พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 1415 คิดคำนวณทุกอย่างให้ตัวเองได้ประโยชน์สูงสุด
ทุกคนมองดูสายฟ้าอันทรงพลังทั้งสามนี้ด้วยความประหลาดใจ การสั่งสมพลังงานเช่นนี้ ภายใต้การโจมตี ฉันท์ชนกยังสามารถรับมือได้อีกเหรอ?
เจตนาอาฆาตก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของฉันท์ชนก
“ไอ้แกชั่ว แกยั่วโมโหฉันแล้ว!”
พูดแล้ว เธอขยับพลังจิต เกราะป้องกันที่แข็งแกร่งก่อขึ้นบนหัวของเธอทันที
“เหอะ แกคิดว่าเกราะป้องกันของแกจะมีผลต่อสายฟ้าของฉันเหรอ?” ธีรพัฒน์ยิ้มเย็นชาและกล่าว
“เหอะ ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง?”
เสียงดังขึ้น
สายฟ้าครั้งแรกพุ่งไปบนเกราะป้องกันอย่างแม่นยำ แต่ไม่มีการทำลายเกราะป้องกันเลย และอีกอย่าง บนเกราะป้องกันของฉันท์ชนก ไม่มีร่องรอยเลยแม้แต่น้อย
ธีรพัฒน์กล่าวอย่างเคร่งขรึม: “อย่าคิดว่าแค่นี้ก็ทำได้นะ สายฟ้าพิฆาตของฉัน ฟาดสายฟ้าสามครั้ง และมันจะแรงขึ้นเรื่อยๆ!”
ไม่นาน สายฟ้าอีกสองครั้งที่เหลือฟาดลงมาพร้อมกัน
เข่าของฉันท์ชนกงอเล็กน้อย บนเกราะป้องกัน มีแสงทองส่องประกาย
เสียงดังตุ้มสองครั้ง
ในเวลานี้ เกราะป้องกันของฉันท์ชนกที่หล่อรวมขึ้นก็ได้ฉีกเป็นรอยแตก แต่ในที่สุดฉันท์ชนกก็ต้านทานการโจมตีทั้งสองครั้งนี้ได้
ธีรพัฒน์มองคู่ต่อสู้ด้วยความประหลาดใจ สายฟ้าพิฆาตเป็นกระบวนท่าที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว ในขณะเดียวกัน ในตอนนี้หลังจากที่ได้ฝึกกังฟูเสนครึ่งแรกจนครบบริบูรณ์แล้ว ลมปราณของตัวเองยิ่งปะปนไปด้วยพลังวิเศษเสน
แต่ถึงอย่างนั้น กลับฆ่าฉันท์ชนกไม่ได้ นี่เป็นสิ่งเกินความคาดหมายของธีรพัฒน์แล้ว
“เจ้าทวีปกิตติ์ผู้ทรงพลัง!”
ทุกคนในทวีปโอชวินตะโกน
ปากของฉันท์ชนกมีรอยยิ้มที่ดูถูก ปล่อยพลังจิตในมือออกมา วาดเป็นแส้ยาวออกมาแล้ว！
“ไอ้แก่ ตอนนี้น่าจะถึงคราวฉันได้จู่โจมบ้างแล้วล่ะ!”
พูดจบ แส้ยาวในมือฉันท์ชนกก็ปลิวไสวไปอย่างรวดเร็ว ทุกครั้ง บนแส้ยาวนี้ต่างก็มีพลังจิตวิญญาณสีฟ้าอ่อน
“ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ระวัง!”
รพีพงษ์เห็นธีรพัฒน์หมดสติไป เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เกิดความพะวงในใจที่จะฆ่าคู่ต่อสู้เลย เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของฉันท์ชนก ก็ดูเหมือนว่าลืมที่จะหลบหนี
ภายใต้สถานการณ์ที่คับขัน เขารีบพุ่งตรงไปยืนขวางอยู่ตรงหน้าธีรพัฒน์
แส้ยาวสาดแสงสีดำเป็นประกายต่อหน้ารพีพงษ์ และรวดเร็วอย่างเหลือเชื่อ
“ท่าหลิงอิ๋น!”
มังกรตัวหนึ่งบินขึ้นฟ้า ในขณะเดียวกันมนุษย์เล็กทองคำในหัวก็ปรากฏขึ้นออกมา ซึ่งกำลังขี่มังกรทอง
ฝ่ายนี้ กระบี่สยบเซียนในมือของรพีพงษ์ร่ายรำอยู่ตรงหน้า
ชั่วขณะหนึ่ง แส้ยาวและกระบี่สยบเซียนสัมผัสกัน เกิดประกายไฟกระเซ็นไปทั่วทุกที่
แต่รพีพงษ์รู้สึกได้อย่างชัดเจน ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้และพลังจิตวิญญาณที่ติดอยู่กับอาวุธนั้นแข็งแกร่งกว่าของตัวเองมาก แทบจะทุกครั้ง ตัวเองต้องพยายามสุดความสามารถในการเผชิญหน้า แต่ถึงอย่างนั้น จุดที่เชื่อมระหว่างนิ้วโป้งกับชี้ของรพีพงษ์ก็เกิดอาการชา
ถ้าไม่ใช่เครื่องรางที่น่าอัศจรรย์อย่างกระบี่สยบเซียน เกรงว่าในตอนนี้รพีพงษ์ก็คงรองรับต่อไม่ไหวแล้ว
“มนุษย์เล็กทองคำ ต้องพึ่งคุณแล้วล่ะ!”
รพีพงษ์คิดในใจ
มนุษย์เล็กทองคำ ดูเหมือนจะสัมผัสได้ มันขี่มังกรทอง มุ่งตรงไปที่ฉันท์ชนก
มังกรลอยอยู่กลางอากาศ ลูกไฟในปากของเขายิงตรงไปที่ฉันท์ชนก
นี้ได้กลายเป็นท่าไม้ตายของรพีพงษ์ไปแล้ว
เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง ด้านหนึ่งใช้ตัวเองเพื่อต่อสู้กับศัตรู ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง มนุษย์เล็กทองคำ ใช้การแยกร่าง ถือโอกาสนี้ขี่มังกรโจมตีคู่ต่อสู้
โดยทั่วไปแล้ว ภายใต้การโจมตีดังกล่าว อีกฝ่ายจะต้องสูญเสียการดูแลอย่างทั่วถึงและเหนื่อยล้าในการเผชิญหน้า
แต่ในตอนนี้ รพีพงษ์กลับพบว่า หลังจากที่ลูกไฟยิงออกไป ฉันท์ชนกดูเหมือนว่าจะไม่สนใจเลย กลับว่า เธอมุ่งความสนใจไปที่แส้ยาวในมือของเธอ และใช้แส้ยาวโจมตีรพีพงษ์
“เธอ……เธอไม่กลัวถูกลูกไฟโจมตีเลยเหรอ?”
รพีพงษ์แอบคิดในใจ
ฝั่งนี้ ลูกไฟที่มีอุณหภูมิที่แผดเผา ได้พุ่งเข้าโจมตีไปที่หน้าอกของฉันท์ชนกโดยตรง
ทุกคนในเหตุการณ์ต่างก็กลั้นหายใจ
ธีรพัฒน์และคนอื่นๆ รู้สึกประหม่าและตื่นเต้นเล็กน้อย
“เป็นไปได้ไหมว่ารพีพงษ์สามารถเอาชนะยอดฝีมือแดนเทพขั้นพีคได้?”
เสียงดังขึ้น ลูกไฟได้กลืนกินฉันท์ชนก
ภายใต้เปลวไฟอันทรงพลัง มองไม่เห็นร่างของฉันท์ชนกเลย
“เจ้านาย!”
ชายชุดคลุมดำทั้งสี่ตะโกนเสียงดัง แต่ว่า พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจึงไม่สามารถรีบไปช่วยเหลือฉันท์ชนกได้
“เจ้านายหลินผู้ดุดันทรงพลัง!”
ธมกรตะโกนเป็นคนแรก เลียนแบบที่ก่อนหน้านี้ทวีปโอชวินใช้การโบกธงและส่งเสียงตะโกนให้ฉันท์ชนก
ชั่วขณะหนึ่ง โอกาสแห่งชัยชนะในที่เกิดเหตุดูเหมือนจะเอนไปทางกลุ่มสิงโตอีกครั้ง
แต่รพีพงษ์ไม่ได้ประมาทเลยแม้แต่น้อย
เบื้องหน้าของเขา แส้สีดำนั่นยังคงอยู่ข้างหน้าของตัวเอง เพียงแต่มันหยุดการร่ายรำเท่านั้น
“เธอ……ตายแล้วเหรอ?” รพีพงษ์แอบคิดในใจ
ภายใต้เปลวไฟมหึมา ไม่มีใครหนีพ้น นอกจากนี้ ตอนนั้นฉันท์ชนกมัวแต่สนใจการต่อสู้กับรพีพงษ์ ไม่มีการรับมือป้องกันจากการโจมตีด้วยลูกไฟ เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงหลีกเลี่ยงลูกไฟไม่ได้เลย
เมื่อทุกคนคิดว่าสถานการณ์โดยรวมคลี่คลายแล้ว ตอนที่รพีพงษ์จะใช้การบำเพ็ญตนของแดนเทพขั้นแรกสังหารยอดฝีมือที่ไปถึงแดนเทพขั้นพีค ทันใดนั้น แส้ยาวที่ด้านหน้าของรพีพงษ์สะบัดอีกครั้ง
อีกอย่าง พลังจิตวิญญาณที่ติดอยู่กับแส้ยาวไม่ลดลงเลย
รพีพงษ์หลบหลีกไม่ทัน โชคดีที่กระบี่สยบเซียนปกป้องตัวเองมาตลอด แส้ยาวพันบนกระบี่สยบเซียน ทันใดนั้น กล้ามเนื้อบนแขนของรพีพงษ์ระเบิดขึ้นมาเป็นเส้นๆ ซึ่งทำให้ต่างฝ่ายต่างไม่อ่อนข้อให้กัน
รพีพงษ์มองไปข้างหน้าด้วยดวงตาที่เคร่งขรึม
ข้างหน้า ความร้อนบนลูกไฟหมดลง และสิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจคือ เมื่อลูกไฟหายไป ฉันท์ชนกที่อยู่ตรงข้ามไม่มีรอยแผลเป็นบนตัวเธอเลย แม้แต่เสื้อผ้าสีขาวราวกับหิมะก็ไม่เคยเปื้อนฝุ่น
และบนหน้าอกของเธอ พลังป้องกันสีฟ้าอ่อนขนาดใหญ่ได้จับตัวกันเป็นก้อนโดยสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม มือทั้งสองของเธอกำลังควบคุมแส้ยาว
“เจ้าทวีปกิตติ์ยังไม่ตาย เจ้าทวีปกิตติ์ผู้ทรงพลัง!”
พลาอานุภาพของทวีปโอชวินได้ลุกฮือขึ้นอีกครั้ง
“นี่……เป็นไปได้อย่างไรกัน คุณเคยฝึกฝนกังฟูเสนด้วยเหรอ!”
รพีพงษ์พูดอย่างตกใจ
เส้นลมปราณเชื่อมต่อกับทวารทั้งเก้า ทวารทั้งเก้าเชื่อมต่อกับกะโหลกศีรษะ!
นี่คือโครงร่างทั่วไปของครึ่งหลังของกังฟูเสน รพีพงษ์เคยฝึกฝนมาแล้ว เขาเองรู้ดี เมื่อเส้นลมปราณทั้งตัวเชื่อมโยงถึงกันนั้น การไหลของพลังจิตวิญญาณในร่างกายไม่มีสิ่งกีดขวางอีกต่อไป
ด้วยเหตุนี้ เมื่อพบว่าฝ่ายตรงข้ามโจมตี ไม่ว่าการโจมตีของเขาจะเป็นไปในทิศทางใดของร่างกาย ตัวเองก็สามารถตั้งรับได้ก่อนตลอด และไม่ต้องเป็นเหมือนเมื่อก่อน ที่จะต้องอาศัยมือของตัวเองเพื่อกระจายพลังจิตวิญญาณให้เปล่งออกไป
ตอนนี้ ร่างกายของฉันท์ชนกได้สร้างการป้องกัน เห็นได้ชัดว่าเมื่อผ่านเส้นลมปราณทั้งหมดในร่างกายถึงจะสามารถทำแบบนี้ได้
“กังฟูเสนอะไรกัน จะสุดยอดไปกว่าคัมภีร์ทิพย์ของฉันได้ยังไง!”
ฉันท์ชนกกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“คัมภีร์ทิพย์งั้นเหรอ?” รพีพงษ์ยังไม่ได้ไตร่ตรองอย่างรอบคอบ รู้สึกว่ามือขวา จุดที่เชื่อมระหว่างนิ้วโป้งกับชี้มีความเจ็บปวดแผ่ซ่านเข้ามา
อีกฝ่ายใช้แรงอย่างรุนแรง ดึงกระบี่สยบเซียนออกจากมือของรพีพงษ์โดยตรง
“เหอะ กระบี่สยบเซียนของคุณสุดยอดไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันได้ทำลายมันเสียแล้ว!”
ขณะที่พูด นีย์ใช้แส้ยาวห่อกระบี่สยบเซียน โยนดาบกระบี่สยบเซียนออกไปยังหน้าผาโดยตรง
ในเวลานี้รพีพงษ์ต้องการจะพุ่งไป แต่ก็ไม่ทันการเสียแล้ว
ในขณะนี้ มนุษย์เล็กทองคำซึ่งเป็นตัวแทนของจิตวิญญาณเทพในใจของเขาได้ช่วยเขาอีกครั้ง
แม้ว่าร่างกายของตัวเองจะไม่เร็วนัก แต่ ความเร็วของการรับรู้จิตวิญญาณเทพของเขานั้นเร็วมากอย่างไม่อาจเทียบได้
มนุษย์เล็กทองคำมาที่ข้างหน้าดาบสยบเซียนในพริบตา ไม่รอให้กระบี่สยบเซียนตกจากหน้าผา ก็จับกระบี่สยบเซียนไว้ในมืออีกครั้ง
“เหอะๆ ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กนี่แตกต่างออกไปจริงๆ” ฉันท์ชนกยิ้มเย็นชาและมองไปยังรพีพงษ์: “ไม่แปลกใจเลย ที่น้องสาวของฉันสนใจแกเป็นพิเศษ”
“เหอะ ผู้หญิงอย่างแก เจ้าเล่ห์ร้ายกาจไม่มีใครเทียบ เพื่อความปรารถนาที่เห็นแก่ตัว ขนาดน้องสาวตัวเองก็ไม่ยอมปล่อย!” รพีพงษ์พูดกับฉันท์ชนกด้วยความโกรธ
ฉันท์ชนกสีหน้าเปลี่ยนไป: “ตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้คนที่มีความสามารถตำแหน่งสูง ไม่ว่าจะเป็นการบำเพ็ญตนหรือกลยุทธ์ นีย์ล้วนแต่สู้ฉันไม่ได้ เธอจะต่อสู้กับฉันได้อย่างไร! ”
“แล้วจิรกิตติ์ล่ะ!” รพีพงษ์ถามเสียงดัง จากนั้นมองไปยังทุกคนในทวีปโอชวิน: “ถ้าฉันทายไม่ผิด วันนั้นจิรกิตติ์พาทุกคนมาหาเราเพื่อปล้นต้นพลังทิพย์ แกเป็นคนบงการสินะ!”
ฉันท์ชนกมองไปที่รพีพงษ์อย่างเย็นชา และไม่ตอบสนอง
และทวีปโอชวินก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น พวกเขาแต่ละคนต่างก็กลัวความแข็งแกร่งของฉันท์ชนก ต่างก็ไม่กล้าพูด
“แกยังมีหน้าจะมาพูดเรื่องพวกนี้อีกเหรอ พ่อของฉันและลุงสองคน รวมถึงผู้คนที่มีอำนาจมากมายในทวีปโอชวิน ต่างก็ตายในเงื้อมมือของแก แกว่า ความแค้นแบบนี้ ฉันควรจะเป็นคนหาพวกแกเพื่อแก้แค้นไม่ใช่เหรอ!” ฉันท์ชนกกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ทุกคนในทวีปโอชวินมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความโกรธ
“เหอะ คิดไม่ถึงจริงๆ นอกจากแกจิตใจจะโหดร้ายแล้ว ยังจะมายุให้รำตำให้รั่วเก่งจริงๆ”
รพีพงษ์เดินหน้าไปหนึ่งก้าว มีพลานุภาพอันทรงพลังในสายตาของเขา: “คนที่สังหารสามพี่น้องของจิรกิตติ์ รวมถึงคนที่เป็นปรมาจารย์มากมายในทวีปโอชวินไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแกต่างหาก!”
“รพีพงษ์ แกพูดจาเหลวไหลสิ้นดี ฉันจะฆ่าพ่อตัวเองได้ยังไงกัน?” ฉันท์ชนกยิ้มเย็นชา
“วันนั้น จิรกิตติ์และพวกเขาเห็นได้ชัดว่ามีโอกาสที่จะได้กลับไปทวีปโอชวิน แต่ว่า แกไม่ได้พาพวกเขากลับไปที่ทวีปโอชวินได้ทันเวลา แต่ในความเป็นจริง แกได้วางกลยุทธ์นี้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว แกไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้พ่อกับลุงกลับมา ใช่หรือไม่!”
รพีพงษ์กล่าวต่อ: “ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือจิรกิตติ์และทุกคนเสียชีวิตที่เทือกเขาคุนหลุน และผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดคือไม่ใช่แค่จิรกิตติ์และพวกเขาปล้นต้นพลังทิพย์ของโลกเราไป แต่แกยังกุมอำนาจทวีปโอชวินไว้แต่เพียงผู้เดียว คิดคำนวณทุกอย่างให้ตัวเองได้ประโยชน์สูงสุด แกคิดได้แยบยลเลยทีเดียว”
ฉันท์ชนกขมวดคิ้ว กัดฟันกรอดๆด้วยความเกลียดชัง
คนเหล่านี้ในทวีปโอชวินต่างก็เคร่งขรึมเช่นกัน แม้ว่าพวกเขารู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้น ต่างก็ไม่ได้ลงรายละเอียดลึกนัก
หลังจากการวิเคราะห์ของรพีพงษ์ พวกเขาถึงจะเข้าใจ “การทำด้วยความตั้งใจล้วน ๆ” ของฉันท์ชนก
ผู้หญิงคนนี้แค่อยากจะกุมอำนาจทวีปโอชวินไว้แต่เพียงผู้เดียว ปลดจิรกิตติ์ออกจากบัลลังก์ของเจ้าทวีป！
“พูดจาไร้สาระ รพีพงษ์ สิ่งที่แกพูดมาเป็นเพียงแค่การคาดเดาของแกเอง มันไม่ใช่ความจริงเลยด้วยซ้ำ!”
นีย์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“สิ่งที่รพีพงษ์พูดไม่ผิดเลยสักนิด ฉันเป็นพยานได้!”
ในขณะนี้ มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งแพร่กระจายมาจากด้านหลังผู้คนกลุ่มสิงโต
YOU MAY ALSO LIKE
