ผู้รักษาสุดแกร่ง - ตอนที่ 12 ถูกขับไล่ออกจากตระกูลจู้

เมื่อกลับถึงบ้านตระกูลจู้ จู้หลินหลินที่กำลังมีความสุข เพราะพวกเขาชนะการเสนอราคา และได้รับโครงการประเภทเภสัชภัณฑ์ทั้งหมดของซวนหยวนกรุป ต่อไปบริษัทก็จะพัฒนาได้ดีขึ้นเรื่อยๆ แน่นอน

แต่ เมื่อเข้าไปถึงในบ้าน สมาชิกทุกคนในตระกูลจู้ก็ได้รอเธอในบ้านแล้ว สีหน้าแต่ละคนดูไม่เป็นมิตร

นอกจากคุณปู่จู้จู้ซานเตาที่ยังอยู่โรงพยาบาลแล้ว สมาชิกทุกคนในตระกูลจู้ก็รวมตัวกันครบแล้ว ดูเหมือนกำลังจะทำการประชุม

ทันทีที่จู้หลินหลินเดินเข้ามา ทุกคนที่จ้องไปที่เธอด้วยสายตาที่โมโห

"จู้หลินหลิน！แกนี่มันเก่งจริง ๆ ดูเรื่องดีๆ ที่เธอก่อไว้สิ！"

จู้หมิงจ้องไปที่เธอ หน้าแดงก่ำคอเป็นเอ็น ท่าทางดูเหมือนโมโหมาก

จู้หลินหลินขมวดคิ้ว "ฉันทำอะไรไป? "

"แกทำอะไรเหรอ? มีคนเห็นแกอยู่กับฉินจุนในงาน เอาแล้วไงทีนี้ สามตระกูลใหญ่มีคำสั่งมาว่า ให้ทุกตระกูลในตงไห่ออกห่างจากตระกูลจู้เรา"

"ตอนนี้พันธมิตรทั้งหมดของตระกูลจู้ได้ยุติความร่วมมือกับเราแล้ว แกรู้ไหมว่าพวกเราเสียหายไปเท่าไหร่"

"จู้หลินหลิน แกนี่มันช่างน่าผิดหวังจริงๆ ฉันเคยเตือนแกหลายรอบแล้ว ว่าให้ห่างกับมัน แต่แกก็ไม่ยอมฟัง เป็นไงล่ะทีนี้ ปัญหาลามมาถึงจระกูลจู้แล้วไง!"

"แกว่าตอนนี้ควรทำยังไง！

จู้หลินหลินขมวดคิ้ว นึกไม่ถึงเลยว่าความโกรธของสามตระกูลใหญ่จะกระทบถึงตระกูลจู้ด้วย

เมื่อเห็นฉินจุน ความโกรธของจู้ซานกูก็เพิ่มขึ้นไปอีก

"ไอ้คนแซ่ฉินนี่มันช่างกล้าเหลือเกิน แม้แต่คุณชายของตระกูลฉียังกล้าทำร้าย มันห่างจากความตายไม่ไกลแล้วแหละ จู้หลินหลิน ถ้าแกยังอยากเป็นคนตระกูลจู้ ก็รีบตีห่างจากมันเถอะ ไม่งั้นเวลาแกตายจะไม่มีใครไปรับศพแกนะ"

คนเยอะขนาดนี้มารุมสั่งสอนจู้หลินหลิน จู้หย่งก็ทนฟังไม่ไหว ยืนขึ้นแล้วขมวดคิ้ว

"พวกแกทำอะไร！เรื่องก็เกิดแล้ว ตอนนี้พวกคุณมาพูดพวกนี้จะมีประโยชน์อะไร！"

จู้หมิงพูด "พวกแกสองพ่อลูกนำพาความเสียหายให้ตระกูลจู้เราขนาดนี้ ยังไม่ยอมให้ว่าอีกเหรอ? "

จู้หย่งพูด "สามตระกูลใหญ่ยืนยันที่จะทำแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีทางเลือก แต่ตอนนี้เราต้องหาทางแก้ไข"

จู้หมิงพูด "แก้ไข? พูดง่ายเน๊อะตอนนี้ทั่วทั้งตงไห่ไม่มีใครกล้าร่วมมือกับเราแล้ว จะแก้ไขยังไง?"

ทันใดนั้นทุกคนในตระกูลจู้ก็ตกอยู่ในความเงียบ

ที่จริงความเป็นอยู่ของตระกูลจู้นั้นกำลังเฟื่องฟูขึ้นในทุกวัน แต่เมื่อฉินจุนกลับมา พวกเขาก็ตกเป็นเป้าหมายทันที ฉินจุนไอ้หมอนี่ เป็นตัวกาลกิณีจริง ๆ

จู้หลินหลินหน้านิ่งเหมือนน้ำ เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้

"คุณลุง แล้วคุณลุงอยากทำอะไร?"

จู้หมิงหึแบบเย็นชา "ฉันได้ยินมาว่าแกชนะการเสนอราคาเหรอ? โครงการมูลค่า4.9พันล้าน? นั่นเป็นเพราะตระกูลจู้กรุปเราไม่ได้ร่วมการแข่งขันเสนอราคา เขาเลยเห็นแก่ตระกูลจู้ให้แกชนะไป"

"ตอนนี้คนที่ยอมร่วมมือกับเรา ก็มีแค่ซวนหยวนกรุปของตระกูลเมิ่งแล้วล่ะ ถ้าแกยอมให้โครงการนี้กับตระกูลจู้ จะถือว่าแกได้ลบล้างความผิดของแกไปแล้ว"

สีหน้าจู้หลินหลินทรุดลง ที่ลุงเปลืองน้ำลายพูดขนาดนี้ สุดท้ายก็เพียงเพราะอยากได้โครงการของซวนหยวนกรุป

คุณนี่ไร้ยางอายจริงๆ คำแบบนี้ยังพูดออกจากปากได้

ที่จู้หลินหลินชนะการเสนอราคา มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลจู้กรุปที่ไหนกัน? เห็นแก่ตระกูลจู้งั้นเหรอ? สองพ่อลูกนี้โดนเขาไล่ออกไปแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ?

โครงการของซวนหยวนกรุป คืออนาคตของบริษัทจู้หลินหลิน เธอไม่ยอมถวายให้คนอื่นแน่นอน

"คุณลุง เรื่องนี้คุณลุงไม่ต้องคิดอีกแล้ว โครงการของซวนหยวนกรุป ฉันจะไม่ยอมให้คนอื่นแน่นอน"

จู้หมิงสีหน้าดูนิ่งและร้าย "ได้ๆๆ สองพ่อลูกนี้สุดยอดจริงๆ ถ้าเป็นแบบนี้ ทุกคนไม่จำเป็นต้องไว้หน้าต่อกันอีกแล้ว เวลานี้ ฉันขอเป็นแทนตระกูลจู้และประกาศว่า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ครอบครัวจู้หย่ง จู้หลินหลิน ถูกไล่ออกจากตระกูลแล้ว!"

"อะไรนะ！"

สีหน้าจู้หย่งเปลี่ยนไป "พี่มีสิทธิ์อะไรมาขับไล่เราออกจากตระกูล！"

จู้หมิงตอบ "หึ!ฉันไม่มีสิทธิ์เหรอ? ฉันเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจู้ พี่ชายก็เป็นเหมือนบิดา ตอนนี้พ่อนอนป่วยอยู่บนเตียง ฉันก็คือผู้ดูแลของตระกูลจู้ และฉันมีสิทธิ์ตัดสินใจในทุกเรื่อง รวมถึงการจะไปหรือจะอยู่พวกแก"

"ถ้ายังไม่มอบโครงการของซวนหยวนกรุปออกมา สองพ่อลูกพวกแก ก็ส่ายหัวออกไปจากตระกูลจู้！"

"พี่"

นึกไม่ถึงเลยว่า จู้หมิงจะทำกันเกินเบอร์ขนาดนี้ เอาเรื่องนี้ข่มขู่ให้พวกเขามอบโครงการออกมา

จู้หลินหลินสีหน้าซีดเซียว เพราะคุณปู่ไม่อยู่ จู้หมิงถึงกล้าประมาทเลินเล่อแบบนี้ มันจะมากเกินไปแล้ว

ฉินจุนยิ้มพูด "หลินหลิน ตระกูลแบบนี้ อยู่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร"

"ถ้าอย่างงั้น เราไปกันเถอะ"

ทั้งสามก็ออกจากตระกูลจู้ ก่อนจากไป ฉินจุนหันหลังกลับ มองไปหาตระกูลจู้ทุกคนแล้วพูดว่า

"ไล่พวกเธอออกไปมันง่าย แต่ถ้าอยากเชิญกลับมา ฉันจะให้พวกแกคุกเข่าอ้อนวอนเธอ"

จู้หมิงหึอย่างเย็นชา "แกฝันไปเถอะ！ออกจากประตูนี้แล้ว พวกแกอย่าคิดเลยว่าจะได้กลับมาอีก！"

ฉินจุนเผยรอยยิ้มออกมา แล้วจากไปพร้อมกับสองพ่อลูกตระกูลจู้

"หลินหลิน สบายใจได้เลย อีกไม่กี่วัน พวกเขาก็จะอ้อนวอนให้เธอกลับไป"

จู้หลินหลินฝืนยิ้ม ถูกขับไล่ออกจากตระกูล จะได้กลับไปง่ายขนาดนั้นได้ไง？

สืบเนื่องจากฉินจุน เลยทำให้ตระกูลจู้โดนตีห่าง ถึงแม้คุณปู่จะกลับมา ก็เกรงว่าจะคุ้มกันพวกเขาไม่ได้อยู่ดี

พี่เสี่ยวจุนก็พูดไปงั้นๆ แหละ ปลอบใจเธอหน่อยเถอะ

ตอนนี้ตระกูลจู้โดนตระกูลทั่วทั้งตงไห่เจาะจงแล้ว พูดได้เลยว่าตอนนี้ไม่มีที่ๆ จะยืนแล้ว การที่จู้หมิงไล่พวกเขาออกจากตระกูล ก็เพราะอยากตัดขาดความสัมพันธ์และลีกเลี่ยงไม่ให้เดือดร้อนถึงตระกูลจู้

จู้หลินหลินเสียใจอย่างหนัก เธอทุ่มแรงทุ่มกายพยายามเพื่อตระกูลจู้ ในด้านธุรกิจ ก็ถือว่าจู้กรุปเป็นหลัก บริษัทเล็กๆ ของเธอเป็นได้แค่รอง

ถึงแม้จะพยายามขนาดนี้ แต่สุดท้ายที่ได้มากลับเป็นชะตากรรมที่โดยขับไล่ออกจากตระกูล

ใบหน้าจู้หลินหลินเต็มไปด้วยความมืดมน

จู้หย่งตบไหล่ฉินจุนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและลึกซึ้ง

"เสี่ยวจุน สบายใจได้เลย ยังมีอาจู้อยู่ ฉันจะไม่ยอมให้นายเสียเปรียบแน่นอน ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันทำแค่ธุรกิจเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถเลี้ยงดูแกกับจู้หลินหลินแล้ว

ถึงแม้เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะฉินจุน แต่ จู้หย่งก็ไม่มีท่าทีที่จะด่าหรือบ่นว่าฉินจุนเลยสักนิด แถมยังดูแลเขาเหมือนที่ดูแลลูกตัวเอง

ในใจฉินจุนรู้สึกซาบซึ้งมาก

"คุณอาจู้ไว้ใจได้เลย เรื่องนี้ ผมจัดการได้"

จู้หย่งกับจู้หลินหลินฝืนยิ้มไปหลายที ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

ถึงฉินจุนจะมีความตั้งใจ แต่น่าเสียดาย เขาไม่มีความสามารถขนาดนั้น

……

เมื่อกลับถึงบ้านตระกูลฉิน ฉินจุนมองดูโซ่สามเส้นที่ยังห้อยอยู่ในลานบ้าน ก็นึกขึ้นได้ว่า

เลยเวลาสามวันแล้ว ตระกูลถังยังไม่ได้มากขอโทษน้าเฝิงเลย

ดูเหมือนเหตุการณ์รอบที่แล้ว ยังเตือนเขาไม่เข็ดอีกสินะ

ฉินจุนถาม "น้าเฝิง คนตระกูลถังยังไม่เคยมาใช่ไหม?"

น้าเฝิงพยักหน้า "คุณชาย หรือไม่ก็ช่างมันเถอะ? "

ฉินจุนอยากให้ตระกูลถังทั้งครอบครัวมาคุกเข่าขอโทษน้าเฝิง ที่จริงคำเรียกร้องแบบนี้ไม่ได้มีใครอยากทำตามอยู่แล้ว น้าเฝิงก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ ขอแค่คุณชายกลับมาอย่างปลอดภัย ก็เป็นพระคุณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจากฟ้าแล้ว

แต่สำหรับฉินจุนแล้ว ตระกูลถัง ต้องคุกเข่าลง

ตอบแทนบุญคุณด้วยการล้างแค้น ซ้ำเติม และยังทรมานน้าเฝิงเหมือนสุนัขอีก ตระกูลถังแบบนี้ ถ้าไม่ให้พวกค้าชดใช้กรรม วิชาที่ฉินจุนเรียนมาก็ไร้ประโยชน์

"น้าเฝิง ไปบ้านตระกูลถังกับผมหน่อย"

น้าเฝิงได้แต่ถอนหายใจ แล้วทำตามคำสั่งของคุณชาย