ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5603 เอาของดี ๆ มาให้ผม(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5603 เอาของดี ๆ มาให้ผม(2)
ตอนนี้เอง จางเอ้อเหมาก็หาวไป ลากของแผงลอยไปด้วย และเดินเข้าไปจากทางเข้าตลาดของโบราณ
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งงเห็นเขา ก็ดีใจ รีบวิ่งไปตรงหน้าเขา แล้วโพล่งออกไปว่า:“จางเอ้อเหมา คุณไปไหนมา?ผมรอคุณที่นี่ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงก็ไม่เห็นเงาคุณเลย!”
จางเอ้อเหมาหาว หาวไป ก็จงใจใช้ฝ่ามือตบปาก ทำเสียงเอื่อย ๆ ร้องเสียงหาวออกมา
หาวเสร็จ จางเอ้อเหมาก็บิดขี้เกียจตรงนั้น พูดช้า ๆ ว่า:“ท่านครับ ผมเป็นพ่อค้าแผงลอย ใม่ใช่พนักงานบริษัท จะมากี่โมงก็ได้ ใครจะมายุ่งกับผมได้ล่ะ?”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นท่าทางกวนประสาทของจางเอ้อเหมาแล้ว ก็อยากจะตบบ้องหูเขาให้ไปที่อีกด้านของตลาดของโบราณเลย
แต่ว่า เมื่อคิดว่าเพื่อนคนนี้เป็นตัวนำโชคของตัวเอง เขาก็อดทนทันที พูดพร้อมหัวเราะไปว่า:“เอ้อเหมา ผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวคุณ เมื่อคืนคุณคงดื่มหนักสินะ?”
จางเอ้อเหมาพูดด้วยรอยยิ้ม:“ใช่ ต้องขอบคุณคุณไง เมื่อวานผมได้เงินก้อนโต เลยไปเที่ยวทั้งคืน หึหึ ……ดื่มหนัก ตื่นสาย นอนห้องสูท อยู่อย่างกับเทวดา”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นท่าทางกิ้งก่าได้ทอง ของจางเอ้อเหมาแบบนี้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจ:“ช่างเป็นพ่อค้าหาบเร่ที่ไร้อนาคตเสียจริง เงินแค่นี้ก็เหลิงเสียแล้วกำหนดให้คนอย่างคุณต้องทำงานหนักกว่าคนอื่นแบบนี้ไง”
ถึงในใจจะคิดเช่นนี้ แต่เขาก็ชูนิ้วโป้งให้จางเอ้อเหมาทันที ชมอย่างไม่จริงใจว่า:“อิจฉาคุณจริง ๆ ใช้ชีวิตได้เท่สุด ๆ !”
จางเอ้อเหมาหัวเราะหึหึ:“คุณท่าน ดูคุณพูดสิ คุณรวยกว่าผมเสียอีก!ผมมีชีวิตแบบนี้ได้ คุณก็ยิ่งมีได้ เอางี้ไหมล่ะ คืนนี้ผมจัดให้คุณสักห้อง?แค่คุณบอกมาว่าชอบประเทศไหน ชอบญี่ปุ่นเกาหลี หรือชอบฝรั่ง?พูดตรง ๆ นะ สาว ๆ รัสเซียเนี่ย สวยทุกคนจริง ๆหุ่นเพรียวเร้าใจ เลิศมาก!”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งโบกมือทันที:“ไม่ได้ ๆ เรามาคุยธุระกันดีกว่า คุณจะได้ไม่ทำให้จิตเต๋าของผมว้าวุ่น”
จางเอ้อเหมาตกใจ ถามเขาว่า:“จิตเต๋าคืออะไร?อี้เปิ่นเต๋าอะไรนั่นเหรอ?”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอึ้ง:“อี้เปิ่นเต๋าคืออารามเต๋าที่ไหน?”
จางเอ้อเหมาจึงพูดไปว่า:“ญี่ปุ่นไง หญิงใจบุญในอารามพวกเขามีชื่อเสียง”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้ยินเขาพูดถึงหญิงใจบุญญี่ปุ่น รู้ว่าเขามีเจตนาร้าย รีบยื่นมือไปตัดบท พูดว่า:“เอ้อเหมา เอาล่ะเอ้อเหมา เรามาพูดกันตรง ๆ ดีกว่า!ที่วันนี้ผมมาหาคุณ เพราะอยากถามคุณว่า เอาของดี ๆ มาให้ผม จากตระกูลคนรวยนั่นได้ไหม?”
จางเอ้อเหมาเก็บรอยยิ้มไป พูดด้วยใบหน้าจริงจัง:“คุณท่าน เพราะคุณเนี่ยแหละ เมื่อคืนผมถึงกับโทรรายงานตระกูลคนรวยของผมโดยเฉพาะ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบถามว่า:“แล้วตระกูลคนรวยของคุณว่าอย่างไร?”
จางเอ้อเหมาพูดว่า:“ตระกูลนั้นระวังตัวมาก ปกติสองสามสัปดาห์จะส่งของแค่ 1 ครั้ง แต่ผมคุยกับเขาแล้ว ผมบอกว่าคุณไว้ใจได้ และยังใจกว้าง อย่าว่าแต่ซื้อของเลย ให้เงินค่าแนะนำสองสามแสนก็ยังให้ได้ ลูกค้ารายใหญ่แบบนี้ ไม่ได้เจอง่าย ๆ ดังนั้นผมจึงโน้มน้าวเขาว่า เอาของให้คุณอีกสองสามอย่าง”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งถามต่อว่า:“แล้วเขาตอบหรือยัง?”
จางเอ้อเหมาพูดไม่ออก จึงตอบไปด้วยรอยยิ้มว่า:“ผมบอกว่าคุณใจกว้าง เขาไม่เชื่อ เขาจะให้ผมเอาค่าแนะนำสองสามแสนจากคุณก่อน และยังให้ผมแบ่งให้พวกเขาครึ่ง ๆ คุณว่าเขาเกินไปไหมล่ะ?”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเข้าใจความคิดของจางเอ้อเหมา จึงรีบพูดว่า:“เอ้อเหมา ค่าแนะนำก็สมควรได้จริง ๆ แค่คุณทำให้เขาส่งของมาให้ผมได้ ผมจะให้ค่าแนะนำแก่คุณสองแสน”
จางเอ้อเหมาพูดทันทีว่า:“ท่าน ผมหมายถึงดอลลาร์สหรัฐ!”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้ว่าตัวเองโดนเล่นงานแล้ว แต่เวลานี้ไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก พูดไปอย่างเฉียบขาดทันทีว่า :“ผมก็หมายถึงดอลลาร์สหรัฐ!”