ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น - ตอนที่ 52

บทที่ 52 – โรสกับการสร้างอาร์ติแฟ็ค

 

 

เอาล่ะ ชั้นกลับมาที่ปัจจุบันพร้อมกับเลิกที่จะหยุดเวลา เพราะเดี๋ยวเทพจะมาว่าเอา เพราะแค่ชั้นแนะนำการสร้างของในโลกเดิมให้พัฒนาก้าวหน้า

เทพธิดายังว่าเลย ถึงจะบอกให้ชั้นพัฒนาโลกนี้ยังไงก็ได้ก็เหอะ แต่หยุดเวลาไม่ใช่การพัฒนานี่น่า

ด้วยเหตุนี้จึงหยุดที่จะทำแบบนี้ ชั้นกับลิต้าจึงแอบออกมาจากอาณาจักรฟิโอน่า ซึ่งคนที่รู้เรื่องราวของทวีปนี้ดันหลับอยู่ซะได้นี่

“มะม๊า เมื่อไหร่พี่สาวคนนี้จะตื่นสักที ?”

“ไม่รู้สิ ลิลิซอาจจะเป็นพวกขี้เซาก็ได้นะ” (โดนอัดเละขนาดนั้น แหม..)

“งั้นเหรอ…”

อืม.. ส่วนเหตุผลที่ลิต้าเรียกลิลิซว่าพี่นั่นไม่ต้องสืบก็รู้ว่าเพราะร่างกายลิลิซไม่เหมือนเด็กนั่นเอง ถึงเธอจะอายุปาไปเป็นร้อยปีมากกว่าลิลิซซักสิบเท่าก็เหอะนะ

แต่ตอนนี้ชั้นต้องการอ่านหนังสือใหม่ทั้งสองเล่มด้วย แล้วก็ต้องการยานพาหนะด้วย! ตอนแรกที่ไม่คิดจะสร้างเพราะว่ายังไม่รู้จักอาร์ติแฟ็ค

เพราะหากจะสร้างตามแบบโลกเดิมไหนจะขาดวัตถุดิบหรือน้ำมันอะไรอีก อาจจะคิดว่าชั้นสามารถเสกออกมาได้

แต่ไม่ใช่ๆ ที่สามารถเสกออกมาได้คือสิ่งที่ชั้นเคยกินเท่านั้น และใครจะไปกินเหล็ก กินน้ำมันกันล่ะถูกไหม..

เอ๋.. เดียวนะ.. ชั้นกินเวลาไปนี่ไม่ใช่ว่าเสกเวลาออกมาได้หรอกนะ ว่าแต่ถ้าเสกเวลาออกมานี่คือพร้อมกับ ปริภูมิ…

ชั้นเสกเวลาและปริภูมิ..? ไม่ๆ นั่นต้องทำไม่ได้อยู่แล้ว ชั้นรีบตัดความคิดนี้ทิ้งและไม่คิดจะลองทำเช่นกัน ใครจะกล้าเสี่ยงกันล่ะ(?)

กลับมาที่ประเด็นหลัก ชั้นต้องการจะสร้างยานพาหนะที่ไม่ต้องขับเอง.. ความเร็วต้องเพิ่มได้ลดได้ดั่งใจนึก

สามารถเดินทางไปได้ตามที่ต้องการ และต่อมาคือดาวเทียมค้นหาหนังสือ ตามที่บอกไปตอนนั้นคือโลกนี้ทุกอย่างมีพลังเวทไหลในตัว

แม้แต่วัตถุ หรือความว่างเปล่าก็เต็มไปด้วยเวทมนตร์ หากจะพูดง่ายๆตามหลักแล้วมันคล้ายๆอนุภาคอย่างหนึ่งบนโลกใบนี้

เช่นทุกอย่างล้วนมีมวลและประกอบขึ้นจากอะตอมนับไม่ถ้วนและอนุภาคนี้ก็ประกอบเข้ากับทุกอย่างที่เป็นมวล

แต่หากเป็นนอกจักรวาลอย่าง ‘The End’ นั่นคือไร้เวทมนตร์อย่างแท้จริงไม่แปลกที่จะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ ใช่นี่คือพื้นฐานโดยละเอียดที่ชั้นใช้เวลาเจาะลึกลงไปในตอนที่อยู่ ‘The End’

พอรวบรวมข้อมูลเหล่านี้เข้าด้วยกันการจะสร้างดาวเทียมที่ค้นหาเพียงหนังสือนั้นง่ายขึ้นมาก จากอนุภาคเวทมนตร์นี้

เพียงแค่หาพื้นฐานของอนุภาคเวทมนตร์ที่เป็นรูปเป็นร่าง และทำให้ดาวเทียมตรวจจับพื้นฐานของอนุภาคเวทมนตร์ที่อยู่ในหนังสือแต่ละเล่มได้

นั่นหมายความว่าชั้นจะสามารถสร้างดาวเทียมตรวจจับหนังสือได้นั่นเอง ส่วนชั้นบรรยากาศและแรงโน้มถ่วงของโลกใบนี้ไม่รู้ว่าเป็นมายังไง

จะทำให้ดาวเทียมอยู่ในรูปแบบเดียวกับโลกเดิมคงต้องใช้เวลา ดังนั้นชั้นจึงใช้วิธีการที่มีแต่โลกนี้เท่านั้นที่ทำได้

คือให้ความสามารถ ‘ลอยตัว’ แก่อาร์ติแฟ็คแม้มันจะเสียเวลาตรงเพิ่มวงจรเวทมนตร์ให้แก่อาร์ติแฟ็คมากขึ้นก็ตามที

ชั้นก็สามารถสร้างเพียงจำนวนน้อย.. ส่วนแร่ที่ใช้สร้างไปถลุงมาจากแดนปีศาจเรียบร้อยแล้ว ชั้นหวังว่ามันจะพอ

และเวลาก็ผ่านไปประมาณครึ่งวันชั้นก็สร้างเสร็จได้แล้วดาวเทียม .. จริงๆมันก็ไม่ได้ยากเลยเพราะมีเจ้าสิ่งที่เรียกว่าอนุภาคเวทมนตร์เนี่ย

เอาเป็นว่ายากกว่าสร้างดาวเทียมในโลกเดิมสักสิบเท่าเองล่ะมั้ง

และต่อไปคือยานพาหนะ ตอนแรกจะสร้างเป็นประเภทติดดิน แต่นั่นมันทำให้ชั้นอ่านหนังสือได้ไม่สะดวกสบาย

จึงเปลี่ยนความคิดแต่จะเป็นเครื่องบิน แต่คิดว่าคงไม่เวิร์คเพราะถ้าจะทำโครงสร้างตามแบบเครื่องบินจะมใช้เวลานานเกินไป

ใครบอกว่าเครื่องบินสร้างง่ายกันล่ะ (แล้วใครบอกว่าดาวเทียมสร้างง่ายกันล่ะ)

แต่สุดท้ายนึกไอเดียไม่ออกจึงสร้างเครื่องบิน แต่ไม่ใช่เครื่องบินทั่วไปนะ.. ที่สร้างคือยานลอยเหนือน่านฟ้านั่นเอง

ถึงจะไม่ปฏิเสธว่ามันไม่ธรรมดา แต่นี่ก็สร้างมาเพื่อชั้นได้สุขสำราญ จากการวิจัยเกี่ยวกับเนื้อมังกรสวรรค์อะไรนั่น

ชั้นก็รับรู้ว่ามังกรสวรรค์ที่ไร้ความสามารถในการต่อสู้ ซึ่งน่าจะกากที่สุดในหมู่มังกรทั้งหมดเพราะมีแค่โภชนาการดี

ชั้นจึงเตรียมพลังของยานพอจะทะลุเนื้อของมังกรสวรรค์ไว้ได้ แค่นี้น่าจะรับมือปัญหาได้แหละ

ชั้นเรียกมันว่า ยานน่านฟ้า มันสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วสูงสุดอาจจะเกือบถึง 50 มัค[1] ได้

ส่วนช้าสุดก็อาจจะเท่ารถจักรยานยนต์ทั่วไปนั่นแหละ และมีระบบล่องหนตรงจุดนี้ชั้นใช้ทักษะซ่อนตัวของชั้น

จึงทำให้ยานลำนี้ซ่อนได้แม้แต่สายตาของลิต้า มีระบบการต่อสู้และรับมือกับภัยอันตรายทุกชนิด ไม่ว่าจะระบบแรงโน้มถ่วง

ระบบป้องกันสภาวะสุญญากาศ และอื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน และชั้นก็เชื่อมต่อมันเข้ากับดาวเทียมตรวจหาหนังสือ

ดังนั้นเพียงต้องการชั้นแค่เลือกที่ไหนสักแห่งในเขตที่ดาวเทียมเห็นถึงยานก็สามารถไปได้นั่นเอง

แล้วภายในนี้ชั้นออกแบบใหม่ด้วยจินตนาการคือมีปริภูมิและเวลาเป็นของตนเอง หรือก็คือเป็นอีกมิติหนึ่งและในที่สุดชั้นก็สร้างห้องหนังสือทั้งหมดของชั้นได้

สรุปคือหนังสือทั้งหมดที่ชั้นเคยอ่านมาตลอดสองพันปีอยู่ในนี้หมดแล้ว แต่ถึงจะบอกว่ามีมิติในยาน แต่มันก็ไม่ได้กว้างมากนัก

เพราะขี้เกียจที่จะสร้างใหญ่แล้วดูเว่อร์วังอลังการด้วยในยานนี้ตึงเต็มไปด้วยหนังสือและห้องนอนพร้อมห้องกินข้าวทำอาหารเท่านั้น

นอกนั้นเต็มไปด้วยหนังสือ

 

….

นี่เป็นผลงานทั้งหมดของชั้นในเวลานี้ แค่นี้ก็จะไม่ได้เจอปัญหาอะไรอีกสักที เดินทางอย่างราบรื่น และอ่านหนังสืออย่างราบรื่น

อา.. ความสงบสุขของชั้นกำลังจะมาเยือนแล้ว..

แต่ยังไม่มาเยือนลิลิซผู้นำปัญหาก็ได้ฟื้นตื่นขึ้นมาเสียแล้ว…

 

 

 

……..