ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4193 เล่นงานไม่ทันตั้งตัว!
พ่อบ้านพูดอย่างเร่งรีบ “พวกเขามาถึงสนามบินเคนเนดีเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”
เฟ่ยซานไห่โกรธขึ้นมาทันทีและโพล่งออกมา “ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าหากพวกเขาสองคนกล้ากลับมา จะต้องบอกเรื่องนี้กับทันที ทำไมถึงรอตั้ง 10 นาทีแล้วค่อยมารายงานฉัน?!”
พ่อบ้านพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “สายของเราที่ด่านศุลากรติดต่อหาคุณโดยตรงแล้ว แต่เขาบอกว่าเขาส่งข้อความหาคุณแล้วแต่คุณไม่ตอบ ดังนั้นก็เลยมาหาผม…”
เฟ่ยซานไห่อุทาน “โทรศัพท์มือถือของฉันอยู่ไหน?!”
นายหญิงใหญ่เอ่ยพูดอย่างไม่รู้ตัวว่า “ตอนคุณอยู่ในช่วงปฐมพยาบาล ต้องถอดเสื้อผ้าออกหมด ดังนั้นฉันก็เลยเก็บโทรศัพท์มือถือของคุณไปกับเสื้อผ้า…”
“เวรเอ๊ย!” เฟ่ยซานไห่ด่าอย่างโกรธเคือง “เธอรู้ไหมว่าสิบนาทีมันทำให้ฉันล่าช้าไปตั้งเท่าไหร่?! ฉันได้เตรียมนักฆ่าหลายคนใกล้สนามบินให้สแตนด์บายเอาไว้ตลอด 24 ชั่วโมง ขอแค่พวกเขากล้ากลับมาที่นิวยอร์กก็จะสั่งฆ่าพวกเขาในทันที ผลคือตอนนี้กลับช้าไปแล้วสิบนาที! ป่านนี้คนหนีไปไหนต่อไหนแล้ว!”
นายหญิงใหญ่พูดอย่างรู้สึกผิด ๆ “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะเป็นแบบนี้…”
เฟ่ยซานไห่จ้องไปที่เธอด้วยความโมโหและพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันจะชำระบัญชีกับเธอทีหลัง!”
พูดไป เขาก็บ่นกับตัวเองว่า “ถ้าคุณท่านใหญ่กล้ากลับมาตอนนี้ อาจเป็นเพราะเขาอาจจะรู้ว่ากำลังเจอเรื่องเดือดร้อนและต้องการใช้โอกาสนี้พลิกสถานการณ์! จิ้งจอกเฒ่านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ คนในวัยเก้าสิบ ในช่วงเวลาแบบนี้เขายังสามารถหาโอกาสมาพลิกกลับมาเล่นงานไม่ให้ทันตั้งตัวได้!”
เฟ่ยเสวปิงรีบถาม “พ่อ อย่างนั้นพวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฟ่ยซานไห่ก็รีบพูดกับเฟ่ยเสวหมิง ลูกชายคนที่สามของเขาอย่างรวดเร็วว่า “เสวหมิง แกรีบไปปล่อยอ้านฮัวออกมาในทันที ไม่ว่าเป็นใคร ขอแค่สามารถฆ่าพวกเขาสองคนได้ ฉันจะให้เงินพันล้านดอลลาร์! เร็วเข้า! ให้เร็วที่สุด! ให้ทุกคนที่กล้าฆ่าคนในนิวยอร์กและไม่กล้าฆ่าพกปืนไปที่ถนนเพื่อค้นหาที่อยู่ของพวกเขา!”
เฟ่ยซานไห่ในเวลานี้ ได้โยนความกลัวในส่วนลึกของเขาต่อเย่เฉินลอยไปในท้องฟ้าหมดแล้ว
เขารู้ดีอย่างยิ่งว่า การกลับมาของพ่อตนในเวลานี้ต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน อีกทั้งยังน่าจะเป็นการกลับมาเพื่อทวงคืนบัลลังก์
หลังจากเฟ่ยซานไห่รอมานานหลายปี ในที่สุดเขาก็มีโอกาสที่จะบังคับให้เฟ่ยเจี้ยนจงสละบัลลังก์ไปด้วยวิธีการที่ดูเหมือนถูกกฎหมายบวกกับการขู่ฆ่า
อย่างไรก็ตาม เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงกลับมา เขาก็ยังสามารถทวงคืนทรัพย์สินส่วนใหญ่ของตระกูลเฟ่ยกลับไปได้
นั่นเพราะตนจะเพิ่งสลัดเขาออกจากตำแหน่งประธานคณะกรรมการ แต่ทรัพย์สินส่วนใหญ่ของตระกูลเฟ่ย ตามกฎหมายแล้วยังเป็นของเฟ่ยเจี้ยนจง แม้ว่าเฟ่ยเจี้ยนจงจะสูญเสียตำแหน่งประธานคณะกรรมการ แต่เขาก็ยังสามารถขอแบ่งทรัพย์สินของตระกูลเฟ่ยและนำทรัพย์สินส่วนของเขาออกจากตระกูลเฟ่ยไปได้
หากปล่อยให้เขาทำสำเร็จ อย่างนั้นทรัพย์สินของตระกูลเฟ่ยกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ก็จะถูกอยู่ภายใต้ชื่อของเฟ่ยเจี้ยนจง
ถึงเวลานั้น ต่อให้ตนจะยังสามารถนั่งในตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลเฟ่ยได้ แต่ตระกูลเฟ่ยในตอนนั้นก็จะไม่ใช่ตระกูลเฟ่ยในตอนนี้ แล้ว ขนาดของมันจะลดลงอย่างน้อยๆสิบเท่า
ดังนั้น เฟ่ยซานไห่จึงต้องกำจัดพ่อและหลานสาวของเขาในทันที นี่เป็นเรื่องที่สำคัญและเร่งรีบที่สุด
ในเวลานี้นายหญิงใหญ่ถามเขาว่า “อย่างนั้นคุณจะยังไปที่ศูนย์พักพิงฉุกเฉินอยู่อีกไหม?”
“ไม่ไปแล้ว” เฟ่ยซานไห่ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ตอนนี้ไปที่ศูนย์พักพิงฉุกเฉิน เกิดคุณท่านใหญ่กลับมาแล้วฉันไม่อยู่ คนอื่นๆก็อาจจะหันหลังแปรพักตร์ได้! ตอนนี้ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องอยู่ดูที่นี่! ”
หลังจากนั้น เขากัดฟันพูดอย่างโหดเหี้ยม “ในเวลานี้ ไม่ว่ายังไงก็จะต้องไม่ปล่อยให้คุณท่านใหญ่โอกาสพลิกสถานการณ์! รีบรวบรวมผู้คน วันนี้ถ้าคนแซ่เย่นั่นกล้ามา ไม่ว่ายังไงก็ต้องสู้กับเขาสักตั้ง ถ้าเขาไม่มา ก็ไปหาทางฆ่าคุณท่านใหญ่ซะ!”