พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 970 ต่อสู้กับแม็กซิม

บทที่970 ต่อสู้กับแม็กซิม

แม็กซิมมองไปที่ท่าทางเตรียมพร้อมต่อสู้ของรพีพงษ์ ก็เบะปากทันที

เขาหันหน้ามองไปที่ทั้งสี่คนด้านหลังตัวเอง เอ่ยปากพูดว่า: “พวกนายสี่คนช่วยฉันดูคนรอบข้างไว้ให้ดี ฉันจะไปสั่งสอนเด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้”

ทั้งสี่คนพยักหน้า แววตาที่มองไปทางรพีพงษ์เต็มไปด้วยความดูถูก

แม้ว่าที่นี่จะปรากฏยอดฝีมือแดนดั่งเทพคนหนึ่ง ทำให้พวกเราประหลาดใจเป็นอย่างมาก แต่พวกเขาตัดสินจากพลังที่รพีพงษ์ปลดปล่อยออกมา อย่างมากความแข็งแกร่งของเขาก็เทียบเท่ากับพวกเขา

และพวกเขามีห้าคน รพีพงษ์มีแค่คนเดียว ดังนั้นต้องการกำจัดรพีพงษ์ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องให้ความระวังมากที่สุด คือคนฝั่งของประเทศจีนที่ใช้อาวุธหนัก

แต่ก่อนที่พวกเขาจะมาลานที่นี่ ได้ปิดกั้นสัญญาณที่นี่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาอยากจะขอความช่วยเหลือจากโลกภายนอก ดังนั้นตอนนี้จำเป็นต้องป้องกันไม่ให้คนในลานไปที่คลังแสงเพื่อเอาอาวุธหนักมา

“หัวนายคุณก็จัดการเด็กคนนั้นได้อย่างสบายใจ คนที่เหลืออยู่พวกเราจะดูเอง เด็กคนนี้ดูไปแล้วไม่ค่อยแข็งแกร่งเท่าไหร่ เดี๋ยวคุณอย่าได้ออมมือเด็ดขาด”

“หัวหน้าไม่ใช่คนใจอ่อน ถ้าเด็กคนนี้กล้ายืนออกมา หัวหน้าก็จะทำให้เขารับรู้ความแข็งแกร่งของพวกเรา ฉันเดาว่าจุดจบของเด็กคนนี้ คงจะค่อนข้างน่าสังเวช”

“นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราเจอกับคู่ต่อสู้ที่ความแข็งแกร่งเทียบเท่าพวกเรา หัวหน้าคุณต้องสู้ออกมาให้สวยกว่านี้ ทำให้คนประเทศจีนรู้ถึงความแข็งแกร่งของพวกเรา!”

……

รพีพงษ์ไม่ได้เก็บคำพูดของพวกเขามาใส่ใจ ถ้าอีกฝ่ายส่งคนมาสู้กับเขาแค่คนเดียว ถ้าอย่างนั้นปัญหาก็ยังจะคลี่คลายได้ง่ายขึ้น

เขาชอบมากที่สุด ก็คือคนประเภทนี้ที่ชอบพึมพำเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม และคนคิดเองเออเอง รอตอนที่พวกเขาตระหนักว่าพลังที่แท้จริงของรพีพงษ์นั้นน่ากลัวเพียงใด ทั้งหมดก็สายไปแล้ว

“ท่านวิทย์ ท่านควรจะถอยไปยืนอยู่ด้านหลังดีกว่า เดี๋ยวต่อสู้อาจส่งผลกระทบต่อท่านได้”รพีพงษ์หันหน้ามองไปที่ท่านวิทย์แล้วพูด

ท่านวิทย์พยักหน้า แล้วพูดว่า: “พวกเขาห้าคน นายเพียงคนเดียว จำไว้ว่าอย่าทุ่มเทมากเกินไป ถ้าต้านทานไม่ไหว นายก็หนีไปเองก่อน หนทางข้างหน้าของนายยังอีกยาวไกล ไม่ต้องสนใจคนแก่อย่างฉัน”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากพูดว่า: “ท่านวิทย์ อย่าได้ดูถูกผมมากเกินไป จะต้องพยายามอย่างเต็มที่จริงๆ ต่อให้พวกเขาห้าคนร่วมมือกัน ผมก็ไม่ใช่ว่าจะรับมือไม่ได้”

“ใช่แล้ว ผมรู้ว่าท่านยังมีไพ่ตาย แต่ทำแบบนั้น อาจทำให้เกิดความเสียหายได้มาก ดังนั้นได้โปรดฝากความหวังไว้ที่บนตัวของผมก่อน ไม่จำเป็นต้องใช้ปุ่มในมือของท่านอย่างง่ายๆ รอตอนที่ผมต้านทานไม่ไหวจริงๆ ท่านค่อยใช้ก็ไม่สายเกินไป”

บนใบหน้าของจารุวิทย์ปรากฏความประหลาด ปุ่มในมือของเขาเรียกได้ว่าปกปิดได้ค่อนข้างดี แม้แต่ห้าคนนั้นของประเทศรัสเซียยังค้นไม่พบ คาดไม่ถึงว่ากลับถูกรพีพงษ์ค้นพบ

รพีพงษ์มีพลังจิต รู้ทุกอย่างในรัศมีหลายร้อยเมตร จึงเห็นปุ่มในมือของจารุวิทย์ได้อย่างเป็นธรรมชาติ

จารุวิทย์ไม่ลังเล พยักหน้าให้รพีพงษ์อย่างแน่วแน่จริงจัง ไม่รู้ว่าทำไม เขารู้สึกว่ามีชายหนุ่มคนนี้อยู่ วิกฤตอันตรายในวันนี้ ถือได้ว่าไม่เท่าไหร่

ไม่ได้พูดจาไร้สาระต่อ รพีพงษ์จับมุรามาสะในมือไว้แน่นๆ จากนั้นพุ่งตรงไปที่แม็กซิม

เขาไม่ตั้งใจที่จะเสียเวลา ทันทีที่ขึ้นมาก็ตรงใช้พลังที่ค่อนข้างน่ากลัวโจมตี

“ท่าดาวฟ้า!”

รังสีแสงดาบกวาดกระแทกไปที่แม็กซิมด้วยลมแรง เมื่อแม็กซิมเห็นฉากนี้ หรี่ตาลง จากนั้นพลังในร่างก็แปลงร่างเป็นขวานขนาดยักษ์ พยายามดิ้นรนไปด้านหน้า ขวานยักษ์กลลวงตาปรากฏขึ้นมา ปะทะกับท่วงท่าของรพีพงษ์ทันที เสียงระเบิดดังขึ้น และความผันผวนของพลังที่ปั่นป่วน ทำให้โต๊ะรอบข้างแตกสลายโดยตรง

ทุกคนเห็นพลังของการต่อสู้ครั้งนี้น่ากลัวมาก รีบวิ่งไปทั่วด้วยความหวาดกลัว

อยู่ในการต่อสู้ระดับนี้ เมื่อได้รับผลกระทบแล้ว ก็ยากที่จะมีชีวิตอยู่รอด

ยอดฝีมืออีกสี่คนที่เหลือของประเทศรัสเซียจ้องมองคนที่อยู่ในงานอยู่ตลอดเวลา เกิดมีคนอยากจะแอบหนี พวกเขาก็จะลงมือทันที

“พลังของรพีพงษ์แข็งแกร่งจริงๆด้วย พวกเราจะพ้นอันตรายในครั้งนี้ได้หรือไม่ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเขาแล้ว”

“คาดว่ามันอาจเป็นไปได้ยาก เนื่องจากรพีพงษ์จะแข็งแกร่งแค่ไหน น่าจะสามารถรับมือได้เพียงแค่คนเดียว แต่ประเทศรัสเซียส่งมาห้าคนเต็มๆ พวกเรารีบคิดดูว่ามีวิธีอื่นที่จะหนีรอดพ้นมั้ยเถอะ”

……

หลังจากที่แม็กซิมต่อต้านการโจมตีนี้ของรพีพงษ์แล้ว ก็ฟาดขวานไปที่บนตัวรพีพงษ์อีกครั้ง รพีพงษ์หมุนเวียนฮั่วจิ้งทั้งหมดในร่างกาย เพื่อหลบการโจมตีนั้น

กลลวงขนาดใหญ่ของขวานฟัดลงบนพื้นทันที และพื้นปูนที่ราดด้วยปูนก็แตกเป็นรอยแตกขนาดใหญ่ ดูน่าสะพรึงกลัว

“เด็กน้อย คาดไม่ถึงว่าพลังของแกจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ฉันประเมินแกต่ำไปจริงๆ แต่ดูท่าทางที่ยังถืออาวุธของแกแล้ว น่าจะเป็นแดนที่ยังถึงไม่ขั้นใช้มั้ย? ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆ แกต้องการจะชนะฉัน ไม่ง่ายขนาดนั้น!”

แม็กซิมตะโกนใส่รพีพงษ์ แล้วพุ่งไปทางรพีพงษ์อีกครั้ง

ทั้งสองคนปะทะฝีมือกัน แสงและเงาเกี่ยวพันกัน ผลที่ตามมาพลังต่างๆกระจายไปรอบๆ ทำให้เกิดการทำลายล้างขนาดใหญ่

ในช่วงเวลาสั้นๆ ลานที่เดิมทีดูเรียบร้อย ก็ไม่ได้มีรูปร่างอีกต่อไป

แม้ว่ารพีพงษ์ยังคงเป็นเพียงแดนครึ่งดั่งเทพ หรือว่ายังคงไม่ได้ก้าวหน้าไปสู่พลังวิเศษเสนชั้นยอด แต่พลังในร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งมากขึ้นทุกวัน

โดยเฉพาะหลังจากที่ครั้งก่อนต่อสู้กับฐานยิน รพีพงษ์มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับแดนของตัวเอง นอกเหนือจากประสบการณ์การต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่คาดคิดแล้ว ความเข้าใจในแดนของตัวเอง ก็ยังลึกซึ้งขึ้นอีกเล็กน้อย

ในเวลานี้รพีพงษ์สามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ถ้าหากตัวเองก้าวหน้าไปสู่พลังวิเศษเสนชั้นยอดได้ พลังที่จะได้รับ อย่างมากก็สูงกว่านั้นแดนดั่งเทพขั้นต้น อย่างน้อยก็ความแข็งแกร่งแดนดั่งเทพขั้นกลาง

เนื่องจากตอนนี้รพีพงษ์ยังไม่ก้าวหน้า ในแง่ของพลัง สามารถต่อสู้กับยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นต้นได้

แม้ว่าแดนของแม็กซิมจะเป็นแดนดั่งเทพขั้นต้น แต่คิดว่าพวกเขาไม่ได้ฝึกฝนทีละขั้นตอนบรรลุถึงแดนตอนนี้เหมือนอย่างรพีพงษ์ พวกเขาอาศัยผ่านวิธีพิเศษถึงได้มีพลังแบบนี้ในตอนนี้

ดังนั้นต่อให้จะเป็นแดนที่แท้จริง พลังก็เห็นได้ชัดว่าไม่สมจริง ในระหว่างการต่อสู้กับรพีพงษ์ จุดอ่อนแบบนี้ของเขาก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นมองโดยรวมแล้ว การต่อสู้ระหว่างทั้งสองจนถึงตอนนี้ รพีพงษ์ยังคงมีอำนาจเหนือกว่า

แม็กซิมเห็นว่าตัวเองไม่สามารถจัดการกับรพีพงษ์ได้ ก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมา หลังจากกัดฟันแล้วจ้องมองรพีพงษ์ ใช้พลังทั้งหมดในร่างกาย ฟันขวานไปทางรพีพงษ์

เมื่อรพีพงษ์เห็นสิ่งนี้ ก็ไม่ลังเล เปลี่ยนท่วงท่ามุรามาสะในมือ ทำการโจมตีออกไปอย่างพิถีพิถัน

“ท่าเชิญพระจันทร์!”

มาพร้อมกับเสียงฟ้าร้องครืนๆ แสงดาบปรากฏขึ้นสู่ท้องฟ้า และปะทะเข้ากับขวานยักษ์ลวงตา

หลังจากความผันผวนครั้งใหญ่ เห็นได้ชัดว่าท่วงท่าของรพีพงษ์ดีขึ้นมาก แม็กซิมกระอักเลือดออกมา ถอยกลับไปทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“ความแข็งแกร่งของเด็กคนนี้แปลกประหลาด พวกเราเสียเวลาไม่ได้ ลุยพร้อมกัน จัดการเขาแล้ว ค่อยไปฆ่าผู้นำของประเทศจีน!”