แต่เพียงแค่ร่างบางหันหน้ามาเท่านั้นนางถึงกับตกตะลึงตาโตจนเสียกิริยา

ชินหวางเฟยตระกูลเฉินที่ใครๆ ต่างลือว่านางมิงามมิเหมาะสมกับท่านอ๋องเท่าคุณหนูหลานผู้นั้น แต่สิ่งที่นางเห็นในตอนนี้หากสตรีตรงหน้าที่ถูกนินทาว่ามิงามแล้วมันผู้ใดจะกล้าเอ่ยปากว่าตนงามต่อหน้าชินหวางเฟยได้เล่า วงหน้างามเรียวเล็กกรอบหน้าชัดเจน รับคางเรียวหน้าผากมนจมูกเรียวเล็กโด่งงามรับริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวนสีแดงฉ่ำราวผลอิงเถา แก้มอิ่มขาวเนียนราวผิวทารกเปล่งปลั่งอมชมพูราวจะคั้นน้ำได้ และที่สะดุดตาที่สุดคือดวงตาหงส์คมเฉี่ยวทว่ากลมโตหวานขนตาหนาเป็นแพงอนงาม นางเป็นสตรีด้วยกันยังอดที่จะใจสั่นยามมองมิได้

“มีอันใดหรือ”

เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อเห็นนางทำหน้าพิลึกนัก

“ปะ เปล่าๆ เพคะหม่อมฉันเตรียมน้ำเรียบร้อยแล้วเชิญเสด็จเถิดเพคะ”

“ไปสิ”

นางรีบเอ่ยขอบพระทัยอย่างดีใจใครจะคิดว่าตนจะโชคดีได้เลื่อนมารับใช้ใกล้ชิดชินหวางเฟยเช่นนี้

หลังจากอาบน้ำแต่งกายเสร็จร่างระหงในอาภรณ์สีขาวปักลวดลายดอกโม่ลี่ฮวาเล็กๆ เกล้าผมง่ายๆ ปักปิ่นทองเพียงชิ้นเดียวก็ออกมาสำรวจตำหนักที่นางต้องใช้ชีวิตอยู่จนถึงเมื่อไหร่มิรู้

รอบๆ ตำหนักมีพื้นที่กว้างขวางประกอบไปด้วยเรือนต่างๆ ราวหกเรือนและมีห้องครัวเป็นของตนเอง เอาไว้ค่อยลองเดินไปดูว่าจะเปิดใช้เรือนใดบ้าง

พื้นที่ตำหนักนี้มีดอกไม้ที่ปลูกไว้รอบๆ หลากหลายสายพันธ์ุส่งกลิ่นหอมมาตามลมเดินออกไปไม่ไกลจากเรือนหลักที่นางพักอยู่มีสระบัวขนาดกลางน้ำใสจนเห็นปลาหลี่หลากสีว่ายไปมาในสระมีดอกบัวสีม่วงชูช่อเต็มสระสวยงามอย่างยิ่งใบหน้างามแย้มยิ้มอย่าถูกใจ ในปลายยามเซิน (15.00-16.59) เช่นนี้แดดร่มลมตกอากาศดีเหมาะแก่การจิบชายิ่งนักและเหมือนเสี่ยวอวี้จะรู้ใจนางถึงได้เตรียมน้ำชาหอมกรุ่นและขนมอีกหลายอย่างไว้ให้นางที่ศาลาหลังเล็กริมสระบัวสายลมยามเย็นพัดเอื่อยๆ ให้ผ่อนคลายร่างบางปล่อยอารมณ์ความคิดไปเรื่อยๆ หวนคิดถึงเหตุการณ์ต่างที่เกิดขึ้นเงียบๆ

เดิมทีชีวิตคุณหนูเล็กจวนโหวของนางนั้นเรียบง่ายสงบสุขยิ่งนัก นางมีพี่ชายสองคนที่รูปงามมาก พี่ชายคนโตเป็นทหารตำแหน่งรองแม่ทัพที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ชายแดน ส่วนพี่ชายคนรองมิสนใจรับราชการจึงได้กราบท่านหมอเทวดา เป็นศิษย์ติดตามร่ำเรียนวิชาแพทย์ไปทั่วหล้า เนื่องจากนางในตอนเด็กนั้นร่างกายอ่อนแอเจ็บป่วยมาตลอดพี่รองจึงมุ่งมั่นอยากเป็นหมอเพื่อมารักษานาง

ซึ่งข่าวลือที่นางได้ยินมาตลอดเกี่ยวกับตัวนางคือคุณหนูผู้อาภัพแห่งจวนโหว หนักสุดก็คงเป็นคุณหนูอัปลักษณ์ เหตุใดพวกเขาไม่คิดบ้างว่า ท่านแม่ของนางเป็นถึงสาวงามอันดับหนึ่งธิดาแห่งอ๋องเย่ว์หยา เผ่าทะเลทรายที่มีขนาดใหญ่ทางใต้ของแคว้นฉิน บิดานางก็เป็นบุรุษรูปงามองอาจปานนั้น พี่ชายสองคนก็รูปโฉมมิธรรมดา นางผู้เป็นบุตรีจะเกิดมาอัปลักษณ์ได้อย่างไร เพียงแค่อาการเจ็บป่วยยามเด็กทำให้นางผอมเกินไปเท่านั้น ซึ่งตอนนี้พี่รองและอาจารย์ของเขาก็รักษานางจนหายดีตั้งนานแล้ว ผู้คนก็ยังลืออยู่เช่นเดิม จนนางคร้านจะใส่ใจจะไปห้ามคนนินทาได้อย่างไร ซึ่งพี่ชายทั้งสองก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยเพราะหวงน้องสาวอย่างนางข่าวลือนี้ทำให้ไม่มีแม่สื่อบ้านใดมาทาบทามนางจนล่วงเลยวัยปักปิ่นมานับปีแล้ว จนเมื่อหลายวันก่อน ไทเฮามีรับสั่งให้ครอบครัวนางเข้าเฝ้าเพื่อทาบทามสู่ขอนาง นางในตอนนั้นตกใจและไม่ทันได้ตั้งตัว แต่พระนางทรงอธิบายถึงเหตุผลที่นางต้องแต่งเข้าวังอ๋องกระทันหัน ร่างบางรับฟังอย่างสงบ ท่านพ่อและท่านแม่มิได้บังคับอันใดนาง แต่เป็นนางที่เต็มใจตอบรับเอง เพราะท่านพ่อบอกอยู่เสมอว่าไม่ว่าเรื่องใดที่เกี่ยวพันกับแคว้นฉินอย่าได้ลังเลที่จะช่วยเหลือ

“พระชายาเพคะ ท่านอ๋องให้คนมาแจ้งว่ายามห้าย(21.00-22.59)จะเสด็จตำหนักหลันเทียนเพคะ”