พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 205 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

บทที่ 205 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

ครอบครัวของบจีเดินออกมาจากบ้าน บจีและตุลยวัตทั้งสองมองไปที่ปรางทิพย์ด้วยความกังวล  

“ลูก ทำไมจู่ๆฌัลล์ถึงมาหาพวกเรา เขาคงไม่ใช่ว่าฉวยโอกาสรีดไถเราอีกนะ?”บจีกล่าว 

 

“แม่ค่ะ ทำไมแม่คิดแบบนี้ล่ะค่ะ ชื่อเสียงของเขาในแวดวงนี้ก็เชื่อถือได้มาก ไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก หนูเดาว่าก็แค่อยากให้แน่ใจว่าเราพอใจกับผลลัพธ์ของครอบครัวอารียาไหม”ปรางทิพย์กล่าว  

“จริงเหรอ? แต่แม่รู้สึกว่าตากระตุกไม่หยุดเลย เหมือนกับว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นเลย”บจีกล่าวอย่างเป็นห่วง 

“ไม่มีอะไรหรอกแม่ ระดับฝีมือของฌัลล์ก็สูงอยู่ เขาจัดการปัญหาได้ แม่สบายใจได้ หนูคิดว่าตอนนี้ครอบครัวอารียาคงจะทรมานเป็นอย่างมาก จะโทษเราก็ไม่ได้ ใครให้หล่อนทำให้ครอบครัวน่าสังเวชขนาดนี้”ปรางทิพย์กล่าว  

เมื่อคิดว่าอารียากลายเป็นอย่างที่เธอคิด ปรางทิพย์ก็รู้สึกตื่นเต้น  

ตั้งเด็กอารียาก็เหนือกว่าเธอ เธอมีชีวิตอยู่ในใต้เงาของอารียามาตลอด ดังนั้นตอนที่เธอยังเด็กมาก เธอก็มักจะหวังว่าความสมบูรณ์แบบของอารียาจะถูกทำลาย  

เมื่อได้เห็นความสมบูรณ์แบบของอารียาถูกทำลาย นี่เป็นความฝันของเธอโดยมาตลอด  

คราวนี้เธอปล่อยให้ฌัลล์พาคนไปทำลายอารียา ซึ่งเป็นผลกระทบที่รุนแรงที่สุดต่อความสมบูรณ์แบบของอารียาอย่างไม่ต้องสงสัย  

ไม่ว่าเมื่อก่อนอารียาจะเคยดูเลิศแค่ไหน แต่ตอนนี้ในสายตาของปรางทิพย์ เธอเป็นคนที่ถูกผู้ชายรุมโทรม ไม่ว่าเธอจะดีเลิศแค่ไหน แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? 

ทันทีที่นึกถึงท่าทางที่ความสิ้นหวังของอารียา ปรางทิพย์ก็รู้สึกว่าตัวเองตื่นเต้นขึ้นมา  

ฌัลล์ส่งข้อความถึงพวกเขาและบอกให้พวกเขาไปที่ห้องบิลเลียดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากRose&Mary Hostel   

ไม่นานหลังจากนั้น ปรางทิพย์พวกเขาทั้งสามก็มาถึงห้องบิลเลียด 

ห้องบิลเลียดไม่มีใครอยู่เลย หลังจากที่ทั้งสามคนเดินเข้ามา ก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่หดหู่น่ากลัว ขนบนตัวของบจีก็ลุกซู่ขึ้นมาทันที  

“ลูก เรากลับกันดีกว่า แม่รู้สึกว่าที่นี่ผิดปกติยังไงก็ไม่รู้”บจีกล่าว 

ปรางทิพย์ขมวดคิ้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าฌัลล์ให้พวกเขามาที่ อย่างน้อยมันก็ต้องไปในที่ที่ไม่มีใคร ถ้าทั้งสามคนในครอบครัวศศินัดดาถูกฌัลล์จัดการเรียบร้อยแล้วจริง พวกเขาควรจะปรากฏตัวที่นี่ถึงจะถูก 

ขณะที่พวกเขากำลังสงสัย ประตูม้วนของห้องบิลเลียดก็หล่นลง และประตูก็ปิดแน่

บจีพวกเขาทั้งสามคนผงะตกใจ  รู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ อยากจะหนี แต่เมื่อคิดได้ว่าต้องหนี ก็สายไปแล้ว   

ไฟในห้องบิลเลียดสว่างขึ้น จากนั้น กลุ่มคนก็ปรากฏตัวต่อหน้าครอบครัวของบจีพวกเขาทั้งสามคน  

ฌัลล์และคนที่พวกเขาหามาทั้งหมดถูกกลุ่มคนที่ใส่ชุดดำจับตัวไว้แล้วเดินเข้ามา คนพวกนี้มีจมูกบวมและหน้าบวม ที่สำคัญหลายคนยังคงโอดครวญ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเพิ่งถูกทุบตีมา  

อารียามองไปที่กลุ่มคนของฌัลล์ด้วยความประหลาดใจ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เธอคิดไม่ถึงมาก่อนว่า ฌัลล์พวกเขาจะปรากฏต่อหน้าเธอในลักษณะเช่นนี้ 

หลังจากที่รพีพงษ์กลับมา ก็ไปพร้อมกับจิรายุศเพื่อไปหาชัยสิทธิ์พวกเขา หลังจากรับรู้สถานการณ์จากชัยสิทธิ์แล้ว จิรายุศก็ได้สั่งให้ชัยสิทธิ์เริ่มจัดการกับฌัลล์ “ทรมานให้มันสารภาพออกมา”  

ฌัลล์ก็ถือได้ว่าเป็นคนหนักแน่น ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมพูดว่าใครว่าจ้างให้เขามาจัดการครอบอารียา แต่เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่จับเขามาเป็นคนของจิรายุศ ถ้าตอนนั้นรู้ว่าคนที่ปรางทิพย์จะจัดการมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับจิรายุศ เขาก็จะไม่รับงานนี้แน่นอน  

นอกจากนี้ยังมีชัยสิทธิ์นักฆ่าระดับโลกมาหลายปี มีวิธีมากมายที่จะเอาคำตอบจากปากของคนคนหนึ่ง ดังนั้นใช้เวลาไม่นาน ฌัลล์บอกทุกอย่างออกมาหมด  

หลังจากรู้ตัวคนที่ว่าจ้างให้ฌัลล์มาจัดการอารียาพวกเขาแล้วคือครอบครัวของปรางทิพย์ รพีพงษ์ก็แสยะยิ้มในใจ ก่อนหน้าที่จะกลับมา เขาก็พอเดาได้อย่างรวดเร็ว เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับครอบครัวปรางทิพย์แน่  

เนื่องจากอยู่ที่อำเภอหยก ที่เห็นอารียาเป็นเป้าหมายแบบนี้ ก็คงมีแต่ครอบครัวปรางทิพย์ 

ฌัลล์บอกคำสั่งของปรางทิพย์ออกมาหมด หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยิน ในใจก็รู้สึกเต็มด้วยความอาฆาตแค้น เขาคิดไม่ถึงว่าครอบครัวปรางทิพย์จะโหดเหี้ยมขนาดนี้ คิดที่จะจัดการกลับอารียาพวกเขาแบบนี้  

คราวนี้ถ้าเขาไม่บอกให้จิรายุศจัดเตรียมบอดี้การ์ดไว้ล่วงหน้าก่อน ฌัลล์ก็คงจัดการไปเรียบร้อย ทุกอย่างก็สายไปแล้ว 

ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่รพีพงษ์จะปล่อยครอบครัวปรางทิพย์ไว้แน่ เขาใช้ชื่อของฌัลล์ส่งข้อความให้กับปรางทิพย์ ให้พวกเขาทั้งครอบครัวมาเจอกันที่ห้องบิลเลียดแห่งนี้ เพื่อจะสั่งสอนพวกเขา 

 

“พวก….พวกแกเป็นใคร  ฌัลล์  ทำคุณถึงถูกพวกเขาจับได้ละ?”ปรางทิพย์จ้องมองคนตรงหน้าเธออย่างร้อนรน และถาม  

ฌัลล์เหลือบมองปรางทิพย์อย่างโกรธแค้น และพูดว่า: “พวกแกทำให้ฉันทรมานจริงๆ พวกแกมีเรื่องกับใครไม่มี มามีเรื่องกับคนของท่านยุด  ตอนนี้ฉันก็ต้องทุกข์ทรมานไปพร้อมกับพวกแกด้วย  คราวนี้ถ้าฉันไม่ตาย ฉันจะไม่ปล่อยพวกแกไปอย่างแน่นอน!”  

“คนของท่านยุด? คุณกำลังพูดอะไร คนที่พวกเราให้ไปจัดการ ก็เป็นเพียงแค่ครอบครัวที่ธรรมดาเอง พวกเขาแต่โชคดี ที่ถูกท่านยุดช่วยไว้ครั้งเดียวเอง พวกคุณน่าจะเข้าใจผิดแล้ว”บจีกล่าวขึ้นทันที 

ฌัลล์ไม่อยากสนใจพวกเขา จากนั้นจ้องมองไปที่บจีอย่างเคียดแค้น แล้วไม่พูดอะไร  

ในขณะนี้จิรายุศเดินออกมาจากข้างใน ดวงตาทั้งสองจ้องมองไปที่บจีอย่างเย็นชา แล้วกล่าว: “ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม พวกคุณหาคนไปทำเรื่องโหดเหี้ยมแบบนี้กับพวกเขา มันก็ไม่สมควร ที่สำคัญพวกเขาก็เป็นญาติพวกคุณด้วย พวกคุณก็อดไม่ได้เหรอ?” 

เมื่อเห็นจิรายุศเดินออกมา สีหน้าของบจีพวกเขาทั้งสามก็เปลี่ยนไป พวกเขารู้ดีว่า มีจิรายุศอยู่ที่นี่ วันนี้พวกเขาคงจะหนีไม่รอดแล้ว  

“ตอนนั้นฉันก็ห้ามพวกเธอแล้วว่าอย่าทำแบบนี้ แต่พวกเธอไม่ฟัง ตอนนี้เป็นไงล่ะ เรื่องนี้รู้ถึงท่านยุด ครอบครัวเราจบเห่แน่!”สีหน้าตุลยวัตเต็มไปด้วยโมโหหันไปว่าให้ปรางทิพย์และบจี  

“ในเมื่อคุณไม่เห็นด้วยขนาดนี้ ตอนนั้นทำไมคุณไม่ห้ามพวกเราไว้ แต่กลับให้เงินพร้อมกับพวกเรา ตอนนี้เกิดเรื่อง คุณก็กลับคำ คุณยังมียางอายอยู่มั้ย”บจีพูดอย่างไม่พอใจ  

“พอได้ละ ไม่ต้องทะเลาะกัน เรื่องแบบนี้ทะเลาะกันไปก็ไม่มีประโยชน์”จิรายุศจ้องมองที่พวกเขาแล้วแสยะยิ้ม  

ปรางทิพย์กัดริมฝีปากและมองไปที่จิรายุศ ตอนนี้ในใจเธอก็รู้สึกไม่พอใจมาก เธอไม่เข้าใจ มาทำไมแม้แต่จิรายุศคนที่ใหญ่โตที่สุดในอำเภอหยกถึงช่วยอารียา แม้แต่พระเจ้าทำไมถึงได้ลำเอียงขนาดนี้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็จะช่วยอารียาทุกอย่าง?  

“ท่านยุด ครอบครัวอารียามีอะไรดีนักหนา ทำไมท่านต้องช่วยพวกเขาด้วย เรื่องนี้มันก็เป็นความแค้นของพวกเรา น่าจะไม่เกี่ยวข้องกับท่านนะ? แล้วทำไมท่านต้องช่วยพวกเขาด้วย ฉันไม่เข้าใจ หรือว่าคุณจะถูกใจอารียา?”ปรางทิพย์กล่าวถาม 

 

จิรายุศก็หัวเราะขึ้นมา แล้วพูด: “คุณอย่าพูดเช่นนี้ ผมก็ยังไม่มีความกล้าหาญขนาดนั้น ต่อให้ผมมีความกล้าหาญสักร้อยความกล้า ผมก็ไม่กล้าที่จะคิดแบบนั้น”   

“ทำไมละ? สามีเธอก็เป็นแค่เศษสวะเอง แต่ท่านเป็นคนที่ไม่มีใครกล้ามีปัญหาด้วยในอำเภอหยก ทำไมท่านถึงมีความคิดแบบนี้?”ปรางทิพย์ถาม  

จิรายุศก็พูด: “เธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว ก็คือคิดว่าพี่รพีของฉันเป็นเศษสวะ ตรงนี้แหละ ที่ชี้ชะตาชีวิต ว่าพวกคุณมีจุดจบที่ไม่ดี” 

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีร่างร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในห้องบิลเลียด นั่นคือรพีพงษ์  

เมื่อหลังจากปรางทิพย์พวกเขาทั้งสามเห็นรพีพงษ์ พวกเขาก็จ้องมองเขาอย่างไม่พอใจทันที  

“รพีพงษ์ คนที่สมควรตายแบบแก แกรีบให้พวกเขาปล่อยพวกเราออกไปนะ แกมันก็เป็นแค่เศษสวะเอง มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับพวกเรา รีบปล่อยพวกเราไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นพวกเราไม่ปล่อยแกให้อยู่ดีแน่!”บจีตะโกน  

“รพีพงษ์ แกอย่าคิดว่าพอแกเรียกท่านยุดมา พวกเราก็กลัวแก แกเสียเงินเชิญท่านยุดมาครั้งหนึ่งได้ แล้วจะสามารถเชิญท่านมาได้ตลอดเหรอ ถ้าวันนี้แกยังไม่ปล่อยเพราะฉันไป พวกเราจะทำให้แกเสียใจในไม่ช้านี้แน่! “ปรางทิพย์ก็เริ่มตะโกน  

จิรายุศหัวเราะ: “ พวกคุณอย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้ถูกพี่รพีเสียเงินจ้างมา ได้รับใช้พี่รพี ผมถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”  

รพีพงษ์มองไปที่ปรางทิพย์พวกเขาทั้งสามอย่างตลก แล้วพูด: “ เขาพูดถูก เรื่องที่พวกคุณผิดพลาดครั้งใหญ่  ก็คือคิดว่าฉันเป็นแค่เศษสวะ ฉันอยากจะถามพวกคุณ ว่าฉันเหมือนเศษสวะตรงไหน  พวกคุณสามารถอธิบายให้ฉันอย่างชัดเจนหน่อยได้มั้ย?”  

รพีพงษ์ตั้งคำถามกับทั้งสามคน พวกเขาคิดว่ารพีพงษ์คือไม่เศษสวะ  เพราะว่าทุกคนว่าแต่เขาเป็นเศษสวะ ความคิดอุปาทานหมู่แบบนี้ ทำให้พวกเขาก็คิดว่ารพีพงษ์คือเศษสวะ ดังนั้นไม่ว่ารพีพงษ์จะทำเรื่องอะไร ก็พวกเขาก็ว่ารพีพงษ์โชคดีแค่นั้นเอง  

“พวกคุณไม่ต้องแสดงท่าทางสงสัยแบบนั้น เดี๋ยวผมจะบอกให้พวกคุณรู้เอง”จริายุศพูด “ความสุดยอดของพี่รพี พวกคุณคิดไม่ถึง วันนี้ผมมีตำแหน่งอยู่ในอำเภอหยกได้ ทั้งหมดพี่รพีเป็นคนบ่มเพาะมากับมือ ถ้าเกิดไม่เขา ก็ไม่มีผมจิรายุศในวันนี้ ดังนั้นพวกคุณยังคิดว่าเขาเป็นเศษสวะอยู่เหรอ?” 

 

สีหน้าของปรางทิพย์พวกเขาทั้งสามคนก็เปลี่ยนไปทันที ยังไงพวกเขาก็คิดไม่ถึง จิรายุศมีวันนี้อยู่ในอำเภอหยกได้ เป็นรพีพงษ์ที่บ่มเพาะออกมา  

อย่างนั้นรพีพงษ์จะน่ากลัวสักแค่ไหน?  

พวกเขาทั้งสามดูตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาคิดไม่ถึงว่า คนที่ตัวเองเคยคิดว่าเป็นเศษสวะ จะสุดยอดมากขนาดนี้  

“ในเมื่อพวกคุณก็รู้จักตัวตนของฉันแล้ว ฉันก็จะไม่พูดอะไรไร้สาระกับพวกคุณอีกละ ฉันคิดไม่ถึงว่าพวกคุณจะใช้วิธีที่โหดเหี้ยมเช่นนี้เพื่อจัดการกับแคลร์ ดังนั้นวันนี้พวกคุณ ต้องได้รับการลงโทษตามที่สมควร” รพีพงษ์กล่าว   

บจีก็ตื่นตระหนกทันที และกล่าวว่า: “รพีพงษ์ เรารู้ว่าเราผิด โปรดยกโทษให้เราด้วย เราไม่กล้าทำแบบนี้อีกแล้ว”  

“มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมาร้องขอความเมตตากับฉัน ตอนที่พวกคุณคิดจะลงมือแบบนั้นกับแคลร์พวกเขา ทำไมไม่เคยคิดจะมีเมตตา ฉันทั้งสี่คนชอบตาต่อตาฟันต่อฟัน ดังนั้นวันนี้ฉันจะไม่คิดวิธีโหดร้ายลงมือกับพวกคุณ แต่ฉันแค่ทำตามวิธีที่พวกคุณจะลงมือกับแคลร์พวกเขา จัดการกับพวกคุณก็พอ”รพีพงษ์กล่าว  

สีหน้าทั้งสามคนเปลี่ยนไป มีความกลัวอยู่ลึกๆอยู่ในดวงตา  

“จัดการคนแก่ทั้งสองด้วยการ หักขา แล้วเอาไปเป็นขอทานข้างถนน ส่วนหญิงสาวคนนี้ ให้ฌัลล์และคนของเขาจัดการให้ความสุขสนุก ปล่อยให้เธอรู้สึกว่า ครั้งหนึ่งถูกคนมากมายขนาดนี้ขึ้น จะรู้สึกอย่างไร”รพีพงษ์กล่าว  

ฌัลล์และคนของเขาต่างแสดงความตื่นเต้น  แต่เดิมพวกเขาไม่พอใจปรางทิพย์อยู่แล้ว ตอนนี้พวกเขามีโอกาสแบบนี้ พวกเขาจะต้องทำให้ปรางทิพย์มีความสุขอย่างแน่นอน  

สีหน้าของปรางทิพย์ดูเต็มไปด้วยสิ้นหวัง แต่ไม่ว่าเธอจะเสียใจแค่ไหน ในตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์  

เธอฝันก็ยังคิดไม่ถึงว่า คนที่ผู้ชายรุมโทรม กลับกลายเป็นตัวเธอเอง