ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น - ตอนที่ 14

บทที่ 14 – โรสกับร่างกายที่เปลี่ยนไป

 

ชั้นตื่นขึ้นมาชั้นเห็นเพดานสีขาวสะอาดตาที่ไม่คุ้นเคยเตียงที่นุ่มนิ่มเกินจะบรรยายแต่น่าเสียดายหน้าอกผู้หญิงสบายกว่า

“อ๊ะ ที่มันที่ไหน!?”

ชั้นสะดุ้งตัวขึ้นหันมองห้องที่เหมือนอยู่ในวังนี้มันประดับประดาไปด้วยสิ่งของที่หรูหราราคาแพง ชั้นคิดว่าเอาพวกมันไปขายได้ค่าเลี้ยงชีพหลายวันเลยนะเนี่ย

“อ่าว ตื่นแล้วเหรอหนูน้อย”

ชั้นได้ยินเสียงเรียกจากด้านข้างชั้นจึงหันไปมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเธอมีผมสีขาวยาวใบหน้าดูมีเสน่ห์สูงส่งเกินเอื้อม.. ใครอ่ะ

ชั้นลองนึกไปถึงก่อนหน้านี้ก็พบว่าตัวเองสลบไปในซอกบ้านก่อนจะสลบชั้นเห็นพวกผู้กล้า.. จริงสิชั้นเจอผู้กล้าเข้าให้แล้ว ชีวิตของชั้นหมดแล้วสินะความสงบสุข

แต่ว่า ในหกคนนั้นชั้นไม่เห็นผู้หญิงคนนี้เลยนะ แถมอายุเธอดูท่าจะอายุไม่เกินยี่สิบปีมาเรียกชั้นว่าหนูน้อยเรอะอยากโดนจับกดหรือไร!?

“ชั้นไม่ใช่หนูน้อยนะ! เห็นแบบนี้ชั้นก็อายุมากกว่าเธออีกนะ. แล้วที่นี่มันที่ไหน เธอเป็นใคร”

“อืมๆ .. ที่นี่คือวังหลวงของอาณาจักรฟิโอน่า ข้าคือองค์หญิงลำดับที่หนึ่งแห่งอาณาจักรฟิโอน่า มีชื่อว่า โอลิเวีย ฟิโอน่า (Olivia Fiona) —”

ก่อนที่เธอจะพูดชื่อจบชั้นเอามืออุดหูไว้ไม่อยากได้ยิน เพราะชื่อเธอยาวมาก ชื่อหรือรางรถไฟนั่นคือสิ่งที่ชั้นคิด

“กลุ่มปาร์ตี้ของท่านผู้กล้าโนมะได้ไปเจอเจ้าในซอยที่นอนหมดสติอยู่พวกเขาเลยพามาที่วังน่ะ.. เอาล่ะแล้วบ้านเจ้าอยู่ไหนพ่อแม่ชื่ออะไร”

อ๊ะ.. ชั้นเจอคนปกติแล้ว เธอคนนี้ไม่ได้เป็นโลลิค่อนละ ไม่ได้เป็นโลลิค่อนจริงด้วย.. ว่าแต่ทำไมชั้นต้องดีใจละทีนี้

“ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วก็ไม่มีพ่อแม่!”

“หนีออกจากบ้านงั้นเหรอ.. เข้าใจแล้วเดี๋ยวข้าให้ท่านพ่อช่วยก็ได้”

“ชั้นบอกว่าไม่มี!”

น่ารำคาญจริงๆ ว่าแต่องค์หญิงเรอะโดนลากเข้ามายุ่งเรื่องยุ่งยากซะงั้น น่าเบื่อจริงๆ คงต้องหาทางแอบออกไปเงียบๆ ซะแล้ว

“จริงสิแล้วเจ้าชื่ออะไร”

“โรส”

ชั้นตอบไปพลางหาวิธีหลบหนีออกจากวังแห่งนี้ อืม.. ทางในวังค่อนข้างซับซ้อนด้วยสิ ชั้นมองไปที่หน้าต่างก่อนจะเดินไปดู

ที่ห้องชั้นอยู่ตอนนี้คือวิวสูงมองเห็นทั่วทั้งเมืองได้ ยังเห็นสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ใกล้ๆ อีกนั่นคงเป็น โครอสเซี่ยมแน่ๆ

“จริงสิ ชั้นสลบไปนานแค่ไหน”

“2 ชั่วโมงละมั้ง”

เธอตอบมาแบบนั้นชั้นคิดครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจโหดเหี้ยมเดินเข้าข้างหลังองค์หญิงโอลิเวียใช้สันมือฟาดใส่ต้นคอของเธอ

ชั้นเลียนแบบมาจากหนังสือเลยนะขอบอก เธอก็สลบไปจริงๆ ขอโทษด้วยเน้อทั้งๆ ที่ช่วยแท้ๆ แถมเป็นคนแรกที่ไม่ได้เป็นโลลิค่อนในโลกนี้แท้ๆ

ชั้นอุ้มเธอไปวางลงบนเตียง.. ก่อนที่จะเดินไปที่หน้าต่าง แต่สายตาไปหยุดชะงักอยู่ที่เก้าอี้ที่โอลิเวียนั่งอยู่..

“นั่นมันอะไรนะ..”

ชั้นเดินไปใช้นิ้วสัมผัสพบว่ามันเป็นน้ำเมือกอะไรสักอย่าง ริ้วชั้นกระตุกอย่างช่วยไม่ได้.. อย่าบอกนะว่า .

ชั้นเอาขึ้นมาดม.. เท่านั้นล่ะความอยากเลือดชั้นพุ่งขึ้นมาอีกรอบ แต่โชคดีที่ชั้นรีบดึงมือออก .. นี่มัน..

เพื่อความแน่ใจนะ ไม่ได้มีเจตนาอะไรที่ไม่ดี.. ชั้นเดินไปเปิดกระโปรงขององค์หญิงโอลิเวีย.. ชัดเลยน้ำเมือกใสเต็มขาเลย พระเจ้าช่วย!

ตัวชั้นสั่นเล็กน้อย.. ‘ยัยนี่มันหนักเลยไม่ใช่หรือไง! ถ้าเมื่อครู่ชั้นไม่ทำให้เธอสลบคงเป็นชั้นที่โดนกดลงบนเตียง! อันตราย!!’ ชั้นพบคุณหมีคลั่งที่โหดที่สุด

เพราะแค่คุยกับชั้นอารมณ์เธอก็พุ่งปรี๊ดแล้ว.. หวังว่าตอนชั้นหลับเธอคงไม่ข่มขืนชั้นหรอกนะ … ให้ตายสิรีบไปดีกว่า ชั้นโดดจากหน้าต่างหนีทันที

ชั้นวิ่งตามหลังคาด้วยความเร็วสูงเหมือนหายตัวแล้วปรากฏ มันเป็นทักษะการเคลื่อนไหวของนินจาที่ใช้กำลังขาในการเคลื่อนไหวให้ถูกจังหวะอย่างเงียบเชียบและเบาบาง

ไร้เสียง ไร้เงา.. ถามว่าทำไมถึงรู้เพราะหนังสือไงล่ะ นี่ไงประโยชน์ของหนังสือเห็นหรือยังล่ะ! อ่อ อันที่จริงคือเพร่ะว่าชั้นมีร่างกายที่แข็งแกร่งด้วยละนะ

ไม่นานชั้นก็มาถึงโครอสเซี่ยม ชั้นคิดว่านี่แหละเป็นที่ทำเงิน ชั้นหยุดลงที่ซอกซอยหนึ่งลับตาคนก่อนจะใช้ทักษะควบคุมร่างกาย

ร่างกายชั้นค่อยๆ ใหญ่ขึ้นหน้าอกเริ่มนู้นขึ้นรู้สึกเคืองๆ แฮะ.. ก่อนที่จะอยู่ในโหมดเด็กผู้หญิงอายุ 17-18 ปี หน้าอกไม่ใหญ่มากนักเท่าไหร่

ชั้นเปลี่ยนชุดเสร็จศัพท์ กำลังจะเดินออกไป..ก็ต้องถอยกลับมา.. จริงสิลิลิซบอกชั้นว่าเพราะสีผมเด่นสะดุดตาชั้นลองเปลี่ยนสีผมดูจะได้ไหมนะ

ชั้นใช้ทักษะควบคุมร่างกายปรับเปลี่ยนสีผม … เป็นไปตามที่คิดผมของชั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงได้จริงๆ แต่มันรู้สึกเคืองๆ ชั้นไม่ชอบเอาซะเลย

ร่างกายใหญ่ขึ้นผมสีแดง เคือง เคืองไปหมด หน้าอกไร้ประโยชน์นี่ด้วย! ตอนนี้ชั้นไม่ใช่โลลิอีกต่อไป แล้วพวกหมีก็จะเลิกตอแยชั้น ฮ่าๆ

ถึงชั้นจะเปลี่ยนรูปร่างแบบนี้แต่ขั้นว่าแบบเดิมดีกว่าจริงๆนะ ชั้นสู้เสร็จเอาเงินเสร็จก็ต้องเปลี่ยนเป็นแบบเดิม

ถามว่าทำไมถึงลงแข่งแน่นอนเพราะว่าเงินไงล่ะ ไหนๆ ก็ได้ทักษะโกงมาแบบบัคๆ แล้วก็ใช้มันให้คุ้มหน่อยละกันนะ ถึงจะไม่รู้ว่าไปได้สักกี่น้ำก็เถอะ

เพื่อความสะดวกสบายในวันข้างหน้าวันนี้จะยอมเหนื่อยก็ได้ แถมชั้นเปลี่ยนรูปร่างได้ก็ไม่มีทางที่จะถูกเป็นจุดสนใจ แค่นี้ก็ดีแล้ว ฮ่าๆ

ชั้นในตอนนี้สวมชุดเรียบง่ายเอาตรงๆ มันเหมือนชุดโกธิิคนะแต่แตกต่างกันอยู่มาก พอชั้นเดินออกมาไม่พ้นที่จะตกเป็นเป้าสายตา.. ไหงงั้น!?

ชั้นไม่ใช่โลลิแล้วนะ! ชั้นรีบเดินหวังว่ามันเป็นแค่เรื่องเอิญ ชั้นเดินมาถึงจุดลงทะเบียนด้วยความสูงชั้นราวๆ 165 เซนติเมตร เลยเตี้ยกว่าพวกผู้ชายร่างใหญ่ที่ต่อแถว

มันดูเหมือนชั้นเป็นแกะสีขาวท่ามกลางฝูงแกะดำยังไงยังงั้น

“โอ้ววว ดูเธอสิสวยขนาดนี้มาต่อแถวทำอะไรที่นี่เหรอจ้ะ! สนใจไปห้องข้าหรือเปล่า ฮ่าๆ”

ชายคนหนึ่งถามขึ้นจากทางด้านหลังชั้น น้ำเสียงของมันมีความลวนลามด้วยชั้นรู้สึกแบบนั้น ชั้นจึงหันไปมองเห็นผู้ชายหน้าตางั้นๆ ขอบอกไว้ก่อนต่อให้มันหล่อกว่านี้สักล้านล้านล้านอินฟินิตี้เท่า ชั้นก็ไม่สนใจ

“มาต่อแถวสมัครลงแข่งขันโครอสก็ต้องแข่งขันโครอสสิ”

“ว้าวว ปากจัดด้วยนะเนี่ย ข้าชักสงสัยพอมาอยู่บนเตียงแล้วจะยังปากจัดแบบนี้อยู่ไหม”

“… ขยะแขยงค่ะ…”

ชั้นพูด ‘ค่ะ’ ออกไปครั้งแรกในรอบสองพันปีมันแปลกๆ ไหมนะ ชั้นไม่ได้มีอคติกับผู้ชาย แต่มันใช้เสียงลวนลามชั้นตั้งแต่ตอนแรกเลยทำให้ชั้นไม่พอใจ

ถ้ามันเป็นเหมือนทหารยามหรือคุณองค์หญิงพูดดีๆ ด้วยชั้นก็ไม่พูดแบบนั้นใส่หรอกมันหัวเราะให้ชั้น

“ฮ่าๆ นังหนูเดี๋ยวข้าจะสอนวิธีคุยกับผู้ใหญ่ให้เอง!”

มันใช้มือมาจับแขนชั้นโดยไม่ทันตั้งตัวมันทำให้ชั้นรู้สึกรังเกียจมันมากกว่าเดิม ชั้นไม่อยากที่จะทำร้ายคนซะด้วย

“ช่วยปล่อยด้วยค่ะ มันขยะแขยง.. ชั้นมีอายุเยอะกว่าทวดจองคุณทุกคนนับรวมกันอีกนะคะ”

ชั้นเองก็ไม่น้อยหน้าใช้คำพูดแรงเสียดแทงหัวใจด่าซะเลย.. มันเหมือนจะมีความโกรธออกแรงบีบแขนชั้นในขณะที่กำลังจะมีคนมาห้าม

“ขอสักหน่อยเถอะ”

ชั้นเตะไปที่เป้าของมันด้วยแรงอันน้อยนิด.. ไม่สิเหมือนสัมผัสมากกว่าในสายตาชั้นแต่เวลานั้นเท่านั้นและน้องชายของมันพุพังจนมันร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

สมน้ำหน้า ริอาจมาเล่นกับชั้นเหรอ ยังเร็วไปร้อยปี.. คนอื่นๆ เห็นเหมือนชั้นไม่ได้ใช้แรงอะไร ทุกคนล้วนคิดว่าไอ้ชายคนนั้นมันแกล้งเจ็บปวดเพราะว่ากลัวจะโดนลากเข้ากรงโครอสเซี่ยม

“เหอะ แรงของผู้หญิงทำจะเป็นจะตาย ไม่ต้องไปเชื่อมันมันแค่แกล้งทำจับมันยัดเข้ากรงขังในโครอสเซี่ยม!”

ทหารของโครอสเซี่ยมที่มาเห็นตอนขั้นเตะไข่พอดีบอกให้ลากมันเข้ากรงขัง ชั้นเลยหันไปขอบคุณ..

“ขอบคุณนะ.. กำลังกังวลอยู่ถ้าหากมันมาเอาคืนในที่ลับตาคงไม่ดีแน่ๆ”

“อ๊ะ.. อ๊า.. มะ มะ มะ ไม่เป็นไรอยู่แล้วครับ!”

อ๊า.. คุณทหารยามหน้าแดงเลยแฮะ ที่ชั้นว่าไม่ดีคือกลัวว่ามันจะตาย แต่เหมือนที่คนอื่นเข้าใจจะไม่ใช่แบบนั้นสินะ..

ผู้หญิงนี่มันดีจริงๆ .. ผู้หญิงทุกคนเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ.. ทำอะไรก็ถูกไปหมด ชั้นยิ้มอย่างพึงพอใจ ทำให้ชายชาตรี หรือสตรีที่ยืนรอรับคนสมัครยังหน้าแดงขึ้นมา.. อ๊า.. คนพวกนี้เป็นพวกชอบสาววัยเยาว์สินะ ไม่ถึงขั้นผู้ใหญ่ แต่ก็ไม่โลลิ!

โลกนี้มันอะไรกัน.. ฝั่งหนึ่งชอบโลลิ ไม่นานก็กลายเป็นชอบผู้หญิงอายุ 17..