ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น - ตอนที่ 55.5

บทพิเศษ

[เนื่องด้วยวันคริสต์มาสเลยนำมาแต่งบรรยายให้ได้อ่านกันในแบบนวนิยายนี่แหละ!!(ผมเขียนตอนวันคริสต์มาสและอัพลงอีกเว็บตอนวันคริสต์มาสน่ะ)]

 

“ยินดีด้วย คุณได้รับคทาเวทคุริคิรุมาเพื่อกลายเป็นสาวน้อยเวทมนตร์แล้ว!!!”

ในตอนนี้..ชั้นกำลังเจอเรื่องพิลึกๆอยู่ เหมือนที่เคยเห็นในอนิเมะแนวสาวน้อยเวทมนตร์ เพราะมีคทาเวทมนตร์กำลังโดดโลดเต้นไปรอบตัวชั้น

ให้ตายสิ นี่มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ไง.. ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สักเล็กน้อย ชั้น, ลิลิซ, ริต้า และลูน่ากำลังเดินทางไปตามปกติด้วยพาหนะที่ชั้นสร้าง

แต่ในชั่วพริบตานั้นดาวก็ตกมาใส่พาหนะที่ชั้นสร้าง จนตู้ม! และพริบตานั้นเองพวกเราก็ถูกวาร์ปมาที่ไหนก็ไม่รู้

อีกทั้งแม้จะย้อนเวลาแต่ก็ไม่เจออะไรเลย เหมือนกับว่าช่วงเวลาก่อนหน้านี้หายไปจนหมด

ขณะนั้นเองพวกเราเลยแยกย้ายกันตรวจสอบและพบว่าที่นี่ไม่ใช่โลกเดิม แต่เป็นเกาะขนาดใหญ่ที่มีการต่อสู้อยู่

ซึ่งเป็นการต่อสู้ของสาวน้อยเวทมนตร์ ที่ต้องเอาตัวรอด… แล้วที่น่าตกใจคือพลังของพวกเราไม่มีผลต่อสาวน้อยเวทมนตร์เลย

จนกระทั่งพวกเราต้องหนีไปคนละทิศ แล้วสิ่งที่ชั้นมาเจอก็คือคทาเวทยาวประมาณหนึ่งข้อศอก

บนปลายของคทาเป็นแผ่นทรงกลมภายในนั้นเป็นความมืดที่มีดวงดาวนับไม่ถ้วนเป็นเหมือนภาพที่มองบนอวกาศ

ก่อนที่จะบอกชั้นว่าชั้นได้กลายเป็นสาวน้อยเวทมนตร์แล้ว…

“….”

“อะไรกันคุริ เจ้าควรดีใจนะคุริ ข้าที่เป็นถึงสุดยอดคทาเวทถึงกับเลือกเจ้าในครั้งนี้!”

“อืม.. ขอบใจ..แต่เกรงใจนะ”

ชั้นหัวเราะออกมา เมื่อนึกถึงชุดสาวน้อยเวทมนตร์ที่เป็นสีแดง สีชมพู สีฟ้า ต่างๆ ที่หวานแหววเปิดหน้าท้อง มัดผมเหมือนสาวน้อย

มันยอมรับไม่ได้แฮะ.. อันที่จริงชั้นแค่ไม่อยากใส่ชุดแบบนั้นเท่านั้นแหละ ก็แหม นึกดูว่าถ้าใส่แล้วจะถอดยากขนาดไหนกัน?

“อืมๆ แน่อยู่แล้วที่เจ้าจะดีใ— ห๊า เมื่อกี้เจ้าว่าอะไรนะ?”

“ก็บอกว่าเกรงใจ”

“นี่เจ้าไม่รู้จักคุริคิรุยังงั้นเหรอ!?”

“อืมม.. คทาแห่งดวงดาวที่มีพลังของสิบสองนักษัตร ใช่ไหมล่ะ”

ก็พึ่งสาธยายมาเมื่อกี้นี่น่า จะไม่รู้จักได้ไง และคทานั้นก็ดิ้นไปมาพร้อมกับพูด

“เจ้ารู้แบบนั้นยังปฏิเสธข้าคนนี้เนี่ยนะ!?”

“ก็ไม่สนใจนี่น่า งั้นบาย”

“เอ๋…!”

ชั้นรีบวิ่งทันที ก่อนอื่นต้องรวบรวมพวกลิลิซก่อน หากไปเจอพวกสาวน้อยเวทมนตร์ละก็ไม่รอดแน่

ชั้นเลยใช้โยนดาวเทียมขึ้นไป อันที่จริงสร้างไว้มากกว่าหนึ่งอันน่ะนะ.. ชั้นเลยตรวจสอบหาที่อยู่ของพวกลิลิซได้

“เดี๋ยวก่อนซี้~~~~”

เสียงร้องของคทาตามหลังชั้นมาติดๆ น่ารำคาญจริงๆ เลยน้า

“หยุดตามชั้นสักทีน่า ขั้นต้องไปตามหาพวกลิลิซนะ แถมถ้าช้าพวกนั้นอาจจะเจอกับพวกสาวน้อยเวทมนตร์ก็ได้!”

“งั้นใช้ข้าสิ ด้วยพลังของข้าเจ้าสามารถเทเลพอร์ตไปได้ทุกที่เพียงแค่คิดว่าจะไปไหน หรือไปหาใคร!”

“โอ้ สะดวกสบายดีนะ..”

แต่ถอดชุดยากไปหน่อย ขอผ่านละกัน ชั้นเลยวิ่งต่อไม่สนคทาเวทที่ตามหลังมาเสียงร้องของคทาเวทยังดังต่อเนื่อง

และห่างออกไปมากก็คือที่อยู่ของลูน่า… และในตอนนั้นเองก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น “ตู้ม!!!!”

“ลูน่า!”

ชั้นขมวดคิ้วและเร่งความเร็วจนทะลุป่าไม้ออกไปลานกว้างก็เห็นลูน่าที่มีเขาสีฟ้าข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากหัวข้างขวา

ในชขณะที่สาวน้อยเวทมนตร์คนหนึ่งถือขวานยักษ์ฟาดลงไปใส่ลูน่า แต่ทว่าร่างของลูน่าหายไป ความเร็วที่เหนือล้ำกว่าการเข้าใจถูกแสดงออกมา

ให้ตายสิดันเขาโผล่ซะแล้ว ร่างของลูน่าปรากฏตัวขึ้นอีกทีที่หลังของสาวน้อยเวทมนตร์คนนั้นและต่อยออกมา

หมัดของลูน่าส่องแสงสีฟ้าเหมือนคริสทัลออกมา สาดส่องไปทั่วทุกพื้นที่

“Reality Slash!”

“ไม่ๆ นั่นยังไงก็ต่อยชัดๆ จะไปเป็นฟันได้ไง”

แต่ทว่าผลลัพธ์ของท่านี้คือการที่ทำให้ความเป็นจริงแตกหักและพังทลายลง ร่างของสาวน้อยเวทมนตร์เหมือนกลายเป็นของที่อยู่ในกระจกและแตกทลาย

“อืม..ยังโหดไม่เปลี่ยนเลยนะ..”

ลูน่าที่หลังจากฆ่าสาวน้อยเวทมนตร์ไร้นามไปเสร็จ เขาสีฟ้าก็แตกกระจายออกกลายเป็นเหมือนเกล็ดน้ำแข็ง

“เอ๊ะ.. เอ๊ะ มันเกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย? ถ้าจำไม่ผิดหลังจากที่คุณโรสบอกให้หนีก็.. อ๊ะ คุณโรส!!”

ว่าแล้วยัยนี่ก็พึ่งมาทางชั้นทำให้ชั้นเบี่ยงตัวออกไปด้านข้างหลบ จนลูน่าหน้ากระแทกพื้น

“เอ๋ จะหลบทำไมกันคะ?”

“ถ้าไม่หลบชั้นก็เจ็บน่ะสิ ช่างเรื่องนั้นเถอะ ก่อนอื่นเราต้องไปตามหาริต้ากับลิลิซกันก่อนเถอะ”

แต่พูดยังไม่ทันไรก็มีเสียงระเบิดตู้ม พลังเวทของลิลิซกับหอกถูกปล่อยออกมา.. อ๊ากกกก จะบ้าตาย ทำไมมีแต่ปัญหาเนี่ยชั้นแค่อยากอ่านหนังสือนะ!

แล้วถึงลูน่าจะสู้กับสาวน้อยเวทมนตร์ได้ แต่ไม่ใช่ว่าลิลิซจะสู้ได้นี่น่า

“รีบไปหาลิลิซกันก่อน”

“ค่ะ!”

ว่าแล้วทั้งคู่ก็วิ่งไปข้างหน้าทันที

 

[จบตอนพิเศษ]

 

 

………

[ตอนต่อของตอนพิเศษ ก็เดี๋ยวเขียนมาต่อให้อ่านเนื่องในโอกาสใหม่ครับ – ผู้เขียน]