แอนนา กราซ กำลังเดินเพียงลำพังไปตามถนนในเมือง บัลเซ่ ราวกับตอบสนองความรู้สึกในปัจจุบันของแอนนา ไหล่ของเธอค่อยๆทรุดลง สาเหตุหลักที่ทำให้แอนนารู้สึกหดหู่ในตอนนี้ ไม่ได้มาจากการที่ถูกโรสบอกว่าเธอมีพรสวรรค์น้อยกว่า  ไค ไฮเนมัน คนทรยศตัวฉกาจแต่อย่างใด

แน่นอน ในช่วงแรกที่ถูกโรสบอกแบบนั้น เธอก็รู้สึกโกรธและหดหู่อยู่เหมือนกัน แต่ ตระกูลกราซของแอนนา เป็นตระกูลอัศวินศักดิ์สิทธิ์อันทรงเกียรติที่รับใช้ราชวงศ์มาหลายชั่วอายุคน ดังนั้นเธอจึงได้รับอนุญาตให้รับใช้อยู่เคียงข้างโรส เนื่องจากอายุใกล้เคียงกัน แอนนากับโรสจึงเติบโตขึ้นพร้อมกันราวกับพี่น้อง เพราะแบบนั้น การทะเลาะเล็กๆน้อยๆจึงเกิดขึ้นแทบทุกวัน คำพูดระดับนั้นของโรสไม่ถึงขั้นทำให้แอนนารู้สึกหดหู่อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

เหตุผลที่ครั้งนี้แอนนาจมปลักอยู่แบบนี้ มาจาก ผู้ที่ไร้ความสามารถของตระกูลอัศวินไฮเนมัน—ไค ไฮเนมัน 

กิฟท์ ของไค ไฮเนมันคือ 【ไร้ความสามารถที่สุดในโลก】

สิ่งที่เรียกว่ากิฟท์ คือ พรสวรรค์พิเศษที่เทพผู้เป็นหัวหน้าเทพแห่งราชอาณาจักรอเมเลีย เทพแห่งสงครามศักดิ์สิทธิ์ อาเรส ประทานให้แก่เหล่ามนุษย์ และแต่เดิม  ราชอาณาจักรอเมเลียแห่งนี้ คุณภาพของกิฟท์จะถูกตัดสินจากคุณธรรมของบุคคลนั้นๆ ถ้าคุณภาพของกิฟท์สูง ก็เท่ากับ คนผู้นั้นเป็นที่รักของเทพอาเรส กลับกัน ถ้าต่ำ คนผู้นั้นก็คือผู้ที่ถูกเทพเอเรสทอดทิ้ง 

สำหรับประเทศนี้ เกณฑ์การประเมินนี้จะถูกนำมาใช้งานอยู่หลายประการ เช่น การจ้างงาน การแต่งงาน รวมไปถึง มิตรภาพ 

โดยเฉพาะ ตระกูลกราซของแอนนาที่มีประเพณีอันศักดิ์สิทธิ์มาอย่างยาวนาน ทำให้เธอได้รับการปลูกฝังแนวคิดนี้ตั้งแต่ยังเยาว์วัย และจากเกณฑ์ดังกล่าว ผู้ที่ได้ชื่อว่า ไร้ความสามารถที่สุดในโลก ก็เท่ากับ เป็นคนทรยศที่เกิดมาไร้คุณธรรมที่สุดในโลก นั่นเอง

—

เดิมที่ท่านโรสก็เป็นคนใจดีอยู่แล้ว เพราะแบบนั้น ถึงได้ปฏิบัติกับเหล่าคนทรยศไร้พรสวรรค์อย่างเท่าเทียม เพราะงั้น ท่านจึงยื่นมือเข้าหาเจ้าคนทรยศนั่น ที่แม้ว่าท่านจะถูกหมอนั่นกล่าวหาว่าเป็นปรสิตก็ตาม

แต่เดิม กิฟท์ของท่านโรสคือนักบุญ เป็นพรสวรรค์ที่พระเจ้ามอบความรักให้มากที่สุด แค่ สัมผัสกับผู้ที่ถูกพระเจ้ารังเกียจที่สุด ก็เท่ากับเป็นมลทินแล้ว สำหรับอัศวิน มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องหลีกเลี่ยงให้ได้

—

นั่นคือภารกิจของแอนนา ทั้งที่เป็นแบบนั้น มันควรจะเป็นแบบนั้นแท้ๆ แต่แอนนากลับคิดว่าตัวตนของไค ไฮเนมัน ไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น แน่นอน เรื่องที่เธอถูกช่วยไว้ตอนที่เกือบจะเสียความบริสุทธิ์ก็อาจจะมีส่วน แต่

—

หมอนั่นบังอาจดูหมิ่นท่านโรสว่าเป็นปรสิต ไม่มีทางยกโทษให้อยู่แล้ว ถึงจะถูกช่วยไว้ก็เถอะ ไม่ว่ายังไง หมอนั่นก็ยังเป็นตัวตนที่สมควรโดนเกลียดอยู่ดี

—

ทั้งที่เป็นแบบนั้น ไม่รู้ทำไมพอไคอยู่ข้างๆแล้วตัวเองกลับรู้สึกโล่งใจ พบว่าตัวเองรู้สึกสบายใจ ถึงจะเป็นแบบนั้นแอนนาก็ยังยกโทษให้ไม่ได้อยู่ดี เพราะเธอยอมรับการกระทำที่เอาแต่ดูหมิ่นโรสแบบนั้นไม่ได้

เพราะแบบนั้นแอนนาเลยพยายามหลีกเลี่ยงไค มาโดยตลอดจนถึงตอนนี้ แน่นอนว่าโรสก็รับรู้ถึงความรู้สึกที่แสนซับซ้อนนี้ของแอนนาเหมือนกัน เพราะตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา โรสก็ไม่เคยตำหนิเรื่องที่แอนนา อยู่คนเดียวเลยแม้แต่น้อย

“กำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ ตัวฉัน…”

เพียงแค่ ไม่อยากเจอไค เหตุผลเพียงแค่นั้น ทำให้ตอนนี้เธอเดินไปตามถนนในเมืองบัลเซ่อย่างไร้จุดหมาย การกระทำที่เกิดจากความรู้สึกฉุนเฉียวราวกับเด็กที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่อาจอธิบายได้ ทำให้แอนนารู้สึกสมเพชตัวเองที่เป็นแบบนั้น

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงตะโกนของชายคนหนึ่ง

“รีบเดินเข้าเซ่!”

“ขะ-ขอโทษค่ะ……”

พอหันคอไปยังตนเสียงก็พบกับชายชุดคลุมสีดำร่างยักษ์กำลังทุบตีเด็กสาวผมเงินอยู่

เด็กคนนั้นเป็นเผ่ามนุษย์สัตว์ บางทีคงโดนพวกทหารหน้าไม่อายใช้กำลังบังคับอย่างไร้เหตุผลพามาท่ามกลางสงครามและถูกขายให้กับพ่อค้าทาส 

แอนนาเกลียดทาส แต่สิ่งที่เธอเกลียดมากว่าตัวตนของทาส คือการซื้อขายมนุษย์ราวกับสินค้าหรือปศุสัตว์

ไม่ ไม่ใช่แค่เรื่องทาสเท่านั้น แอนนารู้สึกรังเกียจสิ่งต่างๆมากมายที่ถือว่าเป็นสามัญสำนึกในราชอาณาจักรอเมเลีย เพราะแบบนั้นจนถึงตอนนี้ เธอจึงพยายามปรับตัวให้เข้ากับคนรอบข้างอย่างเอาเป็นเอาตาย ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็ไม่ไหวอยู่ดี ไม่ว่ายังไง แอนนาก็ยอมรับไม่ได้ บางทีตัวเธอ อาจจะล้มเหลวในฐานะอัศวินศักดิ์สิทธิ์ก็ได้

เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะถ้าเป็นเหล่าอัศวินของราชอาณาจักรคงมองข้ามเรื่องแบบนี้ไปอย่างง่ายดาย แต่เธอกลับทำแบบนั้นไม่ได้

หลังจากโต้เถียงกับพวกนั้น ความเคลียดของแอนนาก็มาถึงขีดสุด พอเอามือวางบนด้ามดาบ จู่ๆหมอนั่นก็ปรากฏตัวและตัดจบบทสนทนาตามใจชอบ โดยการให้สัญญาว่าจะซื้อเด็กสาวผมเงินเผ่ามนุษย์สัตว์คนนั้นด้วยเงินก้อนโตถึง2ล้านโอลด์ ภายใน20วัน การซื้อทาส ความจริงข้อนั้นทำให้แอนนารู้สึกรังเกียจอย่างรุนแรง แต่ พอคิดอย่างใจเย็นแล้วมันก็จริง ว่ามีแค่วิธีนี้เท่านั้น เธอควรจะขอบคุณด้วยซ้ำที่ทำให้ความปรารถนาของตัวเองเป็นจริงโดยไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน แต่ด้วยบุคลิกของตัวแอนนาแล้วคงจะเป็นไปไม่ได้

—

หมอนั่นในตอนแรก มีบุคลิกอ่อนปวกเบียกที่แค่ดูก็รู้สึกหงุดหงิดแล้ว แต่หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น จู่ๆพฤติกรรมรวมไปถึงน้ำเสียงของหมอนั่นก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน

—

อีกด้านหนึ่ง แอนนากลับไม่รู้สึกโกรธหรือรังเกียจพฤติกรรมเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย ท้ายที่สุดแอนนาก็แตกสลาย

ระหว่างทางกลับไปยังโรงแรมที่ท่านโรสอยู่ จู่ๆหมอนั่นก็หยุดราวกับนึกอะไรออก และหันมากลับมามอง

“ใช่ๆ  ทำได้ดีมาก แอนนา”

พร้อมกับ พูดแบบนั้นออกมาโดยมีรอยยิ้มที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใดสลักอยู่บนหน้า

ไม่รู้ทำไม เรื่องที่ถูกหมอนั่นเรียกชื่อเป็นครั้งแรกก็ดี หรือ ที่ถูกชมเป็นครั้งแรกก็ดี ทำให้รู้สบายใจอย่างบอกไม่ถูก

“รีบกลับไปหาท่านโรสได้แล้ว！”

แอนนาตะโกนใส่ไค พร้อมกับกลั้นรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย และเริ่มก้าวเท้าออกเดินอย่างรวดเร็ว

 

 

 

*แอนนา แตกพ่าย