พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 32 ฝีมือการนวดของรพีพงษ์
- Home
- พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก
- ตอนที่ 32 ฝีมือการนวดของรพีพงษ์
บทที่ 32 ฝีมือการนวดของรพีพงษ์
อารียาจ้องไปที่หน้าของรพีพงษ์อย่างไม่เชื่อใจนัก มักจะคิดว่ารพีพงษ์คอยจะแกล้งเธออยู่เรื่อย
“นายนวดเป็นหรอ ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อน” อารียาเอ่ยปากถาม
“ฉันเรียนตอนว่างๆน่ะ เมื่อก่อนเธอไม่มองฉันด้วยซ้ำไป ถึงฉันจะเป็น ก็ไม่มีโอกาสบอกให้เธอรู้หรอก” รพีพงษ์พูดอย่างซื่อๆ
อารียาคิดไปคิดมาก็จริง จนถึงตอนนี้ เธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารพีพงษ์ทำอะไรได้บ้าง
เมื่อก่อนทุกคนต่างก็ว่ารพีพงษ์ไร้ประโยชน์ ถึงเธอจะไม่ได้คิดอย่างนั้น เวลาผ่านไป ก็คงจะรู้สึกเหมือนๆกัน ว่ารพีพงษ์ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
“ถ้าเธอกลัวฉันทำมิดีมิร้ายกับเธอล่ะก็ อย่างนั้นช่างมัน เธอนอนเถอะ” รพีพงษ์เอ่ยปาก
“เดี๋ยว” อารียารีบพูด
เธอคิด ถ้ารพีพงษ์อยากจะทำอะไรขึ้นมาจริงๆล่ะก็ คงจะทำไปตั้งนานแล้ว ในเมื่อเขาพูดเองว่านวดเป็น ลองสักหน่อยก็ไม่เสียหายนี่นา อีกอย่างหลายวันมานี้เธอก็เหนื่อยมากจริงๆ
รพีพงษ์ได้ยินเสียงเรียกของอารียาให้เขารอก่อน ในใจก็แอบยิ้ม ขอแค่ปลาติดเบ็ด ยังไงก็หนีออกจากมือเขาไม่พ้น
เขาไม่ได้อยากจะฉวยโอกาสตอนนวดทำมิดีมิร้ายกับอารียาเลยสักนิด เขายังไม่ถึงขั้นหื่นกระหายขนาดนั้น
เขาคิดแบบนี้ ก็เพราะว่ามั่นใจในฝืมือการนวดของตัวเองมาก เขาเชื่อว่าถ้าอารียาแค่ได้ลองสักครั้ง อีกหน่อยจะต้องตกหลุมรักความรู้สึกนี้อย่างแน่นอน
เพียงแค่อารียาถอนตัวออกจากการนวดของเขาไม่ได้แล้วล่ะก็ ในอนาคตถ้าคนสองคนอยากที่จะเขยิบเข้าไปอีกสักขั้น ก็ใกล้เพียงแค่เอื้อมเท่านั้น
“อย่างนั้นนายก็ลองดู ถ้าดีฉันก็ว่าดี แต่ถ้ามือนายไปแตะโดนส่วนที่ไม่ควรแตะล่ะก็ ฉันก็……ฉันก็จะตั้งตัวเป็นศัตรูกับนาย” อารียาอยากจะทำท่าทางให้ดูน่ากลัวสักหน่อย แต่ก็พูดออกไปได้แค่ตั้งตัวเป็นศัตรู
รพีพงษ์รู้สึกว่าอารียาน่ารักสุดๆ ตัวเองได้มีภรรยาที่น่ารักขนาดนี้ เขานี่มันจะโชคดีเกินไปแล้ว
อารียานอนลงบนเตียง รอรพีพงษ์เข้ามานวดให้เธอด้วยใจที่ยุ่งเหยิงปั่นป่วน
รพีพงษ์มองท่าทางของอารียาแล้ว ก็พูดขึ้น “ยื่นมือมาให้ฉัน ผ่อนคลายร่างกาย ตอนแรกๆอาจจะเจ็บนิดหน่อยนะ”
อารียายื่นมือสองข้างของตัวเองให้รพีพงษ์ หลังจากที่รพีพงษ์จับมือเธอไว้ มือข้างหนึ่งก็นวดลงบนเอวของอารียา มืออีกข้างหนึ่งดึงข้อมือของเธอไว้
นวดสุดแรงที่มี แกร็ก!
โอ้ย!
อารียาทนไม่ไหว ร้องออกมา ตอนแรกเธอรู้สึกเจ็บจริงๆ แต่ผ่านไปสักพัก…..กลับรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
อีตาหมอนี้ …..ก็มีดีเหมือนกันนี่นา
“เป็นยังไง แรงประมาณนี้ทนไหวไหม” รพีพงษ์ถามยิ้มๆ
อารียาพยักหน้าขึ้นลง ทั่วทั้งตัวรู้สึกผ่อนคลายไปหมด ยอมให้รพีพงษ์นวดตามสบาย
รพีพงษ์เห็นอารียาเริ่มผ่อนคลาย ก็เริ่มแสดงฝีมือจริงๆออกมา โชว์ทักษะการนวดทั้งหมดที่เคยเรียนออกมาใช้อย่างเต็มที่
อารียารู้สึกเพียงแต่ว่า ร่างกายตัวเองอ่อนปวกเปียก ความปวดเมื่อยทั้งหมดจากการทำงานกลับหายไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งที่เข้ามาแทนที่ก็คือความสบายเนื้อสบายตัว
เนื่องจากรู้สึกสบายมาก สบายมากซะจนอารียาส่งเสียงร้องแปลกๆออกมา……
“ฝีมือการนวดของนายสุดยอดขนาดนี้ ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่เคยพูดสักคำเลยล่ะ ฉันว่าระดับนายเนี่ย เปิดร้านนวดเล็กๆเป็นของตัวเองได้สบายๆเลยนะ แถมลูกค้าต้องติดตรึมแน่นอน” อารียาไม่วายพูดชม
รพีพงษ์ยิ้มกว้าง พลางตอบกลับ “ฝีมือการนวดของฉันน่ะ มีไว้ใช้กับเธอคนเดียวเท่านั้น”
อยู่ๆอารียาก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหยอดขึ้นมา เธอไม่ได้รู้สึกว่ารพีพงษ์กำลังทำเป็นปากหวานสักนิด แต่เพียงแค่ว่าฝีมือการนวดของรพีพงษ์มันจะสุดยอดเกินไปแล้วจริงๆ
ถูกนวดกดจุดเบาๆแบบนี้ เธอรู้สึกอย่างกับจะได้ขึ้นสวรรค์ยังไงอย่างอย่างนั้น
“จริงๆแล้ว ฉันก็ยังมีเทคนิคอื่นอีกเยอะนะ ถ้าเธออยากรู้ล่ะก็ ฉันจะแสดงให้เธอดู ให้เธอคนเดียวเท่านั้น”
ก่อนหน้ารพีพงษ์มักจะไม่แสดงออกมากนัก มีเพียงแต่ต่อหน้าผู้หญิงที่เขารักเท่านั้น ถึงจะกล้าป่าวประกาศออกมาสักครั้ง
แต่อารียากลับเงียบไม่ตอบเขา เขามองไปทางใบหน้าน้อยๆของอารียา พบว่าอารียาผล็อยหลับไปซะแล้ว
รพีพงษ์อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา พลางคลุมผ้าห่มให้อารียา
เขาจ้องมองร่างบางของอารียาที่กำลังหลับปุ๋ย พูดความจริง ถ้าให้บอกว่าไม่อยากที่จะสัมผัส แน่นอนว่าโกหก แต่รพีพงษ์ก็ไม่อยากที่จะฉวยโอกาสกับเธอ
ถึงอยากจะสัมผัสเนื้อตัวเธอมากแค่ไหน เขาก็ยอมรอที่จะสัมผัสเนื้อตัวเธอตอนที่เธอมีสติครบถ้วนเท่านั้น
ไม่ได้คิดอะไรมากมาย รพีพงษ์ปูฟูกที่พื้น ก่อนจะทิ้งตัวนอนแล้วหลับไป
เช้าวันต่อมา อารียาตื่นนอน บิดขี้เกียจไปมา รู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก
“ฝีมือการนวดของหมอนี่ ต้องยอมรับว่าสุดยอดจริงๆ ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อนนะ” อารียาพูดออกมาอย่างพึงพอใจ
“เมื่อคืน เหมือนเขาพูดว่ามีเทคนิคที่จะใช้กับฉันแค่คนเดียวใช่ไหมนะ คิดไปคิดมา ก็ดีเหมือนกัน”
บนใบหน้าของอารียามีรอยยิ้มหวานๆออกมา นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่แต่งงานมาที่เธอได้ยิ้มออกมาแบบนี้
วันนี้เป็นวันหยุด อารียาไม่ต้องไปทำงาน อาจจะเป็นเพราะการนวดของรพีพงษ์เมื่อวาน เลยทำให้วันนี้เธออารมณ์ดี ยอมออกไปซื้อเครปเป็นเพื่อนรพีพงษ์โดยเฉพาะ
หลังจากที่คนสองคนถึงหน้าร้านขายเครป รพีพงษ์กวาดตามองผู้ชายวัยกลางคนตรงหน้าแวบหนึ่ง ก่อนจะพบว่าสีหน้าของเขาดูแปลกๆไป
“ทำไมเมื่อวานไม่มาล่ะ” รพีพงษ์ถามออกไปคำหนึ่ง
ชายวัยกลางคนหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้น “ผมเจอปัญหานิดหน่อยน่ะ เลยไม่ได้มาเปิดร้าน”
นัยย์ตาของเขาดูไม่สดใสอย่างที่เคย คิดๆดูแล้ว ปัญหาที่เขาว่า คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ
“ถ้าพี่ไม่รู้จะทำยังไง ผมอาจะช่วยพี่ได้นะ” รพีพงษ์เอ่ยปาก
“ไม่เป็นไรหรอก ผมจัดการได้ วันนี้พวกคุณดูอารมณ์ดีนะ เธอยอมมาเป็นเพื่อนคุณล่ะสิ” ชายวัยกลางคนพูดยิ้มๆ
รพีพงษ์ยิ้มกว้างพลางพยักหน้าหงึกๆ
“ขอให้รักกันนานๆนะ” ชายวัยกลางคนยื่นเครปมาให้รพีพงษ์ ไม่วายที่จะอวยพร
รพีพงษ์พยักหน้าขอบคุณ ถือเครปในมือหมุนตัวเดินออกมา
ถึงเขาจะรู้สึกว่าชายวัยกลางคนคนนั้นน่าจะเจอเรื่องอะไรที่ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่ยอมพูดออกมา รพีพงษ์เองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง
อีกทั้งเขาก็รู้สึกว่าชายวัยกลางคนคงจะลำบากใจน่าดู ที่ต้องมาหาวิธีจัดการปัญหาที่เจอ
“ดูเหมือนคนขายเครปคนนั้นหน้าตาหม่นหมองลงไปเยอะ เขาเจออะไรมาหรอ” อารียาถามรพีพงษ์ด้วยความสงสัย
“ชีวิตมันไม่ง่ายนักหรอก ทุกคนต่างก็มีปัญหาของตัวเองที่ต้องจัดการน่ะ” รพีพงษ์ไม่วายที่จะพูดพร้อมถอนหายใจออกมา
อารียามองรพีพงษ์ด้วยสายตาแปลกๆ คิดไม่ถึงเลยว่าคนอย่างเขาก็ถอนหายใจเป็นเหมือนกัน
สองคนกลับถึงบ้าน ศศินัดดาเห็นในมือรพีพงษ์ถือเครปอยู่ ไม่พูดไม่จาอะไร ก็แย่งเครปออกไปจากมือ
“แม่ ทำอะไรของแม่ นั่นมันข้าวเช้าของรพีพงษ์นะ แม่ไม่ได้จะทำข้าวกินเองหรือไง” อารียาพูดอย่างไม่พอใจ
“ข้าวเช้าอะไรของเขา ไม่ได้ใช้เงินของบ้านเราซื้อมาหรือไง อยู่ๆฉันก็ไม่อยากทำกับข้าวแล้ว ฉันจะกินไอ้นี่แหละเป็นข้าวเช้า” ศศินัดดาพูดด้วยน้ำเสียงไร้ข้อกังขา
”แม่!” อารียาเริ่มทนไม่ไหว
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปทำข้าวเช้ากินเองละกัน อันนี้ก็ให้แม่กินไปเถอะ”
รพีพงษ์กลับไม่ได้สนใจอะไร เดินดุ่มๆเข้าห้องครัวไปทำกับข้าวกินเอง
ตอนสิบโมงตรง ศศินัดดากับศักดาออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่อารียากับรพีพงษ์อยู่บ้านกันสองคน
อยู่ดีๆก็มีเสียงกดออดที่ประตูดังขึ้น รพีพงษ์เดินไปเปิดประตู เจอวัยรุ่นผู้หญิงรูปร่างได้สัดส่วนคนหนึ่ง แต่งตัวเซ็กซี่ ฉูดฉาด ยืนอยู่ที่ประตู
รพีพงษ์เคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อน ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนรู้ใจของอารียานั่นเอง ชื่อบุษบากร