

「ดูเหมือนว่าจะได้รับการยอมรับแล้วสินะ！」

 

มิมุรุเองก็ทำท่าดีใจ ทอมเองก็ลูบหัวมิมุรุอย่างไรก็ตามทุกคนต่างเงยหน้าเมื่อได้ยินเรื่องจากไอริส

 

「อืม ถ้ามีคนมาฝึกด้วยกันมากขึ้น เราก็จะมีประสบการณ์หลากลาย ขอบเขตในการฝึกก็กว้างขึ้นไปอีก」

 

「เอาล่ะ! ถ้าเป็นเช่นนั้นก็รีบไปกันเถอะ!ไปกันเลย! รีบๆเลย！！」

 

บางทีเพราะอารมณ์ดีเลยดูเครื่องติด เธอเอามือจับแขนของมาร์และรีบวิ่งไปเลย

 

「เห้ย เดี๋ยว！！」

 

「มิมุรุ！　อุหวาาาาา！」

 

「อาาา มาร์คุง！？」

 

「รอก่อนสิค้า~~！！」

 

ขณะที่เธอลากทั้งสองไป ทิม่าโซเมียเองก็รีบไล่ตามไป

 

「เอ๊ะ จบกัน……」

 

「ฮะฮะ！　ดูสนุกกันน่าดูเลยนะคะ ฉันเองก็รีบตามไปดีกว่า」

 

「เอ๊ะ？　หวาาาาา！」

 

「เดี๋ยวก่อนไอริส！？」

 

ซีน่ารู้สึกตกใจกับท่าทีของมิมุรุ แต่ไอริสเองก็เริ่มวิ่งตามมิมุรุโดยคว้าแขนของโนโซมุและซีน่าไว้

 

「เดี๋ยวก่อนสิ！เร็วเกินไปแล้วว！」

 

「ถ้าไม่รีบเดี๋ยวพลาดเอานะคะ！　เพราะฉะนั้นก็พยายามเข้านะซีน่า！」

 

「ฮะฮะฮะ……」

 

ซีน่าที่ขาแทบจะพันกันเพราะเธอวิ่งตามไอริสไม่ทัน แต่ไอริสยังคงวิ่งต่อไป โนโซมุเองก็ได้แต่ยิ้มเจื้อนๆ

อย่างไรก็ตามโนโซมุสังเกตว่ามีคนกำลังจับตามอง

 

「เอ๊ะ？」

 

เขาพยายามจ้องมองไปทิศทางที่จับจ้องมา แต่ไม่สามารถระบุได้ชัดเจน อย่างไรก็ตามโนโซมุจำสายตานี่ได้

 

（นี่มัน……）

 

「โนโซมุ พวกเราไม่มีเวลาแล้วนะ ถ้าไม่รีบจะพลาดเอานะคะ！」

 

「……เอ๋？」

 

โนโซมุพยายามค้นหาเจ้าของสายตานั่นแต่ทันใดนั้นก็โดนกระชากไปอย่างรุนแรง

หลังจากที่ทั้งสามมาถึงเขตชานเมือง ทั้งโนโซมุและซีน่าเองก็หมดแรง ไอริสเองก็ยืนยิ้มด้วยความอารมณ์ดี บางทีเพราะเหมือนกับได้ย้อนกลับไปในวัยเด็กละมั้ง

◇◆◇

「เทะเฮะ！」

 

「ฟู่！」

 

หลังจากพักผ่อนชั่วครู่ ก็ตัดสินใจที่จะเรียนรู้ความสามารถของกันและกันก่อน และไอริสกับมิมุรุก็ตัดสินใจทำการต่อสู้จำลอง

มิมุรุพยายามต่อสู้ด้วยความสามารถทางกายภาพที่สูงส่ง แต่เธอเองก็ไม่สามารถจัดการกับพลังเวทย์อันรวดเร็วและรุนแรงของไอริสได้

ในตอนแรกไอริสไม่ได้โจมตีเพราะตรวจสอบท่าทางของเธอก่อน แต่บางครั้งก็พอคาดเดาความสามารถของมิมุรุได้แล้ว ไอริสก็เริ่มโจมตีเรื่อยๆ

 

「นี่แหนะ！」

 

「หวาา！！」

 

ดาบของไอริสตัดผ่านแก้มของมิมุรุ นอกจากนี้เธอยังเปิดใช้งาน “ปรับใช้ทันที” จนเกิดลมหมุนรอบๆมิมุรุ ทั้งสองต่างติดอยู่ในกำแพงลมที่ไอริสสร้างขึ้น

 

「แย่แล้ว！！」

 

เสียงเล็ดลอดออกมาจากปากของมิมุรุ

กำแพงลมที่เกิดขึ้นแยกทั้งสองออกจากพื้นที่โดยรอบโดยสมบูรณ์และในพื้นที่แคบๆมิมุรุไม่สามารถใช้ประโยชน์จากความว่องไวของเธอได้

แน่นอนว่าเป้าหมายของไอริสคือสิ่งนี้และเธอก็ไม่ปล่อยให้พลาด

ไอริสยังคงใช้เวทย์เสริมพลังาย และเมื่อเข้าประชิดมิมุรุได้ก็โจมตีอย่างรวดเร็ว

 

「ย๊าาาาา！！」

 

「หวาหวาหวาหวา！！」

 

มิมุรุพยายามหลบการโจมตีไปเรื่อยๆ แต่ความกดดันของไอริสไม่ได้เร็วอย่างเดียวแต่ยังรุนแรงพอที่จะผลักมิมุรุด้วย

บางทีเธออาจจะถึงขีดจำกัดแล้วมีดสั้นหลุดออกจากมือของเธอ และดาบของไอริสก็จ่อที่คอ

 

「นี่เป็นแค่การจำลองใช่ไหม…」

 

「……อืม ก็การจำลองน่ะสิ แต่ดูเหมือนจะเผลอจริงจังเกินไปหน่อย」

มิมุรุเป็นฝ่ายแพ้ส่วนไอริสเก็บดาบเข้าฝัก ส่วนมิมุรุก็ก้มไปหยิบมีดสั้นของตัวเอง

 

「ขอบคุณมากเลยนะครับเป็นเกมส์ที่ดีมากเลยละ」

 

「ขอบคุณนะโนโซมุ」

 

โนโซมุยื่นน้ำทั้งสองขวดให้ทั้งสอง

 

「ขอบคุณนะ！อาาา ว่าแล้วเชียวยังไงก็เอาชนะไม่ได้～」

 

 

ไอริสเป็นถึงแรงค์ A แต่มิมุรุก็ยังดูท่าทีผิดหวัง

 

「แต่ว่าวิเศษไปเลยนะครับ มิมุรุ การที่เข้าไปประชิดแบบนั้นกับไอริสได้ มันยอดเยี่ยมเลยนะ」

 

「งั้นเหรอ?เอเฮะเฮะ……」

 

ทอมชมมิมุรุ เธอก็กลับมาฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเธอแดงแจ๋ขึ้นมาเลย

 

「ต่อไปก็ตาข้ากับโนโซมุ ช่วยมาเป็นคู่หูหน่อยได้ไหม」

 

「ก็ได้อยู่หรอก แต่รอสักครู่」

 

「มาร์คุง……」

 

「……ก็รู้อยู่หรอกแต่ว่า……」

 

มาร์บอกว่าครั้งหน้าเขาจะทำมันให้ได้ เขาขอโนโซมุเอาไว้ ซึ่งโนโซมุก็เห็นด้วย

ทิม่าเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา บางทีเพราะกังวลว่ามาร์จะควบคุมมันไหวไหม

ก็รู้อยู่หรอกว่าการฝึกจริงมันจะดีกว่าในตอนการต่อสู้จำลองนั่น แต่อาจจะเป็นเพราะยังใจร้อนอยู่ เธอภาวนาขอให้เขาทำได้

โนโซมุและมาร์เผชิญหน้ากันและต่างใช้ความสามารถพิเศษของแต่ละคน

มาร์ดึงดาบออกมาและจ้องไปข้างหน้า โนโซมุยังคงเอามือจับฝักดาบที่ยังไม่ดึงออกมา

 

「ใครจะชนะกันแน่นะ？」

 

「อืม มาร์แข็งแกร่งกว่าโนโซมุมาก แต่ว่านั่นเป็นถึงโนโซมุเชียวนะ……」

 

「ไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาใช้คิขึ้นมาแล้วเปิดใช้งาน “แฟนท่อม”นั่นน่ะ……」

 

「นั่นมันอันตรายเกินไปไม่ใช่เหรอไงคะ เขาไม่เคยใช้มันในที่สาธารณะเลยนะเลยจนกระทั่งตอนนี้…ว่าแต่ทำไมพวกเธอถึงรู้เทคนิคพวกนั้นได้ละคะ？」

 

เมื่อถูกมิมุรุถามว่าใครจะชนะ การคาดการณ์ของทอมและซีน่าก็บอกว่าอยู่กับโนโซมุว่าจะใช้วิธีแบบไหน แต่ไอริสเองก็ตอบสนองต่อท่าทีของพวกเขาว่าทำไมพวกเธอถึงรู้เรื่องวิชาของโนโซมุ

 

ซีน่าและเหล่าเพื่อนๆเองก็ตกลงกับเรื่องนั้น

 

ความสงสัยของไอริสก็ดูสมเหตุสมผลดีและที่จริงแล้วทั้งโซเมียและทิม่าเองก็สงสัยมานานแล้ว

 

 

พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมโนโซมุถึงได้กลายเป็นเพื่อนกับพวกซีน่า

 

 

โนโซมุและซีน่าต่างถูกจิฮัดห้ามไม่ให้พูดเกี่ยวกับเรื่องสัตว์อสูรสีดำ และไอริสและคนอื่นๆก็ไม่สามารถรู้เรื่องนี้ได้

 

 

อย่างไรก็ตามไอริสและคนอื่นๆก็อดไม่ได้ที่จะกังวล

 

 

ก่อนที่สัตว์อสูรสีดำจะโผล่มา โนโซมุก็ดูแปลกอย่างเห็นได้ชัด

 

 

ไม่ว่าจะถามเท่าไรเขาก็ไม่เคยตอบ ท่าทางเองก็ดูหนักใจ และฉันรู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งเดียวในใจเขา แต่หลังจากนั้นฉันก็ไม่กล้าถามอะไรออกไปเพราะเหมือนพวกเราจะมีกำแพงบางอย่างกั้นเอาไว้

 

 

สองสัปดาห์หลังเหตุการณ์นั้นโนโซมุและเหล่าพวกเธอเองก็ดูจะฟื้นฟูมาได้บ้างแล้ว แต่ว่าความสงสัยที่ยังสุมอยู่ในอกมันยังไม่หายไป

 

 

ไอริสคิดว่าไม่ควรจะไปรบกวนมากนัก แต่ว่าเธอก็สงสัยว่าทำไมซีน่าถึงได้รู้จักพลังของโนโซมุ

 

 

และตอนนี้ ด้วยคำพูดของไอริสที่รั่วไหลออกมา บรรยากาศอันแสนอึดอัดก็เข้าปกคลุม

 

「ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างเลยล่ะ……」

 

ซีน่ากระซิบกับไอริสที่จ้องมองพวกเธอ

 

「หลายสิ่งหลายอย่าง……？」

 

「อืม หลายอย่างเลยล่ะ……」

 

ทั้งสองต่างเงียบ

คนอื่นๆเองก็เงียบไม่พูดอะไร มาร์กับโนโซมุยังคงจ้องหน้ากัน

ในที่สุดเมื่อโนโซมุเตรียมตัวเรียบร้อยก็เริ่มจะเคลื่อนไหว มาร์เองก็เริ่มหายใจออกและมีพลังปกคลุมไปทั่วร่าง

โนโซมุยังคงเน้นไปที่ความเร็ว จากนั้นเองการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น

 

「รอสักเดี๋ยวจะได้ไหม」

 

ซักพักนั่นเองก็มีเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาขัดจังหวะของพวกเรา เป็นนักเรียนของสถาบันเรากำลังเดินมาที่นี่

 

「……แก」

 

「ไงโนโซมุคุงพอจะมีเวลาสักหน่อยไหม？」

 

ขนและหูสีทองดวงตาเรียวยาวและยอมยิ้มชวนน่าดึงดูดใจ แต่ในทางกลับกันดันมีกลิ่นควันแปลกๆ และมือขวาของเขาก็กำลังถืออะไรบางอย่างอยู่

　ปี 3 ห้อง 2 ฟีโอ・รีซิสซ่าส์

เป็นชายหนุ่มที่ชนกับโนโซมุโดยบังเอิญ