ผู้รักษาสุดแกร่ง - ตอนที่ 585 แตะต้องเธอไม่ได้
ใบหน้าของเถียนยวี่ก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย และแน่นอนว่าเขาโทรออกแล้ว แต่ผลลัพธ์กลับไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น
เถียนยวี่ยืนขึ้น และพูดอย่างขมขื่น
“พ่อของผมบอกว่า คุณเป็นเพื่อนกัน ขอโทษนะครับ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ คือความผิดของผมเอง ดังนั้นโปรดยกโทษให้ผมด้วย”
อันที่จริงเถียนยวี่ต้องการที่จะคุกเข่าและขอโทษพี่หัว แต่ท้ายที่สุด เพื่อนจำนวนมากก็อยู่ในที่เกิดเหตุ และผู้คนจำนวนมากกำลังเฝ้าดูอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝูหรงหรงก็อยู่ที่นั่นด้วย
เถียนยวี่ได้แสดงคำขอโทษแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่า ตราบใดที่ยังไว้หน้าพ่อของเขาเล็กน้อย ก็ไม่น่าจะมีปัญหา
แต่เถียนยวี่ประเมินหน้าพ่อของเขาสูงเกินไป เถียนเหวินกวงไม่มีสถานะกับพี่หัวเลย ในสายตาของพี่หัว เขาเป็นเพียงพ่อค้ารายเล็ก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ พี่หัวก็เย้ยหยัน
“ยกโทษให้แกเหรอ แกวางมาดต่อหน้าฉันมาตั้งนาน และแกแค่ขอให้ฉันให้อภัยก็จบลงแล้วเหรอ? แกเห็นพี่หัวอย่างฉันเป็นของเล่นใช่มั้ย?”
“แม่ง!”
หลังจากพูดจบ พี่หัวก็ทิ้งขวดเบียร์ลงบนโต๊ะ และเศษแก้วกระเด็นไปทุกที่
ทุกคนต่างผงะถอย แต่ละคนถอยออกไปครึ่งก้าว เอนตัวพิงเก้าอี้ และใบหน้าของพวกเขาดูน่าเกลียดมาก
ใบหน้าของเถียนยวี่ก็ซีด เมื่อมองไปที่ขวดไวน์ที่แตกหักในมือของพี่หัว ขาของเขาอ่อนแอเล็กน้อย
“พี่หัว ผมขอโทษ ลืมไปได้มั้ย?”
พี่หัวเยาะเย้ย “ลืมมันเหรอ? ฉันจะบอกพวกแกให้นะ คนเหล่านี้ที่นี่วันนี้ ฉันจัดการมันทีละคน และไม่มีใครสามารถหนีได้!”
“กล้าด่าพี่หัวอย่างฉัน? แล้วก็นังนี่ วันนี้ถ้าเธอไม่นอนกับฉันดี ๆ ฉันจะฆ่าพวกแกซะ!”
ฝูหรงหรงขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดเล็กน้อย และกล่าวว่า
“นามสกุลของฉันคือฝู นายรู้จักตระกูลฝูของฉันมั้ย?”
พี่หัวพูดอย่างเย็นชา “ตระกูลฝูที่ชอบไร้สาระน่ะเหรอ? พ่อของเธอมาด้วยตัวเองก็ไร้ประโยชน์ เลิกพูดจาไร้สาระกับฉัน ซื่อสัตย์กับฉันด้วย!”
ฉินจุนขมวดคิ้ว เขาไม่ได้พูดมาโดยตลอด นายเถียนยวี่ทำเองก็รับเองก็แล้วกัน แต่ฝูหรงหรง ฉินจุนยังต้องปกป้องสักหน่อย
ท้ายที่สุด ฝูเสี่ยวเฟิงกล่าวว่า เมื่อเธอออกมา เขากังวลว่าเธอจะอยู่คนเดียว และขอให้ฉินจุนดูแลเธอหน่อย
แม้ว่าฝูเสี่ยวเฟิงจะสุภาพ แต่ฉินจุนคิดว่านี่เป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล
เมื่อเห็นพี่หัวเดินไปทางฝูหรงหรง ฉินจุนก็ลุกขึ้นอย่างช้า ๆ
“คนอื่นนายจะทำอะไรก็ตามที่นายต้องการ แต่เธอนายห้ามแตะต้อง”
ฉินจุนยืนขึ้นและเอ่ยขึ้น โดยไม่มีใครคาดคิด
มีคนรวยและคนหนุ่มสาวมากมายที่นี่ แม้แต่ใบหน้าของเถียนยวี่และฝูหรงหรงก็ไม่ดี และคนอื่น ๆ ก็ไม่ดีอย่างแน่นอน สำหรับฉินจุน เขาจะมีประโยชน์อย่างไร?
ฝูหรงหรงขมวดคิ้ว ดึง ฉินจุนอย่างรวดเร็ว และกระซิบ
“นายทำอะไร! นายกำลังทำอะไรอยู่ นายไม่รู้ว่าตัวตนของนายคืออะไร! นายมีความสามารถนั้นมั้ย นั่งลงเร็วเข้า!”
หลังจากที่ฝูหรงหรงพูดจบ เถียนยวี่ก็ไม่มีความสุขอีกต่อไป และมองฉินจุนอย่างดุเดือด
“นายมันคืออะไร คิดว่าตัวเองเป็นใคร! ถ้ากล้าพูดกับพี่หัวแบบนี้ นายอย่าตายใช่มั้ย!”
เพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ก็ไม่มีความสุขเช่นกัน พวกเขาขอโทษอย่างชัดเจนต่อพี่หัว เด็กคนนี้ลุกขึ้นยืน แสร้งทำเป็นวางมาดต่อหน้าพี่หัว นี่มันจะไม่ทำให้เขาพวกเขามีภาระเพิ่มขึ้นเหรอ?
“นายคิดว่าแกเป็นนายน้อยคนสุดท้ายของตระกูลฉินเหรอ นายเป็นแค่บุคคลธรรมดา แกล้งทำเป็นวางมาดที่นี่ ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษพี่หัวอีก”
“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะฝูหรงหรง นายจะมีสิทธิ์นั่งกับเรามั้ย ยังไม่รีบขอโทษพี่หัวอีก!”
“ถ้านายทำให้พี่หัวขุ่นเคืองแกไปบอกพี่หัวเอง ว่าพวกเราไม่รู้จักกันดีพอ และเราไม่รู้จักเขาเลยด้วยซ้ำ เขาเป็นโง่ และมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา!”
“นั่นสิพี่หัว พี่อย่าเกลียดเราไปพร้อมกับเขานะ เด็กคนนี้ตายก็เพราะเขารนหาที่ตายเอง!”
“…”
เมื่อครู่เถียนยวี่ทำให้พี่หัวขุ่นเคืองมาก และไม่มีใครบอกว่าเถียนยวี่ผิด ฉินจุนเพิ่งลุกขึ้น และพูดกับฝูหรงหรง ซึ่งดึงดูดข้อกล่าวหาทั้งหมด นี่คือช่องว่างของตัวตน
พี่หัวมองไปที่ฉินจุนทั้งขึ้นและลงอย่างเยาะเย้ย และกล่าวว่า
“ฉันแตะต้องเธอไม่ได้เหรอ? แล้วถ้าฉันอยากลองล่ะ ฉันจะแตะต้องเธอ!”
ฉินจุนเงยหน้าขึ้นมองพี่หัวคนนี้อย่างเฉยเมย และกล่าวว่า
“ถ้านายต้องแตะต้องเธอ นายจะได้รับแต่ความบาดเจ็บเท่านั้น”
“แกมันเป็นคนอวดดี!” ก่อนที่พี่หัวจะพูดขึ้น เถียนยวี่ยืนขึ้น และชี้ไปที่จมูกของฉินจุน และเริ่มสาปแช่ง “ไอ้บ้า นั่งลงเร็ว ๆ และอย่าแสร้งอวดดีต่อหน้าพี่หัว! แกเป็นอะไร! และตัวตนของพี่หัวคืออะไร?”
ฉากนี้น่าทึ่งมาก คนแรกที่ทำให้พี่หัวขุ่นเคืองคือเถียนยวี่ แต่ตอนนี้ฉินจุนลุกขึ้นยืนเพื่อช่วยพวกเขา เถียนยวี่เป็นคนแรกที่ดุฉินจุน
รูปลักษณ์ที่สอพลอนั้นเกือบจะเหมือนสุนัข
ฉินจุนเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา และเย้ยหยันอย่างดูถูก
“แกมันกระจอกกว่าหมาจริง ๆ ”
หลังจากที่ฉินจุนพูดจบ เถียนยวี่ก็โกรธจัด
“แกมันอวดดี! แกกล้าด่าฉันเหรอ พูดใหม่สิ!”
เถียนยวี่คาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าฉินจุนจะกล้าด่าเขา แค่ไก่ตัวเล็ก และกล้าที่จะดูถูกเขาแบบนั้น!
ฉินจุนแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “ไปให้พ้น”
เถียนยวี่จ้องมอง “แกกำลังรนหาที่ตาย!”
หลังจากพูดแล้ว เถียนยวี่ก็ตบหน้าฉินจุน
พี่หัวยังไม่ได้ทำ แต่เถียนยวี่ทำก่อน
เถียนยวี่คนนี้น่าตกตะลึงจริง ๆ และผู้คนที่เฝ้าดูความตื่นเต้นข้าง ๆ เขาก็ตะลึง ทำไมพวกเขาถึงทำกับคนของพวกเขาก่อน?
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มือของเถียนยวี่จะมาถึง ฉินจุนก็ตบมันด้วยมือแบ็คแฮนด์
เพี๊ย!
เสียงคมชัด!
ฉินจุนตบหน้าเถียนยวี่ และเขาก็ตบเถียนยวี่กระเด็นออกไปทันที และล้มลงบนโซฟาที่ติดกันอยู่
ทุกคนตกตะลึง และไม่ได้คาดหวังว่าฉินจุนจะโหดร้ายถึงขนาดตบเถียนยวี่ออกไป!
เถียนยวี่ล้มลงกับพื้นด้วยใบหน้าที่น่าเกลียดอย่างยิ่ง ยืนขึ้น และชี้ไปที่ฉินจุน โดยไม่ได้พูดอะไรเป็นเวลานาน
“แก แก …”
เมื่อเห็นฉากนี้ พี่หัวก็แสดงท่าทางขี้เล่นบนใบหน้าของเขา และแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา
“อย่ามาหลอกฉันหน่อยเลย แสดงอะไรกันอยู่? ฉันยังไม่ได้ลงมือ พวกแกก็ลงมือกันเองน่ะเหรอ?”
“มาเถอะ ถ้าชอบลงมือมากนัก งั้นฉันก็จะเปิดก่อนเอง!”
พูดจบ พี่หัวก็หยิบขวดไวน์ขึ้นมา ชี้ไปที่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น สแกนขวดไวน์ทีละขวด ทุกคนต่างพากันตกใจ แม้จะเป็นลูกคนรวย แต่ไม่เคยเห็นสิ่งนี้ในโลกนี้ พวกเขาเกรงกลัวจะถูกเหตุการณ์นี้ทำให้เสียโฉม
พี่หัวหยุดกะทันหัน ชี้ไปที่ฝูหรงหรงซึ่งนั่งอยู่ตรงกลาง แล้วเยาะเย้ย
“เมื่อกี้เธอด่าฉัน เรามาเริ่มกันเลย!”
ขวดไวน์ในมือของพี่หัวกำแน่น และเขาเดินไปหาฝูหรงหรง
ทันใดนั้น ฉินจุนก็ยืนขึ้นอีกครั้ง หยุดอยู่ตรงหน้าพี่หัว และกล่าวว่า
“ฉันบอกว่านายสามารถแตะต้องคนอื่นได้ แต่เธอนายทำไม่ได้”
พี่หัวจ้องเขม็ง “แกกำลังรนหาที่ตายใช่มั้ย งั้นฉันจะไปส่งแกไปก่อน!”
หลังจากพูดจบ ขวดไวน์ในมือของพี่หัวก็ทุบตรงที่หัวของฉินจุน
เขาอดทนมาเป็นเวลานาน พี่หัวยังไม่ได้ลงมือมาโดยตลอด เห็นเขาพูดตรง ๆ ราวกับเป็นคนโง่เขลา
ผลลัพธ์เขาไม่คิดว่าเขาจะออกมารับหน้า ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ให้เขาได้รับการผ่าตัดก่อน!
อย่างไรก็ตาม ขวดตกลงมา และเสียงในจินตนาการของขวดที่ทำให้หัวแตกก็ไม่ปรากฏขึ้น
ด้วยการหวด ภาพติดตาผ่านไป
วินาทีถัดมา
ฉินจุนปรากฏตัวด้านหลังพี่หัว
พี่หัวรู้สึกว่ามีภาพเบลอ ๆ อยู่ทางด้านหลังของเขา ขวดเปล่า และคนทั้งหมดสูญเสียจุดศูนย์ถ่วงไปเล็กน้อย และเอนไปข้างหน้า
เขาถูกฉินจุนจากด้านหลังเตะออกไป
ตูม!
พี่หัวกระเด็นอยู่บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยเศษแก้วในทันใด
บูม!
ทันใดนั้น โต๊ะแก้วก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
“พี่หัว!”
ทุกคนตกตะลึง และไม่ได้คาดหวังว่าฉินจุนจะกล้าทำอะไรกับพี่หัว!
นี่ไม่ใช่การแสวงหาความตายเหรอ!
ทุกคนพุ่งไปข้างหน้า และล้อมรอบฉินจุนเป็นวงกลมไว้โดยตรง!
YOU MAY ALSO LIKE
