พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 1596 สัตว์ประหลาดหิมะ

ปีศาจหิมะยิ้มเบาๆ พูดกล่าว : “คิดไม่ถึงว่าคุณจะมาที่นี่สักครั้งหนึ่ง ได้สอบถามมาอย่างชัดเจนแล้ว อายุการเจริญเติบโตของต้นคงจิตนี้นานขนาดนั้น ก็มีนั่นแหละ แต่ว่าหากคุณต้องการเอาต้นคงจิตไป ก็จะต้องพยายามสุดชีวิต”

มือของปีศาจหิมะวาดออกมา ด้านหนึ่งที่ลอยอยู่ท่ามกลางอากาศเหมือนเป็นกระจกยังไงอย่างนั้น ปีศาจหิมะที่ใหญ่ยักษ์ตัวหนึ่งอยู่ด้านใน แล้วก็มีพวกสัตว์ตัวน้อยๆ

สายตาของปีศาจหิมะจับจ้องไปยังรพีพงษ์ พูดกล่าว : “วันนี้อารมณ์ดี ไม่เช่นนั้นจะต้องกลืนกินคุณแน่ จริงสิ ถ้าหากคุณเสียใจภายหลัง ไปได้ตลอด ไม่เอาชีวิตไปแลกนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ”

แต่ว่าบางวันก็ไม่ได้ใจดีกับคนขนาดนี้นะ นี่เป็นเพราะปีศาจหิมะเห็นว่ารพีพงษ์มีความเป็นสุภาพบุรุษ เพียรพยายามอย่างหนักในฐานะของคนเป็นพ่อ เพราะงั้นถึงได้ปล่อยเขาไป

รพีพงษ์พูดกล่าว : “ความหวังดีของสาวน้อยฉันรับไว้แล้ว ถ้าหากต่อไปมีโอกาส จะต้องมาตอบแทนบุญคุณสาวน้อยแน่นอน”

พูดจบก็เดินลึกเข้าไปในภูเขาหิมะ ไม่ว่าเส้นทางข้างหน้าจะลำบากมากแค่ไหน ขอเพียงแค่ไม่ยอมแพ้ก็ยังมีความหวัง รพีพงษ์จะต้องพยายามอย่างหนัก เวลาที่หนูลินจะต้องทนทุกข์ก็จะได้สั้นลงหน่อย ในเวลานี้ ปัณฑาและผลินต่างก็มาถึงแล้ว เครื่องหมายเขตแดนของภูเขาหิมะซีหลิง รู้สึกว่าเพียงแค่ข้ามเข้ามาก็เหน็บหนาวเป็นพิเศษ

ผลินสวมใส่เสื้อผ้ามาน้อยชิ้น พูดถามอย่างสั่นๆ : “ปัณฑา คุณว่ารพีพงษ์จะอยู่ในนี้ไหม？”

“จะต้องอยู่แน่นอน ตอนนี้ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น กลัวแค่ว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับรพีพงษ์เท่านั้น ถึงตอนนั้นที่พวกเรามานี่ก็เพื่อมาเก็บศพให้เขาแล้ว” ปัณฑาพูดด้วยสีหน้าแววตาที่จริงจัง ทุกสิ่งอย่างของภูเขาหิมะซีหลิงแห่งนี้ทำให้คนที่ได้มองเห็นก็เกิดความหวาดกลัว เธอไม่ค่อยกล้าที่จะเข้าไป

สัตว์ประหลาดหิมะมีมากมาย แต่ไม่เชื่อฟังเหมือนกับพวกเสือดาวเหล่านั้น เธอสามารถจัดการได้เลย

เมื่อได้ยินปัณฑาพูดอย่างผิดหวัง ผลินรีบตบปากของปัณฑาทันทีเลย : “เปรี๊ยะๆๆ ปัณฑา คุณพูดจามั่วซั่วอะไรเนี่ย เรื่องแบบนี้ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้เลยด้วยซ้ำโอเคไหม”

ปัณฑามองไปที่เธอด้วยสายตาที่เยือกเย็น เสกเสื้อผ้าให้เธอสวมใส่ทันทีเลย บ่นพึมพำในปากว่าตัวโตขนาดนี้แล้วยังไม่รู้จักดูแลตัวเองอีก

ผลินดึงมือของปัณฑาไปทางภูเขาหิมะ พวกเขาได้ถึงที่นี่แล้ว ไม่มีเหตุผลที่ต้องมารอที่ทางเข้าของภูเขาหิมะ

ปัณฑาคิดอะไรในใจได้บางอย่าง เธอกลัวว่าตัวเองจะกลายมาเป็นภาระของรพีพงษ์ มีผลินอยู่ด้วย หากเจอสัตว์ประหลาดหิมะแม้แต่ความสามารถที่จะปกป้องตัวเองยังไม่มีเลย

ปีศาจหิมะก็ไม่ใช่คนดีอะไร เป็นผู้ดูแลที่นี่ วันๆก็มองตาปริบๆรอคอยให้คนอื่นส่งคนมาให้เธอเพื่อจะได้ยกระดับผลการฝึกตน

ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้รพีพงษ์เป็นอย่างไรบ้าง พวกเขาเดินเข้าไปในภูเขาหิมะ เมื่อปีศาจหิมะเห็นทั้งสองสาว ก็ขมวดคิ้วแล้ว

และยังสามารถสัมผัสได้ว่าผลินเป็นคนธรรมดาที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ช่างกล้าดียิ่งนัก

วันนี้คนที่มาเยอะเลยทีเดียวนะ ปีศาจหิมะจับตัวพวกเขาทั้งสองคนไว้ ปัณฑากลับว่าชอบใจแล้ว ภูติตนหนึ่ง แต่ว่าผลินไม่มีอะไรเลย เนื้อหนังเหี่ยวแห้ง ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่

ผลินและปัณฑาถูกคนจับมัดไว้อย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ถูกจับมาได้ยังไงล้วนแต่ยังเรียกสติกลับมาไม่ได้

“คุณคือปีศาจหิมะ？” ปัณฑามองไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ชื่นชมยกใหญ่ “ฉันคิดมาตลอดว่าปีศาจหิมะเหล่านั้นล้วนเป็นปีศาจเถ้าชรา คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ได้มาพบพี่สาวที่สวยขนาดนี้”

แม้ว่าจะเป็นการพูดเอาอกเอาใจคน แต่ว่านี่ก็เป็นความจริง ปีศาจหิมะมีหน้าตาที่สะสวยจริงๆ

เมื่อปีศาจหิมะได้ยินคำนี้ ยิ้มอย่างมีความหมายลึกซึ้ง : “คุณชมฉัน เพราะอยากให้ฉันปล่อยคุณไปสินะ？”

ทันใดนั้นปัณฑาก็รู้สึกหมดหวังแล้ว พูดเข้าประเด็น : “พวกเราไม่ได้มีความตั้งใจอย่างอื่น ก็แค่มาตามหาคนที่นี่ พี่สาว ในภูเขาหิมะลูกนี้ยังมีคนอื่นหรือเปล่า？”

ปีศาจหิมะคิดเร็ว นึกถึงรพีพงษ์ หรือว่าจะมาหารพีพงษ์งั้นเหรอ？

ในใจของผลินไม่สบอารมณ์ ปีศาจหิมะนี่กินคนได้ รพีพงษ์จะถูกฆ่าตายแล้วหรือเปล่า？

เธอมองไปยังปีศาจหิมะอย่างหวาดกลัว ปีศาจหิมะจ้องมองเธอแวบหนึ่ง ด้วยสายตาที่มีเจตนาที่ไม่ดีต่อเธอ แสดงถึงความไม่พอใจ พูดกล่าว : “ผู้หญิงอย่างคุณนี่มองคนยังไงกัน คุณวางใจเถอะ ต่อให้ฉันต้องหิวตายก็ไม่มีวันเหลียวมองคนแบบคุณหรอกนะ ไม่มีอะไรสักอย่าง เสียเวลาฉันเปล่าๆ”

ร่ายคาถาปลดเชือกให้ผลินทันที หันหน้าไปพูดกับปัณฑาว่า ： “ฉันจะบอกคุณให้ก็ได้นะ ภูติน้อย แต่ว่าคุณต้องรับปากเงื่อนไขของฉันหนึ่งข้อ”

ปีศาจหิมะมองไปยังปัณฑาเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ปัณฑารู้สึกเพียงแค่ว่าขนลุกซู่ไปทั้งตัว พูดถามอย่างอ้ำๆอึ้งๆ : “คุณมีเงื่อนไขอะไร ถ้าหากฉันรับปากคุณได้ล้วนแต่ไม่คืนคำ”

“จิตวิญญาณของคุณช่างดีจริงๆ มาเป็นอาหารค่ำของฉันได้ไหม ถ้าตอบตกลงฉันก็จะยอมบอกคุณ” ระหว่างที่ปีศาจหิมะพูดกล่าวจมูกก็ได้มาอยู่ที่คอของปัณฑาแล้ว ดมกลิ่นกายของปัณฑา

ปัณฑารีบปฏิเสธทันที ผลินที่อยู่อีกฝั่งก็พูดว่าปีศาจหิมะโรคจิต

ปีศาจหิมะรู้สึกว่าปัณฑาและผลินนั้นโง่

พละกำลังของพวกเขาทั้งสองก็ไม่เท่าไหร่ ยังอยากจะสร้างความวุ่นวายให้คนเขา สายตาของปีศาจหิมะจับจ้องไปบนตัวของผลิน ขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยถาม: “คุณเป็นคนรักของคนนั้น หรือว่าคุณกับเขาเป็นอะไรกัน？”

“ฉัน ฉันเป็นแฟนของเขา” ผลินพูดตอบอย่างอ้ำๆอึ้งๆ เธอไม่ได้มีความมั่นใจอะไร

เมื่อปีศาจหิมะได้ยินเข้า สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และมองไปยังผลินแวบหนึ่ง คนที่ธรรมดาอย่างนี้รพีพงษ์ก็ตกหลุมรักได้ วิสัยทัศน์ในการหาภรรยานี่แย่ไปหน่อยจริงๆ

เมื่อได้ยินปีศาจหิมะพูดถามเช่นนี้ ปัณฑาก็โล่งใจ อย่างน้อยรพีพงษ์ก็ยังมีชีวิตอยู่ รอรพีพงษ์อยู่ที่ปีศาจหิมะนี่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้นะ

เธอปฏิเสธเงื่อนไขของปีศาจหิมะ และความคิดของปีศาจหิมะก็เกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว หากกินแบบนี้ พวกเขาก็ช่างน่าเบื่อเกินไปแล้ว อีกอย่างก็ไม่หิวด้วย

เลี้ยงให้กินดีอยู่ดี เมื่อรพีพงษ์มาถึงที่นี่แล้ว ในมือของตัวเองก็ยังมีไพ่ตายอยู่

หลายปีมานี้ ปีศาจหิมะไม่เคยเห็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาอย่างรพีพงษ์แบบนี้มาก่อนเลย ใบหน้าที่หล่อเหลาก็ถือว่าช่างเถอะ คนเขายังเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งอีกด้วย

หากมาดูแลที่นี่ให้กับตัวเองก็ไม่ถือว่าทำให้รพีพงษ์ได้รับความไม่เป็นธรรมแล้ว เธอคิดในใจ เผยรอยยิ้มออกมา

หลังจากนั้นก็สังเกตรพีพงษ์จากกระจกที่ลอยอยู่ท่ามกลางอากาศ พละกำลังของรพีพงษ์เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าจะตายในกำมือของสัตว์ประหลาดหิมะหรือเปล่า

รพีพษ์ถึงภูเขาน้ำแข็งแห่งหนึ่ง จริงๆแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นภูเขาน้ำแข็ง แต่จะต้องเป็นสถานที่ที่สูงที่สุดของภูเขาหิมะซีหลิง ด้านบนมีการรวมตัวของน้ำแข็ง และยังปกคลุมไปด้วยหิมะชั้นหนาๆอีกหนึ่งชั้น

พืชสีเขียวชอุ่มดึงดูดสายตาของรพีพงษ์แล้ว รพีพงษ์เพิ่งคิดอยากจะปีนขึ้นภูเขา ก็มีลมพัดมาเข้ามาแรงมาก สัตว์ประหลาดปรากฏตัวออกมา ก้าวเดียวของร่างกายสามารถทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนได้

“กล้าดียิ่งนัก ขโมยยาสมุนไพรเซียน คิดว่าฉันไม่มีอยู่จริงงั้นเหรอ？”

สัตว์ประหลาดตัวนี้สีขาวทั้งตัว มีหัวเป็นหมี บนหัวหมีจะมีเขางอกสองเขา นอกจากแขนขาและอุ้งเท้าจะเป็นสีขาวแล้ว อย่างอื่นก็เหมือนกับเสือ

ได้ยินคำพูดของเขารพีพงษ์ก็อดไม่ได้ที่ปีนป่ายขึ้นต่อ สัตว์ประหลาดตัวโตเกินไป แน่นอนว่าการเคลื่อนไหวมีข้อจำกัด ขอเพียงแค่ตัวเองรวดเร็วได้มากพอก็จะคว้าต้นคงจิตมาได้แน่นอน

สัตว์ประหลาดเห็นว่ารพีพงษ์ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา พูดคำราม : “มีแบบนี้ที่ไหนกัน！”

เมื่อคำราม หิมะที่อยู่บนภูเขาน้ำแข็งก็ร่วงหล่นลงมา กลายเป็นสถานการณ์หิมะถล่มหล่นลงใส่รพีพงษ์ รพีพงษ์ปีนป่ายบนภูเขาน้ำแข็งเดิมทีก็ลื่นอยู่แล้ว ตอนนี้ยืนไม่มั่นคงก็เลยตกลงมาจากภูเขาน้ำแข็งเลย ตอนที่ตกลงมาก็มองไปยังสัตว์ประหลาดหิมะอย่างระมัดระวัง

รพีพงษ์รู้ หากไม่จัดการสัตว์ประหลาดตัวนี้ แม้ว่าตัวเองจะได้ต้นคงจิตมาแล้วก็ไปจากที่นี่ไม่ได้ ยืนอยู่ตรงหน้าของสัตว์ประหลาดหิมะ ในมือถือกระบี่สยบเซียน เขี้ยวของปีศาจหิมะงอกออกมาอย่างรวดเร็วโดยที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า อ้าปากกว้างราวกับอ่างเลือดพุ่งตรงไปยังรพีพงษ์….