ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5589 เมื่อครู่เข้าใจคุณผิดไป(2)
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5589 เมื่อครู่เข้าใจคุณผิดไป(2)
จางเอ้อเหมาพยักหน้ารับ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เมื่อครู่เข้าใจคุณผิดไป ต้องขอโทษด้วย!แต่คุณเองก็น่าจะรู้ คนที่ยึดอาชีพอย่างเรา พึงระวังให้มากจึงจะกุมเรือได้เป็นหมื่นปี คนที่ดึงดันจ้องแต่จะขายเอาเงิน ใครมาซื้อก็ขาย ทำได้ไม่ถึงปีหรือครึ่งปีก็เข้าไปอยู่ในซังเตแล้ว คุณดูอย่างผม อยู่ในวงการของโบราณเมืองจินหลิงมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว ไม่เคยต้องเรือล่มเลย ทั้งหมดล้วนเพราะอาศัยความระมัดระวังตัว ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งยิ้มแล้วพูดสมทบ“คุณพูดถูก ระมัดระวังตัวย่อมดีที่สุด!”
พูดจบ เขาก็แทบอดใจรอไม่ไหวที่จะเอ่ยถามว่า“เถ้าแก่ เงินได้โอนให้ไปแล้ว แหวนปานจื่อนั้นจะให้ฉันได้เมื่อไร ?”
“รอสักครู่”จางเอ้อเหมาพูดอย่างขอไปที“ ผมให้คนของผมรอนักธุรกิจชาวฮ่องกงอยู่ที่สนามบิน นักธุรกิจชาวฮ่องกงนั้นระมัดระวังตัวมาก ไม่โทรมาหา ไม่ส่งข้อความ และไม่บอกด้วยว่าตัวเองนั้นมาเมืองจินหลิงด้วยเที่ยวบินไหน ทุกอย่างล้วนอาศัยรหัสลับกับวัตถุสัญลักษณ์ เขาก็ถึงจะแสดงตัวตน ดังนั้นจะมาถึงเมื่อไรนั้นล้วนก็เป็นไปได้ทั้งนั้น คนของผมก็ต้องเฝ้ารออยู่ที่นั่นตลอดเวลา”
จางเอ้อเหมาไม่กล้าให้จ้าวเหล่าซื่อมา เพราะจ้าวเหล่าซื่อก็ถูกตัวเองหลอกเช่นกัน หากเขามาแล้วเกิดเผยพิรุธอะไร ความพยายามทุกอย่างที่ทุ่มเทไปก็จะสูญเปล่า
ดังนั้น จางเอ้อเหมาก็ขบคิด แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมจะให้เขาหาใครสักคน วิ่งเอาแหวนปานจื่อนั้นมาให้”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูดว่า“ไม่ได้เลยไม่ได้ ของแพงขนาดนี้ ให้ใครเอามาให้แบบนี้ได้ยังไงกัน……หากคนของคุณไม่สะดวกที่จะมา อย่างนั้นแล้วเดี๋ยวฉันไปเอากับเขาเองก็ได้!คุณสั่งกำชับกับเขาเอาไว้แล้วกัน ”
จางเอ้อเหมาโบกมือและพูดว่า“ไม่ขนาดนั้นหรอก คนส่งของไม่รู้ว่าของสิ่งนี้มันคืออะไร นอกจากนี้เขาขี่รถมอเตอร์ไซค์ ก็เร็วกว่าขับรถยนต์มาก แค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึง ”
เมื่อท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นเขาพูดอย่างมั่นใจเช่นนี้ ก็ไม่ได้พูดมากอะไรอีก เพราะว่า ในตอนนี้เขายังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่า ท่อนไม้ฟาดสายฟ้าที่อยู่ตรงกลางร้านของจางเอ้อเหมา
ดังนั้น เขาก็จึงพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นฉันจะรออยู่ที่นี่อีกสักเดี๋ยวแล้วกัน อยากจะดูด้วยว่าที่ร้านยังมีของดีอะไรอยู่อีกหรือเปล่า ”
จางเอ้อเหมาพยักหน้ารับ“เชิญดูตามสบาย สนใจอะไรก็ถามได้เลย ”
“ได้!”ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดจบ ก็แสร้งกวาดตามองไปทั่วในร้านอยู่สักพัก จากนั้นก็ชี้ไปยังไม้ฟาดสายฟ้าท่อนนั้น แล้วเอ่ยถาม“เถ้าแก่ ไม้ฟาดสายฟ้านี้ขายยังไง?”
จางเอ้อเหมาพูดอย่างไม่ต้องคิด“ ห้าล้าน”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่ได้สนใจในราคา แต่ถามกลับว่า“ ขอฉันดูหน่อยได้ไหม?”
จางเอ้อเหมาพยักหน้า“ตามสบายเลย”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งหยิบเอาไม้ฟาดสายฟ้ามาถือไว้ในมือ ปล่อยปราณทิพย์เข้าไป ก็รับรู้ได้ในทันที ว่าในนี้มีค่ายกลโจมตีอยู่
ที่จำค่ายกลโจมตีนี้ได้ เพราะค่ายกลนี้ กับค่ายกลโจมตีในมีดคุไนไม้ที่ผู้มีพระคุณให้ตัวเองมานั้นมีความคล้ายคลึงกันมาก คาดว่าก็น่าจะเป็นค่ายกลในรูปแบบเดียวกัน
เพื่อไม่ให้ไปกระตุ้นค่ายกลโจมตีนี้ เขารีบกักเก็บปราณทิพย์ทั้งหมดนี้คืนกลับในทันที
ในตอนนี้ ภายในใจของเขาก็ยิ่งจะตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก !
แหวนหยกปานจื่อมีประสิทธิภาพยังไง เขายังไม่ค่อยจะรู้เท่าไร แต่เขารู้ดีว่าไม้ฟาดสายฟ้านี้เป็นเครื่องมือทางธรรมในการโจมตี !
สำหรับผู้บำเพ็ญเต๋าแล้ว เครื่องมือทางธรรมของการโจมตีนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่ง เมื่อต้องเจอกับศัตรู เครื่องมือทางธรรมในการโจมตีนี้เป็นที่พึ่งสำคัญของการต่อสู้กับอีกฝ่าย!
เขาแทบทนรอไม่ไหวที่อยากจะหาที่ไร้ผู้คนสักที่ เพื่อทดสอบว่าเครื่องมือทางธรรมชิ้นนี้มีประสิทธิภาพของการโจมตียังไง!
ดังนั้น เขาก็พูดกับจางเอ้อเหมาในทันทีว่า“เถ้าแก่ ไม้ฟาดสายฟ้านี้ฉันเอาด้วยเหมือนกัน !”
จางเอ้อเหมาพยักหน้ารับ“ได้สิ คุณโอนอีกแปดแสนเหรียญให้ผม ”
ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดโดยไม่ลังเล“โอนเข้าบัญชีเดิมเมื่อครู่ใช่ไหม?”
จางเอ้อเหมาพยักหน้าและพูดว่า“ใช่ โอนได้เลย!”