พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 191 คนเลวก็ย่อมโดนกระทำโดยคนที่เลวกว่า

บทที่191 คนเลวก็ย่อมโดนกระทำโดยคนที่เลวกว่า

ณ Rose&Mary Hostel

รพีพงษ์และอารียากำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องเพลสสิเดนท์สูท

ในขณะนี้ศศินัดดากำลังเดินเข้ามาด้วยความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นั่งข้างๆอารียาด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น แล้วยังโยนมือถือไว้ข้างๆตัว

แม่ คุณเป็นอะไร?” อารียาถามอย่างสงสัย

มันน่าโมโหจริงๆ งานหมั้นของปรางทิพย์และรพีพงษ์จัดที่ Rose&Mary Hostelไอ้ต่ำช้าบจีอัพเดตลงไทม์ไลน์ของมัน โอ้อวดมาก ประเด็นแค่มันโอ้อวดก็โอเคล่ะ ฉันก็ไม่พูดอะไร แต่เธอยังฉวยโอกาสนี้เหยียดหยามครอบครัวเรา มันน่าโมโหจริงๆ” ศศินัดดากล่าว

อารียาเอามือถือของศศินัดดามา แล้วดูไปที่ไทม์ไลน์ของบจี พบว่าข้างบนเขียนว่า “สุดท้ายลูกสาวก็ได้หมั้นเสียที กับโมไนยวัยรุ่นที่มีชื่อเสียงของอำเภอหยก ฉันจะไม่พูดมากเรื่องความเก่งของโมไนยล่ะ เพื่อการหมั้นในครั้งนี้ เขาจองห้องส่วนตัวที่Rose&Mary Hostelโดยเฉพาะ ทำให้ฉันมีความสุขมากจริงๆ แต่ตอนนี้บางครอบครัวที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงน่าจะนอนอยู่ที่โรงแรมเล็กๆมั้ง Rose&Mary Hostelแห่งนี้ พวกเขาคงไม่มีปัญญาพักหรอก”

หลังจากอารียาดูไทม์ไลน์แล้วนั้น ก็ขมวดคิ้ว ไทม์ไลน์นี้ตั้งใจจะให้ศศินัดดาได้เห็น

ข้างล่างยังมีการแสดงความคิดเห็นไม่น้อย อวยพรให้บจีและครอบครัวทั้งหมด มีคนถามขึ้นมาบางครอบครัวหมายถึงใคร บจีพูดขึ้นทันทีว่าครอบครัวของศศินัดดา ตระกูลเขมพงศ์พวกนั้นที่ไม่ค่อยชอบครอบครัวของศศินัดดาก็เริ่มพูดจาประชดประชันขึ้น

ไม่แปลกที่ศศินัดดาโมโหมากขนาดนี้ บจีทำแบบนี้ เกินไปจริงๆ

“แม่ คุณอย่าไปใส่ใจคนพวกนี้เลย ตอนนี้ไม่ใช่ว่าคุณก็นอนที่Rose&Mary Hostelแล้วหรอ แล้วยังเป็นห้องเพลสสิเดนท์สูทอีก ไม่จำเป็นต้องโมโหพวกเขา”อารียาขอ

“ไม่ได้ ฉันผ่านมันไปไม่ได้ ดูคำพูดแปลกประหลาดของมัน พูดเหมือนกับครอบครัวเราน่าสงสารเหลือเกิน ฉันก็ต้องลงไทม์ไลน์บ้าง”ศศินัดดากล่าว

ต่อมา ศศินัดดาก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพไว้หลายรูป แล้วลงไทม์ไลน์

“บริการของRose&Mary Hostelนี่ดีจริงๆ โดยเฉพาะห้องเรสสิเดนท์สูท ถึงแม้ราคาแพงไปหน่อย แต่นอนสบาย ไม่เหมือนบางครอบครัว แค่งานหมั้นยังต้องคิดตั้งนาน ชั่งยากจนข้นแค้นจริงๆ”

หลังจากที่เธอได้ลงไทม์ไลน์นี้แล้ว ได้ตั้งหน้าตั้งตารอคนอื่นอิจฉาเธอ ฉวยโอกาสเยาะเย้ยไอ้ชั้นต่ำนั่น

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือ หลังจากที่ลงไทม์ไลน์ไปแล้วไม่นาน คนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นล้วนสงสัยว่าเธอไปเอารูปมาจากในเว็บไซต์ทั้งนั้น

มีแค่เพียงไม่กี่คนที่เชื่อว่าศศินัดดาอยู่ที่Rose&Mary Hostelจริงๆ ล้วนแต่พูดว่าเธอไปเอารูปมาจากในเว็บไซด์ ใช้วิธีนี้มาเทียบกับคนอื่น ขายขี้หน้าจริงๆ

ยังไงศศินัดดาก็ไม่คาดคิดว่าคนเหล่านี้จะไม่เชื่อเธอ โมโหจนแทบจะขว้างมือถือทิ้งแล้ว

“ลูกสาว แกดูไอ้คนพวกนี้สิ ทำไมพวกเขาถึงไม่เชื่อว่าฉันพูดความจริงนะ? มันน่าโมโหจริงๆ คนพวกนี้ต้องถูกไอ้ชั้นต่ำนั่นล้างสมองหมดแล้ว ไม่งั้นจะออกหน้าแทนมันทำไม” ศศินัดดาพูดอย่างโมโหเกรี้ยวกราด

อารียาเห็นลักษณะนี้ของศศินัดดา กลับอยากหัวเราะ ก่อนหน้านี้ที่เธอออกหน้าแทนรพีพงษ์ ก็ไม่มีสักครั้งที่ศศินัดดาเชื่อเธอ ตอนนี้ศศินัดดาถูกคนไม่เชื่อใจ และแล้วอารียาก็ได้เห็นสภาพที่ศศินัดดาเสียใจแล้ว

คนเลวก็ย่อมโดนกระทำด้วยคนที่เลวกว่า ครั้งนี้ศศินัดดาเจอเข้ากับมือปราบเธอของแท้แล้ว

“แม่ ตอนนี้คุณรู้ถึงเมื่อก่อนที่ไม่เชื่อคำพูด แล้วฉันมีความรู้สึกอย่างไรหรือยัง”อารียายิ้มพลางกล่าว

ศศินัดดาชักตาทันที แล้วกล่าว“ฉันไม่เชื่อแก เพราะฉันรู้ว่าความจริงมันไม่เป็นไปตามที่แกพูด แต่ของฉันมันมีหลักฐาน ไอ้พวกบ้านี่มันหาเรื่อง มันจะเหมือนกันได้ยังไง”

อารียาเอือมระอา ในใจคิดแม่ของตนคนนี้ ยังต้องโดนให้มือปราบอย่างบจีเล่นงานต่ออีก

เธอไม่อยากสนใจเรื่องของศศินัดดาแล้ว แล้วกล่าว “แม่ คุณรีบกลับไปห้องของคุณเถอะ อย่ารบกวนเวลาพวกเราดูทีวี”

รพีพงษ์กำลังหัวเราะศศินัดดาและอารียาทั้งคู่อยู่ ถึงแม้ทั้งคู่กำลังทะเลาะกันอยู่ แต่เขากลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างแปลกๆ

ศศินัดดาเห็นรพีพงษ์หัวเราะ รีบชักตาไปทันที แล้วกล่าว “ขำขำขำ รู้แค่ขำ แกไอ้สวะนี่นอกจากหัวเราะยังทำอะไรได้อีก แกดูโมไนย อย่างน้อยก็ช่วยบจีแก้ไขปํญหาได้ แล้วแกล่ะ นอกจากในมือจะมีเงินสกปรก อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรดี

เมื่อประโยคนี้ของเธอหลุดออกมาจากปาก รพีพงษ์ไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นใดๆอีกต่อไป ที่ๆมีศศินัดดาอยู่ จะมีแต่น้ำเชียวไหลลึกเท่านั้น

ความอบอุ่นนี้ ไม่มีอยู่จริง

“แม่ ผมสามารถช่วยคุณแก้แค้นครอบครัวบจีได้” รพีพงษ์กล่าว

ศศินัดดาชะงัก ไและไม่ได้เชื่อในคำพูดของรพีพงษ์แต่อย่างใด แล้วกล่าว “แกเนี่ยนะ? แกจะพึ่งอะไรไปล้างแค้นครอบครัวเธอ?

ก็พึ่งเงินสกปรกที่คุณพูดถึงไง”รพีพงษ์ยิ้มพลางกล่าว

เมื่ออารียาได้ยินรพีพงษ์จะช่วยศศินัดดาแก้แค้นครอบครัวบจี ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที แล้วกล่าว “รพีพงษ์ คุณอย่าไปใส่ใจแม่ฉัน ครอบครัวปรางทิพย์ก็แค่โมโหพวกเราเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเพราะเหตุนี้จึงช่วยแม่ฉันล้างแค้น”

รพีพงษ์มองไปที่อารียา แล้วกล่าว “นี่ไม่ใช่แค่เพื่อแม่ของเรา ยังเพื่อเธออีกด้วย พวกเขาทำเกินไปแล้ว ควรจะได้รับการลงโทษจากการกระทำ

“ถูกต้อง ต้องให้พวกเขาได้รับการลงโทษจากการกระทำบ้าง!”ศศินัดดาพูดเสริม เธอไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่ารพีพงษ์พูดถึงเรื่องอะไร ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากจะล้างแค้นครอบครัวบจีอย่างรุนแรงเท่านั้น

อารียาได้ยินรพีพงษ์พูดแบบนี้ ก็พยักหน้า ไม่ได้ห้ามอีกต่อไป

เธอรู้นิสัยของรพีพงษ์ดี โมไนยและปรางทิพย์หาคนมาจัดการรพีพงษ์และตนเอง แล้วรพีพงษ์จะปล่อยพวกเขาทั้งคู่ไปได้ยังไง

ไม่นาน รพีพงษ์ก็ไปปรากฏกายอยู่ที่ประตูของห้องทำงานผู้จัดการRose&Mary Hostel

เขาผลักประตูเข้าไปโดยตรง เห็นผู้จัดการกำลังนัวเนียอยู่กับพนักงานหญิงคนหนึ่ง เสื้อผ้าของทั้งคู่ไม่เป็นทรง เห็นประตูถูกเปิดออกกะทันหัน แล้วรีบปล่อย เริ่มใส่เสื้อผ้าของตนเอง

“เย็ดแม่ ใครให้แกเปิดประตู มึงเคาะประตูก่อนเข้ามาไม่ได้หรือไงวะ?”ผู้จัดการนิรุทธ์ด่าไปที่รพีพงษ์

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจคำพูดของเขา แล้วเดินไปยังเก้าอี้ข้างหน้า แล้วนั่งลง

หลังจากที่พนักงานผู้หญิงคนนั้นใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็รีบวิ่งออกไปด้านนอก

นิรุทธ์ชักตาไปที่รพีพงษ์ด้วยความโมโหเกรี้ยวกราด แล้วกล่าว “มึงแม่งหมายความว่าไงวะ? ห้องทำงานนี้ของกูมึงเข้าออกได้ตลอดหรือไง? มึงมาจากไหน ถ้าไม่พูด กูจะให้ยามมาลากมึงออกไปล่ะ”

เขาเห็นรพีพงษ์ใส่ชุดธรรมดา ไม่เหมือนกับคนมีเงิน ปกติคนที่มาอยู่และกินข้าวที่นี่นั้น ล้วนเป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาทั้งนั้น จะไม่สวมชุดอะไรก็ได้อย่างรพีพงษ์ เป็นของข้างทางทั้งชุด

ดังนั้นเขาจึงคิดว่ารพีพงษ์ไม่ได้เป็นแขกของที่นี่ ก็ไม่ได้เกรงใจต่อรพีพงษ์แต่อย่างใด

“อีกสองสามวันผมจะเหมาทั้งหมดของที่นี่ไว้ คุณคำนวณดูว่าทั้งหมดเท่าไหร่” รพีพงษ์พูด

หลังจากที่นิรุทธ์ได้ยินรพีพงษ์พูดแล้ว ก็เยาะเย้ยออกมา แล้วกล่าว “มึงแม่งบ้าป่ะวะ? แกเนี่ยนะ อยากจะเหมาที่นี่ของเราไว้ กูว่ามึงน่าจะเพิ่งหนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้าป่ะวะ ห้องพักที่นี่ห้องนึงของพวกกูมึงก็ไม่มีปัญญาพัก แล้วยังกล้าพูดจะเหมาทั้งโรงแรมอีก?”

“ผมเปิดห้องที่นี่ไว้สองห้อง ถ้าไม่เชื่อก็ลองเช็คดู” รพีพงษ์กล่าว

นิรุทธิ์ไม่เชื่อ แล้วกล่าว “มึงชื่ออะไร?”

“รพีพงษ์”

นิรุทธ์เช็คจากคอมพิวเตอร์ของตนเองทันที หลังจากใส่ชื่อรพีพงษ์แล้ว พบว่ารพีพงษ์ได้จองห้องเรสสิเดนท์สูทไว้ที่นี่สองห้อง แล้วยังเป็นระยะยาวด้วย เขาตกใจเป็นอย่างมาก

“มึงจองห้องเรสสิเดนท์สูทที่นี่ไว้สองห้อง?” นิรุทธ์ถาม

รพีพงษ์พยักหน้า

นิรุทธ์มองรพีพงษ์อย่างสงสัย ทำไมดูๆแล้วไม่เหมือนคนที่มีปัญญาจองห้องเรสสิเดนท์สูทที่นี่ได้เลย

“มึงจะพิสูจน์ยังไงว่ามึงชื่อรพีพงษ์? ถ้ามึงอ้างชื่อคนอื่นมาเพื่อหาเรื่องกูล่ะ? นิรุทธ์กล่าว

รพีพงษ์เห็นนิรุทธ์ไม่เชื่อเขา แล้วส่ายหัวอย่างเสียอารมณ์ คิดในใจอยู่ที่อำเภอหยกนี้ จะทำธุระอะไรต้องมีจิรายุศอยู่ด้วยเสมอ

“ถ้าผมบอกว่าผมเป็นเพื่อนของจิรายุศล่ะ เรื่องนี้คุณน่าจะเชื่อนะ” รพีพงษ์กล่าว

“ทุกวันมีคนแอบอ้างเป็นเพื่อนของจิรายุศเยอะแยะ หยุดใช้มุขนี้กับกูได้แล้ว” นิรุทธ์กล่าวอย่างไม่พอใจ

“งั้นผมโทรหาเขา เรียนกเขามาละกัน” รพีพงษ์กล่าว

พูดจบ เขาก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรหานิรุทธ์ ให้เขามาหา

หลังจากวางสายแล้ว รพีพงษ์มองไปที่นิรุทธ์ แล้วกล่าว “จิรายุศจะมาถึงในไม่ช้า รอให้เขามา คุณค่อยตัดสินใจละกันว่าจะเหมาทั้งโรงแรมนี้ให้ผมไหม”

นิรุทธ์หัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมาทันที แล้วกล่าว “มึงเป็นคนที่กูเจอแล้วรู้สึกว่าขี้โม้ที่สุดล่ะ มึงคิดว่ามึงแสร้งทำเป็นโทรออก แล้วท่านยุดจะมางั้นหรอ? หยุดแสดงได้ล่ะ มึงคิดจะทำอะไรกันแน่?”

นิรุทธ์กับพนักงานสาวสวยของRose&Mary Hostelล้วนมีความสัมพันธ์กัน เขาสงสัยเล็กน้อยว่ารพีพงษ์อาจจะเป็ปนแฟนคนใดคนหนึ่งของพนักงานสาว แล้วรู้เรื่องของพวกเขา ดังนั้นจึงตั้งใจมาหาเรื่องล้างแค้น

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเขา แล้วนั่งลงอย่างนิ่งสงบ รอจิรายุศมาถึง

นิรุทธ์เห็นรพีพงษ์ไม่พูดอะไร ก็จะเรียกให้ยามเข้ามาลากตัวเขาออกไป

ในขณะเดียวกันนี้เอง มีพนักงานหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เดินไปที่ด้านหน้าของนิรุทธ์ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม หลังจากเห็นรพีพงษ์แล้ว ก็พยักหน้าไปที่เขา เธอคิดว่ารพีพงษ์เป็นเพื่อนของนิรุทธ์

“พี่นิรุทธ์ พี่สาวน้องสาวของฉันได้ส่งของมาให้ฉันหนึ่งอย่าง ฉันเอามาให้คุณดูโดยเฉพาะเลยนะ” พนักงานคนนั้นยิ้มพลางพูด

“ของดีอะไร?” นิรุทธ์ถาม

“เป็นวีดีโอคลิปหนึ่ง ได้ยินเธอบอกว่าเป็นคลิปที่แอบถ่ายในระหว่างที่เธอมีอะไรกับผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้เลว มีแฟนอยู่แล้ว อีกสองสามวันก็จะหมั้นแล้ว แต่ยังจะมาหาพี่สาวร้องสาวฉันอีก เธอก็เลยอัดคลิปเอาไว้ รอให้ถึงวันที่ผู้ชายคนนั้นแต่งงาน จะเล่นงานสักยก” พนักงานหญิงกล่าว

พูดพลาง เธอก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิปนั้น

ในคลิปมีเสียงชายหญิงออกมา นิรุทธ์มองไปที่รพีพงษ์ ในใจคิดไอ้นี่มันก็ไม่ได้หาเรื่องอะไร ก็ให้มันนั่งตรงนี้ละกัน อีกแป๊ปค่อยไล่มันออกไป

“เช็ดดด พี่สาวน้องสาวของเธอนี่ใช้ได้นะ ท่านี่ก็ทำได้” นิรุทธ์หัวเราะพลางกล่าว

ในตอนนี้เองผู้ชายในคลิปก็พูดออกมาคำหนึ่ง ความหมายประมาณว่าผู้หญิงคนนี้เจ๋งกว่าแฟนสาวของเขาอีก

หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินเสียงนี้แล้ว ก็ขมวดคิ้วทันที จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมา แล้วเดินไปข้างๆนิรุทธ์ เพ่งมองคลิปนั้น

นิรุทธ์เห็นรพีพงษ์ก็เดินเข้ามาดู ก็หัวเราะทันที แล้วกล่าว “เมื่อกี๊ดูมึงก็เก่งอยู่หนิ ทำไมมึงก็ชอบคลิปดูแบบนี้ด้วยหรอวะ? ดูๆแล้วมึงก็เป็นพวกลามกเหมือนกันนะ”

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจคำพูดของนิรุทธ์ ในใจเขารู้สึกแปลกใจมาก และในเวลาเดียวกันก็รู้สึกตลกขำขัน เพราะผู้ชายในคลิปนี้คือโมไนย

พนักงานหญิงให้นิรุทธ์ดูจนจบ แล้วก็จากไป ความจริงเธอมาเพื่อจะพูดบางสิ่งกับนิรุทธ์ แต่รพีพงษ์อยู่ที่นี่ เธอก็ไม่สะดวกที่จะทำแล้ว

“ไอ้เด็กน้อย คลิปแกก็ดูแล้ว มึงควรจะไปได้แล้วป่ะ? อย่ามาพูดกับกูอีกว่ามึงจะเหมาโรงแรมพวกกู เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้” นิรุทธ์กล่าว

ในเวลาเดียวกันนี้เอง มีคนเคาะประตูขึ้นมากะทันหัน นิรุทธ์แปลกใจ หรือเป็นพนักงานหญิงเมื่อก๊ทำอะไรตกไว้หรอ แล้วเดินไปเปิดประตู

หลังจากที่เปิดประตูออก นิรุทธ์เห็นจิรายุศยืนอยู่ด้านนอก หน้าถอดสี แล้วรีบกล่าว “ท่าน……ท่านยุด คุณมาได้ยังไง?”

“ฉันมาหาลูกพี่ฉัน เขาอยู่ข้างในไหม? จิรายุศกล่าว

นิรุทธ์หายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบหันไปมองที่รพีพงษ์ ไอ้นี่ เป็นลูกพี่ของจิรายุศ?

หมดกัน หมดกัน นี่หมดกันแล้วจริงๆครานี้ เมื่อกี๊แสดงท่าทีต่อรพีพงษ์แย่ขนาดนั้น แล้วยังดูคลิปที่ไม่ดีต่อหน้าเขาอีก ถ้ารพีพงษ์หาเรื่อง ตำแหน่งผู้จัดการของเขาต้องจบลงแน่ๆ

“อยู่……อยู่ครับ” เสียงของนิรุทธ์สั่นคลืน

จิรายุศเดินเข้าไปโดยตรง เห็นรพีพงษ์อยู่ข้างในจริงๆ แล้วยิ้มออกมาทันที

“พี่รพี เรียกผมมีเรื่องอะไรหรอ? ผมเพิ่งจะนวดเท้าเสร็จคิดว่าจะพักผ่อนสักหน่อย แล้วคุณก็โทรเข้ามา” จิรายุศยิ้มพลางพูด

นิรุทธ์จิตใจระส่ำระส่าย ถ้ารพีพงษ์เอาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ล่ะ เขาก็ต้องแย่จริงๆ

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ รพีพงษ์ไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อสักครู่นี้เลย แต่กล่าวว่า “อีกสองสามวันฉันอยากเหมาโรงแรมนี้ แกบอกเขาหน่อยสิ ให้เขาจัดการให้ฉันด้วย”

จิรายุศกล่าวทันที “พี่รพี นี่เรื่องเล็กๆ ยังต้องพูดอะไรกับเขาอีก พูดกับผมก็โอเคแล้ว โรงแรมนี้คุณอยากใช้ยังไงก็ใช้ไป ไม่มีใครกล้าพูดอะไรหรอก”

“ถูกถูกถูก ท่านยุดพูดถูกครับ” นิรุทธ์รีบคล้อยตาม

“แกได้ยินแล้วใช่ไหม อีกสองสามวันพี่ชายฉันอยากเหมาโรงแรมนี้ทั้งหมด ถึงเวลานั้นคนนอกไม่ว่าใครก็ห้ามเข้ามา พวกแกทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งของลูกพี่ฉัน ได้ยินหรือยัง?” จิรายุศพูดกับนิรุทธ์

นิรุทธ์รีบพยักหน้า แล้วกล่าว “รับทราบครับ ผมจะเชื่อฟังลูกพี่ท่านนี้ครับ”

รพีพงษ์เห็นนิรุทธ์ตกลง ก็หยิบบัตรธนาคารของตนเองขึ้นมา ให้นิรุทธ์คิดค่าใช้จ่าย จิรายุศปฏิเสธทันที บอกว่าถ้ารพีพงษ์พูดเรื่องเงินๆทองๆกับเขา นั่นก็หมายถึงดูถูกเขา

รพีพงษ์หัวเราะขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วได้เอาบัตรธนาคารเก็บไป

หลังจากที่คุยเสร็จแล้ว ก็เดินทางข้างนอก เมื่อใกล้จะออกจากประตู เขาหันกลับไปดูนิรุทธ์

นิรุทธ์สะดุ้งทันที คิดว่ารพีพงษ์จะจัดการกับเขา ใจเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง

“หากพนักงานคนนั้นเอาคลิปมาให้ผม ผมจะใช้” รพีพงษ์ยิ้มพลางกล่าว