ผู้รักษาสุดแกร่ง - ตอนที่ 229 เหล้าปลอม

หลังจากหยิบเหมาไถมาแล้ว และเปิดออกอย่างรวดเร็ว

"โอ้ นี่คือเฟยเทียนเหมาไถ สองพันกว่าหยวนต่อขวด? มันแพงเกินไปรึเปล่า?"

"จริงเหรอ ฉันเพิ่งเคยได้ยินชื่อเฟยเทียนเหมาไถ ฉันไม่เคยดื่มเลย ขวดหนึ่งราคามากกว่าสองพันนั้นแพงจริง ๆ ถ้วยหนึ่งราคาหลายร้อยหยวนเลยนะ"

"นี่คงเป็นของเถี่ยเฉิงสินะ ถ้าเป็นของคนอื่นใครจะซื้อไหวล่ะ?"

หวังหย่งเซิงแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดขวด ทันใดนั้นกลิ่นแอลกอฮอล์ก็กระจายไปทั่ว

"ทำไมถึงได้กลิ่นเหมือนโรงพยาบาล …" เด็กคนหนึ่งพูด

"ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กนี่พูดไร้สาระอะไร นี่มันเหล้าเหมาไถ จะเหมือนกลิ่นโรงพยาบาลได้ยังไง?"

หวังหย่งเซิงเทแก้วแล้วมองดูเหล้าโดยไม่เขย่าแก้ว ซึ่งค่อนข้างแปลก

เขาวางมันไว้ข้างหน้าจมูกของเขา และดมมัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาจิบที่ริมฝีปาก แล้วขมวดคิ้วลึก

"หย่งเซิง เหมาไถนี้ไม่ธรรมดาแน่นอนใช่มั้ย?"

ไวน์เข้าคอของเขา และรสฉุนทำให้เขาอึดอัดเล็กน้อย รสจัดในปากของเขาไม่มีกลิ่นรสกลมกล่อมของอาหาร

"ไม่เป็นไร เหมาไถนี้แตกต่างจากเหล้าอื่นเล็กน้อย"

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบดื่มนัก แต่ก็เป็นเหมาไถ ซึ่งราคาแพงมาก มันต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ

"มาเถอะ น้องสอง ผู้ใหญ่บ้าน พวกเรามาชนกันสักแก้ว"

เขาไม่สามารถดื่มเหล้าสองขวดได้เพียงลำพัง

เทถ้วยให้ผู้ใหญ่บ้านและพ่อของหวังตงเสวี่ย และทั้งคู่ก็จิบ

หลังจากนั้น พวกเขาก็มองหน้ากันด้วยความสงสัยในสายตา

เหมาไถนี้ไม่อร่อยอย่างที่คิด?

ท้ายที่สุด ผู้ใหญ่บ้านก็เป็นคนตัดสินเช่นกัน และเคยดื่มเหมาไถ แต่เครื่องดื่มไม่ใช่ Feitian Moutai เป็นเพียงเครื่องดื่มธรรมดา แต่รสชาติดีกว่านี้มาก บางทีพวกเขาอาจไม่ชินกับมัน

หวังอ้ายหมินยิ่งงงขึ้นไปอีก เขาเพิ่งดื่มเหมาไถเมื่อวานนี้ และเหมาไถแบบพิเศษที่ฉินจุนให้ไปนั้นแตกต่างไปจากนี้อย่างสิ้นเชิง

หลังจากจิบเครื่องดื่มแล้ว ทั้งสองก็วางแก้วลง

หวังเถี่ยเฉิงกล่าวว่า "ผู้ใหญ่บ้าน คุณดื่มมากกว่านี้ได้มั้ย ถ้าคุณชอบดื่ม ผมจะซื้อให้คุณสองขวดในครั้งหน้าครับ"

"ฉันรู้สึกดีฉันจะให้ความบันเทิงแก่แขกที่มา"

"เหอะ ๆ ไม่เป็นไร ผมจะซื้อให้คุณมากขึ้น ดื่มเหล้าที่ดีบ้างเล็กน้อยก็มีประโยชน์ต่อสุขภาพนะครับ เหล้าที่เป็นของปลอมด้อยคุณภาพดื่มให้มันน้อยลงบ้างก็ดี อันนั้นดื่มไปมันจะเข้าโรงพยาบาลได้"

ในขณะที่พูด หวังเถี่ยเฉิงก็เหลือบไปที่ฉินจุนด้วยใบหน้าที่เหยียดหยาม

เมื่อวานเขาดื่มเหล้าของฉินจุน และเฟยเทียนเหมาไถนั้นหวังอ้ายหมินรู้สึกว่ามันกลืนยากจริง ๆ หลังจากกินไปนาน เขาไม่ได้ดื่มสักแก้วเลย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หวังตงเสวี่ยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และมอบเหมาไถแบบพิเศษให้

"พ่อคะ หรือพ่อดื่มอันนี้เถอะ"

หวังเถี่ยเฉิงขมวดคิ้ว "ไม่ได้บอกไปแล้วเหรอ เหล้าปลอมนี้จะทำลายสุขภาพ ทำไมยังให้อาสองกินอีก? ฉันจะเอาไปวางไว้"

หวังเถี่ยเฉิงคว้าขวดเหล้าในขณะที่เขาพูด จากนั้นก็จงใจปล่อยมือ

ด้วยการกระแทกขวดไวน์ตกลงบนพื้น ทั้งหมดแตกเป็นเสี่ยงและหกไปทั่วพื้น

ทันทีที่ไวน์แตะพื้น กลิ่นหอมก็ล้นในทันที และกลิ่นหอมที่เข้มข้นก็กระจายไปทั่วสนาม

ทุกคนขยับจมูกและได้กลิ่น รู้สึกสดชื่น แม้แต่ผู้หญิงที่ไม่ดื่มก็ขยับนิ้วชี้

หอมมากใช่เหล้าปลอมรึเปล่า?

เหล้าปลอมกลิ่นดีมาก?

"เอ่อ ขอโทษครับ ผมทำเหล้าคุณหก"

ฉินจุนพูดเบา ๆ "ไม่เป็นไร ฉันยังมีกล่องอยู่ในรถ"

หวังเถี่ยเฉิงเยาะเย้ย "มีอีก ฮ่า ๆ คุณขายเหล้าปลอมเหรอ?"

ฉันเพิ่งบอกว่าไวน์นี้เหลือไม่กี่ขวดในประเทศ ฉินจุนคนนี้ตลกจริง ๆ และเขาก็ได้กล่องมา นี่มันไร้สาระเหรอ?

เมื่อเขาได้กลิ่นหอมของไวน์ หวังเถี่ยเฉิงเกือบจะเชื่อว่าของฉินจุนเป็นเหล้าที่แท้จริง

แต่เมื่อได้ยินว่าเขายังมีกล่องอยู่ในรถ มันคงไร้สาระ สำหรับของล้ำค่าเช่นนี้ หายากมากที่จะได้ขวดสองขวด ได้ยินมาว่า เหล้าล้ำค่าเช่นนี้สามารถขายส่งได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ฉินจุนไม่สนใจเขา เขาหยิบขวดไวน์ในหีบ แล้วเปิดให้หวังอ้ายหมินและผู้ใหญ่บ้าน ทั้งสองเทแก้ว เมื่อเขาได้กลิ่นไวน์ ผู้ใหญ่บ้านก็ขยับนิ้วชี้แล้ว ครั้งนี้ในที่สุดก็ได้ดื่มแล้ว

หอมปากหอมคอไปทั้งปาก

"เหล้าชั้นดี!"

ผู้ใหญ่บ้านชมเชยประโยคนี้ พูดแล้วเสียใจ รู้สึกผิด ทุกคนบอกว่าเหล้าปลอม เขาบอกว่าเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อนในโลก

ผู้ใหญ่บ้านมองไปที่หวังเถี่ยเฉิง และกล่าวว่า "เถี่ยเฉิง นายจำไม่ผิดเหรอ? เหล้านี้เป็นของปลอมรึเปล่า"

หวังเถี่ยเฉิงหยิบขวดไวน์แล้วพูด พร้อมชี้ไปที่เครื่องหมายการค้าบนขวด

"่ผู้ใหญ่บ้านคุณดูสิ เหล้าเหมาไถจริง ๆ ตรงนี้จะมีคำว่าระวังของปลอม แต่นี่มันว่างเปล่ามาก มันเป็นของปลอมโดยธรรมชาติ"

หวังอ้ายหมินงงเล็กน้อย เหล้าปลอมรสชาติดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

"เสี่ยวฉิน จริงหรือ?"

ฉินจุนยิ้ม "ไม่แน่นอน"

เมื่อได้ยินการปฏิเสธมุมมองของฉินจุน หวังเถี่ยเฉิงรู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย

"นายจะเข้าใจอะไรมั้ย ฉันซื้อไวน์มาหลายปีแล้ว จะให้ดีเท่านายได้ยังไง"

ฉินจุนเยาะเย้ย "เหล้าธรรมดามีสติกเกอร์ป้องกันการปลอมแปลง ซึ่งใช้เพื่อให้ผู้คนตรวจสอบความถูกต้องได้ แต่เหล้าพิเศษไม่จำเป็นต้องใช้สติกเกอร์ป้องกันการปลอมแปลง"

"แบบพิเศษ มีไว้สำหรับผู้ที่มีสถานะ ลองคิดดูสิ เหล้าที่มอบให้พวกเขาจะต้องได้รับการยืนยันได้ทำไม?"

คำพูดของฉินจุน ทำให้ทุกคนเห็นด้วย และรู้สึกมีเหตุผลมาก

อันที่จริง แบบพิเศษทั้งหมดมีไว้สำหรับงานใหญ่ มันสายเกินไปแล้วที่โรงกลั่นเหล้าองุ่นจะโกง เป็นไปได้อย่างไรที่จะให้เหล้าปลอม? เนื่องจากจะไม่มีเหล้าปลอม จึงไม่มีสติกเกอร์ป้องกันการปลอมแปลง

สิ่งที่หวังเถี่ยเฉิงพูดนั้นผิด ไม่ใช่เพราะเขาไม่เข้าใจเหล้า แต่เพราะระดับของเขาไม่เพียงพอ!

หากปราศจากการเข้าถึงระดับไฮเอนด์นี้ ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าใจชีวิตจริงของผู้มีอำนาจ

คำพูดของฉินจุน ทำให้ทุกคนเชื่อว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พวกเขาดื่มเหมาไถนี้อร่อยจริง ๆ

ผู้ใหญ่บ้านกำลังถือเหล้า ราวกับว่าเขากำลังถือแก้วน้ำเชื่อมหยก ทำใจจะดื่มไม่ได้ และระมัดระวัง

"เสี่ยวฉินรู้จักเหล้าเป็นอย่างดี จะสามารถบอกได้มั้ยว่าเฟยเทียนเหมาไถเป็นของแท้หรือของปลอม?"

ผู้ใหญ่บ้านเพิ่งถามอย่างไม่เป็นทางการ และขอคำแนะนำ

ฉินจุนกล่าวว่า

"ขวดเมาไถมีริบบิ้นสีแดง และมีเครื่องหมายที่ไม่เด่นมากบนริบบิ้น ซึ่งระบุปีของเหล้า"

"เพราะว่าริบบิ้นของเหมาไถปลอมนั้นถูกรีไซเคิล ปีบนหลอดจึงไม่เหมือนกับปีบนขวด"

"บางทีขวดอาจเป็นเหมาไถในปี 2005 แต่ริบบิ้นบอกว่าปี 2008 นี่เป็นของปลอม"

หลังจากพูดไปแล้ว ผู้ใหญ่บ้านก็นำขวดเฟยเทียนเหมาไถที่ซื้อโดยหวังเถี่ยเฉิงมาให้ดูที่ปีนั้น และระบุว่าปี 2019

จากนั้นเขาก็มองไปที่ริบบิ้น

"201… 6?"

หลังจากอ่านจบ โต๊ะอาหารก็เงียบลง สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย และทุกคนก็มองหน้ากันด้วยท่าทางขี้เล่น แกล้งทำเป็นไร้เดียงสา แต่สายตาก็มองไปยังหวังเถี่ยเฉิง

มันไม่ตลกเกินไปเหรอ?

ตนเองเดินมาแสร้งทำเป็นวางมาดบอกว่าเหล้าปลอม แต่ผลลัพธ์เหล้าที่ตนเองซื้อมาเป็นของปลอมเอง นี่ไม่ใช่การตบหน้าตัวเองเหรอ?

โดยไม่คำนึงถึงราคาของเหล้า ชายชราที่อายุเป็นผู้ใหญ่บ้าน ล้วนเป็นชายชราที่ชอบการดื่มเหล้า เหล้าอร่อยหรือไม่อร่อยดื่มแล้วก็รู้ได้

ตอนที่หวังเถี่ยเฉิงซื้อเหล่านั้น เขาดื่มด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์แรง ๆ ถ้าเขาไม่บอกว่าเป็นเฟยเทียนเหมาไถ ผู้ใหญ่บ้านจะไม่ดื่มมัน