——ฉันรู้สึกปวดฉี่ขึ้นกลางดึก จึงคล่อยๆคลานออกจากเต้นเงียบๆเพื่อเข้าไปในป่า ปกติแล้วก็จะทำธุระแถวใกล้ๆ แต่ถ้าเหล่าบริวารของโรสมาเห็นเข้าคงยุ่งยากหน้าดูจึงเข้าไปลึกอีกหน่อย 

ป่าในยามค่ำคืนมืดสนิท ต้นไม้หนาทึบซ้อนทับกัน จนแสงจันทร์สาดส่องไม่ถึง ราวกับเข้าไปในหลุดดำไร้ที่สิ้นสุด ฉันตกใจกับเสียงร้องของสัตว์เล็กสัตว์นน้อย เป็นครั้งคราว

ฉันตกใจสุดขีด！ตอนคิดว่ากำลังจะฉี่ จู่ๆ ชายปริศนาก็ปรากฏตัว คนๆนี้ไม่ได้มากับคณะเดินทางในครั้งนี้  จริงอยู่ว่า ช่วงนี้ฉันพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น แต่ถึงจะเกรียดยังไง แค่หน้าตาก็ยังพอจำได้ แต่ว่าคนๆนี้ ไม่ได้อยู่ในคณะเดินทางนั่นไม่ผิดแน่ งั้นก็หมายความว่า อาศัยอยู่แถวนี้？

“ค-คือว่า เป็นคนที่อาศัยอยู่แถวนี้เหรอครับ”

ในฐานะที่มีแม่เป็นฮันเตอร์ที่เมื่อก่อนเคยใช้ชีวิตกลางป่าเพื่อวิจัยเวทย์มนต์ คนใส่เสื้อคลุมคนนี้อาจจะเป็นคนประเภทนั้นก็ได้

“ไม่เห็นได้รับรายงานเข้ามา อุบัติเหตุสินะ…….”

ชายผมแดงหนวดเครารุงรัง ไม่ตอบคำถามของฉัน

“คงไม่รบกวนแผนการ งั้น เล่นด้วยซักหน่อยคงไม่เป็นไร”

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวจนหน้ากลัว แค่ได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความปิตินั้น ก็ทำให้ประสาทรับรู้ทั้งหมดถูกบีบรัด ความไม่สบายใจเริ่มจับตัวเป็นก้อน จนทำให้เผลอก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ

“อะ-จะวิ่งหนีก็ไม่ว่าหรอก ไม่สิ รีบหนีสิ ไม่งั้นก็หน้าเบื่อแย่”

เมื่อชายคนนั้นดีดนิ้ว ดวงตาและเสียงคำรามของเหล่าสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนก็ปรากฏออกมาจากด้านหลังเขา

“ฮี้!?”

ความหนาวเย็นไหลผ่านร่างกายราวกับจะทำให้เลือดไหลย้อน และเสียงกรีดร้องเล็กๆ ก็หลุดออกมาจากปากของฉัน

จากนั้น สัตว์ร้ายที่มีลักษณะคล้ายสุนัขสีดำก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นจากส่วนลึกภายในป่า

เป็นเหล่าสัตว์ร้ายที่ชายคนนี้ควบคุมไม่ผิดแน่และดูจากเนื้อหา สนทนาของเขาเมื่อครู่แล้วไม่ใช่การพูดตลกหรือล้อเล่นแต่คิดจะให้เหล่าสัตว์ร้ายพวกนี้เข้าโจมตีฉันจริงๆ

ทำไมต้องเป็นฉันตลอด！

ฉันกลั้นความรู้สึกอยากร้องไห้อย่างสิ้นหวังและเริ่มวิ่งหนีจากสัตว์ร้ายที่อยู่ข้างหลังอย่างสุดหัวใจ

หายใจติดขัด เจ็บหัวใจ ขาของฉันกรีดร้องราวกับอยากให้หยุดวิ่งตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ถึงกระนั้น ฉันก็ขยับขาอย่างสิ้นหวังเพื่อถอยห่างจากการไล่ล่าของสัตว์ร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนที่พยายามตามมาจากด้านหลัง

เท้าของฉันขยับช้าเพราะผลของกิฟท์ [ผู้ที่ไร้ความสามารถมากที่สุดในโลก] ดังนั้น ควรจะโดนตามทันแล้วแท้ๆ แต่สัตว์ร้ายสีดำกลับทิ้งระยะห่างตามหลังมาเฉยๆ สาเหตุที่ฉันยังปลอยภัยอยู่ก็เพราะว่า ชายผมแดงที่ควบคุมสัตว์ร้ายเหล่านี้กำลังเพลิดเพลินกับฉันราวกับ ล่าสุนัขจิ้งจอก อยู่ 

ฉันวิ่งจนไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนแล้ว วิ่งหนีเพียงแค่เพราะเจ้าพวกนั้นไล่ และแล้ว จู่ๆหมอกหนาก็ค่อยๆเริ่มปกคลุมโดยรอบ

และแล้วฉันก็หนีมาจนถึงสถานที่ ที่เหมือนกับแอ่งน้ำตกเล็กๆ

โถ่เว้ย! ทางตันโดยสมบูรณ์ เหลือแค่ โดดลงไปในน้ำตกวิธีเดียว เอาเถอะ ก็ยังดีกว่ากลายเป็นอาหารของเจ้าพวกนั้น หรือปล่อยให้เป็นแบบนั้นไปเลยอาจจะดี ฉันกะจะยอมแพ้ แต่พอมองลงไปในผิวน้ำของแอ่งน้ำใต้น้ำตกก็เห็นเหมือนมีรูเล็กๆเข้าไปราวกับถ้ำ

หรือว่า หนีไปตรงนั้นได้!?　เมื่อฉันวิ่งเข้าไปในแอ่งน้ำตกท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืน พบว่ามันกลายเป็นถ้ำอย่างน่าอัศจรรย์

รอดแล้ว！ เท่านี้ก็ไปต่อได้แล้ว ฉันค่อยๆมุ่งหน้าเข้าไปยังส่วนลึกของถ้ำหลังน้ำตก

ไม่รู้ว่าวิ่งมาไกลแค่ไหนแล้ว  ผนังและเพดานถ้ำค่อยๆเปลื่อนจากดินสีน้ำตาลแดงมาเป็นโครงสร้างหินราวกับถูกสร้างขึ้นโดยฝีมือมนุษย์

หลายสิบนาที  ไม่สิ อาจจะแค่ผ่านไปไม่กี่นาที ทั้งหัวใจ ปอด และขา ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว ขณะนั้นเอง ก็เห็นแสงตรงปลายทางเดิน 

โล่งอกไปที！ ทางออกล่ะ แต่ว่าถ้าจำไม่ผิดตอนนี้มันกลางคืนหนิ

“หา？”

พอออกจากถ้ำ ก็เจอกับทุ่งรกร้างที่ไม่มีแม้แต่ หญ้าซักต้น บนท้องฟ้ามีพระอาทิตย์สองแสงจ้า ติดอยู่ 

นี่มัน？ ยังไงกันแน่เนี่ย ตอนอยู่ในถ้ำยังเป็นกลางคืนอยู่เลยแต่พอออกจากถ้ำกลับกลายเป็นกลางวัน เวทย์มนต์แบบไหนกันเนี่ย ！

ใจเย็นก่อน！วิ่งต่อไม่ไหวแล้ว ก่อนอื่นต้องหาที่ซ่อนก่อน

ที่ซ่อนเหรอ พอมองไปรอบๆ ก็เจอกับช่องว่างขนาดราวๆ500เมตรมีกำแพงสูงล้อมรอบ ตรงหน้าผาที่มีเหล่าต้นไม้เฉาตายอยู่รอบ มีสิ่งที่คล้ายกับน้ำพุอยู่ด้วย และตรงใจกลางของช่องว่าง มีสิ่งที่ดูสง่าคลายกับวิหารอยู่หนึ่งแห่ง 

วิหารตรงนั้นดูท่าจะซ่อนได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่สัตว์ร้ายพวกนั้นจะบุกเข้ามาถึงที่นี่ ถ้าสับสนอยู่รอบๆน้ำตกก็ดี แต่อีกฝั่งเป็นสัตว์ร้าย จมูกไว คงคาดหวังให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ เพื่อตรวจสอบว่าบุกเข้ามาที่นี่หรือเปล่า ฉันหันยังถ้ำที่เชื่อมกับที่นี่………

“ล้อเล่นน่า…..”

คำพูดตกใจออกมาจากปากฉัน ของมันแน่อยู่แล้ว ทางที่ฉันเข้ามาถูกปิด ไม่สิ มันหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ฉันวิ่งไปตรวจสอบ แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ไร้วี่แววทางออก เมื่อก่อน เคยได้ยินจากแม่ของฉันที่เป็นฮันเตอร์ว่ามีกับดักแบบนี้อยู่ในซากปรักหักพังที่จู่ๆทางออกก็หายไป บางทีอาจจะเป็นประเภทนั้น

ถ้าเป็นแบบนั้นจริง สิ่งที่ต้องทำเป็นอันดับแรกเลยก็คือหาทางออกจากที่นี่ แต่คงใช้เวลาหลายวัน 

หาทางออกเหรอ ที่ๆหน้าสงสัยที่สุดคงเป็นวิหารนั่น เริ่มจากตรงนั้นแล้วกัน