“คุณอุ้มฉันทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ปล่อยนะ” พราวฟ้าพยายามดิ้นให้เขาปล่อย แต่เหมือนแรงเธอจะน้อยนิดซะเหลือเกิน

“ทำไมถึงไม่ระวังตัว” ลูซไม่ได้สนใจการกระทำของเธอ เขากลับต่อว่าเธอแทน

พราวฟ้าขมวดคิ้วกับคำพูดของเขา และก่อนที่เธอจะพูดอะไรเธอก็รู้ถึงความผิดปกติของร่างกายขึ้นเรื่อยๆ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว และการที่ลูซอุ้มเธออยู่แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกอะไรบางอย่าง

ปากบางเม้มเข้าหากัน

“ฉันเป็นอะไร” พราวฟ้าถามเสียงสั่น เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่ความรู้สึกเธอตอนนี้เธอรู้ดี ทำไมนะ ทำไมเธอถึงมีความต้องการขึ้นมาได้

ถึงแต่ก่อนไคล์จะยัดเยียดความร่านให้เธอแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เคยนึกอยากมีอะไรกับคนอื่น เธอซื่อสัตย์กับเขาแค่คนเดียว และต้องการแค่เขาคนเดียว ความรู้สึกของเธอเขาคนเดียวที่ปลดปล่อยมันได้ เธอรังเกียจถ้าคนนั้นไม่ใช่ไคล์

แต่ทำไมตอนนี้เธอถึงรู้สึกต้องการผู้ชายที่แนบชิดกันอยู่ตอนนี้ได้

“เธอน่าจะโดนยา” ลูซตอบเสียงเรียบก่อนจะเดินมาถึงรถและยัดเธอเข้าไป

“ยา” พราวฟ้าหันไปถามเขาหลังจากที่เขาขึ้นมานั่งบนรถแล้ว

“ยากระตุ้นอารมณ์หรือยาปลุกเซ็กส์เคยได้ยินไหม” พราวฟ้าตาโตเมื่อได้คำตอบ ร่างบางถอยไปด้านหลังทันที ความร้อนในกายเหมือนจะทวีขึ้นเรื่อยๆ

ลูซมองท่าทางของเธอนิ่งๆ ก่อนจะออกรถด้วยความเร็ว

พราวฟ้าไม่พูดอะไรอีก เธอเม้มปากเข้าหากันจนมันชาไปหมด นั่งกอดตัวเอง ความร้อนรุ่มในร่างกายทำให้เธอขยับตัวไปมา สติเริ่มเลือนหาย

เธอรู้จักยาชนิดนี้เพราะเคยได้ยินแต่ไม่เคยเห็น

จนกระทั่งรถจอดสนิท เธอค่อยๆ ปรือตามอง คอนโดของเธอ เธอพยายามรวบรวมสติของตัวเอง

“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ” เอ่ยขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เธอไม่อยากอยู่ใกล้ๆ ลูซ

ร่างบางเปิดประตูลงจากรถ แต่เพียงแค่ก้าวลงไปเธอก็เซจนเกือบล้ม ลูซเปิดประตูลงจากรถแทบไม่ทันเพื่อจะไปคว้าตัวเธอไว้

“ปล่อย ปล่อยฉัน” พราวฟ้าดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขา หายใจหอบแรงขึ้น

“เธอต้องการคนช่วย” ลูซพูดเสียงนิ่ง แต่สติที่พอมีอยู่ของพราวฟ้าทำให้เธอส่ายหน้าปฏิเสธเขา เพราะเข้าใจความหมายของเขาดี

“ไม่ ฉันไม่ต้องการ ปล่อย”

“อย่าดื้อเธอไม่รู้รึไงว่ายานี้มันแรงแค่ไหน” คำพูดของเขาทำให้เธอเงียบลง

“ฉัน” ร่างกายที่เสียดสีกันทำให้สติของเธอกระเจิงไปด้วย และอดไม่ได้ที่จะบดเบียดตัวเองเข้าหาอกแกร่ง มันเป็นไปเอง เธอรู้สึกต้องการอ้อมกอดของเขา

ลูซกัดฟันข่มอารมณ์ของตัวเอง ช้อนตัวหญิงสาวอุ้มขึ้นแล้วเดินเข้าไปในคอนโดทันที พอถึงหน้าห้องเขาก็วางเธอลง ก่อนจะคว้ากระเป๋าเธอมาควานหาคีย์การ์ด พอเจอก็เปิดเข้าไปและอุ้มเธอเข้าไปข้างในด้วยมือข้างเดียว

“คุณฉันร้อน” ร่างบางบดเบียดเข้าหากายแกร่ง จากตอนแรกใจบอกให้ต่อต้าน ตอนนี้กลายเป็นว่าเธอต้องการเขา

สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ร่างกายเธอเป็นไปเองโดยที่ยังไม่ได้ออกคำสั่งด้วยซ้ำ

ลูซลากหญิงสาวเข้ามาในห้องน้ำ อุ้มเธอลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำแล้วเปิดน้ำใส่ หยิบฝักบัวเปิดน้ำราดหัวเธอ พราวฟ้าร้องออกมาอย่างตกใจ

“ว๊าย คุณทำอะไร” พอโดนน้ำเย็นเหมือนตาเธอจะสว่างขึ้น แต่ความร้อนก็ไม่ได้หายไป

“น้ำนี่จะช่วยเธอได้” พราวฟ้าหายใจหอบแรงพยายามรวบรวมสติของตัวเอง เมื่อเขาพูดแบบนั้นเธอก็จมอยู่กับตัวเองและพยายามตั้งสติ กอดตัวเองไว้แน่น ให้สายน้ำที่ราดลดลงมาช่วยบรรเทาความร้อนรุ่มในร่างกาย

“เป็นยังไงบ้าง”

ลูซเห็นว่าเธอเงียบเขาเลยเอ่ยถาม ร่างบางส่ายหน้าแรงๆ ร่างกายสั่นเท่าเพราะความเย็นของน้ำซึ่งมันไม่ได้ลดความต้องการของเธอให้ลดลงเลย

ลูซเห็นว่าเธอไม่ดีขึ้นเลยทำให้เขาเริ่มร้อนรน เพราะถ้าเธอยังแช่น้ำอยู่แบบนี้ต่อไปมันจะทำให้เธอหนาวตายซะก่อน

“คุณ ฉันไม่ไหว” พราวฟ้าเงยหน้าขึ้นพูดกับเขาเสียงสั่นพร่า กระสับกระส่ายไปมา มือไม้เริ่มปัดป่ายไปตามร่างกายของตัวเอง เสื้อผ้าที่แนบเนื้ออยู่แล้วเมื่อโดนน้ำยิ่งแนบยิ่งกว่าเดิม ความสั้นของมันยิ่งสั้นขึ้นเมื่อเธอนั่งลงและไม่ได้ใส่ใจที่จะดูความเรียบร้อยของตัวเอง

ลูซกลืนน้ำลายลงคอหลายอึก เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอะไรและคิดว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาของชายหญิง ยิ่งเมื่อตอนเพื่อนถามว่าเขาพลาดเหรอที่ขึ้นมาบนห้องแล้วไม่มีอะไรกับเธอ มันเหลือเชื่อมาก

เพราะเขาไม่เคยยั้งกับความต้องการของตัวเอง เรื่องแบบนี้เป็นเกิดขึ้นเป็นประจำอยู่แล้วสำหรับผู้ชายอย่างเขา แต่สำหรับพราวฟ้าเขาคิดว่าเธอมาจากประเทศเดียวกับแม่เขา เธออาจจะเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวเหมือนที่แม่เขาบอกว่าผู้หญิงไทยบางคนก็เป็นอย่างนั้น ถ้าเขาเจอผู้หญิงไทย สิ่งนี้คือสิ่งแรกที่เขาควรจะให้เกียรติเธอ และเขาก็ทำมันเมื่อเจอพราวฟ้า

เพราะท่าทางของเธอก็แสดงออกชัดเจนว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่คบหาผู้ชายแล้วนอนด้วยเหมือนอย่างที่เขาเจอประจำ

“ลูซ ฉันไม่ไหว” เสียงเรียกชื่อเขาที่ออกจากปากของหญิงสาวทำให้เขาได้สติ มองเธอที่นอนลงไปกับอ่างอาบน้ำแล้วค่อยๆ จมหายไป เขารีบปล่อยฝักบัวในมือแล้วดึงเธอขึ้นมาจากน้ำ

“ทำบ้าอะไร” ตวาดเธอเสียงดัง พราวฟ้าหอบหายใจเธอน้ำตาคลอเบ้า เธอทรมาน ร่างกายของเธอตอนนี้มันร้อนไปหมด เธอไม่รู้จะทำยังไง ก็เขาบอกว่าน้ำจะช่วยเธอได้ เธอก็เลยทำแบบนั้น

แต่พอเขาสัมผัสร่างกายของเธอ เธอคิดได้ทันทีว่าอะไรที่ช่วยเธอได้ เซ็กส์ เซ็กส์เท่านั้นที่ช่วยเธอได้ ยานี้มีแรงกระตุ้นให้ร่างกายเราต้องการเซ็กส์ มีแค่เขาคนเดียวที่ช่วยเธอได้ หรือใครสักคน

เธอยอมรับว่าตอนนี้ในความคิดของเธอมีไคล์อยู่ในนั้น เธอคิดถึงเขา เธออยากให้เขาอยู่ตรงนี้เพื่อช่วยเธอให้หลุดพ้นจากความทรมานนี้ เธอไม่เคยคิดจะมีอะไรกับคนอื่นนอกจากไคล์ เธอซื่อสัตย์กับเขาคนเดียว แต่ตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้นแล้ว ไคล์ไม่ได้อยู่ตรงนี้และไม่มีทางที่เขาจะมาช่วยเธอทัน

ถึงวันนี้ร่างกายเธอจะเป็นของคนอื่น ความน่ารังเกียจในตัวเธอก็ไม่ได้ลดน้อยลง ถึงวันนี้เธอจะนอกกายเขา เขาก็ไม่ได้สนใจไยดีเธออยู่แล้ว ไม่จำเป็นที่เธอต้องคิดถึงเขา ไม่จำเป็นที่เธอต้องรักษาเนื้อรักษาตัวไว้เพื่อเขาอีกแล้ว

สมองที่เริ่มเบลอพร้อมกับร่างกายที่มีความต้องการมากขึ้น ทำให้พราวฟ้ากล้าแสดงออกในสิ่งที่มันฝังอยู่ในร่างกายเธอ สิ่งที่ไคล์ยัดเยียดให้ และท่าแท้ของเธอที่เขาเคยว่าเธอมันก็แค่ผู้หญิงที่ทำตัวใส่ซื่อแต่ที่จริงเจนจัดมากเวลาอยู่บนเตียง ซึ่งเธอเถียงเขาไม่ออก เพราะเขาทำให้เธอเป็นแบบนั้น เขาสอนให้เธอทำมัน และเธอก็ชอบมันเวลาที่ทำกับเขา

แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ร่างกายเธอกำลังจะเป็นของคนอื่น

“เอ๊ย” ลูซร้องเสียงหลงเมื่อโดนผลักให้นั่งลงกับพื้น การกระทำของร่างบางทำให้เขาตกใจ พราวฟ้าขึ้นคร่อมเขา ใบหน้าของเธอคลอเคลียอยู่ที่ลำคอของเขาบดเบียดร่างกายยั่วยวนเข้าหาเขาอย่างร้อนแรง

“นี่เธอกำลังจะข่มขืนฉันนะคนสวย” ลูซพูดขึ้นเสียงพร่ากัดฟันกรอด เขาไม่ได้อยากทำอะไรตอนที่เธอไม่มีสติ ถึงได้พยายามช่วย

“คุณบอกจะช่วยฉัน” น้ำเสียงสั่นๆ ของเธอทำให้เขาเข้าใจว่ายาที่อยู่ในร่างกายเธอมันคงออกฤทธิ์สุดๆ แล้ว

เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเขา เพราะเขาเคยเห็นบ่อย แต่เขาก็ไม่เคยใช้ยา ไม่คิดว่าจะโดนกับคนใกล้ตัว ถ้าวันนี้เขาไม่กลับมานั่งที่โต๊ะใครจะหิ้วเธอไปไหนแล้วก็ไม่รู้

“เธอแน่ใจ” เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่มีความอดทนสูง และไม่เคยคิดมากกับเรื่องเซ็กส์

“ฉัน….ฉันแค่ต้องการมัน มันช่วยฉันได้ไม่ใช่เหรอ” พราวฟ้าถามเสียงสั่นจับใบหน้าเขาไว้ทั้งสองข้าง เสื้อผ้าของเธอเปียกปอนมันก็เลยพลอยทำให้เขาเปียกไปด้วย

“ใช่ เซ็กส์มันจะช่วยเธอได้ แต่ฉันกลัวเธอจะเสียใจที่หลัง เพราะแม่ฉันเคยบอกว่าผู้หญิงไทย..”

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีขนาดนั้น คุณก็รู้ว่าฉันเคยมีแฟนมาก่อน” พราวฟ้าพูดขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบ ในเมื่อเขาพูดตรงๆ เธอก็พูดตรงๆ กับเขา

ลูซพยักหน้าเข้าใจ

“เธอเริ่มหรือให้ฉันเริ่ม”

ถึงจะไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ความต้องการของร่างกายและสติที่ไม่ครบถ้วนก็ทำให้เธอใจกล้าขึ้นอีกหลายเท่าตัว ตอนนี้เธอต้องการมาก

“ฉันเริ่ม”

“อือ” พูดแค่นั้นปากบางก็บดขยี้ลงที่ปากหนา ชายหนุ่มก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ลิ้นเล็กๆ สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเขาอย่างช่ำชอง ความร้อนแรงที่เขาได้รับจากผู้หญิงตรงหน้ามันน่าเหลือเชื่อมากสำหรับลูซ เขาไม่คิดว่าเธอจะร้อนแรงขนาดนี้

นี่เป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายของเขามาก

สองร่างกอดจูบกันอย่างร้อนแรง ต่างฝ่ายต่างช่วยกันถอดเสื้อผ้า พราวฟ้าหลงลืมทุกสิ่งอย่าง รู้แค่ว่าตอนนี้เธอต้องการผู้ชายตรงหน้า ต้องการเพื่อปลดปล่อย

เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังสะท้อนไปทั่วห้องน้ำ ร่างบางที่นั่งอยู่บนตักแกร่งเหลือเพียงชุดชั้นในสีดำสองชิ้นที่ติดอยู่บนร่างกาย

ถึงลูซจะให้ความร่วมมือกับเธอเป็นอย่างดีแต่เขาก็ให้เธอควบคุม ในเมื่อเธอบอกจะเริ่มเขาก็จะให้เธอเริ่มและจบมันเอง เขาอยากรู้ว่าเธอจะร้อนแรงได้ขนาดไหน

ตอนนี้หัวใจเขาเต้นแรงเป็นบ้า ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับเซ็กส์ขนาดนี้มาก่อน ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเกิดอาการหลายๆ อย่าง

ลูซมองหญิงสาวที่งวนอยู่กับการถอดเข็มขัดของเขา พอถอดได้เธอก็ปามันทิ้งอย่างไม่ไยดี ตามด้วยการปลดกระดุมและรูดซิปกางเกงยีนของเขาลงอย่างร้อนรน เขารู้ว่าเธอต้องการมาก แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้

มือใหญ่จับเข้าที่สะโพกมนไว้ เมื่อเธอปลดปล่อยตัวตนของเขาได้เธอก็จะจัดการยัดมันเข้าไปในตัวเองทันทีโดยไม่สนจะถอนชิ้นล้างเลยด้วยซ้ำ ซึ่งเขาคิดว่ามันเป็นการกระทำที่บ้ามาก

“ใจเย็นๆ คนสวย” ลูซพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาเองก็ต้องการเธอไม่ต่างกันแต่เขาอยากให้เธอพร้อมกว่านี้ก่อน เพราะกลัวเธอจะเจ็บ

“ฉันไม่ไหวแล้ว อึก” ร่างบางพูดเสียงสั่นก่อนจะสะอื้นออกมา ลูซดึงเธอเข้ามากอดปลอบ ลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอเบาๆ

“ฉันรู้ แต่เธอจะเจ็บ ให้ฉันช่วยไหม” น้ำเสียงอบอุ่นของเขาทำให้หัวใจของพราวฟ้ารู้สึกอบอุ่น เธอจะโกรธเขาว่าเขาฉวยโอกาสกับเธอก็ไม่ได้ เพราะเธอเรียกร้องเขาเอง ถ้าเขาไม่เข้ามาช่วยเธอ ก็คงเป็นผู้ชายคนนั้นที่ได้ทำแบบนี้กับเธอ

ซึ่งเธอคิดไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง ตอนนี้ในความคิดของเธอ ให้เป็นผู้ชายคนนี้ดีกว่าคนอื่น เพราะยังไงเธอก็รู้จักเขา

พราวฟ้าพยักหน้าทั้งน้ำตา เธออึดอัดมาก