ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) - บทที่ 15 เจียงเยว่ถงไปเจรจาความร่วมมือที่ว่านเซียง มูวี!

“ในที่สุดผมก็เจอคุณอีกแล้ว ผมหาคุณมาสี่ปีเต็มๆ บุญคุณในตอนนั้น ฉองหย่วนไม่เคยลืมเลย!” จางฉองหย่วนตื่นเต้นอย่างมาก น้ำตาไหลพราก
ช่วงเวลานี้ ทั่วทั้งโรงแรมเทียนเซียน ทุกคนต่างอ้าปากค้าง
ตกตะลึง!
ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์!
เถ้าแก่ที่มีมูลค่าตัวเกือบหมื่นล้าน คาดไม่ถึงว่าจะคุกเข่าให้ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านที่ไร้ค่าคนหนึ่ง……
ฉินเฟยเลิกคิ้ว การแสดงออกกลับสับสนอย่างมาก
“ประธานจาง คุณเป็นอะไร? ทำไมถึงล้มล่ะ?” ฉินเฟยก้มลงไปพยุงเขาลุกขึ้นโดยสัญชาตญาณ กะพริบตาให้เขาอย่างไร้ร่องรอย
จางฉองหย่วนเข้าใจความหมายของเขาทันที รู้ว่าฉินเฟยไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของตัวเอง
“ฮ่าฮ่า อายุเยอะแล้ว ยืนไม่มั่นคงเล็กน้อย” จางฉองหย่วนหัวเราะ มองฉินเฟยหนึ่งที : “ต้องขออภัยด้วย ผมจำผิดคน”
“ซู……”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แขกที่นั่งอยู่ต่างถอนหายใจยาวๆ
ที่แท้ยืนไม่มั่นคง
ใช่แล้ว ฉินเฟยคนนี้เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านไร้ค่าของตระกูลเจียง จะรู้จักคนใหญ่คนโตอย่างประธานจางได้อย่างไร?
พายุลูกใหญ่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และฉินเฟยกลับถูกจางฉองหย่วนดึงแขนด้วยความตื่นเต้น มาที่ห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเทียนเซียง
ท่าทางที่ลุกลี้ลุกลน เหมือนสามีที่กลับมาบ้านหลังจากทำงานมาครึ่งปี ดึงเมียเข้าไปในบ้านแทบรอไม่ไหวที่จะขึ้นเตียงแล้ว…..
ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทตกแต่งอย่างหรูหรา ใต้โคมระย้าคริสตัลสดใส ฉินเฟยและจางฉองหย่วนคุยกันเป็นเวลานาน
บนโต๊ะกาแฟคริสตัลตรงหน้า มีก้นบุหรี่ยี่สิบก้นในที่เขี่ยบุหรี่ ไวน์แดงก็ว่างเปล่าไปสองขวดแล้ว ปกติฉินเฟยดื่มเหล้าและสูบบุหรี่น้อยมาก แต่วันนี้เขาสูบไปไม่น้อย และดื่มไปไม่น้อยเช่นกัน
หนึ่งคือเจอเพื่อนเก่าแล้วมีความสุข สองคือเขาถูกขับไล่ออกจากตระกูลเจียง นอกจากนี้ยังทราบมาจากโจวลู่ โจวเซี่ยงเฉียนถูกเสิ่นหัวเชิญไปที่บ้านแล้ว
ทุกข์และสุขรวมกัน ฉินเฟยเมาอย่างรวดเร็ว
“กริ๊ง…..” ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ของจางฉองหย่วนดังขึ้นหนึ่งที เป็นข้อความ
ข้อความเยอะอย่างมาก เต็มไปหมด ทั้งหมดล้วนแล้วเป็นข้อมูลที่เกี่ยวกับฉินเฟย
อาศัยความสามารถของเขา เพียงแค่รู้ว่าฉินเฟยอยู่ที่ไหน เกี่ยวกับเรื่องหลายปีที่ผ่านมาของฉินเฟย เขาตรวจสอบได้อย่างรวดเร็ว
เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของจางฉองหย่วนสับสน กัดฟันแน่น ในสายตาเต็มไปด้วยความเศร้าเล็กน้อย : “คุณชาย ต่อจากนี้คุณวางแผนจะทำยังไง?”
สิ่งที่เขาพูดถึงเป็นเรื่องของฉินเฟยกับตระกูลเจียง และยังมีก็คือตัวของฉินเฟยเอง ไม่สามารถเงียบแบบนี้ต่อไปได้อีกแล้ว เพียงแค่เขายินดี จางฉองหย่วนมอบโรงแรมเทียนเซียงให้เขาล้วนแล้วได้หมด
ฉินเฟยกลับส่ายหน้าเบาๆ : “คุณดื่มเหล้ากับผมก็พอแล้ว ผมมีแผนของตัวเอง…..”
……
และในเวลาเดียวกัน ในบ้านของเจียงเยว่ถงที่หมู่บ้านเทียนหลัน
หลังจากโจวเซี่ยงเฉียนอาบน้ำเสร็จ จากนั้นเริ่มล้างหน้าแปรงฟันที่อ่างล้างหน้า เห็นได้ชัดว่าคืนนี้จะค้างคืนที่นี่
เจียงเยว่ถงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น การแสดงออกเยือกเย็นเล็กน้อย
เจียงเยว่ถงรู้ความรู้สึกของโจวเซี่ยงเฉียนที่มีต่อตัวเอง โจวเซี่ยวเฉียนพัวพันกับเธอไม่ใช่แค่ปีสองปีแล้ว เมื่อสี่ปีก่อนหลังจากที่ตัวเองกลับมาจากเรียนหนังสือ รับช่วงดูแลบริษัทฉีแยของตระกูลเจียงที่งานเลี้ยง โจวเซี่ยงเฉียนก็แสดงออกมาอย่างเต็มที่แล้ว เพียงแต่ในเวลานั้นเธอทุ่มเททั้งกายและใจให้กับงานทั้งหมด
หลังจากนั้น ตัวเองเพราะว่าเรื่องของคุณพ่อ แต่งงานกับฉินเฟย
เดิมทีเจียงเยว่ถงคิดว่าแบบนี้ก็จบแล้ว แต่กลับไม่ใช่เลย การแต่งงานของสามปีที่ผ่านมา โจวเซี่ยงเฉียนกลับตามจีบตัวเองอย่างไม่ยอมแพ้
พูดตามตรง ถ้าหากไม่ใช่ฉินเฟย บางทีเจียงเยว่ถงอาจจะประทับใจต่อความหลงใหลที่โจวเซี่ยงเฉียนแสดงออกมา ท้ายที่สุดแล้วหลายปีที่ผ่านมาโจวเซี่ยงเฉียนชอบตัวเองมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ไม่ว่าตัวเองจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ ตัวเองเป็นผู้หญิงที่แต่งงานไปแล้ว
อย่างน้อยๆ ตอนนี้ตัวเองยังไม่ได้หย่ากับฉินเฟย
ตอนนี้เธอยังมีสามีอยู่ แนวคิดดั้งเดิมทำให้เจียงเยว่ถงรู้สึกรังเกียจกับการไล่ตามของโจวเซี่ยงเฉียนเล็กน้อย โดยเฉพาะหลังจากที่แม่เป็นฝ่ายริเริ่มเชิญเขามาที่บ้าน
โจวเซี่ยงเฉียนคาดไม่ถึงว่าจะตอบตกลงจริงๆว่าคืนนี้จะค้างคืนที่นี่ กระทั่งเมื่อกี้ตอนที่เขาเพิ่งอาบน้ำออกมา สายตาที่มองดูตัวเองนั้น!
แม้ว่าโจวเซี่ยวเฉียนจะปกปิดไว้อย่างดี แต่เจียงเยว่ถงเป็นใคร เห็นได้ชัดว่าเธอมองเห็นในสายตาของโจวเซี่ยงเฉียน ทั้งหมดเป็นเรื่องของผู้ชายและผู้หญิง ทำให้ความรังเกียจภายในใจของเธอเพิ่มมากกว่าเดิม!
The chanrm of heavenที่โจวเซี่ยงเฉียนมอบให้ตัวเองนั้นเธอชอบอย่างมาก เธอก็เคยคิดที่อยากจะหย่ากับฉินเฟย กระทั่งอยากจะลองเดทกับโจวเซี่ยงเฉียนสักหน่อย แต่นั่นจำเป็นต้องรอให้หลังจากตัวเองหย่ากับฉินเฟยแล้ว
เธอกลัวเล็กน้อย อยากจะออกจากบ้านหลังนี้ แต่ที่นี่เป็นบ้านของเธอนะ!
หลายปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าบ้านของตัวเองน่ากลัว!
“ผมเอาไวน์แดงสองขวดมาด้วย ดื่มสักแก้วไหม?” ช่วงเวลาที่เจียงเยว่ถงกำลังคิดฟุ้งว่าน โจวเซี่ยงเฉียนเดินออกมา เขาฉีดน้ำหอม บนร่างกายสวมแค่เสื้อคลุมอาบน้ำหนึ่งตัว ทรงผมยังมีการหวีผมหน้าม้าเยิ้มๆคิดว่าตัวเองหล่อ
โจวเซี่ยงเฉียนเพียงแค่ทักทายเท่านั้น ไม่ต้องให้เจียงเยว่ถงตอบตกลง เขาหยิบแก้วไวน์สองใบและเดินมาพร้อมกับไวน์แดง ราวกับว่าเป็นบ้านของตัวเอง
เจียงเยว่ถงเหลือบมองโจวเซี่ยงเฉียนในชุดคลุมอาบน้ำ ราวกับว่ารอดื่มเหล้าไม่ไหวแล้ว ก็เพื่ออยากจะทำเรื่องชั่วร้ายเหล่านั้น
ภายในใจรังเกียจอย่างมาก ความตื่นตระหนกภายในใจรุนแรงมากกว่าเดิม
ในเวลานี้ เธอนึกถึงฉินเฟย กระทั่งอยากโทรศัพท์ให้ฉินเฟยรีบกลับมา
แต่พอเธอนึกถึงแม่ขับไล่ฉินเฟยออกไป ตัวเองจะมีหน้าอะไรให้เขากลับมา?
โดยเฉพาะในบ้านตอนนี้ ยังมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง!
“คุณดื่มเองแล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว จะไปนอนแล้ว คุณสามารถไปนอนที่ห้องของฉินเฟย หรือนอนที่โซฟาก็ได้” เจียงเยว่ถงพูดอย่างไร้อารมณ์ ลุกขึ้นแล้วไปที่ห้องนอนของตัวเอง และไม่วางแผนที่จะอาบน้ำ
ท้ายที่สุดแล้วเธอเป็นผู้หญิง กลัวเล็กน้อยจริงๆ!
“ยังไม่ดึกเท่าไหร่ ดื่มกับผมสักแก้วนะ” โจวเซี่ยงเฉียนลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จับมือของเจียงเยว่ถงทันที
มือของเจียงเยว่ถงสั่น โจวเซี่ยงเฉียนรีบปล่อยมือ พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความลึกซึ้ง : “เยว่ถง หรือว่าตอนนี้คุณยังไม่เข้าใจความรู้สึกของผมอีกเหรอ? ผมชอบคุณ ผมชอบคุณจริงๆนะ ผมรู้สึกว่าไม่มีคุณผมล้วนแล้วมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้
จู่ๆเจียงเยว่ถงก็รู้สึกตลกเล็กน้อย คำพูดแบบนี้ ก็แค่เอาไว้หลอกสาวน้อยเท่านั้น
“ฉันไม่รู้ว่าคุณไปเกลี้ยกล่อมอะไรแม่ของฉัน ให้คุณค้างคืนที่นี่ แต่ฉันขอให้คุณระวังกับคำพูดที่คุณพูดด้วย ตอนนี้ฉันเป็นผู้หญิงที่มีสามี” ตอนนี้เจียงเยว่ถงรังเกียจอย่างมากจริงๆ!
“ผู้หญิงที่มีสามีแล้วเป็นอะไร? ผมรักคุณตั้งแต่ตอนที่คุณยังไม่แต่งงานแล้ว ผมไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน และยังมีอีก ฉินเทียนคนไร้ค่าคนนั้นมีดีอะไร? แม่ของคุณบอกแล้ว ในไม่ช้าก็จะให้พวกคุณหย่ากัน” โจวเซี่ยงเฉียนเดินเข้ามาใกล้สองก้าว พูดด้วยความตื่นเต้น
“หย่าหรือไม่หย่านั่นเป็นเรื่องของฉัน ฉันไม่เคยพูดว่าจะหย่ากับฉินเฟย และยังมีอีก ฉันไม่ชอบฉินเฟยจริงๆ แต่อย่างน้อยๆฉินเฟยดีกว่าคุณอยู่หนึ่งอย่าง” เจียงเยว่ถงพูดอย่างเย็นชา ใบหน้าราวกับน้ำแข็ง
“ดีตรงไหน? คนไร้ค่าคนนั้นดีกว่าผมตรงไหน?” “อย่างน้อยฉินเฟยให้เกียรติฉัน เพียงแค่เรื่องที่ฉันไม่เต็มใจ เขาไม่มีทางบีบบังคับให้ฉันไปทำ” เจียงเยว่ถงพูดเยาะเย้ย แม้ว่าฉินเฟยจะโง่ไปนิดหน่อย แต่อย่างน้อยๆในบ้าน เขาไม่มีทางลงไม้ลงมือกับตัวเอง อย่างน้อยๆเจียงเยว่ถงก็สามารถสบายใจได้
นอกจากนี้ แม้ว่าฉินเฟยจะไม่มีเงิน แต่ตอนที่ตัวเองกำลังตกอยู่ที่นั่งลำบาก ตอนที่ตัวเองถูกรังแก เขาล้วนแล้วสามารถยืนออกมาได้ ต่อให้ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ และกระทั่งถูกคนอื่นตบ!
“เห้อ เขาก็แค่คนไร้ค่าคนหนึ่ง จะกล้าบังคับให้คุณไปทำเรื่องอะไร?”
เจียงเยว่ถงไม่มีการตอบ และขี้เกียจตอบ หันตัวเดินเข้าไปในห้องนอน
“เยว่ถง ผมรักคุณ คุณตอบตกลงผมได้ไหม เป็นผู้หญิงของผมเถอะนะ…..” โจวเซี่ยงเฉียนกัดฟันแน่น ระหว่างที่พูดไปด้วยพร้อมกับพุ่งเข้าไป ทันใดนั้นเขาก็กอดเจียงเยว่ถงเอาไว้ มือข้างหนึ่งคล้องคอของเธอ กำลังจะจูบ
“โอ๊ย……ถอยไป คุณถอยไปเลยนะ……” เจียงเยว่ถงตกใจอย่างมาก เรื่องที่กังวลท้ายที่สุดยังคงเกิดขึ้นแล้ว เธอส่ายหัวอย่างแรงเพื่อป้องกันไม่ให้โจวเซี่ยวเฉียนทำสำเร็จ
อย่ามองว่าเจียงเยว่ถงเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ช่วงเวลาที่ระเบิดความโกรธ แรงกลับเยอะอย่างมาก ทันใดนั้น หลุดพ้นจากอ้อมกอดของโจวเซี่ยงเฉียน ทันใดนั้นง้างมือขึ้นอย่างโหดเหี้ยม
“เพียะ!”
เจียงเยว่ถงตบไปที่หน้าของโจวเซี่ยงเฉียนหนึ่งที แรงมหาศาลตบจนมือของเธอล้วนแล้วเจ็บเล็กน้อย
โจวเซี่ยงเฉียนเดินเซหนึ่งที ทันใดนั้นถูกตบจนมีสติ กุมหน้าและมองไปทางเจียงเยว่ถงด้วยสายตาแดง ภายในใจสั่น : “เยว่ถง เป็นความผิดผมเอง ผมผิดไปแล้ว เป็นเพราะผมใจร้อนเกินไป คุณให้อภัยผมได้ไหม เป็นความผิดผมเอง!”
โจวเซี่ยงเฉียนใจร้อนเกินไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาไม่ใจร้อนไม่ได้ เพราะว่าตอนนี้เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว กระทั่งสินสอดทองหมั้นสิบล้านเขาไม่มีเลยด้วยซ้ำ
ดังนั้นความคิดของเขาง่ายอย่างมาก ก็คือเอาร่างกายของเจียงเยว่ถงก่อน ดีที่สุดคือทำให้เธอตั้งท้อง
แต่เขาจะไปรู้ได้ยังไง เจียงเยว่ถงจะแข็งแกร่งขนาดนี้
“ออกไป!”
ตุ้ม!
สิ้นสุดเสียงของเจียงเยว่ถง ประตูห้องนอนถูกปิดอย่างแรง
โจวเซี่ยงเฉียนยิ้มอย่างขมขื่นด้วยความเศร้า ตอนนี้การกระทำของเขาได้กระตุ้นความรังเกียจของเจียงเยว่ถงอย่างมาก ชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะกู้กลับยังไง แต่คืนนี้ทำไม่ได้แล้วแน่นอน
เขาสวมเสื้อผ้าของตัวเอง เพิ่งเปิดประตูออกจากบ้านแล้วกดลิฟต์ ประตูห้องนอนของเจียงเยว่ถงถูกเปิดออก เธอถือชุดเดรสสีดำอยู่ในอ้อมแขนของเธอ โยนไปที่ประตูอย่างแรง
“เอาของขวัญของคุณไปด้วย ไสหัวไปสะ!”
พูดจบ ประตูห้องนอนถูกปิดอย่างแรงอีกครั้ง
โจวเซี่ยงเฉียนก้มมองชุดเดรสที่อยู่บนพื้น ในดวงตาประหลาดใจเล็กน้อย ชุดเดรสชุดนี้ตัวเองไม่ใช่คนมอบให้ คิดว่าน่าจะเป็นผู้ชายคนอื่นมอบให้เธอ เจียงเยว่ถงโกรธจนสับสนหมดแล้ว
ชุดเดรสที่เคยใส่ไปแล้ว เขาก็ไม่ได้หยิบเหมือนกัน ขึ้นลิฟต์อย่างสิ้นหวังแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว…..
…..
แปดโมงเช้ากว่าๆ เจียงเยว่ถงตื่นขึ้นอย่างง่วงนอน เมื่อคืนเธอตกใจอย่างมาก เที่ยงคืนค่อยนอนหลับ
เดินออกจากห้องนอนอย่างมึนงง เจียงเยว่ถงเหลือบมองขายาวขาวราวกับหิมะใต้ชุดนอนของตัวเอง ตกใจอย่างมาก
เตรียมจะกลับไปที่ห้องนอน ค่อยคิดขึ้นมาได้ว่าฉินเฟยไม่อยู่บ้าน
หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเล็กน้อย เจียงเยว่ถงกำลังนั่งอยู่บนโซฟา
เมื่อก่อน หลังจากที่ตัวเองตื่นขึ้นมา มีอาหารเช้าอุ่นๆรอเธออยู่แล้ว และฉินเฟยก็จะยื่นข้าวต้มข้าวฟ่างให้เธอหนึ่งถ้วย
กระเพาะของเธอไม่ดี เช้าของทุกวันฉินเฟยล้วนแล้วจะต้มข้าวต้มข้าวฟ่างให้เธอหนึ่งถ้วย
ฉินเฟยไม่อยู่บ้านหนึ่งวัน
เพราะว่าประสบกับเรื่องของเมื่อคืน จู่ๆเจียงเยว่ถงก็คิดถึงเล็กน้อย คิดถึงฉินเฟยที่อยู่บ้านมาสามปีล้วนแล้วไม่เคยเหลียวแล
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อคืนเขานอนที่ไหน…..
สูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที เจียงเยว่ถงก็ไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน เก็บของสักพักแล้วออกจากบ้าน
วันนี้เธอยังมีเรื่องที่สำคัญอย่างมากต้องไปทำ……ไปเจรจาความร่วมมือที่ว่านเซียง มูวี!
เพียงแต่เธอก็รู้เช่นกัน แปดและเก้าในสิบเจรจาไม่สำเร็จ!