งั้นเหรอ เป็นอย่างนั้นเองสินะ ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไม อัชเบิร์น กัสโทเรียถึงได้มอบสมยานามจักรพรรดิดาบให้  นั่นคือสิ่งที่ตัวฉันไม่มี กล่าวคือ พรสวรรค์ในการใช้ดาบนั่นเอง หรือเรียกอีกอย่างคือ มีเซนท์ในด้านดาบอย่างท่วมท้นก็ว่าได้ ถ้าเหวี่ยงดาบไปเรื่อยๆก็จะเข้าใจเอง ว่านั่นน่ะต่างกับตัวฉัน ชายคนนี้หลงรักดาบเป็นอย่างมาก

ท้ายที่สุดซิกนีลก็หลั่งน้ำตา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าน่าสงสาร เพราะสำหรับตัวซิกนีลแล้ววิชาดาบก็เปรียบเสมือนคุณค่าของตัวเอง

“ช่วยหยุดเรื่องไร้สาระพรรค์นี้ได้แล้ว ไม่ได้มีเวลาให้นายมากขนาดนั้น ดูเหมือนต้องคิดให้ดีอีกรอบสินะว่าทำไม อัชเบิร์น กัสโทเรีย ถึงได้ฝากฝังชื่อจักรพรรดิดาบให้กับนาย”

ฉันกล่าวกับซิกนีลที่ร้องไห้ราวกับเด็กและหันหน้าไปยังชายหัวเทาไร้ผม—เอนส์

“พาจักรพรรดิดาบกลับจักรวรรดิไปซะ  เห็นแก่จักรพรรดิดาบ ครั้งนี้ฉันจะมองข้ามเรื่องที่พวกแกทำไป”

นี่คืออีโก้ของฉันเอง แต่ก็เป็นความเห็นแก่ตัวที่ติดตัวมาตั้งแต่แรกเหมือนกันแล้วก็จะขอยึดติดกับมันให้ถึงที่สุดด้วย

“นักอัญเชิญที่เอาชนะจักรพรรดิได้ดาบด้วยดาบงั้นรึ อันตราย แกมันอันตรายเกินไป”

เอนส์กัดฟันกราม ตัวแข็งทื่อ และตื่นตัวตลอดเวลา แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นความยุ่งยากในอีกความหมายหนึ่ง

“อันตรายแล้วจะทำยังไงล่ะ？บอกไว้ก่อน ที่ฉันยอบรับน่ะมีแค่ซิกนีล ที่ยอมปล่อยตัวตนชั้นต่ำอย่างพวกแกไปก็ถือว่าปาฏิหาริย์แล้ว”

“อวดดี! แต่ก็ เข้าใจแล้วล่ะ ว่าเดิมทีแล้วตัวตนอย่างแกก็ไม่มีใครหน้าไหนจะทำให้เชื่องได้อยู่แล้ว ถ้าไม่ฆ่าซะตรงนี้ ไม่สิ แกต้องเป็นภัยคุกคามต่อจักรวรรดิของพวกฉันแน่ เพราะงั้นก็ต้องขอให้แกตายมันซะตรงนี้แหละ!”

เอนส์ กระโดดไปข้างหลังพร้อมกับเริ่มร่ายเวทย์ จากนั้นวงแหวนเวทย์ก็ปรากฏขึ้น อสูรผิวแดงทั้งตัวปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง ร่างกายกำยำมีเขาสองข้างงอกออกจากหน้าผาก ปรากฏตัวออกมาจากวงแหวนเวทย์

ด้วยระดับความร้อนที่สูง แม้ว่ามารตัวนั้นจะลอยตัวอยู่บนอากาศแต่ผิวดินกลับเดือดพล่าน

『ตอบรับการอัญเชิญ แล้วต้องการอะไรจากข้า？』

“ฆ่ามนุษย์ตรงนั้นซะ！”

มารไฟกอดอก เหลียวมามองฉันอยู่ครู่หนึ่งแล้วขมวดคิ้วจากนั้นก็หันไปมองฟาฟเนียร์กับแอสทารอส

『พวกมนุษย์สามตัวนั่นก็ดีพอตัว แต่คิดว่าแค่นั้นจะพอเป็นค่าตอบแทนงั้นรึ？』

พร้อมกับใช้แค่สายหันไปทางเอนส์

คำพูดนั้นทำให้แอสทารอสขบฟันกรามและทำสีหน้าน่าสะพรึงกลัวกับฟาฟที่เหม่อลอยเหมือนไม่ได้คิดอะไร

ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ สัมผัสถึงความแข็งแกร่งของเจ้านั่นไม่ได้เลยซักนิด ความรู้สึกนี้ไม่ใช่ว่ากระจอกกว่าพวกมนุษย์แมลงอีกไม่ใช่เหรอ 

แต่ว่าแปลก มันควรจะเป็นราชาวิญญาณไพ่ลับของหกขุนพล แน่นอน ในดันเจี้ยนนั่นก็มีพวกอสูรประเภทปลอมแปลงความแข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน เพราะอย่างนั้นถึงจะหายากแต่ก็ใช่ว่าจะพูดได้เต็มปากว่าเป็นไปไม่ได้

แต่ว่า ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไม่เข้าใจคำพูดที่เจ้านั่นพูดในตอนนี้เลยซักนิด จากคำพูดของมันเมื่อกี้ที่เหมือนกับว่าตัวเองสามารถวัดค่าความแข็งแกร่งของผู้อื่นได้อย่างแม่นยำ

ณ จุดนี้ ด้วยผลของ【ถุงมือผนึกเทพ】ทำให้สเตตัสของตัวฉันเฉลี่ยอยู่ที่100 ส่วนของ แอสทารอสกับฟาฟเองก็เหมือนกัน ด้วยการติดตั้งไอเทมอำพรางทำให้สเตตัสถูกเฉลี่ยไว้ที่100กันทั้งคู่ เหตุผลก็ง่ายๆ แทนที่จะถูกระแวดระวังเกินความจำเป็นทำตัวให้คนอื่นไม่ระแวงมันจะส่งผลดีกว่ายังไงล่ะ ทั้งที่เป็นแบบนั้นเจ้านั่นกลับพูดว่าพวกฉันดีพอตัว

สเตตัสแค่100เนี้ยนะ？ ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า——

“เข้าใจแล้ว ฉันยกมานาของลูกน้องให้ แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอสำหรับค่าตอบแทนแล้วใช่ไหมล่ะ”

“ก-กรุณารอเดี๋ยวครับ！”

ลูกน้องคนหนึ่งของเอนส์ ร้องขอให้เปลี่ยนใจอย่างสิ้นหวัง

“ยอมรับมันซะ เพื่อประโยชน์ของประเทศ”

เอนส์กล่าวคำสั่งตาย ตัดลูกน้องทิ้งอย่างไร้เยื่อใย

“แอสทารอส ไอเทมของพวกเรายังทำงานอยู่รึเปล่า？”

“แน่นอน อย่างน้อยเหล่าคนเขลาพวกนี้ก็ไม่มีทางมองพลังของพวกข้าน้อยออกแน่”

ฟุฮ่าฮ่า！งั้นเหรอ！ เป็นอย่างนั้นเองสินะ！ชายที่ชื่อเอนส์นั่นไม่ใช่หกขุนพลแต่อย่างใด เป็นแค่ผู้ติดตามของจักรพรรดิดาบเท่านั้น เห็นท่าทีหยิงยโสนั่น ก็เข้าใจผิดนึกว่าเป็นหกขุนพลไปซะได้ แล้วเจ้าอสูรไฟนั่น(？)ก็ไม่ใช่ราชาวิญญาณที่ไหน เป็นแค่ปลาซิวปลาสร้อยเท่านั้น ถึงว่ากลิ่นสาบปลาซิวปลาสร้อยหึ่งเชียว ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดสเตตัสของพวกฉันอยู่กันแค่100 ยังมองว่าเก่งพอตัวอีก จริงด้วยสิ แหล่งข้อมูลก็มาจากทหารของจักรวรรดินินะ เจ้านั่นไม่มีทางยอมแบ่งข้อมูลให้ง่ายๆอยู่แล้ว แต่เดิมก็มีข้อสงสัยร้ายแรงเกี่ยวกับความน่าเชื่อถืออยู่แล้ว ฉันมันโง่เองที่รับข้อมูลอย่างซื่อตรงโดยไม่ไตร่ตรองก่อน

ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ นั่นน่ะไม่ใช่ราชาวิญญาณแต่เป็นแค่วิญญาณร้ายเองสินะ นั่นสินะ เป็นถึงราชาวิญญาณของโลก จะเรียกร้องแค่มานาของมนุษย์ได้ยังไง

“ค่าตอบแทนอะไรนั่นไม่จำเป็นหรอก เพราะไม่ว่ายังไงก็ไม่ปล่อยให้แกหนีอยู่แล้ว”

ฉันชี้ปลายหอกไปทางอสูรเพลิง

『ไม่ปล่อยให้ข้าหนีงั้นรึ？ ได้ใจใหญ่เลยนะ เจ้ามนุษย์？』

อสูรเพลิงยกมุมปากขึ้นพร้อมกับมองมาที่ฉันและกล่าวถามออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแต่ดวงตากลับตรงกันข้าม หงุดหงิดน่าดูเลยสินะ

“หืม แน่นอน ถ้าปล่อยให้วิญญาณร้ายอย่างแกไป รังแต่จะส่งผลเสียเปล่าๆ ต้องกำจัดทิ้งซะตรงนี้แหละ”

『บอกว่าข้าผู้นี้คือวิญญาณร้าย？』

เจ้านั่นประกาศออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทา โกรธน่าดูเลยนะ อืมอืม ใช้ได้นิ ยังไงก็แล้วแต่ ถึงจะบอกว่าไม่ปล่อยให้หนีแต่ก็ไม่ได้จะทำอะไรเป็นพิเศษ

“โฮ้ หรือไม่ใช่ ถ้างั้นเป็นตัวอะไรล่ะ สัตว์ประหลาด？ไมสิ เจ้าปีศาจไฟขั้นบนสุดของดันเจี้ยนเฉพาะกิจนั่นก็สัมผัสถึงแรงกดดันไม่ได้เหมือนกัน ว่าแล้วเชียว ยังไงก็เป็นแค่ วิญญาณร้ายนั่นแหละ？”

ก็เหมือนกับพวกอสูรสีดำที่กำจัดไปเมื่อกี้ ใครมันจะไปแยกแยะพวกแมลงมีปีกที่บินหึ่งๆอยู่รอบตัวได้กันล่ะ

『ข้าผู้นี้คือราชาวิญญาณอิฟริต!!』

“ครับๆ นั่นสินะ คุณวิญญาณร้ายก็พูดแบบนั้นกันหมดนั่นแหละ คงอยากได้รับการยอมรับตอนที่ยังมีชีวิตอยู่สินะ？”

ฉันไม่เคยเจอวิญญาณร้ายตัวจริงก็เลยไม่มีพลังในการโน้วน้าวใจล่ะนะ

ในที่สุดวิญญาณร้ายที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณก็มีเส้นเลือดปูดขึ้นตรงหว่างคิ้วและทั้งร่างสั่นเทิ้ม

『ย่อมได้！ แค่ครั้งนี้ข้าจะไม่เอาค่าตอบแทน แต่จะฉีกร่างของเจ้าพวกนี้เป็นชิ้นๆ เพื่อลดความเดือดพล่าน——』

“จ้า-จ้า- ไม่ต้องการอะไรแบบนั้นหรอก แล้วก็ นั่นน่ะไม่ใช่สิ่งที่วิญญาณร้ายจะทำได้อยู่แล้ว รังแต่จะทำให้อึดอัด——“

เจ้าตัวที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณสูดลมหายใจเข้าและพ่นเปลวเพลิงแผดเผาระหว่างที่ฉันยังพูดไม่จบ แต่ไหนแต่ไร ไฟกับการเผา สำหรับฉันที่มีความสามารถในการดูดซับธาตุเดียวกันแล้ว ก็คือรางวัลดีๆนี่เอง แล้วอีกอย่างพวกเสื้อผ้ากับเครื่องประดับก็ได้รับผลของดูดซับธาตุเดียวกันเหมือนกัน

『ท-ทำไมถึงยังปลอดภัย!?』

ดูเหมือนจะตกใจน่าดูเลยสินะที่ไม่ได้ผล ตาของมันเบิกกว้างพร้อมกับกล่าวถามเรื่องที่สำหรับฉันแล้วยังไงก็ชั่ง

“ไฟย่างไก่ของแกเผาฉันไม่ได้หรอก”

『บ้าน่า ไฟของราชาวิญญาณอิฟริตผู้นี้เชียวนะ มนุษย์อย่างแกควรถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกด้วยซ้ำ』

ยังจะพูดแบบนั้นอีกเราะ ไอ้เจ้าที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณนี่！ จะว่าไปก่อนหน้านี้ก็เคยเกิดเรื่องแบบนี้อยู่เหมือนกันนิ อ๊ะ จริงสิ อสูรที่เรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้าย กิริเมขระนั่นไง ตอนอัญเชิญออกจาก【หนังสือภาพปราบปราม】ช่วงแรกก็มีต่อต้านอยู่บ้าง แต่ด้วยผลของการดัดนิสัยอย่างจริงจังตอนนี้เลยดีขึ้นมามากแล้วล่ะ

เป็นพวกชอบเรียกตัวเองเหมือนกันด้วยสิ ฝากให้เจ้านั่นฝึกให้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ 

พร้อมกับดึงเอา

【หนังสือภาพปราบปราม】ออกมาจากไอเทมบ็อกและเปิดไปยังหน้ากีริเมขระ

“ไฟของแกไม่ได้ผล！เจ้านั่นไม่ใช่เล่นๆแล้ว！ อิฟริต ทุ่มหมดหน้าตักไปเลย！”

เมื่อรู้ว่าไฟใช้ไม่ได้ผล เอนส์ก็ขึ้นเสียงอย่างลนลาน ฉันไม่สนและ【ปลดปล่อย】

『ข-เข้าใจแล้ว เปลวเพลิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า เอ๊ะ……ฮี้？』

เสียงโง่เง่าหลุดออกจากปากวิญญาณร้ายที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณ เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ ตัวตนที่เรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้ายจมูกยาวเดินสองขาตัวใหญ่ยักษ์กำลังคุกเข่าอยู่

『โอ้！　ด้วยความเลื่อมใสอันยิ่งใหญ่นายเหนือหัวแห่งข้า！　ชั่งเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนักที่ครานี้เรียกแมลงขยะเช่นข้าน้อยผู้นี้ออกมา!』

กีริเมขระคุกเข่าข้างหนึ่งพร้อมกับก้มหน้าลง เอาเถอะ เรียนรู้มากเกินไปจนเรียกตัวเองว่าแมลงขยะไปซะแล้ว

“ไปให้ความรู้วิญญาณร้ายตรงนั้นทีสิ เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระอย่างบอกว่าตัวเองเป็นราชาวิญญาณอยู่ได้น่ารำคาญ”

กีริเมขระหันตาทั้งสามไปยังเจ้าที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณที่ตอนนี้กำลังปากพงาบๆราวปลาเกยตื้นอยู่ ด้วยท่าทางแค่นั้นของกีริเมขระ เจ้านั่นก็ตัวกระตุกและสั่นไปทั้งตัวราวกับลูกกระต่าย

『เป็นแค่……วิญญาณร้าย บังอาจปฏิเสธวาจาของนายเหนือหัวแห่งข้า ชั่งสามหาวอะไรเยื่องนี้！ ชั่งไร้มายาทยิ่งนัก ！ยกโทษให้ไม่ได้！ ยกโทษให้ไม่ได้เด็ดขาด！ ปล่อยผ่านไปไม่ได้เด็ดขาด——!!』

นั่นน่ะโกรธอยู่สินะ กีริเมขระพ่นคำพูดยาวอย่างกับประโยคเรียงความออกมาและดวงตาทั้งสามก็ถูกย้อมเป็นสีแดงพร้อมกับคำรามขึ้นฟ้า พุ่งตัวไปหาเจ้าลูกแกะที่กำลังตัวสั่น ดูเหมือนจะหมดกำลังใจในการต่อสู้ไปแล้วสินะ

 

 

เอาล่ะ มาสรุปกัน เป็นชัยชนะอย่างท่วมท้นของกีริเมขระ ไม่ต้องพูดถึงนั่นน่ะไม่ใช่การประลองด้วยซ้ำ

ห่อหุ้มด้วยเมฆสีดำรูปโดมเพื่อป้องกันไม่ให้หลบหนีและจัดหนักจัดเต็มใส่วิญญาณร้ายที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณ แล้วก็ไอ้จัดเต็มนั่นค่อนข้างส่งผลเสียต่อมนุษย์ธรรมดา ทำให้พวกลูกน้องของโรสที่จิตใจไม่มั่นคงหมดสติกันเป็นไปแถบๆ

『แกเป็นหนอนแมลง ใช่ไหม？』

กีริเมขระคว้าหัวปีศาจเพลิงและกล่าวถาม

『ครับ กระผมผู้นี้เป็นหนอนแมลงผู้ต่ำต้อยกว่าหนอนแมลงครับ』

เจ้าตัวที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณร้องไห้ราวกับร้องขอการให้อภัย กีริเมขระพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและคุกเข่าต่อหน้าฉัน

『หนอนแมลงตัวนี้ โปรดทิ้งไว้ในความดูแลของแมลงขยะผู้นี้ได้รึไม่ขอรับ？ข้าน้อยปรารถนาที่จะสั่งสอนมันต่อขอรับ』

ปล่อยให้กีริเมระสินะ โดยส่วนตัวแล้ว ก็อยากกำจัดวิญญาณร้ายสวะกินคนนี่โดยเร็วอยู่หรอก แต่ ก็จริงอาจจะส่งผลในการขยายประสิทธิภาพของ【หนังสือภาพปราบปราม】ก็ได้

“เข้าใจแล้ว ไปบดขยี้ความกล้าเน่าๆนั่นให้สิ้นซากซะ”

กีริเมขระคว้าหลังหัวของวิญญาณร้ายที่เรียกตัวเองว่าราชาวิญญาณที่กรีดร้องอย่างสุดเสียงและหายไปใน【หนังสือภาพปราบปราม】พอลองตรวจสอบ【หนังสือภาพปราบปราม】ดู ก็ปรากฏหัวข้อใหม่ของกีรีเมขระว่ายืนยันการเป็น【เครือญาติ】กับ อิฟริต เรียบร้อย

แม้แต่ชื่อก็เหมือนราชาวิญญาณงั้นเหรอ ให้ตายสิ ชื่อเหมือนกันทั้งทีให้ความแข็งแกร่งมันเท่ากันหน่อยไม่ได้รึไง มีเหมือนกันสินะ เจ้าพวกที่ชอบตั้งชื่อให้ดูแข็งแกร่งเพระมันเท่น่ะ

ที่เหลือก็แค่ ผู้ติดตามของจักรพรรดิดาบ เจ้าหัวล้านผ้าคลุมแดงนั่นไม่คิดเลยว่าปลาซิวปลาสร้อยแบบนั้นจะปลอมแปลงชื่อหกขุนพล ถูกหลอกเข้าให้ซะเต็มเปาเลยสินะตัวฉัน

“ด-ด-เดี๋ยว ช่วยรอเดี๋ยว ไม่สิ กรุณารอก่อนครับ！ รับรองว่าข้า——”

เอนส์คุกเข่าทั้งสองข้างลงพื้นและขอร้องอย่างสิ้นหวัง

“ไม่จำเป็น แกทำเกินไปแล้ว”

ฉันใช้หอกไม้ตัดคอมันจนปลิวเพื่อขัดคำพูดนั้น จากนั้นก็หันไปมองพวกผ้าคลุมดำที่ตัวสั่นขาอ่อนจนยืนไม่อยู่

“พาจักรพรรดิดาบกลับจักรวรรดิไปซะ นั่นแหละคืองานของพวกแก ถ้าไม่อย่างนั้น——“

ขณะเดียวกับชี้หอกไม้ใส่พวกมัน ผู้ช่วยผู้บัญชาการกอดซิกนีลที่กำลังสิ้นหวังพร้อมกับวิ่งหน้าตั้ง จากนั้นพวกผ้าคลุมดำก็วิ่งหนีตามไปอย่างไม่คิดชีวิต