พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 193 เปิดคลิป

บทที่193 เปิดคลิป

หลังจากที่บจีได้ยินคำพูดของศศินัดดาแล้ว ในใจก็ด่าบรรพบุรุษเธอทั้งแปดชั่วโคตร แต่เมื่อด่าจบ ก็คิดได้ว่าไม่ถูกต้อง เธอด่าบรรพบุรุษแปดชั่วโคตรของศศินัดดา ก็เหมือนกับด่าตุลยวัตป่ะ

วันนั้นบจีพูดว่าจะไม่ขอความช่วยเหลือจากศศินัดดาเป็นอันขาด ไม่คิดว่าเร็วขนาดนี้ เธอก็ต้องกลับคำเสียแล้ว

“ทำอย่างกับว่าพวกแกใหญ่สุดของที่นี่อย่างนั้น คนพวกนี้น่าจะเป็นนักแสดงที่พวกแกหามาล่ะซิ ตอนนี้ที่แกมาขอเงินแม่ฉันก็ได้เปิดเผยความจริงออกมาแล้ว” ท่าทีของปรางทิพย์เหมือนรู้ความจริงอย่างไรอย่างนั้น

บจีพยักหน้าทันที รู้สึกว่านี่คือเรื่องจริง

“ศศินัดดา ฉันขอล่ะให้แกรีบพาเหล่านักแสดงพวกนี้ของแกออกไปเถอะนะ ไม่งั้นเดี๋ยวคนของRose&Mary Hostelมาถึง พวกแกจะหนีก็หนีไม่ทันล่ะ” บจีพูดอย่างเกรี้ยวกราด

เธอยังไม่เข้าใจ ทำไมต้องมีคนมาเหมาRose&Mary Hostelโดยเฉพาะในตอนที่ครอบครัวเธอจะจัดงานหมั้นด้วยนะ ตอนนี้ปรางทิพย์พูดแบบนี้ ก็อธิบายได้อย่างขัดเจนแล้ว

ต้องเป็นเพราะศศินัดดาอิจฉาครอบครัวเขาปรางทิพย์และโมไนย ดังนั้นวันนี้ถึงได้ตั้งใจจัดหานักแสดงมากมายขนาดนี้ เพื่อมาหาเรื่องพวกเขา ไม่ให้พวกเขาเข้าไป

ถ้าเป็นคนของRose&Mary Hostelจริง ทำไมถึงได้เรียนไอ้สวะรพีพงษ์นั้นว่าคุณรพี ดังนั้นจะต้องเป็นการแสดงแน่ๆ

“พวกแกบอกว่าใครเป็นนักแสดงนะ พวกเราเป็นพนักงานจริงๆของRose&Mary Hostel!” พนักงานตะโกนไปที่บจี

“ชิ แสดงได้สมบทบาทมาก” บจีกล่าวอย่างไม่พอใจ

ศศินัดดาเห็นพวกเขาไม่เชื่อ ก็เครียดขึ้นมาทันที แล้วหันไปทางรพีพงษ์ หวังให้รพีพงษ์คิดหาทางออก

“ถ้าพวกแกไม่เชื่อล่ะก็ ผมจะเรียกผู้จัดการลงมา พวกคุณสามารถถามเขาได้โดยตรง” รพีพงษ์กล่าว

“ได้สิ งั้นแกก็เรียกผู้จัดการมา ฉันรู้ว่าผู้จัดการที่นี่คือใคร ถีงแม้ไม่รู้จัก แต่ก็เคยเห็นหน้าบ้าง ไม่มีทางจำผิดแน่ๆ” โมไนยกล่าว

รพีพงษ์โทรหานิรุทธ์ทันที หลังจากที่นิรุทธ์ได้รับโทรศัพท์แล้ว รีบลงมาทันที

“คุณรพี ได้โปรดรับสั่ง” นิรุทธ์กล่าว

“อธิบายให้พวกเขาฟังหน่อย พวกเราได้เหมาที่นี่ไว้แล้วใช่ไหม?” รพีพงษ์กล่าว

นิรุทธ์มองไปที่กลุ่มโมไนยที่ประตู แล้วชะงัก นี่มันผู้ชายคนนั้นที่อยู่ในคลิปนี่?

แต่เขาก็ไม่กล้าถามอะไรมาก แล้วรีบอธิบาย “วันนี้ที่นี่ได้ถูกคุณรพีเหมาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”

เมื่อโมไนยเห็นนิรุทธ์แล้ว ในใจก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก นิรุทธ์คือผู้จัดการของRose&Mary Hostelจริงๆ อันนี้ไม่เท็จแน่นอน

เขาหันไปมองรพีพงษ์ ไม่คาดคิดว่านิรุทธ์จะเคารพรพีพงษ์ขนาดนี้

ปรางทิพย์เพ่งไปที่นิรุทธ์ แล้วถามโมไนย “นี่คือผู้จัดการหรือเปล่า?”

โมไนยพยักหน้า

ปรางทิพย์กัดฟัน ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะเรียกผู้จัดการลงมาได้จริงๆ

ความจริงบจีกำลังคิดที่จะดูถูกครอบครัวศศินัดดาอยู่ ไม่คิดว่านี่คือผู้จัดการตัวจริง คำพูดที่อยู่ในปากเธอก็กลืนมันลงไปอีกครั้ง

ศศินัดดามองไปที่บจีอย่างสะใจ แล้วถาม “ไง วันนี้พวกแกอยากจะจัดงานหมั้นที่Rose&Mary Hostelไหม? ไทม์ไลน์ที่แกลงไว้ คนทั้งตระกูลเขมพงศ์น่าจะรู้หมดแล้วนะ ถึงเวลานั้นหากพวกเขารู้ว่าแม้กระทั่งประตูของRose&Mary Hostelพวกแกยังเข้าไม่ได้ จะต้องหัวเราะเยาะพวกแกแน่ๆเลย”

บจีเคร่งเครียดทันใด ศศินัดดาพูดไว้ไม่มีผิด ถ้าพวกเขาแม้แต่ประตูยังเข้าไม่ได้ จะต้องเป็นตัวตลกของตระกูลเขมพงศ์แน่นอน

โมไนยหันไปหาบจี แล้วถาม “พวกเรายังเป็นหนี้พวกเขาอยู่เท่าไหร่?”

“หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพัน!” ไม่รอให้บจีเอ่ยปาก ศศินัดดาก็ตะโกนออกมาโดยตรง

โมไนยขมวดคิ้ว แต่คิดๆวันนี้คือวันหมั้นของเขาและปรางทิพย์ ห้ามทะเลาะจนไม่เป็นสุข สำหรับเขาแล้วหนึ่งแสนสามหมื่นแปดพันยังรับไหวอยู่ แล้วก็พูดกับศศินัดดาว่า หนึ่งแสนสามหมื่นแปดพันผมให้คุณ ให้พวกเราเข้าไปเถอะ”

ปรางทิพย์รีบกล่าวขึ้นมาทันที “แม่ของฉันให้พวกแกไปแล้วหนึ่งแสนนี่ พวกแกจะเอายังไงอีก ใครจะรู้ว่าไอ้หยกนั่นราคาเท่าไหร่กันแน่ แล้วแม่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย ยังไงพวกแกเป็นญาติของครอบครัวฉัน จำเป็นต้องทำขนาดนี้หรอ?”

ศศินัดดารีบชักตาทันที แล้วกล่าว “แกกับแม่ของแกแกะกับออกมาชัดๆ หน้าด้านทั้งคู่!”

ตอนนี้รพีพงษ์ก้าวมาข้างหน้า แล้วกล่าว “ถ้าพวกแกเอาเงินนี้ออกมา ฉันสามารถให้พวกเขาจัดห้องส่วนตัวVIPสุดให้พวกแกได้”

โมไนยตาลุกวาว แล้วกล่าว “ไม่มีปัญหา ผมจะเอาเงินให้คุณเดี๋ยวนี้”

บจีรีบห้าม แล้วกล่าว “โมไนย แกบ้าไปแล้วหรอ เอาเงินให้เขาทำไม”

“คุณป้า คุณไม่รู้อะไร ห้องส่วนตัวVIPของRose&Mary Hostelแค่ค่าใช้จ่ายในการใช้ห้องก็แสนกว่าแล้ว ข้างในตกแต่งหรูหรามาก แล้วยังมีจอมอนิเตอร์ติดผนังด้วย กินข้าวพลางดูหนังไปพลางก็ได้ด้วย ห้องก่อนหน้านี้ที่ผมจองไว้เป็นแค่ห้องธรรมดาเท่านั้น ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเราได้เปรียบนะ”โมไนยกล่าว

บจีและปรางทิพย์ต่างตกใจ แล้วยิ้มขึ้นมา พวกเขาไม่คิดว่ารพีพงษ์จะโง่ได้ขนาดนี้ แค่ต้องการเงิน ก็จัดห้องส่วนตัวVIPให้พวกเขาแล้ว อย่างนี้ก็เท่ากับพวกเขาไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย

รพีพงษ์ ทำไมแกจัดห้องส่วนตัวVIPให้พวกเขา แกบ้าไปแล้วหรอ?” ศศินัดดาชักตาไปที่รพีพงษ์

รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “วางใจนะแม่ ให้ห้องส่วนตัวVIPกับพวกเขา ผมวางแผนไว้แล้ว”

โมไนยไม่ลังเล แล้วโอนเงินให้ศศินัดดาโดยตรงหนึ่งแสนสามหมื่นแปดพัน หลังจากที่ศศินัดดาได้รับเงินแล้วก็ดีใจ หยกรพีพงษ์ก็เป็นผู้ซื้อให้ เธอยังมีอีกเยอะ ตอนนี้ก็เหมือนเอาหยกแปรสภาพเป็นอย่างอื่นแค่นั้น

รพีพงษ์เห็นโมไนยเห็นเงินแล้ว ก็ให้ผู้จัดการปล่อยพวกเขาเข้าไป แล้วยังให้ห้องส่วนตัวระดูบสูงอีกด้วย

“โง่จนเหนือคำบรรยายจริงๆ เขายังคิดว่าได้เปรียบพวกเราอีก ฉันไม่เคยเห็นใครโง่แบบเขาล่ะ” บจีพึมพำ

หลังจากที่ครอบครัวบจีเข้าไปแล้ว รพีพงษ์ให้อารียาและศศินัดดากลับห้องไปก่อน แล้วตัวเขาเองก็ไปห้องควบคุมกับพนักงานสองคนนั้น

“คุณรพี ครั้งที่แล้วที่คุณเอาคลิปนั้นจากผมไป คงจะไม่ใช่……” นิรุทธ์มองไปที่รพีพงษ์แล้วกล่าว

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “เดี๋ยวรอสัญญาณจากผม รู้ว่าต้องทำยังไงใช่ไหม”

นิรุทธ์พยักหน้า หัวเราะพลางกล่าว “รับประกันว่าคุณรพีพอใจแน่นอน!”

จากนั้นรพีพงษ์ก็เดินออกไปจากห้องควบคุม แล้วเดินไปทางห้องส่วนตัวVIPนั้น

ในห้องส่วนตัวVIP ครอบครัวของบจีและครอบครัวของโมไนยมองไปที่การตกแต่งของห้องส่วนตัวVIPอย่างตื่นตาตื่นใจ ล้วนอ้าปากค้างกันทั้งหมด

“พระเจ้า นี่หรูหราไปป่ะเนี่ย นี่มันเป็นที่มีฮ่องเต้เท่านั้นจะมาได้ หรือที่โมไนยพูดว่าที่นี่คือค่าใช้จ่ายก็ปาไปแสนกว่าแล้ว” บจีกล่าวอย่างตื่นเต้น

ปรางทิพย์ก็หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าว “พวกเราจัดงานหมั้นในสถานที่แห่งนี้ได้ มันชั่งดีมากจริงๆ ฉันจะต้องถ่ายรูปไว้เยอะๆ เดี๋ยวให้พวกเพื่อนของฉันดู พวกเขาจะต้องอิจฉาฉันเป็นแน่”

โมไนยยิ้มแล้วกล่าว “รพีพงษ์นั่นคิดว่าใช้วิธีให้ผมเอาเงินให้ แล้วเขาจะได้เปรียบ ชั่งน่าขำสิ้นดี ดูแล้วๆเขาก็เป็นแค่ไอ้เด็กบ้านนอก ไม่รู้คุณค่าของห้องส่วนตัวVIPที่นี่เสียด้วยซ้ำ

“โมไนยพูดถูก ไอ้สวะรพีพงษ์นั่น จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ฉันเห็นผู้จัดการนั้นก็เป็นไปกับเขาด้วย พวกเขาจะต้องยื่นผลประโยชน์ให้กับผู้จัดการแน่นอน ให้ผู้จัดการร่วมกันแสดงละคร ไม่แน่เงินที่ได้กลับไป อาจจะแบ่งครึ่งนึงให้ผู้จัดการก็ได้นะ” บจีกล่าว

“แต่เรื่องห้องส่วนตัวว่าไง ค่าใช้จ่ายเป็นแสนเลยนะ” ตุลยวัตกล่าว

“คุณบ้าหรือเปล่า ผู้จัดการนั่นดูแลที่นี่ ห้องนี้ถ้าเป็นคนอื่นใช้ ก็ต้องจ่ายค่าบริการ แต่เขาเป็นผู้จัดการที่นี่ หากต้องการใช้ก็แค่พูดเท่านั้น ไม่แน่เขาอาจจะใช้วิธีนี้ในการหาเงินนอกก็ได้นะ” บจีกล่าว

เมื่อฟังเธอพูดแล้ว ทุกคนก็เริ่มพยักหน้า รู้สึกว่าที่เธอพูดนั้นมีเหตุผลอยู่บ้าง

“เหอะ สนพวกเขาทำไม ยังไงพวกเราก็มาห้องส่วนตัวVIPRose&Mary Hostelแล้ว ทำให้หลายๆคนอิจฉา โมไนย ต่อไปฉันจะทำดีกับคุณ ในสายตาจะมีคุณเพียงคนเดียว จะไม่มีทางสนใจผู้ชายคนอื่นอีกต่อไป คุณก็ต้องดีกับฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันพูดถูกไหม?” ปรางทิพย์พูดต่อโมไนย

โมไนยมีแววตาของความอายเกิดขึ้น แล้วกล่าว “ชะ……ใช่ ผมจะดีกับคุณเพียงคนเดียว”

ในขณะเดียวกันนี้เอง ประตูของห้องส่วนตัวถูกเปิดออก พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา โมไนยมองไป ในใจก็ตะลึง พนักงานคนนี้เป็นคนนั้นที่แอบมีอะไรกับเขาครั้งที่แล้ว

พนักงานก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ในตอนนั้นผู้จัดการให้เธอเข้ามารับเมนู เธอจึงมา เธอก็ไม่รู้มาก่อนว่าโมไนยอยู่ในห้องส่วนตัวนี้

เธอเอาเมนูแล้วเดินไปข้างๆของโมไนย ยิ้มพลางกล่าว “คุณผู้ชายเชิญสั่งอาหารค่ะ”

โมไนยรับเมนูอาหารอย่างอับอาย แล้วเริ่มสั่งอาหาร

ปรางทิพย์รับรู้ได้ถึงความอับอายของโมไนย หลังจากนั้นก็เริ่มสังเกตเขากับพนักงาน แล้วถาม “โมไนย คุณเป็นอะไรหรอ? ที่นี่ออกจะหนาว ทำไมคุณเหงื่อไหล?”

“แห่มแห่ม อาจจะเพราะเพิ่งเข้ามามั้ง คุณสั่งละกัน ฉันไปเปิดทีวี” โมไนยยื่นเมนูให้ปรางทิพย์ จากนั้นก็ไปเปิดทีวี

ปรางทิพย์มองโมไนยอย่างสงสัย รู้สึกได้ว่าเขามีอะไรไม่ชอบมาพากล

หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้ว พนักงานเดินออกจากห้องส่วนตัวไป โมไนยจึงเริ่มผ่อนคลายลงบ้าง

“ดูทีวีเถอะ จอใหญ่ขนาดนี้ เหมือนกับโรงภาพยนต์เลย พวกเราอยู่ที่บ้านไม่มีแบบนี้ให้ดูนะ” โมไนยยิ้มพลางกล่าว

ขณะนี้เองประตูของห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ทุกคนหันไปดู พบว่าเป็นรพีพงษ์

“รพีพงษ์ แกไอ้สวะมาที่นี่ทำไม พวกเราไม่ต้อนรับแก แกรีบไสหัวไปนะ!” ปรางทิพย์ด่า

รพีพงษ์หัวเราะ แล้วกล่าว “ขอโทษอย่างสูงที่ขัดจังหวะงานหมั้นของพวกคุณ แต่ผมอยากเตือนคุณหน่อยนะโมไนยไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิด ถ้าคุณอยากจะหมั้นกับเขาจริงๆ ผมขอให้คุณคิดทบทวนดูใหม่ให้ดี”

โมไนยยืนขึ้นทันที แล้วด่า “รพีพงษ์ มึงแม่งหมายความว่าไงวะ!”

“ไอ้เหี้ยนี่ต้องมาทำลายงานอย่างแน่นอน พวกคุณนั่งก่อน ผมไปจัดการสักครู่” โมไนยดูไปที่ทุกคนอย่างเคร่งเครียด

“มึงแม่งพูดเหี้ยไรอยู่ที่นี่นักหนา มึงเห็นพวกเรามีความสุขไม่ได้เลยใช่ไหม?” โมไนยกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “กูพูดถูกหรือไม่นั้นในใจมึงรู้ดี ความจริงที่กูมา แค่อยากถามมึง ครั้งที่แล้วที่มีสี่คนมาหาเรื่องพวกกูมึงเป็นคนสั่งมาใช่ไหม? ถ้าตอนนี้มึงขอโทษกูกับอารียา กูจะปล่อยมึงสักครั้ง”

ไมโนยหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา แล้วกล่าว “กูว่ามึงบ้าไปแล้วจริงๆหวะ ให้กูขอโทษมึง มึงฝันไปป่ะ?”

“อ๋อ งั้นก็คือ มึงไม่เห็นค่าความสำคัญของโอกาสครั้งนี้ที่กูให้ใช่ไหม?” รพีพงษ์กล่าว

“ให้ความสำคัญทำเหี้ยอะไร รีบไสหัวไปซะ กูไม่อยากได้ยินมึงพูดเหี้ยไรที่นี่ล่ะ ไปที่ชอบที่ชอบเหอะ อย่าหาว่ากูไม่เตือน”

โมไนยพูดอีกครั้ง แล้วก็หันหลังเดินกลับไปยังห้องส่วนตัว

รพีพงษ์หัวเราะ จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรหานิรุทธ์

หลังจากที่โมไนยกลับไปที่ห้องส่วนตัวแล้ว แล้วหัวเราะกับทุกคน แล้วกล่าว “ไอ้บ้านั่นโดนผมไล่ไปล่ะ มามามา พวกเรายกแก้ว ฉลองให้กับงานหมั้นระหว่างผมกับปรางทิพย์หน่อย ผมสัญญา จากวันนี้ไป จะทำดีกับปรางทิพย์เพียงผู้เดียวเท่านั้น”

พูดพลาง ก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมา

บจีและทุกคนก็หยิบแก้วเหล้าขึ้น ยิ้มไปที่โมไนย ใบหน้าปรางทิพย์มีความสุข รู้สึกว่าตนเองหาแฟนได้ดีมากจริงๆ

ในขณะนี้เอง รูปบนหน้าจอในห้องส่วนตัว ได้มีการเปลี่ยนกะทันหัน ด้านในมีเสียงอู้อี้อู้อี้ของชายหญิงดังขึ้นมา

คลิปนี้ เป็นคลิปของโมไนยและพนักงานผู้หญิงคนนั้นที่กำลังมีอะไรกันพอดี!