ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น - ตอนที่ 2

บทที่ 2 – โรสกับชีวิตใหม่

 

ชั้นตื่นขึ้นมาในห้องแห่งหนึ่งมันมีเพียงแสงสลัวๆ จากตะเกียงอะไรสักอย่าง ไม่มีเชื้อเพลิงไม่มีอะไรทั้งสิ้นแต่เผือกยังมีเพลิงลุกโชติซะงั้น แฟนตาซี.. สงสัยเวทมนตร์ละมั้งไม่อยากเชื่อเลยแฮะว่าเป็นเรื่องจริง

ชั้นตื่นขึ้นมาบนเตียงนุ่มนิ่มชั้นลุกขึ้นไปเดินออกจากห้องก็พบกับชั้นหนังสือเป็นวงกลมสูงขึ้นจนสุดลูกหูลูกตาชั้นนี่ตะลึงเลย

“มีจริงด้วย!! หนังสือ หนังสือทั้งนั้น!”

ชั้นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขโดยลืมสังเกตว่ามุมมองสายตาตัวเองต่ำลงเล็กน้อย “เอ๊ะ..” ในที่สุดชั้นเลยเอะใจขึ้น ชั้นคิดว่าคงเป็นเพราะรูปลักษณ์เปลี่ยนไปแล้วแน่ๆ ด้วยความสงสัยชั้นกลับไปที่ห้องนอน

มันมีกระจกอยู่ชั้นเลยเดินไปส่องด้วยความตกใจชั้นยื่นมือมาจับหน้าตัวเองอีกรอบ..

“พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!!”

ช…ช…ชั้นกลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว.. พอนึกถึงสีหน้าปั้นยากของเทพธิดามันไม่ได้มีความหมายแค่รูปลักษณ์แย่ แต่เปลี่ยนเพศก็พอๆ กัน.. แต่ชั้นก็ไม่คิดมากนะ

ชั้นมีร่างกายที่พอๆ กับเด็กเล็กๆ โลลิ มีผมสีทองมีเขี้ยวโผล่จากปากหน่อยๆ ตาขวาสีแดงตาซ้ายสีทองเหมือนสีผม มีผมสีทองยาว งดงาม.. น่ารักดีนะ แต่นั่นมันชั้นนี่

“ไม่คิดว่าจะกลายเป็นโลลิหัวทองไปซะนี่..”

ช่างเถอะ แล้วไอ้พวกอาหารละทีนี้ชั้นจะทำไงดี เทพธิดาบอกมาว่าทำให้ได้ หมายความว่าก็ต้องทำให้แล้ว แค่ชั้นยังไม่รู้วิธี

ชั้นจึงลองหลายๆ แบบแต่ก็ไม่มีผลอะไรเกิดขึ้น ชั้นเลยลองคิดถึงสเตตัสเหมือนในเกมพอคิดแบบนั้นตาข้างซ้ายสีทองเรือนแสงโดยที่ชั้นไม่รู้ตัวแม้มันจะส่องแสงขึ้น

ก่อนที่จะปรากฏหน้าจอสเตตัสขึ้นมาพร้อมช่องเก็บของ ที่มีไอคอนเนื้อ และจำนวนเนื้อมันเขียนไว้ว่า ∞ หรือไม่มีขีดจำกัด และอีกช่องคือน้ำ พอชั้นกดไปที่ไอคอนน้ำมันปรากฏน้ำหลายอย่างขึ้นมาทุกชนิดที่ชั้นเคยดื่มมา ในความทรงจำ

ช่องที่สามคือช่องที่เขียนไว้ว่า ∞ ทั้งช่องเลยชั้นกดไปที่ไอคอนนั้นมันเลยสุ่มของต่างๆ นานา ออกมาให้ชั้น จะว่าสุ่มก็ไม่หรอกเพราะเวลาชั้นกดถ้าชั้นคิดสิ่งใดสิ่งนั้นก็ปรากฏขึ้น แม้กระทั่งข้าวกล่องจากร้านข้างทางที่เคยกินมันปรากฏขึ้นรสชาติเหมือนกันเป๊ะ..

สุดยอดจริงๆ!

มองมาที่สเตตัสตัวชั้นเอง

…………………..

ชื่อ : โรส โอเรียนน่า เบลล่า ชาล็อตเต้ เกรซ อนาสตาเซีย

เผ่าพันธ์ุ : แวมไพร์

เพศ : หญิง

อายุ : 38 ปี

ระดับ (Level) : 1

MP 500/500

พลังกาย : 170

พลังโจมตี : 250

พลังเวทย์ : 400

พลังป้องกัน : 150

ต้านทานเวทย์ : 450

โชค :???

เสน่ห์ : ∞ (ไร้ขีดจำกัด)

ความฉลาด : #&%฿@฿& (ไม่สามารถวัดได้)

[ทักษะ]

ดูดเลือดเพิ่มมานา, ควบคุมร่างกายระดับสูง, ควบคุมเลือด, เพิ่มสเตตัส ×2, เข้าใจภาษา, รังสรรค์, นัยน์ตาเทพระบบ

…………..

ชั้นยืนตรวจสอบต่างๆ ใช้เวลาอยู่นานชั้นจึงเข้าใจขึ้นมา ที่ชั้นมองเห็นระบบและมีช่องเก็บของแบบนี้เพราะเทพธิดานั่นให้มา ตอนแรกชั้นหวังแค่ที่เก็บของแต่เหมือนถ้าจะเอาเก็บของเลยได้ตาระบบมา

ตาระบบมีความพิเศษดังนี้ ตรวจสอบสกิล, ตรวจสอบข้อมูลอีกฝ่าย, ตรวจสอบข้อมูลทุกอย่าง และมองเห็นสเตตัส และช่องเก็บของวิเศษ

ชั้นคิดว่าคนอื่นคงมองไม่เห็นแบบชั้น.. ส่วนควบคุมร่างกายคือ ชั้นควบคุมร่างกายได้อิสระ ถ้าจะอธิบายก็คือถ้าชั้นโดนแทงชั้นสามารถควบคุมร่างกายให้รักษากลับมาเป็นดังเดิมได้ทันที สกิลโกงของแวมไพร์

ควบคุมเลือดคือชั้นควบคุมเลือดได้ไม่ว่าจะของตนเองหรือของอีกฝ่ายถ้าอยู่ในระยะ เป็นสกิลที่รุนแรงและโหดมาก ส่วนดูดมานาก็ตามชื่อนั่นล่ะ

ส่วนเพิ่มสเตตัสคูณสอง ก็ตามชื่อหลังจากเพิ่มเลเวลสเตตัสจะคูณสอง เป็นสกิลติดตัวของแวมไพร์ ส่วนรังสรรค์ นี่เหมือนจะเป็นของขวัญที่ว่า ไม่มีคำอธิบายใดๆ ชั้นคิดว่าเลขสเตตัสในโลกนี้คงเฟ้อมากแน่ชั้นคิดแบบนั้น

“แล้วทำไมต้องให้ชั้นเป็นแวมไพร์กันนะ ชั้นไม่ได้อยากโกงสักหน่อย..”

ชั้นเลยไปตรวจสอบตรงเผ่าพันธ์ุ มันจึงทำให้ชั้นเข้าใจ มันบอกว่าเผ่าแวมไพร์เป็นเผ่าอมตะและเป็นเผ่าที่ไม่มีขีดจำกัดความทรงจำเพียงอย่างเดียวบนจักรวาลนี้ ถึงจะบอกว่าอมตะแต่ถ้าถูกฆ่าก็ตายนะเอ่อ..

ชั้นคิดว่ายังไงก็ไม่ติดต่อกับโลกภายนอกอยู่ดีชั้นเลยไม่สนใจ บางทีชั้นอาจจะกากสุดก็ได้เพราะสเตตัสอาจจะเฟ้อสุดๆ … อ่อ.. ลืมบอก .. มันบอกว่าแวมไพร์เป็นเผ่าที่สาบสูญไปจากทุกอย่างแล้ว คือมีชั้นแค่คนเดียวอ่ะที่เป็นแวมไพร์

ร่างกายชั้นเด็กชั้นเลยลองควบคุมร่างกายให้ใหญ่ขึ้น พอคิดร่างกายชั้นก็ใหญ่ขึ้นโตเป็นผู้ใหญ่หน้าอกค่อยๆ พองขึ้นแต่ไม่ใหญ่มากนักผมสีทองยาวขึ้นร่างค่อยๆ สูงขึ้นก่อนจะหยุดลง

ร่างกันชั้นเหมือนผู้หญิงอายุ 18-19 ปี มีหน้าอกไม่ใหญ่มากผมสีทองยาวตาสองสีมีรัศมีสวยงามมาก ชั้นยังหลงใหลในความงดงามของตัวเองเลยนะ มีเขี้ยวโผล่จากปากข้างหนึ่งเหมือนตอนโลลิ

ด้วยความสงสัยชั้นเลยลองยืดแขนยาวๆ เหมือนลูฟี่ดูแต่ทำไม่ได้ ใช่ว่าจะควบคุมร่างกายแบบยืดได้ไร้ขีดจำกัดสินะ.. ก็ดีนะ ลองมานึกดูหวังว่าแวมไพร์จะไม่ป่วยนะ

ชั้นสลัดความคิดทุกอย่างทิ้งไปและเริ่มเดินไปเก็บหนังสือมานอนอ่านหนังสือหลายล้าน.. สิบหลาย ร้อยล้านเล่มมาดูสิ จะอ่านหมดก่อนหรือตายก่อน! ชั้นตัดสินใจแบบนั้นโดยลืมว่าตัวเองมีอายุไร้ขีดจำกัดไม่แก่เพราะควบคุมร่างกาย

ศตวรรษ.. สองศตวรรษ สามศตวรรษ… ห้าศตวรรษ

หนึ่งสหัสวรรษ…. สองสหัสวรรษ

ใช่.. เวลาได้ผ่านไปราวๆ 2 สหัสวรรษต่อมา โดยที่ชั้นไม่รู้ตัว

 

…..