พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 718 ความลับ

บทที่718 ความลับ

บนเขาอารี

รพีพงษ์กำลังยืนอยู่ในสถานที่ที่เขามักจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เข้าใจตระหนักถึงสิ่งที่ในหนังสือกลยุทธ์บรรยายไว้

ด้วยความเข้าใจในเชิงลึกเกี่ยวกับศิลปะที่ลึกลับ รพีพงษ์ยิ่งรู้สึกถึงความลี้ลับมหัศจรรย์ของเทคนิคนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ควบคู่ไปกับรากฐานของเน่ยจิ้ง พลังวิเศษเสนในร่างกายของเขาเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จากการคาดเดาของเขา ตอนนี้เขาน่าจะถือว่าเป็นพลังวิเศษเสนชั้นต้น

ไม่เพียงแต่ความแข็งแกร่งชั้นต้น การหลอมรวมของเน่ยจิ้ง แสดงฝ่ามือดาวฟ้าออกมา สามารถฟาดยอดฝีมือเน่ยจิ้งขั้นกลางอันดับต้นๆให้ตายได้ แค่คิดก็รู้แล้วว่าพลังวิเศษเสนนี้น่ากลัวเพียงใด

รพีพงษ์รู้สึกได้ว่าจะเป็นลม เขาฟาดนัทธสมตายด้วยฝ่ามือเดียว และพลังอาจจะสามารถไล่ตามระดับปรมาจารย์ที่อ่อนแอกว่าได้

แม้ว่าเขาจะใช้มันได้เพียงครั้งเดียว แต่สำหรับยอดฝีมือระดับเน่ยจิ้งขั้นกลางแล้ว ก็เพียงพอแล้ว นี่เป็นไม้ตายที่ทรงพลังอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นรพีพงษ์มีลางสังหรณ์ว่า เมื่อพลังวิเศษเสนบรรลุถึงระดับชั้นสูง อานุภาพความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้น ถึงตอนนั้นเขาหลอมรวมพลังวิเศษเสนและเน่ยจิ้งเข้าด้วยกัน โดยใช้กระบวนท่วงท่าที่บรรยายไว้ในกลยุทธ์เล่มนั้น ควบคู่ไปกับกลยุทธ์สามท่า แม้ว่าจะเผชิญกับปรมาจารย์ตัวจริง ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กัน

ในเวลานั้นรพีพงษ์รู้สึกว่าตัวเองมีโอกาสที่จะต่อสู้กับปรมาจารย์ อยู่ในกลยุทธ์ศิลปะการต่อสู้เล่มนี้ แต่ทว่าเขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้

หนังสือกลยุทธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่ได้ทำให้รพีพงษ์สามารถบรรลุถึงขั้นระดับปรมาจารย์ได้ในเวลาอันสั้น แต่พลังวิเศษเสนที่บรรยายไว้ในนั้น กลับสามารถทำให้เขาอยู่ในระดับเน่ยจิ้งขั้นกลาง จากนั้นก็ระเบิดพลังการต่อสู้ของระดับปรมาจารย์ออกมา

และนี่สำหรับรพีพงษ์แล้ว ก็เพียงพอแล้ว

ไออ้วนวิ่งไปหารพีพงษ์ พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เอ่ยปากว่า: “ลูกพี่ ตั้งแต่ที่พี่ฆ่านัทธสม เข้าสู่อันดับคนโหดเหี้ยมได้ แทบไม่มีคนมาขโมยมันฝรั่งในที่ของพวกเราเลย ในตอนเช้าฉันสังเกตเห็นว่ามีคนหลายคนมองมาที่เรา ผลก็คือฉันจ้องเขม็งไปที่พวกเขาแวบเดียว พวกเขาก็หวาดกลัวจนวิ่งหนี ทั้งหมดนี้เกิดจากชื่อเสียงของลูกพี่”

รพีพงษ์ยิ้มบางเบา เอ่ยปากว่า: “นายวิ่งมาหาฉันที่นี่ ก็ไม่กลัวว่าคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของนายจะฉวยโอกาสหลบหนีเหรอ?”

ไออ้วนโบกมือ และพูดว่า: “ปัญหานี้พี่ไม่ต้องกังวล ตั้งแต่ที่ลูกพี่เข้าสู่อันดับคนโหดเหี้ยม ฉันขับไล่พวกเขาไปพวกเขาก็ไม่ยอมไป ตอนนี้พวกเขาแทบอยากที่จะตามติดลูกพี่ไปทำสวนทำไร่มากกว่า”

เมื่อได้ยินคำพูดของไออ้วน รพีพงษ์ครุ่นคิดสักพัก และเอ่ยปากถาม: “ตอนนี้เพาะปลูกเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ตอนนี้พวกเรานอกจากมันฝรั่งแล้ว ยังได้เลือกผักป่าที่กินได้มาสามชนิด และเมื่อเร็วๆนี้เรากำลังศึกษาวิธีการสกัดน้ำมันจากพืช แม้ว่าผลลัพธ์จะออกมาไม่ดีนัก สักวันหนึ่งเราอาจจะผัดผักทานได้”ไออ้วนกล่าวด้วยสีหน้าที่ภาคภูมิใจ

รพีพงษ์ยิ้มขึ้นมา ตบไหล่ไออ้วน แล้วพูดว่า: “ดีมาก อาหารและผักเหล่านี้สำหรับพวกเราแล้ว สำคัญมาก นายต้องดูแลเป็นอย่างดี ในอนาคตมันจะมีประโยชน์ ถ้าหากทำได้ดี ฉันไม่เอาเปรียบนาย”

ไออ้วนยิ้มแฮะๆ แล้วพูดว่า: “ลูกพี่ งั้นพี่สามารถสอนท่วงท่าที่ฟาดนัทธสมตายครั้งที่แล้วให้ฉันได้หรือเปล่า?”

รพีพงษ์เขม็งตาใส่เขาแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า: “สู้ให้ฉันฟาดนายไปตรงๆหนึ่งฝ่ามือไม่ดีกว่า นายจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง?”

ไออ้วนคอหดด้วยความตกใจ และพูดอย่างรวดเร็วว่า: “ไม่ล่ะไม่เอา ฉันเชื่อฟังเพาะปลูกดีๆดีกว่า ลูกพี่ทำธุระไปก่อนเถอะ ฉันไปดูพวกเขาก่อน”

หลังจากพูดแล้ว ไออ้วนก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้รพีพงษ์ไม่ได้ตั้งใจที่จะบอกการมีอยู่ของพลังวิเศษเสนให้กับคนอื่น เขาสามารถรู้สึกได้ว่า สิ่งที่เกี่ยวข้องกับหนังสือกลยุทธ์เล่มนี้มีความสำคัญมาก ผู้คนในโลกเพียงเพื่อจะกลายเป็นยอดฝีมือเน่ยจิ้ง ต่างก็แย่งชิงกัน และพลังวิเศษเสนแข็งแกร่งยิ่งกว่าเน่ยจิ้ง เมื่อคนอื่นรู้ถึงการมีอยู่ของพลังวิเศษเสน รพีพงษ์ในเวลานั้น อาจจะถูกรุมโจมตีโดยปรมาจารย์ทั้งหมดในโลกนี้

บรรลุถึงแดนปรมาจารย์ สิ่งที่ปรารถนา ก็คือการเพิ่มอานุภาพความแข็งแกร่ง ไม่มีใครปฏิเสธหนังสือกลยุทธ์ศิลปะการต่อสู้ที่สามารถทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นได้

ยิ่งไปกว่านั้นรพีพงษ์รู้สึกว่าพลังวิเศษเสนและเน่ยจิ้งมีความคล้ายคลึงกัน แต่เน่ยจิ้งดูเหมือนจะสู้พลังวิเศษเสนไม่ได้ พวกตระกูลศิลปะการต่อสู้โบราณเหล่านั้นคงจะไม่ปล่อยให้มันสูญหายไปอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้กระแสหลักของประเทศจีน คือเน่ยจิ้ง เขาไม่เคยได้ยินผู้คนพูดถึงพวกพลังวิเศษเสนมาก่อน

ดังนั้นรพีพงษ์จึงสงสัยว่าพลังวิเศษเสนนี้อาจเกี่ยวข้องกับความลับบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ เรื่องแบบนี้ ถ้าเกิดพูดออกไป มันจะก่อให้เกิดหายนะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้กับตัวเอง ดังนั้นก่อนที่จะมีความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง เรื่องนี้จะเป็นความลับของรพีพงษ์ไปตลอด ฝังไว้ที่ส่วนลึกของจิตใจ

ตอนนี้มาถึงขั้นนี้แล้ว รพีพงษ์ก็ทำได้เพียงถอนทอดใจ บนโลกใบนี้ สิ่งที่เขารู้ ยังน้อยเกินไป

……

ประเทศจีน

ในภูเขาลึกห่างจากเกียวโตมากกว่าสองร้อยกิโลเมตร ผ่านเส้นทางที่ซ่อนอยู่ สามารถมาถึงด้านหน้าของหน้าผาสูงชัน บนหน้าผานี้ มีบันไดหินที่สูงชันมาก ทอดไปสู่ยอดเขาเหนือหน้าผา

ในตอนท้ายของบันไดหิน สามารถมองเห็นด้านข้างของบนหน้าผา ตัวหนังสือสามตัวที่ดูมีชีวิตชีวาเขียนอยู่ว่า: สำนักฮิงแส

สำนักฮิงแสฝ่าเป็นสำนักที่สร้างขึ้นโดยเครือข่ายของฝ่ามือสยบพยัคฆ์ เป็นหนึ่งในสำนักศิลปะการต่อสู้โบราณในยุคนั้น ความแข็งแกร่งและสถานะได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในระดับแนวหน้าของการดำรงอยู่

เหมือนเช่นเดียวกับสำนักศิลปะการต่อสู้โบราณอื่นๆ พัฒนาไปตามยุคสมัย ผู้คนเริ่มไม่คุ้นเคยกับศิลปะการต่อสู้แบบโบราณ สำนักฮิงแสก็ได้ย้ายเข้าไปในป่าลึก เพียงแค่ส่งคนลงไปที่ภูเขาเป็นครั้งคราวเพื่อเลือกคนที่หน่วยก้านดีเหมาะสมแล้วพากลับไปที่สำนัก และสถานการณ์อื่นๆจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งต่างๆผู้คนทางโลก

ในเวลานี้ประตูด้านในของสำนักฮิงแส ที่อยู่อาศัยของผู้อาวุโสใหญ่ปธานิน

เด็กนักเรียนคนหนึ่งกำลังพานายใหญ่ของตระกูลวิรุฬห์ธนกิจในอำเภอคีงเมน ปีติภัทรเดินไปด้านหน้า

ใบหน้าของปีติภัทรเคร่งขรึมในเวลานี้ แม้ว่าจะเป็นเวลากว่าสองเดือนแล้ว แต่เขาก็ยังคงไม่ลืมฉากที่โสจกรเสียชีวิตด้วยน้ำมือของรพีพงษ์

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา เขาฝ่าฟันอุปสรรค ในที่สุดก็กลับมาถึงที่สำนักฮิงแส มาหาอาจารย์ของโสจกร ผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักฮิงแส ปธานิน เพื่อรายงานเหตุการณ์นี้

ผู้อาวุโสปธานินเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งเป็นอันดับสองของสำนักฮิงแส เป็นความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของแดนเครึ่งปรมาจารย์อยู่แล้ว นอกเหนือจากการเป็นปรมาจารย์ของสำนักฮิงแส ตำแหน่งของผู้อาวุโสปธานินที่อยู่ในสำนัก ไม่มีใครเทียบได้

และโสจกรที่ถูกรพีพงษ์ฆ่าตาย เป็นรายชื่อลูกศิษย์คนแรกที่ถือได้ว่าค่อนข้างดีของปธานิน

เด็กนักเรียนพาปีติภัทรไปถึงที่พักของปธานิน ในเวลานี้ปธานินกำลังนั่งสมาธิอยู่ หลังจากที่เด็กนักเรียนทักทายแล้ว ก็ออกไป

ปีติภัทรไม่กล้าที่จะละเลยแม้แต่น้อย อยู่ต่อหน้ายอดฝีมือแดนเครึ่งปรมาจารย์ผู้นี้ ในใจของเขารู้สึกกระวนกระวายอย่างยิ่ง

เขาอธิบายความตั้งใจของตัวเองอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันก็รายงานกระบวนการตายของโสจกรด้วยน้ำมือของรพีพงษ์ จากนั้นก็แสดงท่าทางจงเกลียดจงชัง ราวกับว่าตอนที่รพีพงษ์ฆ่าโสจกร เขาเกือบจะตายแทนโสจกร

หลังจากที่ปธานินฟังคำพูดของปีติภัทรจบ ลืมตาขึ้นมา แสงสว่างที่ส่องออกมา ร่างกายปีติภัทรสั่นสะท้านขณะที่มองไปที่

“กล้าฆ่าลูกศิษย์ของปธานิน ไม่เจียมตัวจริงๆ รู้มั้ยว่าคนคนนั้นเป็นใคร?”ปธานินเอ่ยปาก

“ตรวจสอบแล้ว คนคนนี้เป็นตระกูลอันดับต้นๆของเกียวโต นายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ แต่เดิมเป็นเพียงคนธรรมดาที่แข็งแกร่ง ไม่รู้ว่าไปเรียนเน่ยจิ้งมาจากที่ใด หยิ่งผยองมาก”ปีติภัทรเอ่ยปาก

ปธานินส่งเสียงเย็นชา เอ่ยปากว่า: “ก็แค่นั้นเอง พอดีเลยฉันก็ไม่ได้ลงเขามาหลายปี ผ่านไปอีกสักพัก ฉันจะลงเขาไป ไปล้างแค้นให้กับโสจกร ก็ถือได้ว่าเป็นไมตรีจิตความรักใคร่ของพวกเราอาจารย์ลูกศิษย์”