พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 79 ไม่ทำโรตีไข่น่าเสียดาย

บทที่79 ไม่ทำโรตีไข่น่าเสียดาย

หลังจากที่เห็นเนื้อหาบนสัญญา ชรินทร์ทิพย์ตัวแข็งทื่อทันที มือที่ถือหนังสือสัญญาก็สั่น

เทา

นภทีป์เห็นท่าทีของเธอ ขมวดคิ้ว แล้วแย่งหนังสือสัญญามา มองดูเงื่อนไขหน้าสุดท้าย

ในหนังสือสัญญา

หลังจากอ่านจบ นภทีป์ก็บันดาลโทสะขึ้นมา จากนั้นยกมือขึ้น ตบหน้าชรินทร์ทิพย์ลงไปฉาดหนึ่ง

“ไอ้ฉิบหาย ใครให้แกเซ็นสัญญานี้ ตอนนี้แกเซ็นชื่อแกลงไปแล้ว ก็โมฆะแล้วสิวะ！”เสียงของนภทีป์โกธรจนสั่น

แม้ว่ายามปกติเขาจะลำเอียงรักหลานสาวคนนี้มาก แต่การร่วมมือกับซันบับเบิลครั้ง มันสำคัญกับตระกูลฉัตรมงคลจริงๆ นภทีป์โกธรจนแทบลมจับ

นอกจากนี้การได้หนังสือสัญญามาของรพีพงษ์ ทำให้นภทีป์ประหลาดใจอย่างยิ่ง หนัง

สือสัญญาที่สำคัญขนาดนี้ ซันบับเบิลคงจะได้เตรียมไว้อีกหนึ่งฉบับมั้ง และคงได้เซ็นชื่อเอาไว้แล้ว

ตอนนี้ชรินทร์ทิพย์ตัดสินใจเอง เซ็นลายเซ็นลงบนหนังสือสัญญา ทำให้หนังสือสัญญากลายเป็นโมฆะ นภทีป์ไม่โกธรน่ะสิแปลก

ชรินทร์ทิพย์มือกุมหน้า ไม่มีปฏิกริยาไปชั่วขณะ เธอคิดไม่ถึง ว่าบนหนังสือสัญญาจะมี

เงื่อนไขผูกมัดแบบนี้ด้วย

เธอหันหน้ามองรพีพงษ์ จากนั้นยื่นมือออกไป ชี้ไปที่จมูกรพีพงษ์ พูดคำรามเบาๆว่า“คุณปู่คะ เพราะไอ้นั่นแท้ๆ เขารู้ทั้งรู้ว่าบนหนังสือสัญญามีเงื่อนไขแบบนี้ ยังปล่อยให้หนูเซ็นอีก เขากลั่นแกล้งหนู”

รพีพงษ์พูดไม่ออก คิดไม่ถึงว่าชรินทร์ทิพย์จะมีความสามารถในการใส่ร้ายคนได้ขนาดนี้ เป็นความสามารถชั้นสูงเสียด้วย

“เมื่อกี้ผมพูดไปแล้วสองรอบ คุณหูหนวกหรือไง”รพีพงษ์พูดเสียงเย็นชา

ตอนนี้ชรินทร์ทิพย์ราวกับหมาจนตรอก แน่นอนเธอรู้ว่ารพีพงษ์พูดแล้ว แต่เธอก็ต้องหา

แพะรับบาปให้ได้นี่นา

“คุณปู่คะ โทษรพีพงษ์คนเดียวเลย เรื่องนี้โทษหนูไม่ได้นะคะ”ชรินทร์ทิพย์หันหน้าไปทางนภทีป์

นภทีป์มองชรินทร์ทิพย์อย่างไม่สบอารมณ์ เปิดปากพูด“แกคิดว่าฉันเลอะเลือนหรือไง เมื่อกี้รพีพงษ์พูดชัดขนาดนั้น แกกลัวว่าแกจะไม่ได้หนังสือสัญญานี้ ปู่ก็ไม่ว่าอะไร แกไปเซ็นโดยพลการ แบบนี้จะให้โทษใครได้！”

แน่นอนว่าปกติเวลาอยู่ต่อหน้านภทีป์ชรินทร์ทิพย์มักพูดจาออเซาะฉอเลาะ นภทีป์ต้องรักเธอเป็นพิเศษ แต่เมื่อทำให้ผลประโยชน์ต้องพังทลาย ต่อให้เป็นหลานสาวแท้ๆก็เถอะ นภทีป์ก็ไม่ไว้หน้า

ชรินทร์ทิพย์เห็นนภทีป์พูดแบบนั้น จึงพูดไม่ออกทันที แต่ในใจกำลังด่าทอรพีพงษ์กับอารียาเป็นพันเป็นหมื่นครั้ง

เธอรู้สึกว่าเธอโดนนภทีป์ตบ ก็เป็นเพราะรพีพงษ์กับอารียา

รพีพงษ์จ้องมองชรินทร์ทิพย์กับนภทีป์ แล้วเปิดปากพูด“ผมเอาหนังสือสัญญามาให้แล้ว หมดหน้าที่ผมแล้ว สำหรับเรื่องนี้ จะโทษพวกเราไม่ได้”

พูดจบ รพีพงษ์ก็จับมืออารียา เดินออกไปด้านนอก

“คุณปู่คะ จะให้พวกมันไปไม่ได้นะคะ เรื่องนี้รพีพงษ์ต้องรับผิดชอบ จะโทษหนูคนเดียวไม่ได้นะคะ”ชรินทร์ทิพย์นั่งลงตรงหน้านภทีป์ ร้องห่มร้องไห้

นภทีป์ไม่ได้ขวางรพีพงษ์เอาไว้ แต่กลับโมโหใส่ชรินทร์ทิพย์“ถ้าไม่ได้เห็นแก่หน้าตระกูลลัดดาวัลย์ในเมืองเกียวโต ความผิดของแก มันมากพอที่ทำให้ฉันไล่แกออกจากตระกูลฉัตรมงคลแล้วล่ะ นับแต่วันนี้ แกไม่ต้องมายุ่งเรื่องภายในบริษัท ตัดเงินเดือนลงครึ่งหนึ่ง แล้วให้ป้าแกมาสอนเรื่องการใช้ชีวิตในสังคม พอแกเป็นแล้ว ค่อยมาบริหารบริษัท”

ชรินทร์ทิพย์ตกใจอยู่ในที ป้าของเธอเนี่ยดุราวกับแม่เสือตัวจริง และก็ไม่พูดเหตุผลด้วย ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะแต่งเข้าตระกูลไหน

พูดได้ว่า คุณป้าของเธอเป็นคนกร้าวแกร่งชั้นสูงอย่างศศินัดดา

ถ้าชรินทร์ทิพย์ไปอยู่กับป้าของเธอ คิดว่าคงสะบักสะบอมจากนั้น ไม่ว่าเธอจะร้องขอนภทีป์ยังไง นภทีป์ก็ไม่ใจอ่อน คราวนี้นภทีป์โกธรเข้าแล้วจริงๆ

เขาหรี่ตามองรพีพงษ์จากไป ทอดถอนหายใจออกมา“รพีพงษ์เอาหนังสือสัญญาซันบับเบิลมาได้ครั้งหนึ่ง คิดว่าถ้าไปเอาอีกครั้งน่าจะได้อยู่ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คงได้แต่ฝากความหวังไว้ที่เขาแล้วล่ะ”

……

จนกระทั่งออกจากบ้านฉัตรมงคล อารียารู้สึกอึดอัด

เรื่องของวันนี้มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป ทำให้เธอตั้งรับไม่ทัน

แต่ดีที่วันนี้ไม่เกิดอะไรขึ้น ทำให้เธอโล่งใจไปเปลาะ

เธอหันไปมองรพีพงษ์ วันนี้เธอเองก็ได้สัมผัสถึงความมั่นคงจากตัวรพีพงษ์ และก็เป็นเพราะความรู้สึกนี้เอง ทำให้เธอไม่อยากห่างจากรพีพงษ์เลย

สิ่งที่ผู้หญิงต้องการที่สุดคือ มีผู้ชายที่ไว้วางใจได้ให้เจ้าเธอพึ่งพิง เห็นได้ชัด รพีพงษ์เป็นผู้หญิงที่อารียาพึ่งพิงได้

“คุณคงเหนื่อยไม่น้อยกับเรื่องหนังสือสัญญาของซันบับเบิลสินะคะ ชรินทร์ทิพย์ก็เกินไปจริงๆ คุณปู่ยังเอาเธอไม่อยู่เลย คุณก็อย่าถือสาเลยนะคะ ”อารียาพูดปลอบรพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้มขึ้น เอ่ยปากพูด“ผมไม่เคยถือสาคนแบบนั้นหรอกนะ ผมใส่ใจแต่ความรู้สึกคุณ”

ในใจอารียารู้สึกอบอุ่นขึ้นมา พูดต่อว่า“ครั้งนี้แม้ว่าคุณปู่จะไม่ได้บังคับให้ฉันหย่ากับคุณ แต่สัญญายังเซ็นไม่สำเร็จ กลัวว่าแม่ฉันคงจะได้ตื้อต่อ เสียดายหนังสือสัญญาฉบับนั้นของคุณ เสียดายคุณทำงานฟรีๆ”

“ไม่มีอะไรน่าเสียดายนี่ แค่หนังสือสัญญาฉบับเดียว เอามาได้ตลอดเวลา”รพีพงษ์เปิดปากพูด

อารียาเบิ่งตาโพลงขึ้นทันที เธอคิดไม่ถึงว่าเขาแทบจะไม่ได้เป็นทุกข์เป็นร้อนกับหนังสือ

สัญญาฉบับนั้นเลย ทำอย่างกับว่าเขาไปเอาหนังสือสัญญาที่ซันบับเบิลได้ตลอดเวลา

ตกลงเพื่อนที่ซันบับเบิลของเขาเป็นใครกัน

“อีกอย่างคุณไม่ต้องกังวลว่าแม่คุณกับคนในตระกูลฉัตรมงคลจะพูดอะไร เพราะนภทีป์จะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน”รพีพงษ์พูดต่อ

“คุณหมายความว่า คุณปู่จะช่วยพวกเราเหรอ”อารียาถามอย่างสงสัย

“คิดว่านะ ก็ต้องดูว่าท่านให้ความสำคัญกับหนังสือสัญญามากแค่ไหน”รพีพงษ์พูดพลางยิ้ม

อารียาไม่เข้าใจความหมายของรพีพงษ์ แต่สำหรับเธอในตอนนี้แล้ว ไม่ต้องหย่า ถือว่า

เป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุด สำหรับหนังสือสัญญาของตระกูลฉัตรมงคลกับซันบับเบิล เธอไม่ใส่ใจแล้ว

ทั้งคู่เดินไปที่หน้าหมู่บ้าน อารียามองไปในทางที่มีของกินขาย พูดขึ้นว่า“แผงขายโรตีไข่ไม่ได้มานานแล้วนะคะ โรตีไข่ที่เขาทำอร่อยมาก เสียดายตอนนี้หากินไม่ได้แล้ว”

รพีพงษ์ปั้นสีหน้าไม่ถูก คิดไม่ถึงว่าอารียาจะชอบกินโรตีไข่ที่ธฤตญาณทำ

จะว่ากันตามตรง โรตีไข่ที่ธฤตญาณทำสุดยอดหาที่เปรียบไม่ได้จริงๆ รพีพงษ์เองก็รู้สึกว่าอร่อย ตอนนี้เขาผันมาพัฒนาธุรกิจกับไตรทศ จึงเสียเวลาพัฒนาฝีมือการทำโรตีไข่ไปมาก

คงหยุดพักสองสามวันมั้ง รอสักครู่นะ ผมลองโทรดู”

รพีพงษ์พูดจบ จึงรีบโทรหาธฤตญาณทันที

“รพีพงษ์ โทรมาตอนนี้ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่า ตอนนี้ฉันกับไตรทศรวบรวมข้อมูลได้ส่วนมากแล้วล่ะ ที่เมืองริเวอร์ถือว่ามีศักยภาพมาก ถ้านายต้องการ ฉันจะพาคนไป”

ธฤตญาณพูด

รพีพงษ์รู้สึกเก้อเขิน ลังเลเล็กน้อย พูดขึ้น“มีธุระสำคัญจะไหว้วานจริงๆนั่นแหละ”

“เรื่องอะไรล่ะ ว่ามาสิ ขอแค่อยู่ในเมืองริเวอร์ เราไม่กลัวใครทั้งนั้น”ธฤตญาณพูดอย่างไม่กลัวใคร

“ฉันอยากให้แกทำโรตีไข่ให้สามสี่อัน”รพีพงษ์เปิดปากพูด

โทรศัพท์ปลายสายเงียบลงทันที

“นายเอาจริงเหรอ”สักพัก ธฤตญาณจึงเปิดปากพูด

“อ่ะแฮ่ม เอางี้ นายทำไว้ก่อน เดี๋ยวฉันไปเอา”รพีพงษ์พูดขึ้นมาคำหนึ่ง จากนั้นจึงวางสายไป

อีกฝั่งสายโทรศัพท์ ไตรทศกับเจ้าอ้วนก็ได้ยินเสียงคุยของรพีพงษ์ จึงกุมท้องหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง

รพีพงษ์วางสายโทรศัพท์ แล้วบอกอารียาว่าเขารู้ว่าโรตีไข่อยู่ที่ไหน จะไปซื้อให้ตอนนี้

จากนั้นจึงเรียกรถแท๊กซี่ไปสตาร์กาย

ตอนที่เอาโรตีไข่ ธฤตญาณแทบจะเอามีดอีโต้สับรพีพงษ์เข้าสองสามที แล้วค่อยทำธุระให้รพีพงษ์ คำสั่งของพระเจ้าไม่ฟังไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แต่กลอกตาขาวให้รพีพงษ์สองสามที

รพีพงษ์ถือโรตีไข่กลับบ้าน ให้อารียากิน

อารียาดูดีใจมาก คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะหาโรตีไข่มาให้เธอได้จริงๆ เธอยังชมว่ารพีพงษ์เก่งมาก และสิ่งที่เธอไม่รู้ คนที่ทำโรตีไข่ให้เธอ ตอนนี้ได้กลายเป็นคนมีอิทธิพลที่สุดในใต้ดินเมืองริเวอร์

แต่ว่าภายในระยะเวลาหนึ่งเดือนสั้นๆ ชื่อของธฤตญาณก็ได้ดังไปทั่วเมืองริเวอร์แล้ว ดังพอๆกับชื่อไตรทศน่ะแหละ นอกจากนี้ใครๆก็รู้ ตอนนี้ไตรทศทำงานให้ธฤตญาณ สองคนนี้พอรวมตัวกัน แทบจะเรียกได้ว่าอิทธิพลลือเลื่องไปทั่วเมืองริเวอร์

“คนขายโรตีไข่ไม่ได้ทำขายแล้ว บอกว่าจะทำธุรกิจใหญ่ ผมก็ขอเขาอยู่นานสองนานเหมือนกัน ถึงได้ทำมาให้สามสี่อัน”รพีพงษ์พูดพลางยิ้ม

อารียาพยักหน้า เปิดปากพูด“เขามีฝีมือทำโรตีไข่ขนาดนี้ ถ้าไม่ทำต่อ ก็น่าเสียดายนะคะ”

รพีพงษ์หัวเราะเสียงดังฮ่าๆ ไม่รู้ว่าถ้าธฤตญาณได้ยินคำพูดของอารียาเข้า จะทำสีหน้ายังไงนะ

อารียาทำหน้าประหลาดใจ เปิดปากถาม“คุณหัวเราะอะไรคะ ฉันพูดอะไรผิด”

รพีพงษ์พยักหน้า พูด“คุณพูดถูกแล้วล่ะ ผมก็คิดว่าเขาทำโรตีไข่ได้อร่อยมากเหมือนกัน ไว้ว่างๆผมจะชวนๆเขานะ ให้เขากลับมาทำโรตีไข่”

อารียาไม่รู้ว่ารพีพงษ์กำลังคิดอะไรอยู่ จึงพยักหน้าอย่างจริงจัง

หลังจากที่รพีพงษ์กับอารียากลับไปได้ไม่นาน ชรินทร์ทิพย์ก็ออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลฉัตรมงคล ตอนนี้เธอเคียดแค้นชิงชังเกลียดรพีพงษ์กับอารียาเข้าไส้ เธอคิดว่าเป็น

ความผิดของรพีพงษ์ จึงทำให้เธอเซ็นผิด

เธอก็เลยสั่งให้คน ไปใส่ไคล้รพีพงษ์ว่าให้เธอเซ็นสัญญา จนทำให้สัญญาเป็นโมฆะ

เธอโดนนภทีป์ทำโทษ ในใจไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง แน่นอนว่าจะไม่ให้รพีพงษ์อยู่เป็นสุขแน่

ไม่นาน คนทั้งตระกูลฉัตรมงคลต่างคิดว่า การร่วมมือที่เป็นโมฆะกับซันบับเบิลครั้งนี้

เป็นเพราะความผิดของรพีพงษ์

ทุกคนต่างเริ่มกล่าวโทษรพีพงษ์ บอกว่าเป็นต้นเหตุดับอนาคตตระกูลฉัตรมงคล ทุกคน

เริ่มกล่าวถึง ว่าให้รพีพงษ์กับอารียาหย่ากัน แล้วให้เขาไสหัวออกไปจากตระกูล

ฉัตรมงคล

ศศินัดดายิ่งมีปฏิกริยารุนแรงกับเรื่องนี้ วันนี้ตลอดทั้งเช้า เธอได้ขวางทางรพีพงษ์กับ

อารียาเอาไว้