สิ่งที่อยู่ข้างในเจ้า สิทธิประโยชน์การเคลียร์แบบพิเศษก็คือ 【เสื้อผ้าเทพมังกร】【เสื้อคลุมเทพมังกร】และ【รองเท้าเทพมังกร】สามอย่างด้วยกัน ทั้งหมดมีผลพิเศษคือจะไม่เสื่อมสภาพและมีความทนทานสูง แถมยังมีความสามารถในการต้านทานความเสียหายกายภาพสูงอีกด้วย ต้านทานความเสียหายกายภาพก็ว่าไปอย่าง แต่เสื้อผ้าที่ฉันใส่ตะลุยเขาวงกตมาจนถึงตอนนี้ขาดรุ่ยหมดแล้ว ต้านทานกับไม่เสื่อมสภาพช่วยได้มากเลยล่ะ

เรื่องมันก็เป็นแบบนั้นแหละ จนท้ายที่สุดการใช้ชีวิตอันแปลกประหลาดร่วมกับฟาฟเนียร์ก็ได้เริ่มต้นขึ้น เพื่อที่จะได้ค่อยๆอ่านตำรา ฉันจึงใช้ไม้จากบริเวณโดยรอบมาสร้างเป็นที่พักอาศัยชั่วคราว ในบรรดาตำราที่ได้รับจากการพิชิตเขาวงกตมีตำราที่เกี่ยวกับการก่อสร้างอยู่ด้วย เพราะอย่างนั้นเลยคิดว่าสร้างออกมาได้ปรานีตพอสมควร

ตอนนี้ฉันกำลังทำอาหารโดยใช้เนื้อวัวอัสนีที่ได้มาจากชั้น290ปรุงรสด้วยเกลือที่เอาออกจากไอเทมบ็อกที่ไปเอามาจากเขตน้ำทะเลชั้น170ถึง180 ที่เหลือก็ใส่ของที่เหมือนกับเต่าที่ได้มาจากการพิชิตเขาวงกตที่ย่างมันด้วยดาบเพลิงแล้ว ลงไป เวลาเหลือเฟือ ของก็ยังเต็มสต็อก 

“อร่อยจังเลยเจ้าค่ะ”

ฟาฟเนียร์ คาบเนื้อไว้ในปากเหมือนกับกระรอกด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข

“แบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ”

พอเอาเนื้อเข้าปากตาม ความหวานสุดบรรยายก็กระจายไปทั่วปาก

อื-ม ได้นั่งร่วมโต๊ะกับคนอื่นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะว่ายังไงดีล่ะ ฉันที่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดียวตลอดเวลาที่ผ่านมา พอได้สนทนากันคนอื่นแล้วก็รู้สึกเหมือนลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมา แต่ก็ยังคงเหลือความรู้สึกที่อยากจะสู้กับผู้แข็งแกร่งคุกกรุ่นอยู่ แต่เพราะการปรากฏตัวของฟาฟเนียร์ทำให้อะไรหลายๆอย่างเริ่มดีขึ้น

เจ้าตัวก็ดูท่าจะชอบอาหารทำฉันทำและสนุกกับการผจญภัยด้วยกันในดันเจี้ยนด้วย คงเรียกว่าความสัมพันธ์แบบ วิน-วิน ล่ะมั้ง

—ผ่านไป13000ปีหลังจากเริ่มเกม

ณ ชั้น400 ตอนนี้พวกเรากำลังเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตจมูกยาวตัวใหญ่ยักษ์สวมชุดเกราะทั้งตัวอยู่

เจ้านี่มัน สิ่งมีชีวิตที่เคยอ่านเจอในสารานุกรมสัตว์จากต่างโลกที่ได้จากการพิชิตเขาวงกต ถูกเรียกว่า【ช้าง】รึเปล่านะ แต่ว่าเจ้านี่ไม่ได้ยืนสี่ขา แต่ยืนด้วยขาสองข้าง

“ข้าคือเทพแห่งความชั่วร้าย กิริเมขระ เป็นแค่เทพหน้าใหม่แต่ลงมาถึงชั้นนี้ได้ ข้าขอชม！”

อื-ม แบบว่าเป็นอสูรที่ดูมั่นหน้าจังนะ แถมยังเรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้ายเนี้ย…..ก็คิดว่ามันเกินไปหน่อยนะ ว่าก็ว่าเถอะ นี่มันโรคอาการเพ้อพกที่มักเจอในช่วงวัยรุ่น ที่เคยอ่านเจอในหนังสือนี่ หรือว่าเจ้านี่ก็เป็นแบบนั้น

“นี่ ฟาฟ คิดยังไงกับเจ้านี่？”

ฟาฟเนียร์ มันยาวเลยย่อให้เหลือแค่ฟาฟก็พอ แล้วก็เรียกแบบนี้มาเป็น100ปีแล้ว

“ฆ่าเจ้าค่ะ”

ฟาฟชูกำปั้นขวาขึ้นฟ้า 

จ้าจ้า ยังทำตัวยุ่งยากไม่เปลี่ยนเลยนะ ฟาฟ เนี้ย พอลองให้ฟาฟฝึกต่อสู้เพื่อฆ่าเวลา กลายเป็นว่าเจ้าตัวกลายเป็นพวกนิสัยบ้าการต่อสู้ไปซะแล้ว ทำให้เกิดความรู้สึกเหมือนคนที่ล้มเหลวในการเลี้ยงลูกเลยแฮะ ว่าแล้วเชียว ต้องแสดงแบบอย่างในถานะตัวแทนคุณพ่อให้เห็น

“โอย เจ้าสัตว์ประหลาด ถ้ายอมจำนนซะตอนนี้ จะยอมปล่อยผ่านไปก็ได้”

สำหรับเจ้านั่นนี่คงเป็นข้อเสนอที่ดีที่สุดแล้วล่ะ

“ให้ข้าผู้นี้…ยอมจำนน งั้นเหรอ？”

เจ้าจมูกยาวตัวสั่นกึกๆพร้อมกับส่งเสียงต่ำออกมา

อื-ม ทำให้กลัวซะแล้วเหรอ แค่เผชิญหน้ากันแว็บแรกก็ทำให้รู้ได้แล้วว่าพลังที่แท้จริงของฉันกับมันต่างกันราวฟ้ากับเหว เคยอ่านเจอในตำราว่า สัตว์ตัวเล็กจะเข้าใจได้ทันทีเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่ตัวเองเอาชนะไม่ได้ ราวกับเจ้านี่ในตอนนี้ น่าจะเป็นแบบนั้นนะ

“ใช่ ไม่ต้องกลัว ตราบใดที่ไม่สร้างความอันตรายให้ฉัน แม้แต่แมลงตัวเล็กตัวน้อยยันมังกรก็จะยอมมองข้ามให้”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงฆ่าโดยไม่ถามปัญหาสุขภาพซักคำ แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ของฟาฟ ขึ้น ทำให้ตอนนี้นุ่มนวลลงมากแล้ว

“ก-ก-แก—ข้าผู้นี้เป็นถึงบริวารอันดับหนึ่งของเทพผู้ยิ่งใหญ่ มาร่า เทพแห่งความชั่วร้าย กิริเมขระ เลยนะเฮ้ย ความเป็นจริงไม่จำเป็นต้องเสวนากับเทพชั้นต่ำอย่างแกเลยด้วยซ้ำ—“

“งั้นเหรอ ไม่รับข้อเสนอสินะ”

ฉันเริ่มรำคาญกับการพูดเหมือนแนะนำตัวเข้าข้างตัวเองไม่หยุดของมัน ก็เลยดึง【ผ่าอัสนี】ออกมาและใช้【ปรับแต่งอาวุธ】คลุมมันด้วยพลังเวทย์ทั้งหมด แสงสีขาวไม่ธรรมดาก่อตัวขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เรียกตัวเองว่าเทพแห่งความชั่วร้ายได้สลายกลายเป็นผุยผงในชั่วพริบตา

“สมเป็นนายท่านเจ้าค่ะ！ฆ่าในพริบตาเจ้าค่ะ！”

ทำไมกันนะ？ แบบว่า รู้สึกว่าต่อมรับรู้ความรู้สึกของฟาฟจะเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆเลยแฮะ เอาเถอะ ชั่งมันแล้วกัน สามัญสำนึกเป็นสิ่งที่ได้อย่างเสียอย่าง แค่ปล่อยให้ค่อยๆเรียนรู้ไปก็พอแล้ว แล้วก็ผลลัพธ์ที่ได้รับจาก สิทธิประโยชน์แบบพิเศษในครั้งนี้คือของที่เรียกว่า【หนังสือภาพปราบปราม】

—————————————–

★【หนังสือภาพปราบปราม】:สัตว์อสูรที่อยู่ภายใต้ 【การทดสอบของเหล่าทวยเทพ(ก็อต ออล์ดิล)】หลังจากถูกพิชิตแล้ว วิญญาณจะถูกกักเก็บไว้ในโลกของหนังสือภาพที่เชื่อมกับหนังสือภาพของผู้ถือครอง สามารถสร้างร่างเนื้อโดยใช้พลังเวทย์และอัญเชิญออกจากหนังสือภาพได้ทุกเมื่อ เพียงแต่ มีเพียงผู้ถือครองคนแรกเท่านั้นที่สามารถสร้างตัวตนที่ถูกพิชิตที่อยู่ภายในและอัญเชิญออกมาในถานะผู้เป็นเจ้าของ อีกทั้ง ภายในโลกของหนังสือภาพจะมีขนาดที่ขึ้นอยู่กับพลังเวทย์ของผู้ถือครอง

ระดับไอเทม: ขั้นเหนือทุกสรรพสิ่ง

—————————————–

หน้าต่างโปร่งใสปรากฏขึ้นต่อหน้าพร้อมกับเขียนว่า 【มีวิญญาณของเทพแห่งความชั่วร้าย กิริเมขระอยู่ ต้องการบันทึกลงในหนังสือภาพหรือไม่？】

อืม แบบนี้ก็มี ไม่ลองก็ไม่รู้สินะ เลยใช้นิ้วชี้กดไปที่ปุ่ม【ใช่】ทันใดนั้นหนังสือภาพก็เปล่งแสงพร้อมกับหน้าที่มีเจ้าจมูกยาว ถูกใส่ลงไปปรากฏขึ้น

อืม น่าสนใจแฮะ ไหนๆก็มีเวลาไม่จำกัดอยู่แล้ว ถ้าอยากจะพิสูจน์ล่ะก็ลองเก็บบันทึกหนังสือภาพอีกครั้งตั้งแต่ชั้นหนึ่งเลยก็แล้วกัน