ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5304 คุณธรรม 2
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5304 คุณธรรม 2
เมื่อเห็นว่าซูจือเฟยพูดคำเหล่านี้จากก้นบึ้งของหัวใจ ตู้ไห่ชิงก็พยักหน้าด้วยความโล่งใจแล้วพูดกับซูจือหยู: “จือหยูในฐานะหัวหน้าตระกูลซู แม้ว่าเย่เฉินจะอนุญาตให้พี่ชายของหนูกลับไปซูซื่อกรุ๊ปในอนาคต จะให้กลับไปหรือไม่มันก็มันขึ้นอยู่กับหนู เรื่องนี้หนูสามารถพิจารณาด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ แม่จะไม่เข้าไปยุ่งแต่แม่ขอหนูเรื่องเดียว”
ซูจือหยูรีบพูดว่า: “แม่ว่ามาเลย!”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างจริงจัง: “ในธุรกิจของครอบครัวเป็นเรื่องปกที่จะให้คนในครอบครัวดำรงตำแหน่งสำคัญ แต่ลูกต้องมีความเที่ยงธรรมและเป็นกลาง อย่าดูแลเขาเป็นพิเศษเพียงเพราะเขาเป็นพี่ชายแท้ของลูก ถ้าทำได้ก็ให้ถ้าทำไม่ได้ก็ลงจากตำแหน่ง อย่าให้คนอื่นรู้สึกว่าเขาทำได้เพราะลูกบอกว่าได้ทั้งที่จริงเขาทำไม่ได้เลย”
ซูจือหยูพยักหน้าอย่างแรง: “แม่ไม่ต้องกังวล หนูจะจำไว้!”
…
บ่ายสามโมง
เที่ยวบินสู่เกาะฮ่องกางออกเดินทางจากสนามบินจินหลิง
หลิวม่านฉงซึ่งเต็มไปด้วยความคิดกำลังนั่งอยู่บนเครื่องบิน มองจินหลินจากหน้าต่างที่ห่างออกไปเรื่อยๆ และอดคิดถึงเรื่องราวต่างที่รู้จักเย่เฉินในเกาะฮ่องกาง
วันนี้บังเอิญเห็นเย่เฉินกับนานาโกะเดินเล่นด้วยกัน แม้ว่ามันทำให้เธอรู้สึกด้อยค่าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ส่งผลต่อความรักอันลึกซึ้งที่เธอมีต่อเย่เฉินได้เลย
ตอนนี้เธอคิดแต่ว่าเวลาในอนาคตจะผ่านไปเร็วๆ เธอแทบรอวันที่มหาลัยจินหลิงจะเปิดเทอมไม่ไหวแล้ว เธอตัดสินใจแล้วว่าจะโทรหาเย่เฉินหลังเปิดเรียน บอกเขาว่าเธอมาทำธุระที่มหาวิทยาลัยจินหลิงแล้วนัดเจอเขา เจอเขาแล้วค่อยบอกเรื่องที่เธอมาทำงานที่มหาลัยจินหลิง
หลิวม่านฉงได้เตรียมใจไว้สำหรับเรื่องร้ายที่จะเกิดขึ้น แม้ว่าเย่เฉินจะไม่มีดีใจหรือกระทั่งขอให้เธอไปจากจินหลิงเธอก็ไม่สนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้สัมผัสกับชีวิตในโลกนี้ เมื่อเจอคนที่ชอบเธออยากจะอยู่ใกล้เขา แม้ว่าใครจะเตือนก็ไม่ฟัง
ในขณะที่เครื่องบินของเธอค่อยๆ ออกจากจินหลิง เครื่องบินอีกลำก็ร่อนลงอย่างช้าๆ บนรันเวย์ของสนามบินจินหลิง
เครื่องบินบินขึ้นจากมาดากัสการ์ในแอฟริกาและบินเป็นระยะทางหนึ่งหมื่นกิโลเมตรไปยังจินหลิง และผู้โดยสารบนเครื่องคือซูเฉิงเฟิง คุณท่านของตระกูลซู ซึ่งกลายเป็นเจ้าถิ่นในมาดากัสการ์
เขาได้รับคำเชิญจากลูกชายซูโสว่เต้าจึงเดินทางมาจากมาดากัสการ์เพื่อมาร่วมงานแต่งงาน
เมื่อรู้ว่าลูกชายของเขากำลังจะแต่งงานกับเหออิงซิ่ว ความรู้สึกแรกของซูเฉิงเฟิงคือความประหลาดใจและความรู้สึกที่สองคือความโล่งใจ
ที่เขาโล่งใจไม่ใช่เพราะเขาพอใจเหออิงซิ่ว แต่เหตุผลหลักเพราะหลายปีที่ผ่านมานี้เขาไม่ชอบที่ลูกชายของเขาประจบประแจงตู้ไห่ชิง
ทุกคนรู้ว่าที่ตู้ไห่ชิงตกลงแต่งงานกับซูโสว่เต้าเพราะเย่ฉางอิงขอร้อง ตอนนั้นเขาอยากจะขัดขวางงานแต่งของลูกชายและตู้ไห่ชิง อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนมีศักดิ์ศรีและกลัวคนอื่นจะเยาะเย้ยว่าลูกชายของเขาเก็บเอาของที่คนอื่นไม่ต้องการมาเป็นสมบัติ
แต่ถึงกระนั้นซูโสว่เต้าหนักแน่ว่าจะแต่งกับตู้ไห่ชิง สุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงยอมรับในการแต่งงานของทั้งสอง
ยอมรับก็ยอมรับ แต่หลายปีมานี้เขายังมีปมในใจ
ตอนนี้ลูกชายของเขาได้ยุติการแต่งงานยี่สิบกว่าปีกับตู้ไห่ชิงแล้ว และแต่งงานกับเหอซิ่วที่รักเขาสุดหัวใจ ในสายตาของคุณท่านนี่คือจุดหมายที่ดีที่สุดของซูโสว่เต้าในตอนนี้
หลังจากอยู่ร่วมกับผู้หญิงที่ไม่รักเขามากว่ายี่สิบปี ต่อไปก็ถึงเวลาของคนที่รักเขาเสียที
แต่หากคิดให้ละดีเรื่องนี้ก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ ในความทรงจำของเขาเหออิงซิ่วเป็นคนพิการซึ่งมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าพูดถึง คุณหญิงใหญ่ของตระกูลซูไม่มีแขนข้างหนึ่ง คิดแล้วก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่
YOU MAY ALSO LIKE
