ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5728 เอ่ยถามความคิดเห็น (1)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5728
เย่เฉินรู้ว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการประกาศอำนาจ
การที่เครื่องบินของผู้อาวุโสทั้งสามแห่งองค์กรพั่วชิงหันกลับตอนบินอยู่เหนือมหาสมุทรนั้นพิสูจน์ให้เห็นว่า อู๋เฟยเยี่ยนกลัวเขา
ในเมื่อพวกเขากลัว ก็ควรใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์
ตระกูลอานจะไม่เดินทางออกจากจินหลิงในตอนนี้ และในตระกูลอานคงมีสายลับขององค์กรพั่วชิงอยู่อีก การใช้โอกาสนี้ประกาศคำพูดออกมา ยังเขียนเสือให้วัวกลัวได้อีกด้วย”
ปัจจุบันตระกูลอานมีความไว้วางใจในตัวเย่เฉินมาก ในเมื่อเย่เฉินพูดแบบนี้ ทุกคนจึงไม่มีความคิดเห็นใด พวกเขาตั้งใจดำเนินการตามแผนของเย่เฉิน
ส่วนเรื่องสามีของอานโยวโยว เย่เฉินไม่ได้รีบร้อนจะทดสอบว่าเขาผิดปกติหรือไม่ ตามความคิดของเขา ตราบใดที่ตระกูลอานยังคงแข็งแกร่งไม่ให้ข้อมูลเล็ดลอดออกไปไหน ไม่ให้โอกาสคนอื่นมาล้วงความลับของตระกูลได้ แค่นี้สถานการณ์ก็จะมั่นคง
ส่วนอู๋เฟยเยี่ยน ในเมื่อเธอรับรู้ถึงสัญญาณของการคุกคาม เธอน่าจะไม่ทำอะไรกับตระกูลอานอีก ดังนั้นสามารถวางใจได้ระดับหนึ่ง
ที่โต๊ะอาหาร เย่เฉิน คุณตา อาอีกสามคนและหลี่ญ่าหลินชนแก้วดื่มกันอย่างมีความสุข
ส่วนคุณยายและน้าเล็กก็ดื่มไวน์ไปสองสามแก้วร่วมกับทุกคน บรรยากาศในครอบครัวดูมีชีวิตชีวามากขึ้นเรื่อย ๆ
คุณยายอดไม่ได้ที่จะพึมพำว่า “เฉินเอ๋อ หลานบอกว่าแต่งงานมาสี่ปีแล้วเหรอ เมื่อไหร่ยายจะได้เห็นเหลนกับหลานสะใภ้สักที”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “คุณยายครับ ถ้าองค์กรพั่วชิงยังไม่ถูกลบล้าง ผมก็ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของผมต่อสาธารณะได้ ดังนั้นเรื่องนี้คงต้องรออีกสักพัก……”
คุณยายพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วถามอีกครั้ง “ว่าแต่จะทำอย่างไรกับหนานหนาน ยายว่าเธอเป็นผู้หญิงหายากหนึ่งในล้านจริง ๆ เธอรอหลานมาหลายปีแล้ว ถ้าปล่อยให้เธอรอต่อไปอีก ไม่รู้ว่าเธอจะเศร้าใจแค่ไหน……”
เย่เฉินปวดหัวขึ้นมาทันทีแล้วรีบพูดว่า “คุณยายครับ เรื่องนี้……ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน……”
คุณตาที่อยู่ด้านข้างพูดว่า “เฉินเอ๋อ จะปล่อยไปก่อนเพียงชั่วคราวนั้นก็ได้ แต่คิดบ้างไหมว่าหนานหนานอยู่ในช่วงควรแต่งงานแล้ว นายไม่ให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอสักที ถ้าสักวันเธอไม่อยากรอแล้วถ้าเธอไปแต่งงานกับคนอื่น จะรู้สึกยังไง?”
เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่องนี้ ในใจของเขาก็ซับซ้อนขึ้นมา ความรู้สึกนั้นยากจะบรรยาย
ในเวลานั้นเอง อานโฉงชิวก็พูดขึ้นว่า “พ่อคะ แม่คะ ปัญหาความสัมพันธ์เป็นเรื่องส่วนตัวของเฉินเอ๋อ เราไม่ควรชี้นิ้วสั่งเขาปล่อยให้เฉินเอ๋อตัดสินใจเองจะดีกว่า”
ชายชราพยักหน้าเบา ๆ ยกแก้วไวน์ขึ้น พูดว่า “เฉินเอ๋อ มาดื่มกันต่อเถอะ!”
งานเลี้ยงของครอบครัวค่อย ๆ สิ้นสุดลง นอกจากเย่เฉินแล้วเห็นได้ชัดว่าคนอื่น ๆ ต่างก็เมามาย
เย่เฉินยังคงต้องการกลับไปหาหลินหว่านเอ๋อร์ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “คุณตา คุณยายครับ วันนี้ก็ดึกแล้ว ทั้งสองท่านเข้านอนก่อนเถอะครับ ผมจะไปหาเพื่อนหน่อย ไว้วันหลังจะกลับมาหาใหม่”
คุณยายรีบถามเขาว่า “เฉินเอ๋อจะไปแล้วเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “พอดีผมนัดกับเพื่อนเอาไว้ นี่ก็ดึกแล้ว คงอยู่ต่อไม่ได้แล้วครับ”
คุณตาดูเสียดายเล็กน้อย แต่เขายังคงพูดกับเย่เฉินว่า “เฉินเอ๋อไปทำธุระซะเถอะ ตา ยาย ป้าและอา ๆ ไม่ได้ไปไหน ช่วงนี้คงไม่ได้ไปไหน อยู่ในจินหลิงนี่ละ ถ้ามีเวลาก็มานั่งเล่นได้”
“ครับคุณตา” เย่เฉินตอบรับคำ จากนั้นดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ เขาพูดว่า “อ้อคุณตาครับ ไม่จำเป็นก็อย่าไปที่โฮมสเตย์ว่านหลิ่วในตอนนี้เลย อาศัยอยู่ที่นี่ไปก่อน คนของผมเฝ้าดูที่นี่อยู่ คงจะปลอดภัยและสะดวกกว่า”
คุณตาพยักหน้าและพูดโดยไม่ลังเลว่า “เฉินเอ๋อไม่ต้องกังวล จากนี้ไปเราจะทำตามที่หลานบอกทุกอย่าง!”
YOU MAY ALSO LIKE
