ผู้รักษาสุดแกร่ง - ตอนที่ 552 โดนเพื่อนสนิทหลอก

หลิ่วชิงชิงเข้าสู่ฝ่ายบุคลากรโดยตรง

“ผู้จัดการซุน วันนี้คนที่ชื่อหวังหรงหรงมารึยัง?”

ผู้จัดการซุนรีบลุกขึ้นยืนขึ้น “ประธานหลิ่ว หวังหรงหรงมาแล้วค่ะ งานของเธอดิฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วค่ะ หัวหน้าแผนกลอจิสติกส์”

หลิ่วชิงชิงพยักหน้า แผนกนี้ดี ไม่ต้องการความสามารถมากเกินไป และค่อนข้างสบาย แม้ว่าฉินจุนจะไม่ได้บอกว่าเป็นญาติฝ่ายไหน แต่ตำแหน่งนี้น่าจะใช้ได้

ผู้จัดการซุนยิ้มเล็กน้อยและถาม

“ประธานหลิ่ว เธอเป็นญาติของคุณเหรอคะ?”

หลิ่วชิงชิงตอบ “ไม่ใช่ญาติของฉันหรอก เป็นคนของเหล่าฉินน่ะ”

ผู้จัดการซุนตะลึงงัน “เหล่าฉิน คุณหมายถึง … ปรมาจารย์ฉินเหรอคะ?”

ก่อนหน้านี้หลายคนนินทาเรื่องของปรมาจารย์ฉินและหลิ่วชิงชิง แม้ว่าผู้จัดการซุนจะได้ยินมาบ้างเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะแน่ใจ และไม่กล้าแพร่กระจายเรื่องซุบซิบนี้ไปทั่ว นั่นไม่ใช่การรนหาที่ตายเหรอ?”

หลิ่วชิงชิงหัวเราะ “ใช่ เหล่าฉินคือปรมาจารย์ฉิน แฟนของฉัน”  และไม่จำเป็นต้องปกปิดอีกต่อไป และการพูดกับคนอื่นก็ไม่เป็นไร

ผู้จัดการซุนได้ยินก็อึ้งเล็กน้อย ทันใดนั้นก็กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ และรับรู้ว่านี้คือเรื่องซุบซิบเรื่องใหญ่อีกเรื่องหนึ่ง

ตนเองไม่ได้คาดคิดว่าประธานหลิ่วจะตกหลุมรักกับปรมาจารย์ฉิน!

นี่คือกิ่งทองใบหยกจริง ๆ มิน่าล่ะหวังหรงหรงจึงตั้งใจขนาดนี้ ที่แท้ก็เป็นญาติกับปรมาจารย์ฉินนี่เอง

ทันใดนั้นผู้จัดการซุนก็รู้สึกว่าตนเองประมาทเกินไป หากเป็นญาติของหลิ่วชิงชิง อาจจะจัดการแบบลวก ๆ ก็ได้

แต่นี่เป็นญาติของปรมาจารย์ฉิน ไม่สามารถสะเพร่าได้เลย  จนทำให้ปรมาจารย์ฉินพึงพอใจ เธออาจจะได้รับคำชื่นชม จนเธออาจจะได้เป็นรองประธาน!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ผู้จัดการซุนก็เอาโทรศัพท์มือถือออกอย่างรวดเร็ว และโทรออกไปยังเบอร์ของหวังหรงหรง

“ฮัลโหล หวังหรงหรงเหรอ ฉันผู้จัดการซุนนะ ตอนนี้เธออยู่ไหนเหรอ สะดวกให้ฉันไปหามั้ย?”

“โอ้ โอเค ฉันจะรีบทำความสะอาด”

การเห็นซูฮวนได้รับคำสั่งจากระยะไกลของน้าคนเล็ก ทำให้หวังตงเสวี่ยค่อนข้างอึดอัด

“น้าคะ มันต้องขนาดนี้เลยเหรอ บ้านของพวกเราไม่สะอาดตรงไหน มันไม่สะอาดเหรอ มีอะไรต้องเก็บกวาดอีก?”

น้าคนเล็กจ้องมองหวังตงเสวี่ย “ไม่รู้เหรอว่ามันยังสะอาดไม่พอ? เธอเป็นถึงผู้จัดการแผนก แผนกฝ่ายบุคคล ถ้าปฏิบัติกับเธอไม่ดี ไม่แน่อาจจะเกิดเรื่องได้”

“นอกจากนี้ อย่าคิดว่าผู้จัดการอย่างเธอมาถึงที่นี่ แล้วพวกเธอจะขอร้องเธอได้ตามใจ ห้ามทำให้ความสัมพันธ์ของหรงหรงและเธอมีปัญหา เข้าใจมั้ย?!”

น้าคนเล็กกลัวจริง ๆ ว่าหวังตงเสวี่ยจะข้อร้องเข้าไปทำงานในแบรนด์เครื่องสำอางเฉิงยวิน จึงเอ่ยคำร้องขอนี้ออกมาอย่างเด็ดขาด ดังนั้นจึงรีบป้องกันเอาไว้ตั้งแต่แรก ผู้จัดการอย่างเธอมาที่นี่ในวันนี้ก็เพราะหวังหรงหรง ญาติที่แสนจนเหล่านี้ของพวกเธอเป็นการดีที่สุดที่จะไม่พูดจาเรื่อยเปื่อย

การแสดงออกของซูฮวนนั้นอับอายมาก และเธอสัญญาว่าจะเริ่มทำความสะอาดบ้าน

เดิมทีบ้านค่อนข้างสะอาด หลังจากทำความสะอาดมาบ้างแล้วสองสามครั้งก็ไม่มีการเคลื่อนย้ายใด ๆ

แต่น้าคนเล็กไม่พอใจมาโดยตลอด ชี้นั่นให้ซูฮวนทำ ชี้โน้นให้เธอทำ

หวังตงเสวี่ยนั้นไม่น่าพอใจมาก และเริ่มโกรธทันที

ในที่สุด หน้าประตูก็มีรถเบนซ์มาจอดอยู่หนึ่งคัน คนที่ลงมาจากรถเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีอายุประมาณสามสิบปี เธอผิวพรรณดีมาก และสวมใส่เสื้อผ้าระดับไฮเอนด์ แน่นอนว่าเป็นผู้จัดการ งานนี้ดีกว่าของหวังหรงหรงหนึ่งระดับ

เธอเดินเข้ามาพร้อมกับรังนกสองกล่อง เมื่อเห็นหวังหรงหรง ก็ยิ้มเล็กน้อยและเอ่ย

“หรงหรง ฉันมาเพื่อพบเธอ”

หวังหรงหรงอยู่ยังคงมารีบมา เธอมาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น

“โอโหหัวหน้าคะไม่ต้องลำบากก็ได้ค่ะ ฉันสิควรไปหาคุณ จะให้คุณมาหาด้วยตัวเองได้ยังไงกัน?”

หวังหรงหรงก็ไม่ใช่คนที่ไม่เข้าใจโลก เพียงแค่มองแวบเดียว เธอก็เห็นผู้คนระดับสูง และต้องสุภาพอ่อนน้อม หากเจอคนที่มีระดับเท่าตัวเองหรือต่ำกว่า เธอก็จะเริ่มหยิ่งผยองและวางมาด

ผู้จัดการซุนยิ้มเล็กน้อย หลังจากถามสารทุกข์สุกดิบไม่กี่คำ เธอเห็นฉินจุนที่นั่งอยู่ที่โซฟา ก็เอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

“ขอโทษนะคะ นั่นคือปรมาจารย์ฉินใช่มั้ย?”

ฉินจุนตะลึงงัน ไม่ได้คาดหวังคนจำนวนมากขนาดนี้ ผู้จัดการซุนจะถามคำถามนี้กับเขาเป็นคนแรก?

“ฉันเอง”

น้าคนเล็กเห็นท่าทีของฉินจุน เธอก็ไม่มีความสุขขึ้นมาทันที

“นี่มันท่าทีอะไรของนาย หัวหน้าคุยกับนาย นายรีบลุกขึ้นยืนสิ!”