ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 5300 ความตั้งใจของเย่เฉิน 3
ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5300 ความตั้งใจของเย่เฉิน 3
“อ๋า？！”ซูจือหยูก็ยิ่งดูไม่เข้าใจ：“ทำไมต้องส่งพี่กลับไปอีกล่ะ？”
ซูจือเฟยพูดว่า：“พวกเขาคิดว่าผมหมดสติอยู่ตลอด และไม่รู้อะไรเลย ดังนั้นพวกเขาจึงคุยกันในรถว่า จะส่งผมกลับที่บ้านไร่ แล้วก็ใช้ปืนจี้สามีภรรยาคู่นั้นให้ดูแลผมอย่างดีจนกว่าจะหายดี พอผมไปแล้วแล้วค่อยจัดการสามีภรรยาคู่นั้น แต่พวกเขาไม่รู้ว่า ผมได้ยินบทสนทนาทั้งหมด”
พูดไป ซูจือเฟยก็มองไปที่เย่เฉิน พูดอย่างขอบคุณว่า：“คุณเย่ สองคนนั้นคุยกันในรถว่า จะรายงานเรื่องนี้ให้ผู้จัดการทั่วไปเฉินแห่งโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงหรือไม่ แต่ทั้งสองก็คิดอีกว่าเรื่องเล็ก ๆ แบบนี้ต่อไปผมอาจจะประสบเจออีก แค่รับประกันความปลอดภัยของผมได้ ก็ไม่จำเป็นต้องรายงาน ดังนั้นตอนนั้นผมจึงรู้ว่า คุณส่งคนมาคุ้มครองผมอยู่ตลอด……”
จากนั้น ซูจือเฟยก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที โขกหัวคำนับด้วยความเคารพ พูดอย่างสำนึกบุญคุณว่า：“ขอบคุณคุณเย่ที่ช่วยผมหลายครั้ง ผมจะไม่มีวันลืม！”
เย่เฉินเอื้อมมือไปประคองเขา และพูดอย่างใจเย็นว่า：“สำหรับเรื่องนี้ คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม คุณคือลูกชายของน้าตู้ พี่ชายของคุณหนูซู และคุณไม่ได้ทำผิดชั่วร้าย ดังนั้นด้วยอารมณ์และเหตุผลแล้ว ผมคร่าชีวิตคุณไม่ได้ และเพราะแบบนี้ ผมถึงให้คุณไปแสวงบุญ ความตั้งใจเดิม คืออยากให้คุณไปฝึกฝนอย่างหนัก”
“แม้ผมจะไม่เคยคุกเข่าแสวงบุญ แต่ตั้งแต่แปดขวบ จนถึงยี่สิบเจ็ด ซึ่งเกือบจะยี่สิบปีมานี้ ผมก็ประสบกับความยากลำบากต่าง ๆ ความลำบากเหล่านี้สำหรับผมแล้ว เป็นการฝึกฝนอย่างหนักเช่นกัน”
“การฝึกฝนอย่างหนักสามารถเอาชนะคน ๆ หนึ่ง ขัดเกลาเจตจำนงของคน ๆ หนึ่ง และเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณของคน ๆ หนึ่งได้ ไม่ว่าคุณจะเคยอยู่ดีกินดี เย่อหยิ่งยโส หรือหิวโหย หรือดูถูกตัวเอง ก็สามารถเปลี่ยนแปลงโดยการกลับเนื้อกลับตัว จากการฝึกฝนอย่างหนักได้”
“หากคุณทำพวกนี้ได้ ก็จะเป็นผลดี ต่อตัวคุณ และครอบครัวของคุณ”
“แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ อย่างน้อยในใจก็จะมีความหวาดกลัวเพราะสิ่งนี้ และในวันข้างหน้าก็จะต้องยับยั้งไปบ้างแหละ”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เปลี่ยนเรื่อง พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า：“แต่ผมจะปล่อยให้คุณเสียชีวิตเพราะความยากลำบากในเส้นทางนี้ และภัยธรรมชาติไม่ได้！แบบนั้น ทั้งหมดนี้จะผิดไปจากความตั้งใจเดิมของผม และผมก็ไม่สามารถอธิบายให้น้าตู้และคุณหนูซูฟังด้วยได้”
ตั้งแต่แน่ใจว่าตระกูลซูไม่เกี่ยวข้องอะไรกับการตายของพ่อแม่ เย่เฉินก็ไม่คิดจะเอาชีวิตตระกูลซูสักคน ซูโสว่เต้าเขายังปล่อยไปได้ แล้วนับประสาอะไรกับซูจือเฟยคนเดียว
แต่เขาให้คนแอบปกป้องซูจือเฟยอย่างครอบคลุม และเห็นแก่ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยู แสวงบุญไปวัดต้าจาว ซึ่งแตกต่างจากขงเต๋อหลงที่ปั่นจักรยานมาที่จินหลิง เขามีจักรยาน และเส้นทางทั้งหมดอยู่ในพื้นที่ที่พัฒนาทางเศรษฐกิจมากที่สุดในหัวเซี่ย แค่คุณไม่สุ่มสี่สุ่มห้าปั่นด้วยความเร็วสูง ก็จะไม่มีอันตรายใด ๆ ถึงชีวิต
แต่ซูจือเฟยไม่เหมือนกัน เขาไปทางตะวันตก สภาพแวดล้อมแย่ลงเรื่อย ๆ มีอันตรายอยู่รอบตัว ถ้าไม่แอบปกป้องเขา ถ้าเขาเสียไประหว่างทาง ตัวเองจะสารภาพตู้ไห่ชิงและซูจือหยูอย่างไรล่ะ
ซูจือเฟยก็รู้ว่า เย่เฉินให้คนปกป้องตัวเอง ไม่ใช่เพราะเมตตากับตัวเองนัก แต่เห็นแก่แม่และน้องสาว
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังรู้สึกขอบคุณเย่เฉิน ขอบคุณเขาที่ปลุกตัวเองออกมาจากคนก่อน
ดังนั้น เขาจึงพูดกับเย่เฉินอย่างสำนึกผิดว่า：“คุณเย่ ไม่ว่าเป้าหมายของคุณคืออะไร ผมก็ยังขอบคุณสำหรับการคิดค้นใหม่ของคุณ！”
YOU MAY ALSO LIKE
