พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - ตอนที่ 158 กังวลจนจะบ้าแล้ว

บทที่ 158 กังวลจนจะบ้าแล้ว

รพีพงษ์ลุกขึ้นจากที่นั่งทันทีและเดินตามอารียาเข้าไปในห้อง

"มันแปลกจริงๆ อารี คุณวางแผนที่จะหย่ากับไอ้ขยะนี้ไม่ใช่เหรอ?ทำไมคุณกลับไปที่ห้องของเขาอีกละ?" ศศินัดดาด่าไปหนึ่งคำ

"แม่ ก่อนหน้านี้ฉันวู่วามไปหน่อย ต่อไปไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว" หลังจากพูดจบ อารียาก็เข้ามาในห้อง

รพีพงษ์กลัวว่าศศินัดดาจะหาเรื่องอีก เขาจึงรีบเข้าไปในห้องและปิดประตู

ศศินัดาโยนตะเกียบลงบนโต๊ะด้วยความโกรธ แผนที่เธอจะของเงิน10 ล้านหยวนจากรพีพงษ์ก็ล้มเหลวไป

ในห้อง.

หลังจากอารียาวางของลง เธอก็หันไปมองรพีพงษ์ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

รพีพงษ์มองไปที่อารียาด้วยรอยยิ้มและถามว่า "คุณยกโทษให้ผมจริงๆหรือ?"

อารียาเอากำปั้นเล็กๆของเธอทุบตีเขาทันที พูดด้วยความน้อยอกน้อยใจ "ไอ้บ้า คุณทำให้ฉันตกใจหมด รู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหนหลังจากเห็นรูปนั้น คุณรู้ไหมว่าฉันสองสามวันนี้ฉันร้องไห้ไปแล้วเท่าไหร่ คุณมันใจร้ายจริงๆเลย!”

ในขณะที่อารียาบ่นรพีพงษ์อยู่ น้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้น้ำตาไม่ใช่เพราะความเศร้า แต่เป็นเพราะความคับแค้นใจในใจของเธอได้รับการระบายออกมาแล้ว

รพีพงษ์เฝ้าดูอารียาระบายความคับแค้นใจที่มีต่อเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ เขาไม่พูดอะไร แต่ก้าวไปข้างหน้าและโอบกอดอารียาเข้ามาในอ้อมแขนของเขาโดยตรง

อารียาทุบที่หน้าอกของเขาอีกสองสามครั้งแล้วกอดรพีพงษ์ไว้แน่น

"สัญญากับฉันได้ไหมว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก โอเคไหม?" อารียาถาม

"ผมสัญญากับคุณว่าผมจะไม่มีวันทรยศคุณในชั่วชีวิตของผม ผมจะรักแค่คุณคนเดียวเท่านั้น"รพีพงษ์พูดอย่างจริงจัง

มีคำมั่นสัญญาของรพีพงษ์ อารียาก็รู้สึกโล่งใจ เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ดวงตาของรพีพงษ์

รพีพงษ์ก้มศีรษะลงและโน้มตัวไปที่ริมฝีปากของอารียา อารียาหลับตาลงและทั้งสองก็จูบกัน

อารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆแบบนี้ ส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนหนักแน่นมากยิ่งขึ้น หลังจากประสบเหตุการณ์นี้ทั้งสองคนก็สนิทกันมากขึ้น

รพีพงษ์อุ้มอารียาลงบนเตียงโดยตรง ตั้งใจจะทำสิ่งนั้นให้เสร็จ

อารียาก็รอคอยเป็นอย่างมาก คิดในใจว่าครั้งนี้รพีพงษ์คงไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้รพีพงษ์แทบช็อก

ทำให้อารียารู้สึกหงุดหงิดและตะโกนที่ประตู"แม่ ท่านทำอะไร!"

"บอกให้รพีพงษ์รีบออกมาล้างจาน เขาพักอาศัยที่บ้านของเรา ไล่ก็ไม่ยอมไปสักที หรือจะให้เขาอยู่ที่นี่โดยไม่ต้องทำอะไรเลยเหรอ?" เสียงที่สุดจะทนของศศินัดดาดังขึ้น

รพีพงษ์มองไปที่อารียาด้วยสีหน้าที่ทำอะไรไม่ได้และลุกขึ้นจากเตียง

"คุณพักผ่อนก่อนเถอะ ผมไปล้างจานละ เรื่องนี้ยังไม่ต้องรีบก็ได้" รพีพงษ์กล่าว

อารียาเบะปาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโมโห แม่ของเธอต้องจงใจแน่นอน ทุกครั้งที่ถึงจุดสำคัญก็มักจะมาหาเรื่อง

หลังจากรพีพงษ์ออกไป อารียาก็บ่นพึมพำ "ทำไมจะไม่รีบละ รีบจนจะบ้าแล้ว น่าโมโหจริงๆเลย"

หลังจากที่รพีพงษ์ล้างจานเสร็จ เพื่อระบายความไม่พอใจของเธอ ศศินัดดาจึงให้รพีพงษ์ถูพื้น ถูพื้นเสร็จก็ไปเช็ดโต๊ะ หลังจากเช็ดโต๊ะเสร็จก็ไปและซักผ้า

หลังจากเก็บกวาดทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็เกือบห้าทุ่มแล้ว

เมื่อรพีพงษ์กลับไปที่ห้อง เขาพบว่าอารียาหลับแล้ว

เขานอนลงข้างๆ อารียาอย่างระมัดระวัง เห็นอารียานอนหลับสนิท หัวใจของเขาก็รู้สึกเงียบสงบ

รพีพงษ์รู้สึกว่ามีความสุขมากมาย แค่เขาได้นอนเตียงเดียวกันกับอารียา

เช้าวันรุ่งขึ้น รพีพงษ์ตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารจนเสร็จ จากนั้นเรียกอารียาตื่นมาทานอาหาร

ระหว่างรับประทานอาหาร อารียาได้รับโทรศัพท์จากธายุกร ในสายธายุกรพูดอย่างหยาบคายโดยบอกให้เธอไปพบนภทีป์ มีธุระหาเธอ พูดจบหัวเราะเยาะสองที

อารียาขมวดคิ้วทันที เมื่อรู้ว่านภทีป์อยากพบเธอ ต้องพูดถึงเรื่องวัสดุการก่อสร้างแน่นอน

เมื่อวานหลังจากที่โสรธัสจากไป อารียาก็ได้ติดต่อโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้างหลายแห่งแม้ว่าโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้างเหล่านี้ยินดีที่จะจัดหาวัสดุก่อสร้างให้กับพวกเขา แต่ปริมาณนั้นน้อยจนน่าสงสาร ไม่เพียงพอสำหรับโครงการของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป

โรงงานวัสดุก่อสร้างขนาดใหญ่อื่นๆอีกหลายแห่ง ได้ร่วมมือกับโสรธัสหมดแล้ว ไม่มีใครรับโทรศัพท์ของอารียาเลย

แม้ว่าเธอจะคืนดีกับรพีพงษ์แล้ว แต่เรื่องของบริษัทก็ยังทำให้เธอปวดหัวมาก

“ เกิดอะไรขึ้น?” รพีพงษ์มองไปที่อารียาและถาม

อารียาพูดเรื่องที่เมื่อวานโสรธัสขอขึ้นราคากับเธอให้กับรพีพงษ์ฟัง

"โสรธัสคนนี้นะ ไม่เพียงแต่ขอราคาไปทั่ว แต่ยัง … ยังจะ" ณ จุดนี้อารียาพูดต่อไปอีกไม่ได้และความคับแค้นใจบนใบหน้าของเธอก็ปรากฏขึ้น

“ เขายังทำอะไรอีก?” รพีพงษ์ขมวดคิ้วและถาม

"ช่างมันเถอะ ไม่พูดแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ประสบความสำเร็จอยู่ดี" อารียากล่าว

“ เขาเอาเปรียบคุณใช่ไหม?” รพีพงษ์ถาม

อารียากัดริมฝีปากและพยักหน้า

ทันใดนั้นหัวใจของรพีพงษ์ก็ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าโสรธัสคนนี้ถูกเขาขึ้นบัญชีดำแล้ว

“ โรงงานผลิตวัสดุก่อสร้างแห่งนั้นชื่ออะไร?” รพีพงษ์ถาม

"โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ เป็นโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในเมืองริเวอร์" อารียาตอบ

รพีพงษ์ผงะ เขาคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ ถ้าเป็นแบบนี้ พงศ์เทพก็น่าจะเป็นลูกชายของโสรธัส

ตอนนี้เขายังกล้าที่จะเอาวัสดุก่อสร้างมาข่มขู่อารียา ซึ่งหมายความว่าเขายังไม่รู้ว่าโรงงานวัสดุ

ก่อสร้างนี้พงศ์เทพได้แพ้ให้กับรพีพงษ์แล้ว

ปัจจุบันโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์เป็นทรัพย์สินของรพีพงษ์แล้ว สัญญาการโอนเขียนไว้อย่างชัดเจนแม้ว่าโสรธัสจะไม่ยอมรับก็ตาม

รพีพงษ์หัวเราะเยาะ คิดในใจว่าโสรธัสคนนี้ยังกล้าที่จะเล่นงานอารียา เขาต้องให้โสรธัสเข้าใจว่า หากเขาคิดจะเล่นงานผู้หญิงของรพีพงษ์ จะเกิดอะไรขึ้นกับเขา "

เรื่องวัสดุก่อสร้างคุณไม่ต้องกังวล ผมรู้จักเพื่อนคนหนึ่งที่สามารถจัดหาวัสดุก่อสร้างให้คุณได้และรับประกันเรื่องปริมาณว่าเพียงพอแน่นอน ผมจะไปหาคุณปู่กับคุณก่อนเพื่อดูว่าท่านพูดอะไรบ้าง" รพีพงษ์กล่าว

อารียารู้สึกประหลาดใจ เธอได้ถามโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้างทั้งหมดในเมืองริเวอร์ ไม่มีใครสามารถจัดหาวัสดุก่อสร้างให้เธอได้เลย แต่รพีพงษ์กลับบอกว่าเขาสามารถจัดหาให้เธอได้

เป็นไปได้ไหมที่ในเมืองริเวอร์จะมีโรงงานผลิตวัสดุก่อสร้างเจ้าอื่นๆที่เธอไม่รู้จัก?

เธอไม่ได้ถามอะไรมากนัก เมื่อเห็นรพีพงษ์อยากไป เธอจึงตกลงที่จะไปกับเขา หลังจากทั้งสองคนกินข้าวเสร็จก็ไปวิลล่าตระกูลฉัตรมงคล

ธายุกรและชรินทร์ทิพย์ได้มาเป่าหูของนภทีป์ตั้งแต่เช้า ฟ้องว่าอารียาได้คุยโครงการกับบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปที่จัดหาวัสดุก่อสร้างล้มเหลว ตอนนี้โครงการทั้งหมดไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ

ตอนแรกนภทีป์ยังไม่ค่อยเชื่อ ดังนั้นเขาจึงเรียกคนจากตระกูลฉัตรมงคลที่รับผิดชอบในโครงการนี้ ถามเสร็จก็พบว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

เจ้านายของ โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์กล่าวเป็นการส่วนตัวว่าการจะหยุดจัดหาวัสดุก่อสร้าง วัสดุก่อสร้างที่เหลือก็เพียงพอที่จะให้โครงการดำเนินต่อไปได้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น

อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา โครงการจะถูกบังคับให้หยุดลงด้วยเหตุนี้ ถึงตอนนั้นไม่ว่าจะตระกูลฉัตรมงคลหรือบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปก็จะประสบกับการสูญเสียครั้งใหญ่

"ปกติอารียามักจะตั้งใจทำงาน ทำไมครั้งนี้จึงได้ล้มเหลวละ" นภทีป์ขมวดคิ้วและกล่าว

ธายุกรหมุนตาของเขาและพูดว่า "ผมได้ยินมาว่า อารียากดราคาเขา กดราคานั้นต่ำกว่าราคาเดิม 10% พวกเขาจึงไม่ยอม ดังนั้นการเจรจาในครั้งนี้จึงได้ล้มเหลว คุณปู่ อารียาต้องการทำกำไรจากตรงนี้ "

นภทีป์ตบโต๊ะทันทีและพูดด้วยความโกรธ "ราคาของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์นั้นผมรู้ เป็นราคาที่ตลาดตกลงกันไว้ อารียาคลั่งไคล้เงินจนบ้าไปแล้วใช่ไหม?ทำไมยังไปกดราคาของเขาอีก?"

"คุณปู่ คุณลืมไปแล้วหรือ ครั้งที่แล้วเธอทำกับคุณปู่ยังไง เธอคงกลัวว่าท่านจะขับไล่เธอออกจากตระกูลฉัตรมงคล ดังนั้นจึงใช้โอกาสนี้ในการหาเงินและหนีไป" ธายุกรกล่าว

"ใช่เลย คุณปู่ อารียาคนนี้มีความทะเยอทะยานอย่างมากกับทรัพย์สินของตระกูลฉัตรมงคล เธอไม่ต้องการให้ตระกูลฉัตรมงคลเจริญรุ่งเรือง ไม่เช่นนั้นเธอจะทำสิ่งที่ชั่วร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร" ชรินทร์ทิพย์กล่าวเสริม

คนที่นภทีป์เรียกมาถาม ก็รีบพูดตามเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะทำงานภายใต้การดูแลของอารียา แต่อนาคตตระกูลฉัตรมงคลคงเป็นของธายุกร แน่นอนว่าพวกเขาก็ต้องอยู่ข้างธายุกรอยู่แล้ว

นภทีป์โมโหจนหน้าอกขึ้นๆลงๆ พูดอย่างเย็นชา "อารียาคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งกล้า เธออาศัย บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปให้ความสำคัญกับเธอ เธอจึงกล้าทำแบบนี้กับผมอย่างโจ่งแจ้งตอนนี้มาทำลายการพัฒนาของตระกูลฉัตรมงคลของผม ตระกูลฉัตรมงคลเก็บเธอไว้ไม่ได้อีกต่อไป!”

เมื่อธายุกรและชรินทร์ทิพย์เห็นนภทีป์โกรธขนาดนี้ ใบหน้าของพวกเขาก็เผยรอยยิ้มร้ายๆ

หลังจากนั้นไม่นาน รพีพงษ์และอารียาก็มาถึงบ้านพักของตระกูลฉัตรมงคล

ทั้งสองเดินไปหานภทีป์อารียาก็พูดกับนภทีป์"คุณปู่ มีธุระอะไร?"

"อย่าเรียกผมว่าคุณปู่! ผมรับคำเรียกของคุณไม่ไหวหรอก คุณเกือบจะเป็นบรรพบุรุษของตระกูลฉัตรมงคลของผมแล้ว!" นภทีป์พูดอย่างโกรธเคือง

อารียาไม่รู้จะทำยังไง คิดว่านภทีป์ยังคงโกรธกับเหตุการณ์ครั้งที่แล้ว เธอไม่รู้ว่าสิ่งนี้เป็นเพราะธายุกรและชรินทร์ทิพย์ได้เป่าหูให้กับนภทีป์

"คุณปู่ คุณสงบสติอารมณ์ก่อน อย่าเสียสุขภาพเพราะเธอเลย มันไม่คุ้ม พวกเรามาคุยธุระสำคัญกันเถอะ" อารียากล่าว

นภทีป์สงบลงและจ้องไปที่อารียา“ ทำไมคุณถึงต้องกดราคาของ โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ด้วย? ราคาที่พวกเขาให้นั้นเป็นราคาที่ต่ำที่สุดในตลาดอยู่แล้ว คุณยังจะไปกดราคาลง 10% คุณคลั่งไคล้เงินจนบ้าไปแล้วใช่ไหม?"

อารียาถึงกับผงะและจากนั้นเธอก็พูดว่า "ฉันไม่ได้กดราคานิคุณปู่ ทั้งๆที่โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ต่างหากที่ขึ้นราคาให้ฉันและเขาต้องการเพิ่มเป็นหนึ่งเท่า ฉันไม่เห็นด้วย เขาจึงหยุดจัดหาวัสดุก่อสร้าง

"อารียา อย่ามาอ้างโน่นอ้างนี่เลย ดูที่คุณพูดซิ คนอื่นเขาโง่เหรอ เพิ่มราคาเพิ่มตั้งหนึ่งเท่า คุณนี่มันโกหกก็ไม่เป็นเลย" ธายุกรหัวเราะเยาะทันที

อารียามองไปที่ธายุกรและเข้าใจทันทีว่า ต้องเป็นเขาแน่ๆที่สร้างเรื่องพวกนี้ขึ้นมา ในใจมีไฟลุกโชนขึ้นมาทันที

แต่เธอรู้ดีว่ายิ่งเธออธิบายมากเท่าไหร่ นภทีป์ก็จะเชื่อคำพูดของธายุกรมากขึ้นเท่านั้น "ตอนนี้เขาหยุดจัดหาวัสดุก่อสร้างให้เราและโครงการไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ พวกคุณทุกคนคงรู้ดีว่าเราจะสูญเสียมากแค่ไหน บอกผมมาว่าคุณจะทำอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้" นภทีป์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ใบหน้าของอารียาดูสับสน เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

ในเวลานี้รพีพงษ์ก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า "โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ จะไม่หยุดจัดหาวัสดุก่อสร้างและผมสามารถให้พวกเขาลดราคาต่ำกว่าราคาตลาด 10% "