ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น - ตอนที่ 58

บทที่ 58 – โรสกับคริสทัล

 

ในขณะที่ชั้นกำลังตกใจในสิ่งที่ตัวเองกระทำก็มีเสียงร้องออกมาจากไหนไม่รู้ ถ้าจะว่าง่ายๆ ก็คือ ดังออกมาจากทุกทิศ

“อย่า…มา…เข้า…ใกล้”

“มนุษย์…น่า..รังเกียจ”

เสียงดังกล่าวดูเหมือนจะแปลกๆ เหมือนไม่เคยพูดแล้วมาหัดพูดนั่นแหละ ชั้นเลยรู้สึกสงสัยว่านี่มันใคร

มีคนอื่นนอกจากคนเมื่อกี้อีกเหรอ.. แล้วก็ชั้นในตอนนี้ใช่มนุษย์ที่ไหนล่ะ ถึงไม่ได้สนใจเรื่องเผ่าเท่าไหร่ แต่ทำไมทุกคนถึงชอบเข้าใจผิดว่าชั้นเป็นมนุษย์กันนะ

รูปร่างเหรอ.. อืม ก็น่าจะใช่แหละนะ

“เอ่อ.. ชั้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะทำร้ายอะไรหรอกนะ แค่หลงเข้ามาน่ะ เลยมาหาทางออก”

ชั้นอธิบายไป หวังว่าจะเข้าใจกันนะ ก็นะ แต่ถ้าเป็นในนิยายคงจะปฏิเสธและไม่เชื่อ นำพาการต่อสู้มาแน่นอน

อันที่จริง ในความจริงก็ไม่มีคนเชื่อหรอก เดินมาในบ้านเขา ผลักใส่คนเขาจนสลายเนี่ย.. นี่มันหาเรื่องชัดๆ

แต่ชั้นไม่ได้ตั้งใจนี่น่า!

“งะ..งั้นเหรอ…”

ว่าแต่นี่เชื่อด้วยเหรอ แต่ก็ไม่ได้โกหกนะ แต่สถานการณ์แบบนี้ใครจะไปเชื่อ ถูกไหม ก็แบบฆ่าคนไปเลยนะ

รู้สึกผิดแปลกๆ แฮะ… แต่ในตอนนั้นเองเศษที่โดนชั้นผลัก…จนกลายเป็นเศษชิ้นเล็กๆ นับไม่ถ้วนก็กลับมารวมตัวกันใหม่ก่อนจะก่อเป็นรูปเป็นร่าง

กลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก สูงพอๆ กับชั้น ผมสีขาวสะอาด…ไม่สวมเสื้อผ้าเลย.. เอ่อไม่สวมเลยจริงๆ

“ขะ.. ขอโทษ.. ที่โจมตี… เข้าใจผิด…”

“อืมๆ ไม่เป็นไรหรอก เข้าใจชั้นก็ดีใจแล้ว”

ชั้นตอบไป เหมือนเธอจะพูดไม่ค่อยเก่งสินะ อันที่จริงคำพูดแต่ละคำเหมือนแค่หยิบมาต่อกันเฉยๆ

แต่ก็เข้าใจที่เธอคนนี้พูดนะ ว่าแต่นี่ไม่คิดจะสวมชุดจริงเหรอเนี่ย! ก็ยืนคุยกับชั้นหน้าตายเลยเนี่ยไม่แปลกไปหน่อยเหรอ

“เอ่อ.. ว่าแต่ที่นี่คือที่ไหนเหรอ?”

ซึ่งในตอนนี้มีความสงสัยผุดขึ้นมาในหัวของชั้นมากมาย จิตวิญญาณแห่งความต้องการความรู้ของชั้นกำลังลุกโชน

จึงวางเรื่องออกข้างนอกไว้ข้างๆ ก่อน ซึ่งเธอคนนี้ก็คิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดออกมา

“ที่นี่…#฿&..@%&..&฿@..#%%…….”

“เอ่อ.. โทษที ไม่เข้าใจเลยสักนิด!”

ชั้นพูดออกไปแบบนั้น ก็มันไม่เข้าใจจริงๆ นี่น่า เธอเหมือนจะพูดภาษาที่คุยกับชั้นอยู่หรอกแต่เหมือนจะผสมคำมั่วเช่น

เทพที่…เมืองคือ.. อะไรก็ไม่รู้ แล้วหลังๆ ยิ่งเอาสระผสมกับตัวอักษรมั่วจนงงไปหมด เลยตีความแทบจะไม่ได้เลย

“ข…ขอโทษ..”

“ก็ไม่ได้จะว่าสักหน่อย”

แล้วทำไมจู่ๆ ก็หงอยไปงั้นล่ะ อืมมม.. ดูจากท่าทางแล้วเหมือนเด็กคนนี้จะอยู่ภายในนี้โดยไม่ติดต่อสื่อสารกับใคร

หรืออาจจะมีคนหลงเข้ามาบ้างเด็กคนนี้เลยรู้วิธีการพูดจากคนเหล่านั้น แต่จากที่เห็นดูเหมือนว่าเธอจะไม่ถูกกับมนุษย์ซะด้วย

แล้วดูเชื่อคนง่ายอีกตั้งหาก เป็นเด็กของแท้เลยล่ะ.. ด้วยความสงสัยชั้นเลยตรวจสอบสเตตัสของแม่หนูคนนี้

ซึ่งพอได้ดูสเตตัสของเธอสิ่งแรกที่ชั้นคิดคือ .. “ห๊ะ…”

คืออะไรเนี่ยจริง ถามว่าทำไมน่ะเหรอ.. ก็ดูสิเนี่ย มันเป็นแบบนี้

ชื่อ : ไม่ระบุ

เผ่าพันธุ์ : คริสทัล

เพศ : หญิง

อายุ : 959 ปี

ระดับ (level) : 99

MP ∞

พลังกาย : 0

พลังโจมตี : 99,999 (ใช้ได้ 1%)

ความเร็ว : 99,999 (ใช้ได้ 1%)

พลังเวท : 99,999 (ใช้ได้ 1%)

พลังป้องกัน : 0

ต้านทานเวท : 99,999 (ใช้ได้ 1%)

โชค : ∞ (ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นใจให้กับเธอ)

เสน่ห์ : 100

ความฉลาด : 100

[ทักษะ]

อมตะ, เวทมนตร์ (ทุกสรรพธาตุ) , ควบคุมความเป็นไปได้, จริงเท็จ และอื่นๆ อีกมากมายนับไม่ถ้วน

……..

เอ่อ.. นี่มันอะไรกันเนี่ยก่อนอื่นไอ้สัญลักษณ์อินฟินิตี้ของโชคกับมานานี่มันจะอะไรกัน!? ไม่มีที่สิ้นสุดเรอะ มันมีค่าสถานะแบบนั้นด้วยเรอะ

(แอบดีใจนิดหน่อย นึกว่าตัวเองสัตว์ประหลาดสุดในโลก แต่ก็มีคนสัตว์ประหลาดกว่าคือค่าสเตตัสอินฟินิตี้)

แล้วอายุเกือบพันปีนี่มันเยอะกว่าช่วงอายุขัยของมังกรอีกนะ! แต่เหมือนจะใช้ได้แค่ 1%.. หมายความว่าไงหว่า คงหมายความว่าใช้พลังได้แค่ 1% แหละมั้ง

แล้วเผ่าพันธุ์คริสทัลนี่มันคืออะไร!? มีเผ่าแบบนี้ด้วยเหรอ! ไม่สิ ว่าแต่แรกเริ่มเดิมทีคริสทัลมันเป็นเผ่าด้วยเหรอ!

แล้วความไม่สมดุลของสเตตัสนี่มันอะไรกันเนี่ย ในโลกนี้มีคนอันตรายแบบนี้อยู่ด้วยจริงๆ สินะ ต้องระวังตัวไว้สักหน่อยแล้ว

แต่ก็มีความสงสัยมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัวของชั้น แล้วทักษะที่ว่านับไม่ถ้วนนี่มีแบบนี้ด้วยสินะ

และมันก็ไปกระตุ้นความสงสัยของชั้นเข้าแล้วสิ ดังนั้นต้องรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไรกันแน่! แต่จะว่าไปนะคือ…

เธอคือคนที่ชั้นผลักจนไม่เหลือซากสินะ ส่วนเหตุผลคงเป็นเพราะพลังกายกับพลังป้องกันเป็น 0 นั่นแหละ!

ก็นะนี่มันอ่อนแอพอๆ กับคนธรรมดาเลยละมั้ง ไม่สิ.. ต้องอ่อนแอกว่าคนธรรมดาแน่อยู่แล้วถูกไหม ..

(หารู้ไม่ว่าแม้จะค่าพลังป้องกันต่ำ แต่คริสทัลก็คือคริสทัล ลักษณะการป้องกันทางธรรมชาติระดับทั่วไปก็แข็งเทียบกับเพชรได้เลย… ซึ่งเจ้าตัวไม่ทราบ)

แต่ที่ชั้นสนใจตอนนี้คือเรื่องที่ว่า จะทำยังไงถึงจะสนองความอยากรู้ของชั้นได้มากกว่า!

“อืม.. แต่จะสื่อสารกันยังไงเนี่ยสิ.. อืมมม?”

ชั้นเดินไปมาพลางคิด อ๋อ.. จริงสิแค่สอนให้ก็จบนี่น่า! ไม่ต้องสร้างทักษะอะไรด้วย แค่สอนให้เธอคนนี้ก็คุยกันได้แล้วนี่

“….?”

เธอมองมาที่ชั้นแล้วเอียงคออย่างสงสัย ชั้นเลยหันไปพูดด้วย

“นี่ อยากจะเรียนภาษาไหม?”

“มันคือ…?”

“มันคืออันที่เราเอาไว้สื่อสารกันไงล่ะ! พวกเราจะสามารถคุยกันได้และแนะนำตัวกันได้ยังไงล่ะ”

“คุยกัน… แนะนำตัว…?”

“ใช่ๆ คุยกันก็เหมือนที่กำลังทำอยู่นี่ แต่เธอจะพูดกับชั้นได้มากกว่านี้ ส่วนแนะนำตัวก็ประมาณแนะนำชื่อที่มาอะไรแบบนี้”

ชั้นพูดด้วยความหวัง พอเธอได้ยินแบบนั้นตาเธอก็เป็นประกาย

“คุยกัน.. คุยกัน…!”

…….

….

..

ด้วยเหตุนี้การสอนภาษาจึงเริ่มขึ้น สำหรับชั้นการได้รู้สิ่งที่ไม่รู้นั้นคือของสำคัญยิ่งกว่าเงินทอง!

ใช่แล้ว.. ไม่ว่าจะวิธีไหนชั้นต้องการที่จะรู้มากกว่านี้ เวทมนตร์แท้จริงแล้วเกิดจากอะไร! พระเจ้าแท้จริงแล้วดำรงอยู่เพื่ออะไร

และผู้หญิงคนนั้นคือใครกันแน่.. นั่นคือสิ่งที่ชั้นสนใจที่สุดในตอนนี้! ดังนั้นต้องรู้ให้ได้!

ซึ่งการสอนภาษาไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน การที่คุณมีความรู้ไม่ได้แปลว่าคุณจะสอนเก่ง ชั้นรู้ดีดังนั้นจึงเป็นความท้าทายใหม่ของชั้นเช่นกัน

เวลาจึงไหลผ่านไปหลายวัน… โดยที่ชั้นกับเด็กผู้หญิง.. ไม่สิ อายุเกือบพันปีนี่เรียกเด็กคงจะยังไงๆ อยู่ หมายถึงเธอคนนี้ก็เช่นกัน

ซึ่งเธอเป็นคนที่หัวดี จึงค่อนข้างที่จะเรียนรู้เร็ว ชั้นไม่ปฏิเสธเลยจริงๆ .. แต่ก็นะ.. ด้วยการสอนของชั้นเลยทำให้มีแต่ศัพท์จากโลกเดิมเช่น

คุณ, ชั้น, หรือคำสมัยใหม่เยอะแยะเลย….

…………

“หิวข้าวค่าาาาาา..”

“มะม๊าหายไปไหน หิวข้าววววว”

“โรสจว๊างงงงง~”

ลิลิซทำอาหารไม่เป็น ริต้ายิ่งแล้วใหญ่ นอนท้องร้องอยู่บนยาน… ช่างน่าสงสารที่ถูกลืมไปเสียแล้ว.. โดยที่โรสนั้นกำลังหมกมุ่นกับการสอน

เพื่อจะสนองตัณหา.. เอ่อ.. หมายถึงความรู้นะ ใช่ สนองความอยากรู้ของเธอ!

 

………….