ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3722
คำพูดของเฟ่ยเข่อซิน พลันทำให้ดวงตาของเซียวชูหรันเป็นประกาย
ทันใดนั้นเธอก็คิดขึ้นมาได้ว่า “ปกติเย่เฉินก็ไม่มีเรื่องสำคัญให้ทำที่เมืองจินหลิงอยู่แล้ว อย่างมากก็แค่ช่วยดูฮวงจุ้ยให้คนอื่น และก็คงไม่จำเป็นขนาดนั้น…….”
“ถ้าให้เขาไปอเมริกากับฉัน เขาต้องมีเวลาแน่ๆ…..”
“พอแบบนี้ ฉันก็ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องแยกจากเขานานๆ…..”
จากนั้น เซียวชูหรันก็นึกถึงพ่อแม่ของตัวเอง แอบพูดในใจว่า “เดี๋ยวพ่อก็ต้องไปแลกเปลี่ยนกิจกรรมที่เกาหลีแล้ว ส่วนขาของแม่ก็ดีขึ้นมาก น่าจะอยู่บ้านคนเดียวได้ไม่มีปัญหาอะไร อีกอย่างดูจากนิสัยแม่แล้ว น่าจะดีใจมากกว่าที่ได้อยู่บ้านหลังใหญ่ๆคนเดียว”
คิดมาถึงตรงนี้ เซียวชูหรันก็คิดว่า การให้เย่เฉินไปอเมริกาด้วย ต้องเป็นทางออกที่ดีแน่ๆ
ดังนั้น เธอจึงเอ่ยถามเคลลี่ เวสท์อย่างไม่สามารถข่มความตื่นเต้นเอาไว้ได้ “เคลลี่ ฉันขอสอบถาบหน่อย ที่โรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์มีข้อกำหนดเกี่ยวกับที่พักหรือเปล่า? ถ้าสามียอมไปกับฉัน แล้วทางโรงเรียนไม่ได้กำหนดว่าต้องพักอยู่ในโรงเรียนเท่านั้น ก็แปลว่าฉันสามารถพักกับสามีข้างนอกโรงเรียนได้ใช่ไหม?”
เคลลี่ เวสท์เอ่ยพูดยิ้มๆ “ในกรณีทั่วไป ทางโรงเรียนจะมีหอพักให้ แถมยังเป็นห้องพักเดี่ยวๆด้วย แต่ถ้าพักสองคน ก็จะเบียดกันนิดนึง ถ้าเธออยากพักข้างนอก ทางโรงเรียนก็จะไม่ก้าวก่าย”
เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ข้างๆเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ชูหรัน ถ้าคุณเย่ตกลงไปกับเธอ แนะนำให้พวกเธฮพักโรงแรมข้างนอกจะสะดวกกว่า อีกอย่างโรงเรียนก็อยู่ใกล้นิวยอร์กด้วย ฉันต้องไปอยู่ที่นิวยอร์กช่วงปลายเดือนพอดี ถึงตอนนั้นฉันก็ขับรถประมาณสามชั่วโมงไปเล่นกับพวกเธอได้”
ในตอนนี้เซียวชูหรันตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก อดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูดว่า “งั้นคืนนี้ฉันจะกลับไปปรึกษาสามี ไม่รู้ว่าเขาจะตกลงไปหรือเปล่า…..”
เฟ่ยเข่อซินพูดกลั้วยิ้มว่า “คุณเย่ตามใจเธอขนาดนั้น ต้องตกลงแน่ๆ!”
เซียวชูหรันหน้าแดงระเรื่อ พร้อมกับพยักหน้าอย่างเขินอาย
……
เรื่องmaster class ของโรงเรียนดีไซน์โรดไอแลนด์ ทำให้เซียวชูหรันจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตลอดทั้งบ่าย
เธอแทบอยากจะโทรไปถามความคิดเห็นของเย่เฉินอยู่หลายครั้ง
แต่เมื่อคิดได้ว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นเรื่องสำคัญ ดังนั้นเธอจึงแอบคิดว่า ตัวเองควรที่บอกเย่เฉินต่อหน้าดีกว่าถึงจะดูเป็นทางการ
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามข่มใจที่กำลังตื่นเต้น จนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน ก็ตรงกลับไปที่Tomson Riviera
ในตอนที่เซียวชูหรันกลับมาถึงบ้าน ก็พบว่าเย่เฉินกำลังนั่งดื่มชาอยู่กับพ่อตาอย่างเซียวฉางควาน
เธอทักทายทั้งสองก่อนเป็นอันดับแรก ส่วนหม่าหลันเธอคิดว่าน่าจะกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว ดังนั้นเธอจึงเดินไปดูที่ห้องครัว
แต่สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงก็คือ ภายในห้องครัวไม่มีแม้แต่เงาของหม่าหลัน
เธอวิ่งออกมาถามอย่างประหลาดใจ “พ่อ เย่เฉิน แม่ฉันล่ะ?”
เซียวฉางควานส่งเสียงฮึดฮัดออกมาจากลำคอ เอ่ยพูดว่า “แม่แกไปนวดหน้ากับเฉียนหงเย่น”
“ห๊า?！” เซียวชูหรันเบิกตาอ้าปากค้าง “แม่ไปสนิทกับเฉียนหงเย่นตั้งแต่ตอนไหน?”
เซียวฉางควานยิ้มเยาะ “ก็ไม่ใช่ว่าครั้งที่แล้วเซียวเวยเวยไปรับตัวเฉียนหงเย่นกลับมาจนแม่แกทะเลาะกับย่าของแกที่หน้าบ้านหรือไง! หลังจากทะเลาะกันครั้งนั้น พวกเธอก็เหมือนได้ปลดล็อกความขัดแย้งที่มีมาตลอดหลายกว่าปี ตอนแรกสองคนนั้นแชทคุยกันอยู่หลายวัน แต่เหมือนแม่แกจะสนับสนุนเฉียนหงเย่น แถมยังสอนเธออีกว่าต้องรับมือกับย่าของแกยังไง เอาไปเอามา ก็กลายเป็นเพื่อนกันเฉยเลย……”
พูดมาถึงตรงนี้ เซียวฉางควานก็จิ๊ปาก เอ่ยพูดว่า “จิ๊ๆ…..สองคนนั้นกลายมาเป็นเพื่อนกันแล้ว แกล่ะรับได้หรือเปล่าล่ะ?”
YOU MAY ALSO LIKE
