ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 698 บริการดีมากจริง ๆ
ตอนที่ 698 บริการดีมากจริง ๆ
หลินเจียจวินเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “สวัสดีคนสวย ผมหลินเจียจวิน ผู้ช่วยประธานเจียงเจียกรุ๊ป ในนามของเจียงเจียกรุ๊ป ผมขอแสดงความยินดีกับคุณด้วยที่ได้รับรางวัลพิเศษ ! ”
“ขอบคุณค่ะ ! ” โกวชิวเซียงกล่าวด้วยรอยยิ้มเขินอาย
เมื่อเจียงเสี่ยวไป๋ที่อยู่ด้านล่างได้ยินคำพูดของหลินเจียจวิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาไม่คาดคิดว่าแม้แต่หลินเจียจวินก็จะพูดถึงเจียงเจียกรุ๊ปเพื่อเพิ่มการโปรโมตแบรนด์ของบริษัทให้สูงสุด
หลินเจียจวินเห็นว่าโกวชิวเซียงเขินอายเล็กน้อย เขาจึงยิ้มและพูดว่า “ผมขอมอบเงินรางวัลแก่คุณเป็นเงินสดทั้งหมดหนึ่งหมื่นหยวน แต่เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามมาทีหลัง ดังนั้นคุณควรจะนับเงินก่อน คุณเป็นนักบัญชีอยู่แล้ว ก็น่าจะนับได้อย่างรวดเร็วนะครับ ! ”
โกวชิวเซียงพยักหน้า เธอฝึกฝนการนับเงินโดยเฉพาะ และครั้งหนึ่งเธอเคยได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันความเร็วในการนับเงินที่จัดโดยโรงเรียน เธอไม่เพียงแต่นับเร็วเท่านั้น แต่ยังนับได้แม่นยำมากอีกด้วย
หลินเจียจวินโบกมือให้พนักงานนำถาดที่มีธนบัตรใหม่จำนวน 10 ปึกออกมาทันที
เมื่อโกวชิวเซียงเห็นกองเงิน ดวงตาของเธอก็เปล่งประกาย หัวใจของเธอเต้นแรงจนสัมผัสได้
เธอทำงานเป็นนักบัญชีที่ได้จับเงินมามากมาย แต่ไม่ว่าเธอจะเคยจับเงินมามากแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่ใช่เงินของเธออยู่ดี
แต่เงินกองที่อยู่ตรงหน้าของเธอนี้มันแตกต่างออกไป
นี่กำลังจะกลายเป็นของเธอโดยสมบูรณ์ !
หลินเจียจวินยิ้ม เขาชี้ไปที่เงินในถาดแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “มีทั้งหมด 10 ปึก ซึ่งเงินทั้งหมดนี้จัดส่งมาจากธนาคารโดยตรง คนสวย โปรดนับมันด้วย”
โกวชิวเซียงพยักหน้า เธอหยิบเงินปึกหนึ่งออกมาจากถาด ปรับนิ้วให้เข้ากับมุมของปึกเงินนั้น และเริ่มนับอย่างแผ่วเบา ราวกับว่าเป็นการเปิดหน้าหนังสือ ธนบัตรแต่ละใบเลื่อนผ่านนิ้วเรียวยาวของเธออย่างง่ายดายและรวดเร็ว
ในเวลาเพียงประมาณ 30 วินาที โกวชิวเซียงก็วางปึกเงินลงและพูดว่า “100 ใบ ถูกต้อง”
ขณะที่พูด เธอก็หยิบกองที่สองขึ้นมา จากนั้นก็หยิบกองที่สามขึ้นมาต่อ…
หลี่หลิงหลิงที่อยู่บนเวที และคนดูที่อยู่ข้างล่างเวทีต่างก็อุทานเมื่อเห็นว่าเธอนับเงินได้เร็วแค่ไหน
“ให้ตายเถอะ นี่มันเร็วเกินไป ! ”
“ถ้าเป็นฉันคงยังนับไม่เสร็จ เธอนับเสร็จแล้วเหรอ ? ”
“ฉันเพิ่งนับได้ถึง 38 เอง ! ”
“นับเร็วแบบนี้ จะนับแม่นไหม ? ”
“คุณจะไปกังวลแทนทำไม ? เงินก็เงินของเธอ ! ”
“ความเร็วในการนับเงินของเธอไม่ต่างจากการพลิกหน้าหนังสือเลย”
“……”
การสนทนาเหล่านี้ไม่ส่งผลกระทบต่อโกวชิวเซียงแม้แต่น้อย ในเวลาเพียงห้านาที เธอก็นับเงินทั้ง 10 ปึกเสร็จ และพูดว่า “ทั้งหมดหนึ่งหมื่นหยวน จำนวนถูกต้อง ! ”
ผู้ถูกรางวัลล็อตเตอรี่สองคนเมื่อวานนี้ใช้เวลาเกือบ 20 นาทีในการนับเงินหนึ่งหมื่นหยวน ทว่าโกวชิวเซียงนับเงินเสร็จในเวลาอันสั้น ซึ่งหลายคนพบว่ามันดูไม่รอบคอบ
หลินเจียจวินก็ตกตะลึงเช่นกัน หลังจากกลับมามีสติแล้ว เขาก็มองไปที่โกวชิวเซียง ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่สวย แต่ยังมีความสามารถอย่างที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดอีกด้วย
เขายิ้มและพูดว่า “ในนามของเจียงเจียกรุ๊ป ผมขอแสดงความยินดีกับคุณอีกครั้งที่ได้รับรางวัลพิเศษ เราได้เตรียมถุงใส่เงินไว้ให้คุณแล้ว”
เจ้าหน้าที่ยื่นถุงสีดำที่เตรียมไว้ออกมาทันที จากนั้นหลินเจียจวินก็รับมันไปก่อนจะมอบให้โกวชิวเซียง
โกวชิวเซียงขอบคุณเขาและเอาเงินทั้งสิบปึกใส่เข้าไปในถุง เธอรู้สึกว่าเจียงเจียกรุ๊ปค่อนข้างละเอียดรอบคอบที่ได้เตรียมมันไว้ก่อนล่วงหน้า
“รับรางวัลเสร็จแล้ว ฉันลงไปได้หรือยังคะ ? ”
หลินเจียจวินยิ้มและพูดว่า “คนสวย ผมไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไร แต่ผมอยากเตือนว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิงอย่างคุณที่จะถือเงินสดจำนวนมากขนาดนี้ออกไปข้างนอกคนเดียว เพื่อปกป้องความเป็นส่วนตัวและทรัพย์สินของผู้ที่ถูกรางวัลพิเศษทุกคน ทางเจียงเจียกรุ๊ปของเราจะส่งคุณไปธนาคารเพื่อนำเงินไปฝาก คุณตามผมมา ผมจะขับรถไปส่งคุณที่นั่นเอง”
แท้จริงแล้วเจียงเจียกรุ๊ปไม่มีบริการนี้เลย แต่หลินเจียจวินคิดขึ้นมาหลังจากรับคำสั่งมาจากเจียงเสี่ยวไป๋
โกวชิวเซียงเองก็รู้สึกไม่สบายใที่ถือเงินจำนวนมากขนาดนี้เช่นกัน
ที่นี่มีคนมากหน้าหลายตา และเธอเองก็กลัวว่าจะมีคนมาปล้นเงินจากเธอระหว่างทาง ดังนั้นหลังจากที่ฟังคำพูดของหลินเจียจวิน เธอก็รู้สึกโล่งใจและพูดขึ้นมาทันที “การบริการของเจียงเจียกรุ๊ปนั้นถือว่าดีจริง ๆ งั้นฉันขอรบกวนคุณไปส่งฉันที่ธนาคารเพื่อการเกษตรบนถนนชิงโจวด้วยนะคะ”
“เอาล่ะ คนสวยเชิญทางนี้ ! ” หลินเจียจวินยิ้ม และพูดด้วยท่าทางสุภาพมาก
ภายใต้การจ้องมองของทุกคน โกวชิวเซียงเดินตามหลินเจียจวินไปที่รถตู้ที่เขาใช้ จากนั้นก็ขึ้นรถแล้วมุ่งหน้าไปที่ธนาคาร
เจียงเสี่ยวไป๋มองดูฉากนี้และอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เห็นด้วยกับประเด็นด้านความปลอดภัยที่หลินเจียจวินยกขึ้นมา ท้ายที่สุดแล้วเงินหนึ่งหมื่นหยวนในปี 1983 นั้นก็ถือว่าเป็นเงินจำนวนมหาศาล จำเป็นอย่างยิ่งที่เจียงเจียกรุ๊ปจะต้องพาผู้โชคดีไปฝากเงินที่ธนาคารเพื่อความปลอดภัย
ขณะที่เขากำลังจะหันหลังกลับและจะเดินออกมา ทันใดนั้นก็มีเสียงเฮดังลั่นบริเวณลานขายล็อตเตอรี่
“รางวัลที่หนึ่ง ฮ่าฮ่า ฉันถูกรางวัลที่หนึ่ง ! ”
เสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นของผู้โชคดีดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายในทันที
“จริงหรือนี่ ? ”
“เพิ่งมีการมอบรางวัลพิเศษไปเอง มีคนถูกรางวัลที่หนึ่งอีกแล้ว เช้านี้มีคนถูกรางวัลใหญ่เยอะมาก ! ”
“เวลานี้อาจเป็นโอกาสทอง รีบไปซื้อล็อตเตอรี่เร็วเข้า บางทีเราอาจจะถูกรางวัลใหญ่กับเขาด้วยก็ได้”
“จะถูกรางวัลใหญ่ง่ายขนาดนี้ได้อย่างไร ! ”
“ไม่เห็นเหรอว่ามีคนถูกติดต่อกันสองรางวัลเชียวนะ ? ”
“ไปลองเสี่ยงโชคกันเถอะ”
“ไม่อย่างนั้นก็รอดูไปก่อน ! ”
“……”
ในตอนที่ผู้คนกำลังพูดถึงผู้ที่ถูกรางวัลที่หนึ่งอยู่นั้น ก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “รางวัลที่หนึ่ง รางวัลที่หนึ่ง ฉันก็ถูกรางวัลที่หนึ่งเหมือนกัน ! ”
ในเวลานี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มฮือฮากันใหญ่
“อะไรนะ ? มีคนถูกรางวัลที่หนึ่งอีกแล้วเหรอ ! ”
“รางวัลที่หนึ่งสองรางวัลติดกัน ? ”
“ใช่ เพิ่งเมื่อเช้านี้เองที่มีคนถูกรางวัลพิเศษไป ตอนนี้ก็มีคนถูกรางวัลที่หนึ่งอีกสองรางวัล น่าตื่นเต้นมาก”
“ตื่นเต้นไปจะมีประโยชน์อะไร ? เราไม่ได้ถูกรางวัลสักหน่อย ! ”
“แล้วถ้าไม่ซื้อ จะถูกได้อย่างไร ? ”
“ถูกแล้ว ซื้อก่อนถูกก่อน ตอนนี้โอกาสกำลังมา อาจมีสิทธิ์ลุ้นรางวัลใหญ่ได้ง่าย ๆ รีบไปซื้อล็อตเตอรี่กันเถอะ”
“ถูกต้อง ไปซื้อล็อตเตอรี่กันเถอะ”
“ให้ตายเถอะ วันนี้ฉันตั้งใจมาเพียงแค่อยากเห็นความตื่นเต้นเลยเอาเงินมาแค่หนึ่งหยวนเท่านั้น แต่เกรงว่าตอนนี้ฉันจะควบคุมมือของตัวเองไม่ได้แล้ว”
“เงินหนึ่งหยวนก็สามารถซื้อล็อตเตอรี่ได้ 5 ใบแล้ว ส่วนฉันซื้อ 10 หยวน”
“ให้ฉันยืม 5 หยวนได้ไหม กลับบ้านไป ฉันจะคืนให้”
“ไม่ ฉันเอาเงินมาเท่านี้ และจะใช้ประโยชน์จากโอกาสในตอนนี้ซื้อทั้งหมดนี่แหละ”
“งั้นฉันต้องรีบกลับบ้านไปเอาเงินก่อน”
“……”
เพิ่งมีการมอบรางวัลพิเศษเสร็จสิ้นไป ก็มีคนถูกรางวัลที่หนึ่งสองรางวัลติดต่อกัน จึงทำให้ทุกคนจะถูกกระตุ้น และความกระตือรือร้นในการซื้อล็อตเตอรี่ก็เพิ่มขึ้นทันที
แหล่งขายล็อตเตอรี่ที่ได้รับความนิยมอยู่แล้วก็ได้รับความนิยมมากขึ้นไปอีก ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างเข้ามาซื้อ แม้แต่คิวที่ต่อมาก่อนก็พังทลายลง ที่เกิดเหตุวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง จนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต้องได้เข้ามาระงับความวุ่นวายนี้ลง
หลังจากกลับมาต่อแถวอีกครั้ง แถวก็ยาวมากกว่าเดิมหลายเท่า
“มีคนซื้อล็อตเตอรี่ที่นี่เยอะมาก ! ”
“ใช่ ฉันไม่รู้ว่าจะต้องรอนานแค่ไหนกว่าจะได้ซื้อ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปซื้อที่จุดขายใกล้ ๆ ก็ได้ ! ที่นั่นอาจมีคนน้อยกว่านี้”
“โอเค ฉันมีจักรยานอยู่ ไปด้วยกันสิ”
“ได้ ! ”
“……”
YOU MAY ALSO LIKE
